Rüyadan Çýkalým Yola... Nereye varýrsak

Ahmet Subaþý Mahallesi Körfeze yüksekten bakardý. Mayýs baharýnýn ýlýk güneþi,kýrmýzý çatýlarý yeni yeni ýsýtmaya baþlamýþ. Beyaz badanalý iki katlý cumbalý evler akasya kavak ve meyve aðaçlarý arasýnda zor görünür olmuþ. Sokaklar cývýl cývýl Nüfüsun çoðunluðuda Türk.
Mahallenin geniþ sokaklarýndan birinde yürüyenAli Rýza Fesini püskülüyle birlikte yana yatýrmýþ Kendisine bakanlarýn farkýnda bile olmadan dalgýn dalgýn yürüyor. Uzuna yakýn boyu, zayýfça ince çatýk kaþlý genç bir adam. Düþünüyor tartýyor biçiyor. Kafasýnda meler yok ki neler ...
Ýkide bir kendisini azarlayýp duran gümrük müdürü, Ruslara, fransýzlara, Ýngilizlere güvendikleri için taþkýnllýklarý gittikççe artankomþu mahalledeki rumlar, zýrt pýrt onu bunu jurnalleyip tutuklattýran padiþahýn hafiyeleri. Daha doðrusu jurnalcileri. Hoþ doðru çýktýðýda pek görülmemiþtir ama alýnanýn götürülmeside bir gerçektir. Sonra ekonomik durumunuda düþünmüþtür Ali Rýza daha aldýðý gün bitenbakkala kasaba bile yetmeyen üç otuz paralýk maaþýný düþünmþtü. Bir de yetmezmiþ gibi kendisine nazý geçen kadýn erkek komþularýn '' Vaktin geldide geçiyor artýk evlen A Ali Rýza ..'' demeleri aklýna gelmiþ gülümsemiþtir acý acý. Knedisine bile yetmeyen azýcýk memur maaþýyla nasýl evlenecektir ? Buna nasýl cesaret edecektir...
Gündüzün bu dertler yetmiyormuþ gibi Ali Rýza ya geceleride bir dert musallat olmuþtur. Kafasýný yastýða koyar koymaz baþlayan bir tuhaf rüya. Bir kez olsa aldýrmaz rüyadýr der geçerdi de kaç gecedir üst üste tekrarlayýp duran bu rüya artýk gerçek gibi olmuþtu kendisi için. Mavi gözlü, sarý saçlý bir kýz karþýsýna çýkýyor '' Ben senin kýsmetinim benimle evleneceksin Ali Rýza ...'diyordu...
Ýþte Ali Rýza Hasan Subaþý Mahallesinin geniþ sokaklarýndan birisinde yürürken kafasýnda bu düþünceler vardý . Bu düþüncelerle sokaðýn ortasýndan yürürken arkasýndan bir çift yaðýz atýn çektiði faytonun bile farkýna varamadý Atlarýn nallarýnýn sesini de faytonu sürenin kendisine seslenmesinide duymadý taki faytonu çeken atlarýn horultulu nefesini kulaðýnýn dibinde hissettiðinde irkilerek kaldýrýma fýrlayana kadar.
Atlarý zorla durduran Faytoncu Hüseyin aða kendisine '' AA bu ne dalgýnlýktýr?'' diye sitem etti. Ali Rýza dalgýnlýðýný atamamýþtý '' Kusura kalma aðam buyurduðun gibi dalgýnlýk iþte.'' diye geveledi aðzýnda laflarý. Baþýyla selam verdi. tam yürüyüp gidecektiki faytonda oturan kýzý gördü. Görür görmez de dondu kaldý.....
Faytondaki kýzýn gözleri maviydi, sarý saçlarý siyah örtüsünün altýndan alnýna dökülmüþtü. Ali Rýza kýza bir kez daha dikkatlice baktý kalbi gümbür gümbür atmaya baþladý. Fala büyüye inanmazdý ama bu oydu iþte sýk sýk rüyasýna giren kýz... Tarih 1871 dir...

Hüseyin aða faytondaki bayana seslenir... 'de hadi. hekimin evi burasýdýr.'' Arabadaki kýz baþýndaki örtüyü düzeltir 'tamam aðabey der, tamam..'' Ama hiç bir harekette bulunmamýþtýr. Hüseyin aðada sözün arkasýný beklememiþ atlarýn baþýna yemtorbasý koymaya gitmiþtir.
Ali Rýza '' tamam aðabey'' sözünden nedense birden rahatlamýþtýr. Çünkü çok kýsa bir zaman öncesine kadar adamý kýzýn kocasý sanmýþ ve nedense kalbi sýkýþmýþtýr þimdi ise öðrenmiþ ve rahatlamýþtýr. Ýsmini mýrýldandý dudaklarýnda ve kendi kendisine tekrar ettikten sonra '' ne güzel isim dedi..'' beðenmesine kendide þaþtý. Ayaklarý gitmiyordu faytonun yanýnda öylesine kala kalmýþtý.
Hüseyin aða atlarýn baþýna yem torbasýný taktýktan sonra kardeþine baktý '' daha inmedin mi?'' dedi ve hemen aklýna geldi '' Hay Allah a be yürüyemediðini unutmuþum bacým..'' Hüseyin aða kardeþine omuz vererek arabadan indirir hafif aksamaktadýr. Ali Rýzanýn içi burkulur üzülür. Hüseyin aða bu bakýþlarý yakalaýnca konuya açýklýk getirir. '' A be dizine iðne battýda hekime getirdik. '' Ali Rýza nedense birden kendisini iðneye beddua ederken bulur. Sonra birden ayýlýr iyiki battý der iyiki battý yoksa tanýþamazdýk ki göremezdim ki.. Ne yapacaðýný düþünürken Hüseyin aða yetiþti imdadýna atlarý çekecek yer bulamamýþ doktordan çýkana kadar atlara bakmasýný istiyordu. ''ee el verir aðam hiç el vermez mi?'' diyebildi sadece atlarýn dizginlerini tutarken.
Doktor Ýhsan Beyin hizmetkarý Hatice nine söylene söylene geliyordu. Hatice nine bastonuna dayanarak sokaða adým atýnca Ali Rýza ile burun buruna geldi Ali Rýza hala kýza bakýyordu. Hatice nine eve giren kýza sonra ona aðzý bir karýþ açýk seyreden Ali Rýzaya baktý sýrýttý ve ''' A be kýz da pek güzel deðil mi Ali Rýza efendi oðlum'' dedi. Hala kýzýn ardýndan bakan Ali Rýza ise kendinden geçmiþ bir þekilde '' güzelde lafmý a be ninem melek melek '' diyebildi sadece...
Hatice nine konuþmayý pek severdi. Herkes kendine hatice nine yerine '' hati nine ''derdi. Gülmemek için kendini zor tuttu Hati nine sonra dayanamadý seyrek diþlerini göstere göstere güldü. Konuþmaya baþladýðýnda nefesi heyecanýna yetmezdi Hati ninenin. Seyrek diþler yüzünden de aðzýndan çýkan sesler kýrýlýr dökülür hýrýltýlý oluryuvarlanýrdý. O is bunlara hiç aldýrmadan el kol dirsek vurmayla konuþurda konuþurdu.
