Mevsimler

Yaz, fazla simartilmistir, fazla havali.. Bedenlerin kusurlarini göstermeye zorlayip yorar insani. Bedenlerin mevsimidir yaz ; yani sükseli bir kimse degilsen bitiktir isin. Süklüm püklümsündür bütün mevsim.


Bahar, tehlikelidir. Insan'a olmayacak isler yaptirdigi gibi, çabucak kaçtigi için suçu hiçbir zaman ispatlanamamistir. Tekin degildir yani....

Sonbahar, baslangiç ve sondur. Niye ise hep bir seye karar vermelisinizdir sonbahar'da..Bu yüzden durup denize, denizin olmadýðý yerlerde göge bakilmalidir hep.
" Yagmur yaginca deniz çogalir mi ? " diye sormalidir.
Niye ise ?....


Mevsimlerin en merhametlisidir Kis. Evin mevsimi ; Sarilmanin, Sarinmain,

Sarmalanmanin... Sicak çaylarin, Derin sohbetlerin, Efkarlica
içmelerin mevsimi....Karsilasmalarin degil " Bulusmalarin " mevsimi.... Sicak olan
herseye doðru neseyle yönelmenin, böylece hep beraber ilimanin....
Yasamin çamursu halini uzun uzun düþünmenin mevsimi.... Atkilar ve Þapkalar yüzünden dagilmis saçlarimizla bizi güzel bulacak birileri olacak mi bu kis ?
Yatak 36,5 derece olacak mi girdigimizde ? Yoksa boynunu kendine yaslayan kugular
gibi mi olacagiz bu Kis da ?
Öyle iste !... Mevsimlerin en ince fikirlisidir kis....
IYI KISLAR SIZE !!!..


bilmiyorum dediðim konu hakkýnda 2 saat eh bence dersem günlerce konuþurum

Bu Gece Kýþ

Bu gece kýþ.
Þehre karlar yaðýyor.
Sessiz sessiz
Umut ülkesinden haberler getiriyor her biri.
Yüreðime bir parça sen dokuyor,
Biraz hüzün, bir tutam da aþk
armaðan ediyor,
usul usul yaðan kar taneleri.
Hepsi anlaþmýþ gibi,
Ayný anda gelip,
Birer birer giriyorlar yüreðimden içeri.

Bu gece kýþ.
Yavaþ yavaþ kar yaðýyor,
Þehrin her sokaðýna.
Kuþlar göçüyor sýcak iklimlere,
Ve içimdeki kardan çocuk,
Gülücükler savuruyor etrafýna.

Bu gece kýþ.
Birer birer yere düþüyor,
Kar taneleri.
Biraz çabuk arkadaþlar, diyor
içlerinden biri.
Bir an önce örterek üzerini her ihanetin,
Çekip gidelim gayri.

Bu Gece Kýþ

Bu gece kýþ.
Þehre karlar yaðýyor.
Sessiz sessiz
Umut ülkesinden haberler getiriyor her biri.
Yüreðime bir parça sen dokuyor,
Biraz hüzün, bir tutam da aþk
armaðan ediyor,
usul usul yaðan kar taneleri.
Hepsi anlaþmýþ gibi,
Ayný anda gelip,
Birer birer giriyorlar yüreðimden içeri.

Bu gece kýþ.
Yavaþ yavaþ kar yaðýyor,
Þehrin her sokaðýna.
Kuþlar göçüyor sýcak iklimlere,
Ve içimdeki kardan çocuk,
Gülücükler savuruyor etrafýna.

Bu gece kýþ.
Birer birer yere düþüyor,
Kar taneleri.
Biraz çabuk arkadaþlar, diyor
içlerinden biri.
Bir an önce örterek üzerini her ihanetin,
Çekip gidelim gayri.

Bahar



Sen ki en cilvelisisin mevsimlerin,

afrodizyaklarýn en etkilisi,

sevdanýn suç ortaðýsýn.

Yapma bunu bana!..

Bahar, yalvarýrým çek git iþine!..

Salma üstüme çiçeklerini, aklýmý çelme!..

Her sabah çimenlerin çiðden ürpererek uyanýyor bahçemde;

sonra güneþle oynaþýp tütsülenmiþ gibi buðulanýyor.

Ne zaman sokaða çýksam badem aðaçlarý salkým saçak çiçek...

Kavaklar kýpýr kýpýr, ýslýk ýslýða meltem...

Kýrda dayanýlmaz bir kekik kokusu,

toprakta türlü çeþit börtü böcek...

Yapma bunu bana bahar,

Böyle üstüme gelme!..

Zaten damarlarýmda zor zaptediyorum kanýmý...

Gökten cemreler düþmüþ beynime, yüreðime...

Kalbimin buzlarý erimiþ.

Göðüs kafesimde ne idüðü belirsiz bir kýpýrtýyla geziyorum nicedir...

bir de sen çýldýrtma beni...

Krizdeyim ben... Tembelliðin sýrasý deðil, uyamam sana...

