Boþanmak istemiyorum

16 yýllýk bir geçmiþimizin, olmasý eþimi çok sevmem ve ne yazýk ki hala aþýk olmam evliliðimizi böyle bir noktaya gelmesine engel olamýyor...Ve ben þimdi evliliðimi kurtarmak ya da bir an önce kendimi toparlayýp hayata sarýlmak arasýnda kalakalmýþken Hukuki.net ile tanýþtým...Ve görüyorum ki hiç bir þey bilmiyormuþum ne yazýk ki:(

11 yaþýnda ve 9 yaþýnda iki çocuðumuz var....Onlar için herþeyi ama her þeyi yapabilirim....Þimdi hayatýmýn aþký sevdiðim adam artýk ben yokum...Ben bu evliliðe bir mola vermek istiyorum diyor:(

Yani boþanmak istiyor ve bunu net olarak dile getirdiðinde halledemeyeceðimiz bir sorunumuz yok ben seni seviyorum dememe raðmen hayýr artýk ben yokum diyor...Gurur,aþk,çocuklar arasýna sýkýþýp kaldým....

Baþka birinin varlýðýna inansam çabalamazdým bile...Ama çabaladým.Konuþmak için çabaladým.Olmadý oturdum tüm hislerimi yazdým...Ýþi gereði bizden uzakta þu an...bunu bana telefonda söyledi...Olmaz dedim gel yada gel de geleyim gözlerime bakýp söyle,anlat dinleyim dedim...Ama yok...Ne zaman niçin geleceðini planlamýþ kafasýnda..Davayý açmak için gelecekmiþ.Çocuklarýn velayetini istemiyormuþ bana býrakacakmýþ.......
Yani kararlý görünüyo ve bu konuda araþtýrma da yapmýþ...Ben de burada saf saf oturmuþ ondan gelecek iyi bir haber için can çekiþiyorum....Yaþ bunalýmý mý meslek bunalýmý mý aþkýn bitmesi mi inanýn çözemedim....

16 yýllýk aþkým, yaþananlar,çocuklarým için her þeyi denemeye hazýrým atlatabiliriz dedim hep...Beni sevmediðini artýk söylüyor ama buna da inanmýyorum...Pisikolojik desteðe ihtiyacým yok diyor kabul etmiyor...Baþka biri de yok diyor...Evliliðimi bitirmek istemiyorum...Tek celsede bitermiþ...Nereden biliyon dedim...Benim boþanmayý kabul edeceðimi nasýl düþündün dedim...Evet dersin diye düþündüm diyor...Peki ya hayýr dersem?Bizi uzun sancýlý bir dönem bekler diyor...Çocuklar konusunda bana sonsuz güveniyormuþ...Kendinden soðutmayacaðýma falan..Bunlarý dile getirmesi bile o kadar acý ki....Ýnsan bunlarý duymasýna raðmen hala nasýl sevebilir?Ýnsanýn kalbini çok acýtan çok yaralayan olaylar bunlar ve ne yazýk ki þimdi benim hayatým bu...........Bu sanki bilinmeyenlerle dolubir denklem ...Ve ben formulleri bilmiyorum....

