Boşanma ve Velayet
Merhabalar..
Sizlere danışmak isteğiğim konu: 4 yıllık evliyim ve 1 yaşında bi oğlum var. Eşimle evlendiğimiz günden beri sürekli geçimsizlik durumumuz var. Çevredekiler ve ailemin "aman zamanla düzelir""her evlilikte olur böyle şeyler"...vs. gibi sözleri ile bu zamana kadar yürüttüm(k), ancak 10 gün önce gelinebilecek en son noktaya geldik..1 yaşındaki bebeğimizin önünde kavga etmeye başladık ve eşimin bana el kaldırması benimde ona karşılık vermemle devam eden şiddetli bi kavgamız oldu sonrasında "senden tiksiniyorum çabuk defol bu evden" dedi ve ben oğlumu alarak evi terk ettim. 2.günün sonunda benim abim gidip eşimle konuştu eşimde onunla birlikte gelip beni aldı evimize götürdü. Ancak anladımki bu evlilik bir kavga daha kaldırmayacak.
Eşim ailesine aşırı düşkün onların tek bir sözü onun için emirdir ve hemen yerine getirilir.Evlendiğimiz günden beri "ailem benim için ilk sıradadır kendini onlarla bir tutma bir tercih yapacak olursam sakın kendine güvenme yanılan sen olursun" sözlerini sık sık duyuyorum. Ayrıca çalışan bir bayan olduğum için hem ev işleri hem iş yeri ve evliliğin 3.yılında gelen bebekle yüküm baya bi arttı.Eşim sinirli olduğu zamanlarda, aramız açık olduğu zamanlarda ilk lafı "sen çok pasaklısın,eve hiç bakmıyosun,yemek yapmıyosun..."gibi sözler oluyo. Ama hadi bana yardım et dediğim zamanda hiç oralı olmuyo. Hemen her kavgada ailemi ve beni küçümseyici sözler sarf ediyo, öyleki bana ve onlara hakarete varıyo hatta küfrediyo. Çalışmama rağmen kazandığım parayı istediğim gibi harcayamıyorum ki maaş kartım bile onda. Birşey ihtiyacım olduğu zaman mutlaka ondan izin almam veya haber vermem gerekiyo. Kuaföre gideceğim zaman, çorap alacağım zaman bile onun onayı olmazsa yapamıyorum, yapacak olursam kavga çıkarıyo. Niye böyle yapıyosun dediğim zaman ise savunması "sen kıyafete, giyinmeye, gezmeye çok düşkünsün seni serbest bırakırsam beni mahveder batırırsın" diyo. Kendi ablası bile bu durumu çok yadırgıyo. Çocuğuma ondan habersiz oyuncak bile alamıyorum. Annemlere yakın oturuyoruz, onun ailesi ise başka şehirde yaşıyo. Ve bebeğimize benim annem bakıyo. Hafta sonları veya hafta içi akşamları yemek sonrası onlara gitmem eşimi çok rahatsız ediyo eve geldiğim zaman suratı yerlerde oluyo. Ama evde olduğumuz zaman kendisi ne benimle nede bebekle ilgilenmiyo bilgisayarın başından kalkıpta yüzümüze bile bakmıyo..yemek yiyoruz o kalkıp gidiyo, ben oğlumla oynuyorum, onu uyutup tv izliyorum ve yatıyorum. Günlerimiz hep böyle geçiyo ben sıkılıp oğlumla gezmeye gittiğim zaman "sen çok geziyorsun" diyo, oysaki gittiğim yer annemler. Toplum içine çıkmıyo evimize kimseyi kabul etmiyo benim abimler, ablamlar onun annesi, ablası dışında evimize gelen kimse yok. Çok asosyal biri. Kendi ailesinin yanında benim ailemin yanında, iş yerinde (aynı yerde çalışıyoruz), en ufak bi sürtüşmede herkesin yanında beni aşağılayıcı küçük düşürücü davranışlar sergiliyo, sözler söylüyo. En son kavgamızda ise forum kurallarına uygun olmadığı için yazamayacağım sözler sarf etti.(K..pe, S..tük)
Sizlere sormak istediğim: bu evlilikte bundan sonra olacak kavga veya kavgalarda yapmam gereken nedir? Bana el kaldırırsa, beni evden kovarsa ne yapmalıyım? Ayrıca benim için en önemli konu (beni bununla çok tehdit ediyo) oğlumun velayeti ne olur? Küçük olduğu için bana verirler belki ama 6-7 yaşına geldiğinde babası dava açıp velayeti almak isterse sonucu ne olur? Eğer velayet babaya verilirse babanın bebeğe Ankara'da baktıracak kimsesi yok. Ailesi başka şehirde bi kasabada oturuyo, oraya götürürse de babaannenin sürekli hastalıkları var (yüksek tansiyon, bel fıtığı, şeker, kalp yetmezliği, damar tıkanıklığı), halası çalışıyo, dede ise vaktinde aşırı alkolik, halen devam eden kumar alışkanlığı var, amca işsiz liseyi bile bitirmemiş. Babası ise oraya gittiği takdirde iş bulabileceği bile şüpheli, burdaki işini bile benim sayemde buldu.
