Baþbakan Biliyor mu?

OXFORD öðrencisi bir subay kýzý olan Lale CAN'ýn "Ben subay kýzýyým, 7 yaþýnda bana þeker alan Erdal Ütðm. amcam vardý. PKK ile savaþta þehit oldu.Onlar þehit olurken birþey yapamýyoruz. Terörle üðraþan diðer ülkerden ne farkýmýz var? Sorusuna " Babana sor anlatsýn!" diye cevap veren bir baþbakanla terör bitmez. Bu lafýn aðýrlýðý "Askerlik yan gelip yatma yeri deðildir"'den, "Ben þehit aileleri ile ne konuþacaðým kardeþim" den daha aðýrdýr. Resmen TSK ni suçlamadýr bu. TSK mensuplarýna soracaðýna,anaskýndan doðduðundan beri bü ülkede Ýçiþleri bakanlýðý yapan kendi milletvekili Abdülkadir AKSU'ya, Pkk destekçisi kendi milletvekili Ýhsan Arslan' a, içlerinde PKK kampýndan cezaevine oradan meclise giren bir hain bulunan PKK'ya terör örgütü diyemeyen DTP milletvekilllerine sorsun baþbakan. Ve yiyorsa cevap versin 2002 yýlýnda sýfýr terörle aldýklarý ülkeyi hangi çabalarý ile bu hale getirdiler sorusuna. Ama bunlara %47 ve %69 destek veren necip halkýmýz bunlar tarafýndan yönetilmeye müstahaktýr.

Þehit cenazeleri

Ýsterseniz bugün bir okur mektubuna daha yer vereyim. Çünkü bu da bir baþka açýdan ibretlik durumu sergiliyor:
Merhaba sayýn Can Bey.
Temmuz baþýndan ekim sonuna kadar, kaptan olarak okyanuslar çoðunlukta olmak üzere denizlerde gemi kullandým. Sonra vatana döndüm. Vatan gazetemi de okumaya devam ediyorum. Ýþte bu nedenle bu gün karþýlaþtýðým, canýmý hayli acýtan bir olayý size sunuyorum:
Anýtkabir ziyaretinden sonra damadýmýn sürdüðü, içinde kýzým ve torunum olan arabadan Kocatepe Camii’ne dönen yolda polisin izin vermemesi nedeni ile indim, evime giderken, polisler býrakýn vasýtalarý, yayalara dahi müsaade etmediðinden daha uzak yola saptýrýldýk. Ýkindi ezaný okumaya baþlandý. Polise müsaade etmesini söyledim kabul etmedi. Sordum “Suudi Kralý mý camiye geliyo?” “Hayýr” dedi, “þehit cenazesi var.” Merakým arttý, yan sokaklarda gide gide tam cenaze namazý kýlýnmaya yakýn bir zamanda cami avlusuna zar zor girebildim. Her taraf polis doluydu. Avluda bulunan cemaat kadar polis vardý. Polisler vazifelerini yapýyorlardý ama simalarýndan, üzüldükleri ve utandýklarý anlaþýlýyordu.
Eve gelince bugünkü ve dünkü Vatan gazetelerinde þehit haberlerini tekrar okudum.
Ancak 1987 doðumlu, nur yüzlü fotoðrafýný yakama iliþtirdiðim Þehit EMRE ÇÝFTÇÝ’nin þehadet haberini bulamadým. Orada soruþturmam sonucu mahalle komþularý da gazetelerde haber olarak okumamýþlar.
Nedir bu yangýndan mal kaçýrýr gibi þehit cenazesini halkýn katýlýmýndan kaçýrmalar? Emir verenleri kýnýyorum. Kendimi adeta iþgal edilmiþ bir toprak üstünde yaþayan biri olarak hissettim. Yok bu kaldýrýmdan yürüyemezsin, karþý kaldýrýma geç, bu sokaða giremezsin. Barikatlar, barikatlar. Medyayý dahi göremedim. Yalaným varsa en az o emir verenler kadar þerefsizim. Sizi hep okurum. Lütfen yazýn bu yazdýklarýmý köþenizde, millet öðrensin. (Ýsmi bende saklý.)

12 Kasým 2007. Can Ataklý Vatan.

Mektupdan çok etkilendim. :( Ýnsan, insanlýðýndan utanýyor. Evet, sanki resmen iþgal altýndayýz. Olup bitenden müsaade edildiði kadar haberdar olabiliyoruz. Acaba böyle olmasýný isteyenler hiç evlatlarýný, yakýnlarýný PKK terörüne (- ki terörün dini, dili, siyasi kimliði ve rengi yoktur. Kimden ve nereden gelirse gelsin hertürlü terör, üniter yapýmýzýn bir numaralý düþmanýdýr.) kurban verdiler mi? O acýyý biliyorlar mý? Bir evlat kaç yýlda ve ne emeklerle yetiþiyor bunu biliyorlar mý? Sen ömrünü ada, büyüt, okut ve sonra 3-5 çapulsuz katil gelsin senden alsýn... Buna hangi yürek dayanýr? Buna hangi yürek sessiz kalýr?

Kim ne derse desin ve hangi pembe tablolarý çizerse çizsin. Herþey ortada... Ben kendi ülkemde çaresiz, ne yapacaðýmý ve kime kýzacaðýmý da bilmiyorum.