Hiç sorunumuz yoktu deðil elbet arada biz de tartýþýrdýk...Ama en son tartýþma bizi bu noktaya getirdi....Aylarca nette baþka kiþilerle yaþadýklarýna,yazdýklarýna seyirci kaldým....Stresini atýyo oyun oynuyo falan dedðimiz pc bizim aramýza buzdolabý olmaya baþlayýnca..Kontrol etmeye baþladým...Tahmin edeceðiniz türden baþka baþka insanlarla olan sohbetleri ilk baþta sorsam da yok oyun oynuyom sadece deyip paylaþmak istememesine saygý duydum sustum...Geçer dedim...Elbet hata olduðunu anlar dedim...Sohbetlerini okudum ne aradýðýný evimizde neyin eksik olduðunu anlamaya çalýþtým, vermeye çabaladým...Ama tüm heyecan pc baþýnda atýlýnca sýra size geldiðinde ne kadar heyecan vereceðiniz de elbet sýnýrlý kalýyor...Benden bahsediyodu onlara sevdiðinden sevdiðimden,iyi olduðumdan ne iþin var burada o zaman dediklerinde bilmiyom diyodu...Kendimde aradým bir müddet ama yok artýk olay çýðrýndan çýkýyodu...Verdiðim tavizlerin sonucuna mý katlanacaktým.Onu kendine mi getirecektim....Benden,çocuklardan kopuyodu artýk hep pc deydi...Hastayým diyodu çocuklarý kursa dýþarý ben çýkarýrým yat dinlen derdim gelirdim ki pc baþýnda....Artýk çocuklar da durumu anlamýþ ve þikayet etmeye baþlamýþtý gene öyle bir gün benle konuþmamak için kavga etmemek için çýktý gitti birþey dememek için...Çocuklar da ben de þok olduk bu tavrýna beraber çýkmayý planlarken yanlýz gitmesine.Tamam dedim sýkmayýn canýnýzý ben çýkarýrým hazýrlanýn dedim...Ama o arada öfkemi hislerimi ona yazarak attým...Çocuklara gülümsemek ve bir þey yokmuþ gibi davranmak için tek çaðrem buydu ve yazdým...Böyle olmaz dedim.Olamaz dedim...Çýktýk...Geç saate kadar bizi hiç aramadý merak etmedi.Öfkem iyice artmýþken arayan bir arkadaþýma evet dedim...Çocuklar özledi gelmiyosunuz gelin hava güzel deyince...Kaçýp o günü kurtarmak sakinleþmek sonra sakince konuþmak istedim....Akþamýn geç saatinde aramaya baþladý...Yarýn geleceðiz bu gece burada kalacaðýz sen de biraz kafaný dinle dedim...Gelmeyin bir süre sen de kafaný dinle dedi...Ben o yazdýklarýmdan sonra gelip geç te olsa bizi alýp eve getirmesini beklerken o gelmeyin dedi,3-4 gün kalýn...
Elbet ertesi gün döndük çocuklarla..Çocuklar çok mutlu anlatýyolar babalarýna,neyse yemek yedik çocuklar uyudu.Konuþalým dedim.Çözelim halledelim ben bununla daha fazla yaþayamam dedim...Yok hiç bir sorun sandýðým gibi biþey deðilmiþ falan...Baktým olmayacak...gene üstüne toprak atacaz kokmasýný bekleyecez gittim pc ye aldým çýktýlarýný bu arada biz yokken de rahat rahat devam ettiðini gördüm endiþelenmek yerine ayný hata devam...Geldim yanýna nevarsa benle paylaþ bana anlat dedim ýsrarla olmadý verdim eline çýktýlarý..Çok utandý çok þaþýrdý...Yaptýðýmdan dolayý asla gurur duymuyorum ama bu artýk benim son þansýmdý...Konuþmalarýnda benden resimlerden kýsacasý bizim özelimizden de bahsedilmiþ olmasý belki beni bu kadar yaraladý endiþelendirdi bilemiyorum ama yaptým...Aldý yýrttý hepsini...Tek bir þey bekledim o gece beni affet demesini...Anlamasýný bekledim...Affet dese kollarýnda aðlamaya hazýrdým....Ama büyüttüðümü söyledi pc yi atacaðýný kýracaðýný falan.Benim bu kadar çok bilmemden hoþnut olmadýðýný dile getirmekten baþka bir çaba yok...Konuþmayýnca odaya gittim aðladým...Oturdu bütün gece,salonda yattý...Zamana býraktým...Çocuklar yanýnda mutlu anne baba çocuklar uyuyunca iki yabancý olduk zaman zaman ama konuþmamasý beni hep yaraladý affet dememesi....Neyse zamanla bir þeyleri yoluna koymayabaþladýk...Mecburi görev için gitmesi gerekti bizi býrakacaktý okey dedim...Bu her ikimiz için de aþkýmýzýn gücünü sevgimizi anlamamýz için belki de iyi bir sýnav olacak dedim...Her þeye raðmen onu çok sevdiðimi,özlediðimi anladým hem de çok net anladým...Yazdým hislerim geçmiþe sünger çekmeye hazýrým unutalým ben hasretine dayanamýyorsam senin için bu kadar çok endiþeleniyorsam her an aklýmdaysan sana olan aþkým hala kalbimde seni seviyorum dedim...Daha yazdýklarýmý gönderemeden mola dedi...O an hislerimi önceden yazdýklarýmý hepsini gönderdim...Benden nefret etme diyor..Mesajýnda...Ben bunlara layýk deðilim diyor...Senden ne olursa olsun asla nefret edemem sen hayatta en iyiye en güzele layýksýn ve umarým hep sahip olursun dedim....Baþaka da biþey yok þimdilik...Artýk aþýk deðil sanýrým bana,sanýrým aþký ölmüþ belki ben öldürdüm bilemiyorum...Seviyor ama nasýl bir sevgi anlamak zor...Ben kendimdeki hatalarý görebilirken o neden hiç göremiyor bilemiyorum...
Evet özür dilerim biraz uzun oldu cidden...Ben eþimi seviyorum,herþeye raðmen ona olan aþkým, sevgim, saygým ve güvenim 16 yýldýr paylaþtýðýmýz hayatýn uzun bir bölümüne deðer....Çocuklarým için hep iyi bir baba oldu...Hayatta bana çok þey verdi çok þey öðretti...Elbet karþýlýklý oldu bunlar ki bu kadar yýlý paylaþabildik...Þimdi evliliðim için savaþmalý mýyým, gurum için yolun açýk olsun diye çekilmelimiyim bilemiyorum...O dava açarsa ve ben boþanmak istemiyorum dersem ne olur.Ýnanýn bu konularda çok ama çok bilgisizim...Çocuklarýmýn da benim de hayatlarýmýzý kabusa dönüþtürmek te istemiyom.Ama onlarýn gözünde pes eden anne olmaya da asla katlanamam...Bir uçurumun ucundaki dala tutunmuþ duruyorum sanki...yukarý çýkmak mý kolay yoksa düþmek mi?

Hukuken zihninizi meþgul eden soru nedir?

-Boþanma davasýný açarsa ve ben kabul etmezsem ne olur?
-Mahkemeye gitsem ve ben boþanmak istemiyorum dersem nasýl bir süreç geliþir...?

Sizin kabul etmemeniz davanýn sürecini etkileyecektir. Ama öncelikle eþinizin hangi nedene dayalý olarak bu davaya açaçaðý hususu önemlidir.
Ve bunu kusur durumu takip eder.

Evliliðinizin devamýnýn mümkün olduðuna iliþkin hakimde kanaat uyandýrmanýz gerekmektedir.
Eþinizin dava açmasý halinde mutlaka avukat yardýmý alýnýz.

Ýlginize çok teþekkür ederim...