Güngörmüþ kadýndý Hati nine anlayýþlý kadýndý Ali Rýza nýn heyacaný ný anlamýþ hoþ görmüþtü ama can çýkmadan huy çýkmaz misali üstüne üstüne gitmektende kendisini alamadý. '' Bu kýz sadece güzel deðil pekde iþcimendir ''diye baþladý anlattýda anlattý. Bekarlýðýndan baþlayarak az kurt çöpçatan deðildi hani...''Selanik yakýnlarýndaki Langaza'da toprak ve ticaret iþleriyle uðraþan Feyzullah aðanýn kýzýymýþ.....'' Anlattýda anlattý. zaten rüyalarýn etkisiyle kendinden geçmiþ olan Ali Rýzanýn gerçektem güzel bir kýz olmasý ve o zamanda okuyan olmamasýna raðmen kýzýn okumuþ olduðunu bundan dolayý ''molla'' dendiðinide öðrenince kalbi kýza aktý gitti... Zaten hati ninede sözlerini ''A be elini çabuk tutasýn ondan iyisini bulamazsýn'' diye bitirivermiþti. Hati nine bir uyarýda da bulundu '' lakin bizim kýzýn kýzmasý fenadýr. O zaman olur tam bir istanbul lu. baþlar onlar gibi baðýrýp çaðýrmaya. Bilmem ki onunla nasýl geçinirsin ?'' Ali Rýza da boþ bulunmuþ ve buna '' Ne yaparsýn a ninem hem nalýna hem mýhýna vurursun ; lakin meraklanma ben onu idare ederim, yeterki....'' diye meramýný belli edivermiþti.
Hati nine tükürüklerini saça saça güldü ve bu iþi üstlendi Ali Rýza ile bu kýzý evlendirecekti... Yuva yapana Allah yardýmcý olurdu. Tam bu sýrada Hüseyin Aða ile kýz geldiler. Kýz baþýný kaldýrdý göz göze geldiler ikisidebakýþlarýný hemen kaçýrdý utanmýþlardý. Hati ninenin sorusu üzerine haftaya yine geleceklerini öðrenmiþti. Zaten Hati ninede bu iþi kafaya takmýþtý...

Tam bir hafta sonra yaz kendisini iyice gösterdiðinde Ali Rýza Hati nineyle birlikte hatýrý sayýlýr kiþileriLangaza ya göndermiþ ve kýzý istetmiþti. Ama annesi ''Fakir adama verecek kýzým yok benim. üç kuruþluk maaþýyla kýzý nasýl geçindirecek?'' diyerek kýzý vermemiþti.
Ali Rýza hati nineyi sýkýþtýrýnca bu kez hati nine Hüseyin Aðayý evine çaðýrýr onunla konuþur o da '' Ben karýþmam'der ve ekler.'' Ali Rýza ile kýzýn arasýnda en az yirmi yaþ fark var hem anam babam var bana söz düþmez...''
Ama iþ bilir çöpçatan Hati nine vaz geçmemiþ sýkýþtýrmaya devam etmiþti Hüseyin aðayý.. '' Sen he desen anan baban karýþmaz devir kötü devir a be Hüseyin .Baþ göz edesin þu kýzý bir an evvel. Erkeðin yaþýna mý bakýlýrmýþ. Ýyi adamdýr namuslu adamdýr Ali rRýza iyice düþünün...'' diyerek baþýný yemektedir.
Düþündü Hüseyin Aða Rus bir yandan Ýngiliz Fransýz bir yandan Osmanlýya bastýrýyordu gelecek hiç iyi görünmüyor memleket her geçen gün karýþýyordu. Bir kýz kardeþi daha vardý. Ne olur ne olmazdý Kocanýn yeri baþka kardeþin yeri baþkaydý...
Doktora dördüncü kez geldiklerinde aradan bir ay geçmiþti Haziran güneþi kavuruyordu ortalýðý. Hüseyin Aða Ali Rýza ya hiç yüz vermiyor ama Ali Rýza hep orada oluyordu. Hati nine de boþ durmuyor her fýrsatta kýzýn aklýný Ali Rýza ile dolduruyordu. Þöyle iyidir böyle dürüsttür öyle namusludur diye giden cümleler genelde '' A be Ali Rýza dan iyi koca mý bulacan?'' diye bitiyordu genelde. Her seferinde Hati ninenin elinden zor kurtulan kýz dördüncüünde avludan çýkar çýkmaz Ali Rýza yý görür. '' Ýþte öylesine bir adam'' diye düþünürken bir süre bakýþýrlar Ýkiside utanýr kýzarýr baþlarýný öne eðer..
Kýzýn kafasý karýþýktýr. Ali Rýza huzurunu kaçýrmýþtýrHem kendisinden oldukça yaþlýdýr. Hati nine bu hususta lafý aðzýna týkamýþtýr aslýnda
''A be kuzum atýn diþine bakýlýr, erkeðin yaþýna bakýlmaz.Gence varan yumruk yaþlýya varan et yer...''
Kýz bu düþüncelerle faytonda otururken aðabeyi seslenir '' Kýz de bana bu adamla seni evlendirsem ister misin ?'' Kýz þaþýrýr telaþla peçesiyle yüzünü saklarken '' A be ben ne bilirim , aðam bilir.' der. Güngörmüþ adamdý aðabeyi Hüseyin aða düþündü içinden '' Kardeþim bana isterim diyemez ya böyle belli eder istediðini.. Anam he diyiverse babam kolay'...
Köye varýr varmaz anasýna anlattý olaný biteni Hüseyin aða daha önce nazlanýp duran Ayþe haným oðlunu verimkar görünce yumuþar ve '' hele bir öðren bakalým soyunu sopunu kimin nesiymiþ?'der....
E bu Hüseyin aða zaten öðrenmiþtir. Annasi ve babasýna bir ýhlamur aðacý altýnda öðrendiklerini anlattý.
'' Ali Rýza nýn babasý Ahmet Efendi , ilkokul öðretmeniymiþ. Sakalý kýrmýzý olduðu için ve din dersleriverdiði için herkes kendisine '' Kýrmýzý Hafýz ''dermiþ. Selanik'in Çýnarlý Mahallesi'ne Manastýr'ýn Debre_i Bala Sancaðýnýn Kocacýk bucaðýndan gelmiþler. Lakaplarý '' Konyarlar'imiþ. Rumeli'ye Murat Han yada Sultan Fatih zamanýnda Aydýn taraflarýndan çýkýp gelmiþler . Onlara '' Yörükler sülalesi 'de deniliyormuþ. Hüseyin Aða bu hayýr iþin olmasýný istiyordu Annesine allar pullar '' Yörükler sülalesine iyi derler ana Ha bu Ali Rýza nýn babasý Kýrmýzý Hafýz içinde makbul adamdýr derler'' diye ekliyiverdi.
Ayþe hanýmýn yüzü aydýnlanýr '' Herkes iyidir derse vardýr bir hikmet'' Hüseyin Aðada ekler '' vardýr hikmet anam vardýr...'' Annesi biraz tereddüt içinde olunca Hüsayin aða ekler '' Ana ana memleketi sarmýþtýr koca bi ateþ. Ne olur ne olmaz. Bir an evvel baþ göz edelim. Sordum soruþturdum iþte. Bende kefilim Bu Ali Rýza ya kýzý verelim gitsin. Kýsmet iþte o güne kadar nazlanan Ayþe haným býu kez 'olur''dedi. Öyle böyle derken 1871 yazý bitmeden evlendiler.....