Al git serçelerini sabahlarýmdan, çaðlalarýna, kokularýna hakim ol.

Meltemlerine söyle, deli gibi ýslýk çalýp sokaða çaðýrmasýnlar beni...

Bulutlarýn üþüþmesin baþýma...

Girme kanýma benim... yoldan çýkarma!..

Sen ki en cilvelisisin mevsimlerin, afrodizyaklarýn en etkilisi,

Sevdanýn suç ortaðýsýn.

Kýyma bana!..

Biliyorum çünkü, yine kandýrýp yeþillendireceksin aþka; gövdemi

azdýrýp sonra birden çekip gideceksin.

Tam kaným kaynamýþken sana, toplayýp allarýný morlarýný, beni bir

kuraklýðýn ortasýnda terk edeceksin...

O iple çektiðim ýþýðýn, dayanýlmaz olacak o zaman...

Ne o deliþmen sabahlar kalacak, ne günaha çaðýran çapkýn eteklerin

uçuþtuðu günbatýmlarý...

Tembel kuþlarýn þakýmaktan bitap, ebruli çiçeklerin kokmaktan...

Buselerin nemi kuruyacak çöl rüzgarlarýnda...

Yeþerttiðin çiçekler, yürekler solacak;

damar damar çatlayacak ruhumuz...

Hayat, bir ezik otlar diyarýna dönüþecek yeniden...

Yüreðim viraneye...

Her bahar sarhoþluðu gibi, geçecek bu sonuncusu da...

Ebedi bahar, bir baþka bahara kalacak.

Ýyisi mi, hiç azdýrma ruhumu bahar...

Ýþ açma baþýma...

Git iþine!

Yoldan çýkarma beni!...



bilmiyorum dediðim konu hakkýnda 2 saat eh bence dersem günlerce konuþurum

DÖRT MEVSÝM MASALI

Bir zamanlar Toprak Ana, evinde yalnýz yaþýyormuþ. Yalnýz yaþamak zormuþ, bu yüzden caný çok sýkýlýyormuþ. Bir gün kalkmýþ, gök kralýna misafirliðe gitmiþ. Sarayýn kapýsýna varýnca, gürültüler, patýrtýlar duymuþ. Kapýdaki nöbetçiye, “bunlarýn ne olduðunu” sormuþ.
Nöbetçi:
― Ne olacak, demiþ. Mevsim kardeþlerin gürültüsü. Ýkisi kýz, ikisi oðlan dört yaramaz çocuk var. Kavga edip duruyorlar.
Toprak Ana :
― Onlarý bana gönderin, demiþ. Ben yalnýzým, biraz da benimle otursunlar.
Nöbetçi Toprak Ananýn isteðini krala söylemiþ. Kral da “Peki” demiþ. Toprak Ana bunun üzerine evine dönmüþ, mevsim kardeþleri beklemeye baþlamýþ.
Önce en küçük kardeþ gelmiþ. Pembe, beyaz saçlý, güzel bir çocukmuþ. Toprak Anaya :
― Benim adým Ýlkbahar, demiþ. Size ufak bir armaðan getirdim.
Ýlkbahar, çantasýný açmýþ, çantasýndan tomurcuklanmýþ dallar, renk renk çiçek demetleri, cývýl cývýl ötüþen kuþlar çýkarmýþ.
Çok geçmeden ikinci kardeþ gelmiþ. Tombul, kýrmýzý yanaklý bir kýzmýþ. Adý da Yaz’mýþ. Kardeþine :
― Haydi çekil bakalým, bak, ben geldim, demiþ. Sonra po da çantasýndan çilek, kiraz, þeftali, erik gibi meyveler çýkarmýþ, bunlarý Toprak Anaya sunmuþ.
Derken üçüncü kardeþ gelmiþ. Sarý sapsarý bir çocukmuþ. Toprak Ana’ya :
― Ben sonbaharým demiþ. Yalnýzlýðý, sessizliði çok severim, demiþ. Sonra da kuþlarý kovmuþ, her yeri sarýya boyamýþ. Ortalýða bir sessizlik çökmüþ. Tam bu sýrada dördüncü kardeþ gelmiþ. Çiçekleri, meyveleri daðýtmýþ, cebinden beyaz bir su çýkarmýþ, bu suyla her yeri beyaza boyamýþ. Bir yandan da :

― Benim adým kýþ, benim adým kýþ diye baðýrýyormuþ.
Dört kardeþ de Toprak Ananýn evinden gitmek istememiþ. Kavgaya tutuþmuþlar. Ortalýk alt üst olmuþ. Toprak Ana kýzmýþ :
― Beni dinleyin, demiþ. Ya sýrayla gelin, evimde üçer ay misafir kalýn, ya da çekilip gidin. Hepinizi birlikte istemiyorum.

― Bunun üzerine mevsim kardeþler düþünmüþler. Aralarýnda anlaþýp Toprak Anaya, “peki” demiþler. Ýþte o günden beri sýrayla geliyor, Toprak Anada üçer ay misafir kalýyorlar.

(alýntýdýr)