Yardım ederseniz sevinirim..
Sizlere danışmak isteğiğim konu: 4 yıllık evliyim ve 1 yaşında bi oğlum var. Eşimle evlendiğimiz günden beri sürekli geçimsizlik durumumuz var. Çevredekiler ve ailemin "aman zamanla düzelir""her evlilikte olur böyle şeyler"...vs. gibi sözleri ile bu zamana kadar yürüttüm(k), ancak 10 gün önce gelinebilecek en son noktaya geldik..1 yaşındaki bebeğimizin önünde kavga etmeye başladık ve eşimin bana el kaldırması benimde ona karşılık vermemle devam eden şiddetli bi kavgamız oldu sonrasında "senden tiksiniyorum çabuk defol bu evden" dedi ve ben oğlumu alarak evi terk ettim. 2.günün sonunda benim abim gidip eşimle konuştu eşimde onunla birlikte gelip beni aldı evimize götürdü. Ancak anladımki bu evlilik bir kavga daha kaldırmayacak.
Eşim ailesine aşırı düşkün onların tek bir sözü onun için emirdir ve hemen yerine getirilir.Evlendiğimiz günden beri "ailem benim için ilk sıradadır kendini onlarla bir tutma bir tercih yapacak olursam sakın kendine güvenme yanılan sen olursun" sözlerini sık sık duyuyorum. Ayrıca çalışan bir bayan olduğum için hem ev işleri hem iş yeri ve evliliğin 3.yılında gelen bebekle yüküm baya bi arttı.Eşim sinirli olduğu zamanlarda, aramız açık olduğu zamanlarda ilk lafı "sen çok pasaklısın,eve hiç bakmıyosun,yemek yapmıyosun..."gibi sözler oluyo. Ama hadi bana yardım et dediğim zamanda hiç oralı olmuyo. Hemen her kavgada ailemi ve beni küçümseyici sözler sarf ediyo, öyleki bana ve onlara hakarete varıyo hatta küfrediyo. Çalışmama rağmen kazandığım parayı istediğim gibi harcayamıyorum ki maaş kartım bile onda. Birşey ihtiyacım olduğu zaman mutlaka ondan izin almam veya haber vermem gerekiyo. Kuaföre gideceğim zaman, çorap alacağım zaman bile onun onayı olmazsa yapamıyorum, yapacak olursam kavga çıkarıyo. Niye böyle yapıyosun dediğim zaman ise savunması "sen kıyafete, giyinmeye, gezmeye çok düşkünsün seni serbest bırakırsam beni mahveder batırırsın" diyo. Kendi ablası bile bu durumu çok yadırgıyo. Çocuğuma ondan habersiz oyuncak bile alamıyorum. Annemlere yakın oturuyoruz, onun ailesi ise başka şehirde yaşıyo. Ve bebeğimize benim annem bakıyo. Hafta sonları veya hafta içi akşamları yemek sonrası onlara gitmem eşimi çok rahatsız ediyo eve geldiğim zaman suratı yerlerde oluyo. Ama evde olduğumuz zaman kendisi ne benimle nede bebekle ilgilenmiyo bilgisayarın başından kalkıpta yüzümüze bile bakmıyo..yemek yiyoruz o kalkıp gidiyo, ben oğlumla oynuyorum, onu uyutup tv izliyorum ve yatıyorum. Günlerimiz hep böyle geçiyo ben sıkılıp oğlumla gezmeye gittiğim zaman "sen çok geziyorsun" diyo, oysaki gittiğim yer annemler. Toplum içine çıkmıyo evimize kimseyi kabul etmiyo benim abimler, ablamlar onun annesi, ablası dışında evimize gelen kimse yok. Çok asosyal biri. Kendi ailesinin yanında benim ailemin yanında, iş yerinde (aynı yerde çalışıyoruz), en ufak bi sürtüşmede herkesin yanında beni aşağılayıcı küçük düşürücü davranışlar sergiliyo, sözler söylüyo. En son kavgamızda ise forum kurallarına uygun olmadığı için yazamayacağım sözler sarf etti.(K..pe, S..tük)
Sizlere sormak istediğim: bu evlilikte bundan sonra olacak kavga veya kavgalarda yapmam gereken nedir? Bana el kaldırırsa, beni evden kovarsa ne yapmalıyım? Ayrıca benim için en önemli konu (beni bununla çok tehdit ediyo) oğlumun velayeti ne olur? Küçük olduğu için bana verirler belki ama 6-7 yaşına geldiğinde babası dava açıp velayeti almak isterse sonucu ne olur? Eğer velayet babaya verilirse babanın bebeğe Ankara'da baktıracak kimsesi yok. Ailesi başka şehirde bi kasabada oturuyo, oraya götürürse de babaannenin sürekli hastalıkları var (yüksek tansiyon, bel fıtığı, şeker, kalp yetmezliği, damar tıkanıklığı), halası çalışıyo, dede ise vaktinde aşırı alkolik, halen devam eden kumar alışkanlığı var, amca işsiz liseyi bile bitirmemiş. Babası ise oraya gittiği takdirde iş bulabileceği bile şüpheli, burdaki işini bile benim sayemde buldu.
Yardım ederseniz sevinirim..