Rüyasýnda sýk sýk gördüðü kýzla evlenen Ali Rýzanýn Ahmet Fatma Ömer isimli üç çocuðu olur ama kader o zamanýn kötü hastalýðý veremden dolayý bu üç fidanýda anne babasýndan alýr.
Ali Rýza bölgeye dayanamaz Selanik e taþýnýr gencecik yaþýnda üç çocuk doðuran ve kaybeden yirmi yaþýndaki genç kadýn 1880 yýlýnda dördüncü çocuðuna hamile kaldý. Ahmet Subaþý mahallesinde heyecan vardý doðacak bebeðin ebesi olacak hati nine çoktan yola çýkmýþtý.
1881 in Mayýs ayý...
Ahmet Subaþý mahallesinde pembe boyalý iki katlý binada bir heyecan vardýr. Çok kýsa bir süre sonra ortalýðý bir ses kaplar
Ingaaaaaaa......
Hati nine heyecanla bekleyen Ali Rýzaya çýkar ve bir oðlun oldu der. Ali Rýza içeri koþar. Mavi gözlü bebek çipil çipil bakmakta ve bildiði tek sesi çýkarmaktadýr. ''' Ingaaaaaaa.....''
Aki Rýza nýn gözü dalar. Kendi çocukluðuna gider. Çocukken beþikte uyuyan kardeþini sallamak istemiþ, nasýl olduysa kardeþi beþikten düþüp ölmüþtür. Ali Rýza bu olayý hiç unutmamýþ tüm tesellilere raðmen etkisinden kurtulamamýþtýr. O an karar verir kazayla ölümüne neden olduðu kardeþinin adýný verecektir oðluna. Oðlunu kucaðýna alýr duasýný eder ezanýný okur adýný üç kere kulaðýna ünler.....
Rüyasýnda Gördüðü Kýzla evlenmiþtir kýzýn adý ZÜBEYDEDÝR. Kardeþinin adýný verdiði dördüncü çocuðunun kulaðýna ünlediði isim ise MUSTAFA. Daha sonra kendi ifadesiyle doðumu 19 mayýs 1881 olacak olan Mustafa ....

Allah razý olsun sizden sn.commodore1tr.

Þöyle gönül iþlerine girmiþken biraz devam edelim çocukluk aþklarý nasýlmýþ bir bakalým, küçük Mustafanýnda duygularýný anlayalým....
Mustafa'nýn iki küçük kardeþi olmuþtu zaman içerisinde Makbule ve Naciye. Ali Rýzanýn nüfüsuyla orantýlý gibi ülkede kargaþada artýyordu gün be gün. Eþkiya yüzünden gümrüðü býrakan Ali Rýza son tuz ticaretine giriþmiþ ama zamanýnda Tuzlarý satamayýnca büyük zarara uðramýþtý bu anon için sonun baþlangýcý oldu kendisine güvenini ve ticaret umutlarýný kaybeden Ali Rýza kendini içmeye verince ve aþýrý içip iyi baslenemeyince baðýrsak veremi olur ve 1888 yýlýnýn Kasým ayýnda kýrkyedi yaþýnda vefat etti. Yirmi yedi yaþýnda üç çocukla bir baþýna kalakaldý Zübeyde haným. Ailenin tek erkeðide 7 yaþýndaki Mustafa oluverdi. Dayýsý Hüseyin aða kol kanat gerdi onlara.
Hani Mustafa da tam anlamýyla erkek çocuðuydu. astýðý astýk yaramazca kýz kardeþlerine kan kusturan bir velet...
Dayýsý Mustafanýn ileride çok iyi bir çiftlikadamý olacaðýna inanýyor ve ona göre yetiþtiriyordu. Caný sýkýlan Mustafa bir gün yerin altýnda bir ev inþa etmeye kalktý ve ''muhteþem evini'' Naciyenin eline kazmayý Makbulenin eline küreði tutuþturarak yaptý kendiside söðüt aðacýndan dallarý keserek evin gerekli aksamýný yaptý. Sonra baktý muhteþem evde ocak yok tuttu bir de ocak ekledi .Eeee ocak olduðuna göre yemekte yapýlmalýydý evde. 1889 un sýcak bir yazýnda 8 yaþýndaki Mustafa ilk yemeðini yaptý ama lezzetini hiç beðenmedi bir kazan yemeði dökmektense hepsini zorla kardeþlerine yedirdi.
Göçebe ailelerin çocuklarýndan birisi olan Aziz bir gün bu muhteþem eve ziyarete geldi Mustafa boþ duracak deðil ya konuðuna yemek yapmaya kalktý ama önceki yemekten tecrübesi olan Makbule ve Naciye hemen atlayarak bu iþe gönüllü oldular ve hem kendilerini kurtardýlar hemde misafire rezil olmaktan kurtuldular. Yada öyle sandýlar çünkü malzemeler hazýrlandýktan sonra ocaðý yakacak ateþlerinin olmadýðýný farkettiler konuklarý iki çakmak taþý ile bir parça kavla ateþi yakmaya talip oldu. Mustafa ateþi yakamayýnca Aziz yakmaya kalktý yaktýda hemde öyle bir yaktý ki Ev yandý bitti kül oldu...
Ama Mustafa yýlmadý ve bir ev daha yaptý ve açýlýþýnda kardeþlerine karpuz ikram etti.
Mustafa makbuleye daha çok zülm ediyor ama Naiyeden kýsmen çekiniyordu. Çünkü makbule uysal Naciye dik baþlýydý. Mustafada ha bire makbuþ dediði Makbule ile dalaþýr yüzünü yoðurt teknesine batýrýr saçlarýný çeker avluyu süpüttürüp dururdu.
Günler günleri kovaladý Mustafa yaramazlýklarýyla birlikte sünette olmuþ çiftçiliðe alýþmýþtý ama bir yanýnda da okul vardý okul hemde Annesi hiç istemediði halde askeri okul .. Dayýsý hiç okumasýný istemiyordu . Sonunda bir sürü olaydan gürültü patýrtýdan sonra Zübeyde hanýmda Selanik e Ahmet Subaþý mahallesine döner ve Mustafa Mithatpaþa caddesindeki yeni ve güzel bir bina olan Askeri Rüþtiye ye 1893 yýlýnda baþlar. Ýþte hayatýnýn en önemli üçüncü deðiþimini yaþamýþtýr. Artýk subay olacaktýr. Annesinin irtibatýda artmýþtýr bir anda mahallede çünkü subaylýk apayrýdýr apayrý...
Þimdi diyeceksiniz ki burada aþk meþk nerede valla bende bilmiyorum kýsa bir geçiþ yapayým dedim cümleyi baðlayayým derken buraya kadar geldim. E sözüm söz inanýn aþaðýda yazacaðým... 12 yaþýnda Mustafanýn ilk çocukluk aþkýný hatta birisi nasýl çocukluk ki bu dedirtecek gibisinden...

