Hayat
Bir yerler de tıkanıp kaldığında hayat,soluk almak güçleştiğin de, Yüreğin susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını Dağlara dönmeli yüzünü insan. Yeni patikalar,yeni yollar seçmeli,yüreğini ferahlatacak. Hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa, gerçekleştirmeyi denemeli!
Her akşam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa, Değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri; küçük şeylerle başlamalı belki; Örneğin, bir kaç durak önce inip servisten,otobüsten, yürümeli eve kadar. Yüreğine takmalı güneş gözlüklerini; gördüğünü hissedebilmeli. Sağlığını kaybetmeden önce, değerli olabilmeli hayat İlla büyük acılar çekmemeli,küçük mutlulukları fark etmek için. Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, Derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine...
Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, Kar da,yağmur da; sevincine,coşkusuna; Fırtına da,boran da; öfkesine, isyanına ortak olabilmeli doğanın... Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi,mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli...
Ama küçük,ama büyük her hayal kırıklığı,her acı;bir fırsat hayattan yeni bir şeyler öğrenebilmek için. Kaçırmamalı çünkü; Hiç düşmemişsen el vermezsin kimseye kalkması için, Hiç çaresiz kalmamışsan,dermanı olamazsın dertlerin Ağlamayı bilmiyorsan,neşesizdir kahkahaların Merhaba dememişsen, anlamsızdır elvedaların. Hafızası olmalı insanın, hiç değilse aynı hataları ,aynı bahanelerle tekrarlamamak için. Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak. Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak.
Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi ama, Kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki, hakkını verebilsin sevdiklerinin...
Zaman bulabilsin, bir teşekkür,bir elvada için. Yaşamak dedikleri bir sınavsa eğer, ASLA vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten, Ama herkesi sevemiyeceğini de,her şeyi bilemiyeceğini de fark edebilmeli insan. Tıpkı, herşeye sahip olamayacağı gibi...
Her akşam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa, Değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri; küçük şeylerle başlamalı belki; Örneğin, bir kaç durak önce inip servisten,otobüsten, yürümeli eve kadar. Yüreğine takmalı güneş gözlüklerini; gördüğünü hissedebilmeli. Sağlığını kaybetmeden önce, değerli olabilmeli hayat İlla büyük acılar çekmemeli,küçük mutlulukları fark etmek için. Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, Derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine...
Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, Kar da,yağmur da; sevincine,coşkusuna; Fırtına da,boran da; öfkesine, isyanına ortak olabilmeli doğanın... Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi,mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli...
Ama küçük,ama büyük her hayal kırıklığı,her acı;bir fırsat hayattan yeni bir şeyler öğrenebilmek için. Kaçırmamalı çünkü; Hiç düşmemişsen el vermezsin kimseye kalkması için, Hiç çaresiz kalmamışsan,dermanı olamazsın dertlerin Ağlamayı bilmiyorsan,neşesizdir kahkahaların Merhaba dememişsen, anlamsızdır elvedaların. Hafızası olmalı insanın, hiç değilse aynı hataları ,aynı bahanelerle tekrarlamamak için. Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak. Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak.
Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi ama, Kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki, hakkını verebilsin sevdiklerinin...
Zaman bulabilsin, bir teşekkür,bir elvada için. Yaşamak dedikleri bir sınavsa eğer, ASLA vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten, Ama herkesi sevemiyeceğini de,her şeyi bilemiyeceğini de fark edebilmeli insan. Tıpkı, herşeye sahip olamayacağı gibi...