Mustafa askeri Rüþtiye ye baþlamýþ ve Perþembeleri öðlenden sonra evine gelmektedir. Sýrmalý elbiseler içerisindesol kaþýnýn üzerine düþmüþ top püskülüyle pek te bir havalý yürümektedir mahallesinin sokaklarýnda Annesi içinde gurur kaynaðýdýr ve yolunu her Perþembe beklemektedir annesi.
Mustafa'nýn yolunu gözleyen, onun sokakta bir paþa edasýyla yürürken bayýlacak gibi olan sadece annesi deðildi. Ahmet Subaþý mahallesinin en güzel kýzlarý Nadre, emine Hatice ve daha niceleri bu gençliðe adým atan Mustafayý beklerlerdi. Mustafa daha küçüktü topu topu 12 yaþýndauydý ama kendisini süzgün gözlerle bakankaþ göz eden kýzlarýn niyetini anlamayacak kadar da saf deðildi. Bazý kýzlarýn iç geçirdiklerini hisseder anlamamazlýktan gelirdi. Bir çok kýzýn yangýnýný görmezden geldi Mustafa çünkü kendiside yangýlýydý. Kime mi?
Tüm dünya güzelleri bir araya gelse, Mustafa 'nýn gözü ''kara gözlü''Müjgandan baþkasýný görmezdi. Varsa müjgan yoksa Müjgan... Ah müjgan ah..
Kolaðasý Rüknettin beyin kýzý olan Müjgan' ýn bir kara gözleri vardý ki... O uzun kirpikler üzerinde öyle ince kaþlar vardý kiO gözler O kaþlar O kirpikler, al yanaklarýnýnarasýnda,uzun kara saçlarýn çerçevesindeöyle uyumlu öyle güzel dururlardý ki... Mustafanýn aklýna geldikçe küçücük kalbi ''cýzz'ederdi. Annesi Zübeyde Mustafayý Mustafa Müjgan ý görebilmek için Perþembeleri ipla çekerdi.
Mustafa Müjganlarýn evinin önünden geçmeden ümiformasýný fesini kýlýcýný düzeltir þöyle bir boðazýný temizler sokaða öyle girerdi. Her adýmýnda kalbinin gürültüsü dahada artarherkesin kendisini seyrettiðini sanýrdý. Rüknettin beyin evinin önünden geçerken kalbinin gümbürtüsüne dayanamaz adýmlarýný þaþýrýrdý. Bir kez olsun pencereye bakamadý utancýndan Fakat minicik kalbiyle isterdi ki Müjgan pencerede olsun ve ona baksýn Hatta arkasýndan ona Mustafa ! diye seslensin.
Ne haindi bu Müjgan Mustafa kaç hafta sonudur koþtura koþtura gelmiþ fakat bu kar gözlü, uzun kirpikli, hilal kaþlý hain Müjgan bir kez olsun Mustafa !! diye seslenmemiþti. Bir seslense ah bir seslense hemen geriye dönecek '' efendim buyurunuz.!'' diyecekti. Diyecektide ne Müjgan seslendi ne de Mustafa bakabildi Rüknettin beyin evine...
Aþk yarasý sarmýþtý küçücük bedenini arkadaþý Mehmet Nuri ye açýldý . Mehmet önce onunla dalga geçti ama baktýki durum ciddi önce özür diledi sonra çareyi buluverdi. '' Bu kadar üzülmen gereksiz. Söyleyelim Zübeyde teyzeye gitsin istesin Müjganý sana...'' Mustafa telaþlandý. '' sakýn ha Nuri. Bakalým Müjgan beni seviyor mu? Ya reddederse beni ? Kapýlarýnýn önünden o kadar geçtim bir kez olsun Mustafa demedi bana bende gönlü olsaydý...'' dedi. bu olasýlýkta o an suya düþtü.
Oysa Mustafa nýn bilmediði bir þey vardý. Müjgan, kapýlarýnýn önünden her geçtiðinde izlemiþti onu. Bilseydiki sevdiði oðlan arkasýndan ''Mustafa'' diye seslenilmesini istiyor. Seslenmekle kalmazöyle bir baðýrýrdýki Ahmet Subaþý mahallesi ayaða kalkardý.
Müjgan'ýn da beklentileri vardý. Bu yakýþýklý Mustafa nýn burnu ne kadarda havalardaydý. Kapýlarýnýn önünden her hafta geçiyor bir kez olsun baþýný kaldýrýp göz göze gelmek için can atan Müjgan a bakmýyordu. Bir kez olsun '' nasýlsýnýz Müjgan hanýmefendi'' demiyordu. Müjgan demesinden vazgeçmiþti baþýný kaldýrýp baksada yeterdi. Fakat hain oðlan bir kere bile bakmamýþtý Müjgancýkta sonunda ''Ne yapalým Mustafa beni sevmiyor''diye düþündü.
Mustafa bir kez olsun baþýný kaldýrýp bakmadý, Müjgan da bir kez olsun ''Mustafa!'' diye seslenmedi. Bu farkýna varmadan yapýlan inatlaþma sonucunda küçük kalplerin büyük aþký baþlamadan bitiverdi. Mustafada kendisini derslere verdi.
Mustafa ya devam edeceðim. Ama Müjgan ý soruyorsanýz ne oldu diye That is another story demekle yetineceðim. Çünkü Müjgan ýn hayatýda babasý sayesinde bir hikaye olmuþtur daha sonra zaten aslýnda her insan hayatý ayrý bir romandýr hikayedir. Önemli olan bunu okuyabilmektir. Ben Mustafaya devam edeceðim....

Hayat devam etmektedir. Ahmet Subaþý Mahallesinin gururu olan Mustafa mahlleyede hizmet etmekte çocuklara ders vermektedir. Kemal'den ders almak , onunla haftada bir iki saat olsun birlikte olmak ateþiyle yanýp tutuþano kadar çok genç kýz vardýki. hele hele komþu kýzlarý Nadire ile Hatice...
Hatice ile Nadire kardeþtirler ikiside Mustafa Kemal i severler ama bunu birbirlerine bile söyleyemezler, sonunda birgün Nadire dayanamaz ve kardeþine içini döker söyleyiverir
Biliyor musun Hatice , ben Mustafa Kemal'i seviyorum....
Hatice kýrýlmýþ yýkýlmýþtýr içi bir tuhaf olmuþ mecburek baðrýna taþ basmýþtýr basmasýnada Mustafa Nýn Nadireden de haberi yoktur ki... Ablasý bunla kalsa gene iyi sevdiðini elinden almakla kalmamýþ kendisiyle kemal 'e haber salmak mektup göndermekte istemiþtir ama pýr pýr atan aþkla dolu kalp bunu kabul etmemiþ ablasýNadire nin isteðini geri çevirmiþtir.
Bir hafta sonu Mustafa'nýn eve geleceðini bilen Nadire ile Hatice bir bahane uydurarak Zübeyde teyzelerini görmeye giderler. Mustafa dýþardaydý nasýlsa gelirde görürüz diye sohbet ederler Zübeyde hanýmla Zübeyde hanýmda artýk olgunlaþmýþtýr kýzlarýn niçin geldiklerini bildiði halde gülümsemiþ kýzlarýn kýzaran yüzlerine sevgiyle bakmýþ heyecanlarýný hoþ görmüþtü.
Zübeyde haným sohbet esnasýnda birden Hatice ye dönerek
A be Mustafa'nýn odasýnda bir kýrlent olacak. Gidip getiriverde size örnek çýkarayým eliniz boþ durmasýn .
der. Hatice yerinden fýrlarken nadire kolundan tutar ve koynundan çýkardýðý karanfili ona vererek masasýna koymasýný ister. Haticecik bir þey diyemez karanfili alýr aðýr aðýr yukarý çýkar. Kemal in kapýsý açýktýr heyecanlanýr ayaklarýnýn ucuyla içeri süzükür iþte hayallerini süsleyen odadadýr hemde tek baþýna... Masasýna kitaplarýna yastýðýna yataðýna dokunur resmine bakar ve karanfili resmin çerçevesine iliþtiriverir. Heyecandan kalbi duracak gibi olur ve karyolanýn üzerindeki kýrlent i kaptýðý gibi aþaðýya iner. Zübeyde hanýma uzatýrkende...
Buyur teyze bana da iþlengi öðretecek misin ? demeyide ihmal etmez....
Zübeyde haným Hatice ve Nadire ye örnek çýkarýrken dýþardan ayak sesleri duyulur kýzlarýn yürecikleri gümbür gümbür atmaktadýr Kemal üniformasýyla içeri girince Nadire nin de Hatice nin de benzi kül gibi olur nedense :)
Kemal nezaket icabý kýzlara ''hoþ geldiniz'' dediysede kýzlar cevap veremezler heyecandan Aslýnda hoþbulduk derlerde bu pek bildiðimiz ''hoþ bulduða'benzememiþtir...
Kemal biraz oturup izin isteyip odasýna çýkar aslýnda kitaplarýndan bir þeye bakýp hemen çýkacaktýr ama bir anda Fotoðrafýn çerçevesine iliþtirilmiþ karanfili görür önce bir þey anlamaz bu karanfil buraya nasýl geldi diye düþünür annesi býrakmýþ olamazdý belliki aþaðýdaki kýzlardan birisi býrakmýþtý ama hangisi ?
Çiçeði koklarken gülümser Taze karanfil kokusu öncegensine sonra ciðerlerine gider elinde karanfille aþaðý iner....
O nu elinde karanfille aþaðý inerken gören kýzlarýn dili tutuluverir. özellikle hatice kýpkýrmýzý olmuþ Kemal e bakmamaya çalýþmaktadýr. Kemal onun bu halini görünce bir karanfile bir hatice ye bakar. Hatice tümden kýzarýr yanaklarý al al olur Kemal karanfil in sahibini bulmuþtur...
Ben çýkýyorum anne , arkadaþlarla buluþacaðým der ve gider. hatice neþeden uçmaktadýr gerçi karanfil ablasýnýndýr ama Kemal onun koyduðunu anlamýþtýr Nadire ise kardeþinin mutluluðuna, Kemal in ters anlamasýna kýzmýþtýr ama heyhat...
Gençler arasýnda ki söze dökülemeyen bu duygu yoðunluðu Zübeyde hanýmýnda dikkatini çekmiþtir .Nadire nin durumundan haberi yoktur ama Kemal ile Haticenin bakýþmalarýndan birþeyler döndüðünü anlayacak olgunluktadýr...
Kemal okula dönünce annesi de düþünür durur Aslýnda oðlunu bir an önce baþ göz etmek içinden geçen duyguydu ( Mustafa topu topu 15 yaþýnda) Haticede güzel kýzdý vesselam...
Madem oðluda beðenmiþti kaçamak kaçamak bakýþýyorlardý bu iþ olurdu bu düþünceye varýnca keyiflendi rahatladý Hafta sonunu iple çekti oðluyla konuþtu Kemal ses çýkarmadan annesini dinledi karþý çýkmadý evliliðe sýcak baktý... Ana oðul o akþam hayaller kurdular niþanlar düðünler yapýldý torunlar oldu hepside 'paþa'oldu sonunda...
Zübeyde haným ertesi gün öðlenden sonra giyindi kuþandý yanýna da iki komþusunu aldý bir kutuda lokum Haticelerin evine dayandý. Kemal ise evde dokuz doðuruyordu ancak akþama gelirler diye diye bilmem kaçýncý kez salonu dolandý durdu. Saatler geçmek bilmiyordu heyecandan patlamak üzereydi tam kendisini sokaða atýyorduki anneciði geldi geldi gelmesine ama yüzü asýktý yüzünden düþen bin parçaydý. Mustafa da þaþýrdý daha annesinin gideli iki saat bile olmamýþtý.
Zübeyde haným oðluna özetle anlatýverdi durumu . Hatice'nin annesi
'' Kýzýný subaya veren annelerin hali yamandýr. Uzaklara tayin edilirler , bende kýzýmý göremem yüreðim buna dayanmaz''
diyerek evliliði kabul etmemiþ Haticecikte birþey yapamamýþtý. Kemal annesinin çok üzüldüðünü görünce onu teselli için
'' evlilik kýsmet iþi anne üzülme nasip deðilmiþ'' dedi....
Dedi demesinede bu iþe en çok kendisi bozulmuþtu. Reddedilmenin verdiði sýkýntýyla kendikendini teselli edecek birþeyler aradý buldu da. okulunu bitirmeden, kazancýný eline almadan evlenmek onun neyineydi ? Kendisini kandýrmak için bulduðu mazerete kendisi inandý ve rahatladý. Mustafa da reddedilmiþti ama derslerini kazanmýþtý belkide tarihin bir dönüm noktasý yaþanmýþtý kim bilir ????

Mustafa reddedilmiþti ama gene mahalleye geldiðinde kýzlar kendisini süzmeye devam ediyordu. Derslerindeki baþarýsý giyimine gösterdiði titizlik yakýþýklýlýðý yaþlýlarýn dilinden genç kýzlarýn gönlünden düþmüyordu. Komþularý Þevki paþa'nýn da dikkatini çekmekte gecikmedi Kemal, Þevki Paþa ne zaman Kemal e rastlasa sanki karþýsýnda genç bir askeri okul öðrencisi deðilde bir arkadaþý varmýþ gibi konuþurdu
'' Nasýlsýn Kumandan Mustafa Kemal... '' gibi....
Þevki Paþa'nýn Mustafa yaþlarýnda bir kýzý vardý . Emine... Ýstanbulda doðmuþtu emine Þevki Paþa Selanik e atandýðýnda da Zübeyde hanýmlarýn yanýndaki eve taþýnmýþlardý. Annesi de Emine yi sýk sýk Zübeyde teyzesinin evine yollardý neden ne olursa olsun Emine bu eve gidip gelmekten hoþlanýrdý. Zübeyde Haným teyzesine giderken ayaklarý yerden kesilir göðsü gümbür gümbür atardý. kapý tokmaðýný çaldýðýnda çýkan sesin kapýdan mý göðsünden mi olduðunuda karýþtýrýrdý Eminecik. Uzun süre bu heyecanýna anlam veremedi Emine Askeri Rüþtiye'de çok yakýþýklý gençler vardý ama Mustafa apayrýydý. Lacivert çuhadan ceketinin üstünde ay yýldýzlý düðmeler, kol kapaklarýnda üç sarý þerit dar ve yeþil pantolonu içinde öyle alýmlýydýki Mustafa nýn belindeki kýlýç þakýrdadýkça Emine nin de gönlü gümbür gümbür atardý...
Bir gün Þevki Paþa yolda yürürken izinde olan Mustafa ya rastlar ayak üstü sohbet ederlerken Þevki paþa Mustafa ya
Kumandan Mustafa Kemal, neden bizim Emine'ye ders vermiyorsun?
diyince Selanik in en güzel kýzýna ders verme düþüncesi Mustafayý heycanlandýrýr. Gönlünde hatice varkende görür beðenirdi Emine'yi evlerinin önünden geçerken göz göze gelir bakýþýrlardý ama o aralar hiç aklýna gelmezdi arkadaþlýk etmek emine ile.. Ama þimdi Hatice yoktu artýk pekala emine ile konuþabilir arkadaþ olabilirdi. Emine gerçekten güzel bir kýzdý ve ona ders vermek çok ama çok zevkli olacaktý. Kentin bütün gençleri Emine ile bir kez olsun göz göze gelmeye uðraþýrken kendisini her hafta sonu onunla olacaktý. Arkadaþlarý Asaf ve Ahmet Numan bunu duyunca çatlayacaklardý. Mustafa kemal bunlarý düþünüp dururken Þevki paþa karþýsýnda saygýyla duran mustafa ya iyi bir askeri okul öðrencisinin nitelikleri üzerine nutuk çekiyordu. Tabii Mustafanýn bunu duyduðu yoktu. Paþanýn ne konuda konuþtuðunu bilmeden esas duruþa geçerek topuk selamý verdi ve
Emradersiniz paþa hazretleri Emine ile derslere hemen baþlayabiliriz paþam..
diyiverdi. Þevki paþa onun bu zamansýz esas duruþuna ve sözlerine tebessüm ederk karþýlýk verdi ve genç arkadaþýný mahçup etmemek için sözlerini yarým keserek Mustafa'nýn omzuna vurdu
Tamam genç kumandan Emine ile derslere hemen baþlayabilirsiniz...
Kemal ertesi hafta Emine ye ders vermeye baþladý . Emine zaten Kemal'e aþýktý Kemal ise onun zekasý, güzel gözleri, muntazam burnu ve zerafetini yakýndan görünce hepten etkilendi. Ayný masada yan yana ders yaparlarken arada bir dizleri sýk sýkta elleri parmaklarý birbirlerine dokunurdu ve ilk elektriklenmenin ardýndan kývýlcým çakýverdi....
Bir zamanlar Müjgan sonra hatice için Perþembeleri iple çeken Mustafa þimdi de ayný ipi Emine için çekmeye baþladý eve gelince yarým aðýz annesiyle konuþup hatrýný soruyor sonra soluðu Emine nin yanýnda alýyordu. Bu dersler üç sýký arkadaþýn Asaf ile Ahmet Numan la görüþmelerini azaltý sonra kesti. sonunda üç arkadaþ buluþunca Mustafa kemal neden gelemediðini arkadaþlarýna söyliyiverdi. Arkadaþlarý biraz þaka biraz ciddi sitem ettiler sonra gece gündüz ders verdiðini ve ateþin bacayý sardýðýný anlayýnca arkadaþlarýný baðýrlarýna bastýlar Kemal de kendisine anlayýþ gösteren arkadaþlarýný kucakladý.
Okuluda baþarýyla devam ediyordu. emineyle olan dersleride. Hatice nin annesinden aðzý yanýp reddedildiði için Emine ile asla evlilik üzerine konuþmamýþtý. Okulun son günleri yaklaþýyordu Mustafa kemal in aklýnda istanbul a gitmek Kulelide okumak vardý ama öðretmeni Kurmay Albay Hasan bunu beðenmemiþ ve iyi bir subay olmak istiyorsa Manastýr a gitmesini þiddetle tavsiye ediyordu. Kemal istanbul a gitmeyi düþünürken Annesi ile Emineyi hiç aklýna getirmemiþti ama manastýr fikri birden ayýlmasýna neden oldu. Manastýr a giderse annesi kardeþi ne olacaktý ? peki ya Emine ? Ýþte bu düþüncelerle yýlýn sonunu getirmeye çalýþan Mustafanýn karar vermesine büyük bir olay neden oldu. Anlattýðým konuyla pek ilgisi olmadýðýndan sadece teðet geçeceðim. Zübeyde haným baskýlara ve geçim sýkýntýsýna dayanamayarak kendisine sürekli teklif eden Ragýp la evlenmiþtir. Hafta sonu eve gelen Mustafa bir Üvey babasý olduðunu o an öðrenir. Kemal donakalýr dili tutulur babasýnýn hayaliyle avunurken bu nereden çýkmýþtýr ? Bu sinirle eþyalarýný toplar evden ayrýlýr Hornoslu mahallesindeki teyzesinin yanýna taþýnýr. Annesine olan kýzgýnlýðý deðil Ragýp beyi uðruna þiirler yazdýðý Eminesini bile unutturur. Bu taþýnma kafi gelmez Mustafaya derslerine iyice çalýþýr Kurmay Albay Hasan ýn dediðini yapmaya karar verir okulu dördüncülükle bitirir Manastýr Askeri idadisinin sýnavýna girer kazanýr ve oraya gider...
Onbeþ yaþýndadýr manastýrdadýr. Ailesine okkalý bir tepki verdiðini sanmaktadýr kendince Emine aþký içinde kalmýþtýr bu Emine ile olan ilk bölümün sonudur....

1897 nin Yazýnda Mustafa Anne özlemine dayanamaz ve Selanike gelir Ragýp beylede karþýlaþýrlar ama geçmiþten bahsetmezler unutmuþ görünürler. Mustafa yasak olmasýna raðmen yabancý kurslara giderek Fransýzcasýný da ilerletme fýrsatýný bulmuþtu.
Emine ile de arasýra görüþmeye devam ediyordu ama Manastýrda okuyan subay adaylarýyla arkadaþlýk etmek isteyen Rum kýzlarýnda elinden pek kurtulamýyorudu. Ahmet Numan ve Asaf la yeniden dolaþmaya baþlamýþtý Mustafa ve bir gün Ahmet Numan ile Asaf Fani, Toni ve Janet adýnda üç rüm kýzýyla tanýþmýþ ertesi gün buluþmak için sözleþmiþlerdi. Çok neþeliydiler fakat bir sorun vardý kendileri iki kýzlar üç kiþiydiler ne yapacaklarýný düþünürlerken gözleri parladý bulmuþlardý üçüncü kiþiyi Mustafa Kemal...
Mustafa baþtan oldukça naza çeker kendisini Fransýzca kursunu bahane eder gelmek istemez. Arkadaþlarý
'' Ne biçim arkadaþsýn ''ocaðýna düþtük'2dedik be. Fransýzca kursu kaçmaz ama sen olmazsan kýzlar kaçar Hadi be Mustafa'he ''de Üstelik kýzlar çok güzel hele bir tanesi varki...
Diye anlatýnca dayanamaz ve '' en güzel kýzýn kendisinin olmasý koþuluyla'' kabul eder. Ama Mustafanýn bilmediði bir þey vardýr. Onlar kýzlarý deðil kýzlar onlarý seçecektir... Mustafa bunu son anda öðrenir ve yüzünde muzip bir gülümseme ile
''iþte bu güzel... Nerede buluþacaktýk ?''
Çay bahçesinde otururlarken kýzlarýn en güzeli olan Fani seçimini yapmýþ Mustafayý seçmiþtir. Asaf a Janet Ahmet Numan a da Toni düþer... O gün gezer tozarlar epeyce , Kemal kendiliðinden gelen bu gençlik macerasýný hemen kabullenemez Fani ye iltifatkar sözler söylerken Görüþmeleri seyrekleþen Eöine yi düþündü. Bu aþký Emine'ye ihanet deðil miydi? Fani'yi dinlerken içinden Emine ye hesap verdi durdu.. Buna raðmen Fani ile buluþmaya devam etti kendini alamadý....
Dördüncü buluþmalarýnda diðerlerini ekmiþ yanlýz kalmýþlardý. Fani fettandý, dilbazdý, iþveliydi , güzeldi. Kemal Fani ye ilgisiz kalamazdý kalmadýda bir ay içerisinde sakin durgun duru Emine'yi unuttu fani ye þiirler okudu aþk hikayeleri anlattý. Güzel kýzdý fani , deðerdi bunlarýn hepsine. etli dudaklý , dalgalý sarý saçlý, iri göðüslüleri, muntazam bacaklarý helede mavi gözleri...
Kemal in gözleride Maviydi Cezayir Menekþesi mavisi... Bu mavi gözler fani'nin mavi gözleriyle karþýlaþýnca yýldýrýmlar çakýyoralevler fýþkýrýyordu. Kemal düþünmeye baþladý ''Acaba bu iki mavi gözün izdivacýndan doðacak çocuðun gözleri masmavi mi olurdu ?''
Takmýþtý kafaya bu doðacak mavi gözlü bebeðe, fakat yaz tatili de bitmek üzereydi. Emine yi çoktan unutan kemal kara kara düþünüyordu. Fani'yle mutlaka evlenmeli ve bu evlilikten masmavi gözlü bebekleri olmalýydý, ama annesini bilirdi bu evliliðe dünyada razý gelmezdi. O halde kaçmaktan baþka çaresi yoktu... Faniyle manastýr a giderse annesinin bir þeyden haberi olmazdý.
16 Yaþýn verdiði çýlgýnlýkla faniden Vazgeçemeyen ve kaçýrmayý kafaya takan Mustafa ne nasýl geçineceðini ne okulunu düþündü. Kurmaylýk hayalleri bile uçup gitmiþti Üstelik fani bu iþe dünden razýydý kaçma teklifine 'evet''demiþti. Son buluþmalarýnda kaçýþ günü ve saatini kararlaþtýrdýlar....
Keþke ( Aslýnda Allah a þükürler olsun ki daha uygun ) Fani'nin kaþlarý, gözleri dudaklarý gibi aklýda güzel olsaydý. Fettan fani sýrf hava atmak için Kemal le kaçacaklarýný arkadaþýna söylemiþ o arkadaþýna o diðerine derken Kemal in kýzkardeþi makbulenin kulaðýna kadar gelmiþti haber tabiiki hemende Zübeyde haným'a Zübeyde haným fena oldu hele hele bu kýzý alýp manastýr a götüreceðini yanýnda bir oda tuttuðunuda öðrenince büsbütün fenalaþtý küslüðünü dargýnlýðýný unutup aðabeyi Hüseyin Aða ya haber verdi. Barýþmak için zaten fýrsat arayan Hüseyin Aða ertesi gün Selanikteydi...
Okula dönüþ zamaný gelmiþti . fakat þaþkýndý ve panikteydi Mustafa Kemal dayýsýyla annesi birdenbire istasyona kadar gelmek istemiþlerdi. Oysa birazdan fani gelecekti. Çaresizlik içinde kývranýrken saatede bakýyordu Þu an Fani gelecek olsa ne diyecekti ?
Bu düþüncelerle boðuþurken trenin kalkma saati geldi ama Fani ortalarda yoktu. Bu arada dayýsýnýn imalý bakýþlarýný yakaladý Mustafa dayýsýda bütün hoþ görüsüyle elini onun omzuna koyup...
'' Daha çok gençsin a be Mustafam.Önüne kimbilir daha ne güzeller çýkar . Þimdi hayýrlýsýyla Manastýra gidesin, mektebini bitiresin . Hadi rahatla aslan yiðenim. beklediðin her kimse gelmeyecek.... ''
Dayýsý aklýna gelen tek mantýklý çareyi bulmuþ ve fani ile konuþmuþtu. Ona
'' Mustafa kemal annesinin tek oðludur. Bütün umudunu ona baðlamýþtýr. Bak güzel kýzým, yeðenim evlenecek olursa okulu bitiremez. O zaman iþi gücüde olmaz. Bir düþün hem kendini hem seni periþan eder.'' demiþti. Hüseyin aðanýn gösterdiði haklý sebeplerden sonra Fani ikna olmuþ aþkýný kalbine gömmüþtü. Faniden olumlu yanýt alan dayýsý kýzýda taktir etmekten geri kalmamýþtý.
Mustafa kemal daýsýnýn fani ile konuþtuðunu ve onu engellediðini anladý . Annesinin ve dayýsýnýn elini öperek kalkmakta olan trene bindi. Onlara el sallarken tren istasyondan çýkmak üzereydiki birden dondu kaldý ...
Ýstasyonun bir köþesinde kendisine bakmakta olna Emine'yi gördü. Aklý baþýndan gitti. Emine yeþil gözlü Emine.. demek demek... sesi boðazýnda düðümlendi. Ýçi depreþti tren penceresinden uzandý ve heyecanla baðýrdý.....
'' Emineeeee!!!!!!!!!!!!!!!!!'
Öyle bir baðýrdý ki sesinin daðlarý tepeleri aþtýðýný zanntemiþti oysa sadece Emine duyabilmiþti bu çýðlýðý. Ve bu çýðlýk sesinin Emine'nin hüzünlü yüzünde güller açtýrdýðýný gördü. Demek Emine onu unutmamýþtý, demek gizlice gelmiþ uzaktanda olsa onu uðurlamak istemiþti. Bu ne büyük bir aþktý. Demek hala kalbinin köþesinde birþeyler kalmýþtý. Tatlý bir burukluk içindeki Kemal Manastýr a doðru uzaklaþan trenin penceresinde, Emine'nin hayaliyle baþbaþa kaldý.
Emine ise evine dönerken mutluydu. Kemal onu son anda görmüþ ve 'Emine'' diye baðýrmýþtý. Bu mutluluk ona yeterde artardý.
Yaþ onaltý... Onaltý dakika önce bir kýzla meþgul olan kalbi onaltý dakika sonra baþka bir kýzla doluvermiþti.
Manastýr a gidince mantýðý kalbine galip geldi ve gene derslerine dört elle sarýldý kurmay olmalýydý evet evet kurmay olmalýydý Emine yi yine kalbinin köþelerine gizledi.
Gençlik böyleydi iþte Fani den boþalan kalbi çok çabuk tekrar emine ile domuþ Manastýrda oda unutulmuþtu... Ama Emine devam edecekti...

Mustafa Manastýrda okuyordu, 1898 yýlýydý Memleketin genel durumu kötüye gidiyordu. O zamanlar da Mustafa namýk Kemal çizgisinde vatansever bir hürriyetçiydi. Zaman zaman Selaniðe gidiyor Eminesini görüyor onada þþiirler yazýyordu Ömer Naci ile arkadaþlýðýda daha çok edebiyat ve þiirler üzerineydi. Buda derslerini aksatýyordu. Albay Mehmet Asým ondaki deðiþikliðin farkýna vardý ve bir gün onunla konuþtu
''Bak oðlum Mustafa Kemal hayalperest ömer Naci nin aklýna uyarsan iyi bir þair olabilirsin ; ama iyi bir asker olamazsýn...''
Bunu hoþ karþýlamadý önce ''ne demek edebiyatla uðraþmak dedi' ama sonra hak verdi . Büyük ideallere ulaþmasý için bazý zevk ve tercihlerinden vaz geçmesi gerekmez miydi ? gerekirdi ? Ya Emine ondan da mý vaz geçecekti ? Yine kafasý karýþtý ama derslerine çok büyük bir þevkle asýldý Kasým 1998 deManastýr Askeri idadesini ikinci olarak bitirdiðinde karar aþamasýndaydý ve kararýný verdi..
Evlilik büyük ideallerine engel olurdu. O halde evlenmemeliydi. Emine den de vaz geçmeliydi. Selanike döndü çünkü kendisini bekleyen Emine den konuþmadan ayrýlmak olmazdý. Bunu Emine ye nasýl söyleyeceðini bilemiyordu . bildiði ideallerine kavuþmasýna hiç bir engel olmamalýydý , Emine bile...
Selanik e Ramazan ayýnda gelmiþ Emine ile derslere baþlamýþtý . Þiirler okuyordu gene Emine ye yine iltifatlar ediyordu ama bu þiir ve iltifatlarda artýk bir ayrýlýk hüznü seziliyordu. Ondaki deðiþikliði arkadaþlarý da fark etmiþ bir gün üzererine gelmiþler biraz dalga geçmiþlerdi Mustafa Kemal sonunda
''Harbiye ye gideceðim benim gönül maceralarýna girmeye hakkýmda zamanýmda yok demiþtim hala aynýný diyorum . Ama Emineye ne diyeceðim bilemiyorum elbet bir yolunu bulacaðým''
diyip kestirip atmýþtý. Ramazan süresince derslere devam etti. Bir gün ders esnasýnda Emine ye '' Yarýn onikide Telliçeþme karþýsýnda ki Yüksek kahve denilen yere gel'' dedi. Her mekadar Emine gelemem dediyse de dinlemedi dersi de býrakýp gitti.
Eminecik sabahlara kadar uyumadý düþündü durdu Gerçi Mustafa ya gelemem demiþti ama Mustafa gelecek miydi bakalým ? yatakta döndü durdu. Mustafa deðiþmiþti hemde çok deðiþmiþti, Kendisine söylediði þen þakrak þiirlerin yerini ayrýlýk türküleri almýþtý. Son günlerde kendisinede hep Osmanlýnýn durumundan , devletin iyi idare edilmediðinden kapitülasyonlardan , beratlýlardan söz ediyordu. Bunlar genç bir erkeðin genç bir kýza söyleyeceði sözler miydi ? Ne yapmak istiyordu harbiye yi kazandýðý halde kendisine neden söylememiþti...
Kararýný verdi Emine neye mal olursa olsun yarýn gidecekti Mustafayý görmeye...
Kemal, Telliçeþme parkýnýn önünde askeri üniformasýyla bekliyordu. Sinirli hareketlerle belki yirmi adýmlýkyeri belki yüz kere dolanmýþtý. Emine kesin gelirim dememiþti ama geleceðinden de emindi...
Sononda emine yi gördü gülümsediler birbirlerine kimsenin dikkatini çekmemek için Kemal önde Emine arkada Floka gazinosuna doðru yürüdüler Allahtan vakit erkendi kimsecikler yoktu. Garsonlarda çay getirip bir daha uðramamýþtý.
Kemal gene memleket meselelerinden konuþmaya baþlamýþtý ki sustura bilene aþkolsun II. Abdülhamit in beceriksizliðinden girdi beratlýlardan çýktý. Takmýþtý beratlýlara... Emine artýk emin oldu büyük ideallerin adamý Mustafa kemal'den ona fayda yoktu . Onunla evlenmek demek geleceðin büyük idealistine engel olmak demekti. Belliydi ki böyle bir þey olursa hem Mustafa kemal hem kendisi mutlu olmayacaktý.. Bu düþüncesinden emin oluncada gümbürdeyen kalbini bastýrdý. Akýllý ve mantýklý olmalýydý heyecanýný bastýrdý. Ama kolay deðildi ondan vazgeçmek, Mantýðýyla doðru kararý vermiþti vermesinede ya yüreði...
Eminecik kalbine hükmedecek kadar akýllý bir kýzdý . Bu arada Kemal hala devletten söz ediyordu sanki Emine onu dinliyormuþ gibi. Emine daha fazla dayanamadý. Kemal in sözünü kesiverdi...
'' Harbiye ye ne zaman gidiyorsun Mustafa Kemal ?''
'' Harbiyeye mi gidecekmiþim ?''
'' Niçin benden saklýyorsun ? Ýstanbul Harp Okuluna gideceðini herkes biliyor ...''
Kemal sessiz kaldý belliki Emine herþeyi öðrenmiþti sadece o akþam vapura bineceðinden haberi yoktu. Emine tekrar sordu
'' Bana ne zaman gideceðini söylemeyecek misin ?''
Kemal cevap vermek yerine cebinden küçük bir defter çýkardý, bir yaprak yýrttý ve o kaðýda üç satýr bir þey yazdý . Sonra kalemle birlikte yazdýðý kaðýdý Emine nin önüne sürdü . Emine okumak istedi ama Kemal izin vermedi.
'' Ben gidince okursun...''
Ýki çift göz son bir kez daha takýldý kaldý birbirine Ýki çift gözden sadece iki damla yaþ süzüldü yanaklardan aþaðýya... Kemal aðýr aðýr kalktý yürüdü Emine kalakaldý yerinde Göz pýnarlarýnda biriken yaþlar sahiplerinin izni olmadan arka arkaya dökülmeye baþladý. Biraz önce Kemal'in yazdýðý üzerine iki damla gözyaþý dökülen mürekkebi daðýlan yazýyý tekrar tekrar okudu
'' Biraz sonra kalkacak vapurla gidiyorum. Kalbim kan aðlýyor , Fakat bunu yapmaya mecburum. Bendeniz sizi asla unutmayacaðýma yemin eder , sizden de ayný vefayý beklerim. Allahasmarladýk.''
Eminecik titreyen elleriyle kalemi aldý , yazýnýn altýna iki kelime ekledi...
'' Söz veriyorum.... '''