Atatürkçülük

Kara Kuvvetleri Komutaný Orgeneral Yaþar Büyükanýt, konuþmasýnda þöyle demiþ;

- Olaylarý siz istemeden beyninize yerleþmiþ veya yerleþtirilmiþ kalýp düþüncelerle çözemezsiniz. Yaratýcý düþüncelere sahip olmanýz gerekir. Kurumsal ve yönetsel uygulamalar yaratýcý düþünceyi ve üretimi sýnýrlar. Bu çemberin kýrýlmasý gerekir. Meslek yaþantýnýz boyunca her þeyi sorgulayýn. Sorgulama, deðiþim ve geliþimin ilk basamaðýdýr.

- Atatürk, bize, sizlere hiçbir dogmatik, kalýplaþmýþ miras býrakmamýþtýr. Onun manevi mirasý bilim ve akýldýr. Bilim ve aklýn rehberliðinde kendini sürekli yenileyen Atatürk ilkeleri sonsuza dek kendilerini yenilemek, geliþtirmek gücüne sahip bir düþünce sistemi olarak ortaya çýkar.

- Atatürk bize dar bir ideolojik kalýp býrakmamýþtýr. Her türlü dogmadan uzak, bilimi ve aklý hedef gösteren bir düþünce sistemi, hümanist ve çaðdaþ, geliþmeye ve deðiþime uygun bir dünya görüþünü miras olarak býrakmýþtýr.

Sizce Atatürkçülük nedir?

en iyiyi bulmak için çalýþýrken, iyiyi kaybetmeyin...

Atatürkçülüðün anlamý deðil ama hedefi þudur;
Türk milletinin, baðýmsýz, modern, demokratik, yeniliðe açýk ve Türk'e yakýþýr þekilde yaþamasýdýr...

Bir kýsým ideolojik çevreler ve karanlýk çýkar odaklarý Atatürk'ü ve Atatürkçülüðü gerçek kimliðinden uzaklaþtýrmak arzusundadýrlar. Bu suretle, Ulu Önder'in Türk halký üzerindeki derin sevgi ve saygýsýný, yol gösterici ve örnek teþkil edici özelliðini istismar ederek, kendi çýkar ve beklentileri doðrultusunda kasýtlý olarak çarpýtýlmýþ bir Atatürk imajý çizmeye çalýþmaktadýrlar. Bu büyük zatýn manevi þahsiyetini kendi karanlýk emelleri yönünde kullanmak istemektedirler.

Söz konusu çevrelerin bu konudaki ýsrarlý çabalarý o kadar ileri boyutlara varmýþtýr ki Atatürk güya karþý, komünist ve materyalist biri olarak gösterilmeye çalýþýlmýþtýr.

Herþeyden önce þu gerçek çok iyi bilinmelidir ki, koyu bir Türk milliyetçisi ve samimi bir Müslüman olan Atatürk, milli mücadelenin her safhasýnda komünizm ve materyalizm gibi safsatalarýn karþýsýnda yer almýþtýr.

Güvenilir kaynaklardan da açýkça anlaþýldýðý üzere Atatürk, çaðdaþ ve medeni bir kiþiliðe sahip, ayný zamanda da milli kültürüne sýký sýkýya baðlý, sade ve samimi bir dindar, özünden hiçbir zaman taviz vermeyen, gerçek bir Osmanlý beyefendisiydi.
Atatürk, aydýn, düþünceye saygýlý, nezih bir aile ortamýnda yetiþmiþ tam bir Osmanlý beyefendisidir. Atatürk’ü seçkin bir Osmanlý beyefendisi yapan özelliklerinden birisi de giyimine gösterdiði özen ve bu konuda sahip olduðu derin zevkti. Atatürk, gayet temiz giyinen, giydiðini kendine yakýþtýran, þýk, kuvvetli, zinde bir insandý.
Atatürk’ün sofrasý bir yemek sofrasý, bir içki sofrasý, bir eðlence sofrasý deðil, bir nevi akademi, adeta bir nevi dershane idi. Sabiha Gökçen Ata'nýn bu özelliðini þu sözleriyle anlatmýþtýr:

"Þu bilinmelidir ki, Gazi Paþa’nýn sofrasý asla bir iþret alemi yeri, bir vakit geçirme, bir zaman öldürme yeri deðildi.. O bu sofrayý adeta bir okul haline sokmuþtu. Dünya sorunlarýnýn, yurt sorunlarýnýn, ilmin, felsefenin, sanatýn, insanlýk idealinin ve uygar Türk Ulusu'nun geleceðinin sabahlara kadar tartýþýldýðý bir okuldu bu sofra... Aydýnlýklarla, iyi niyetlerle dolu bir sofra." (Atatürk’ün Ýzinde Bir Ömür Böyle Geçti, Sabiha Gökçen, s.55)

Bununla beraber sofra, bazýlarýnýn sandýðý ve telkin ettirmek istedikleri gibi, bütün devlet iþlerinin müzakere yeri deðildi. Atatürk, sofrasýnda dedikodu mevzularýnýn konuþulmasýna da asla müsaade etmezdi. (Atatürk'ün Hususiyetleri, s.100)

Ancak en keyifli eðlence anýnda sofrada bile karþýsýnda görevlilerden birini gördü mü sohbeti, konuþmayý hemen yarýda keser, "Beni mi istiyordun?" diye kalkýp giderdi. Ülke iþlerini herþeyin üstünde tutardý. (Devrim Tarihi ve Toplum Bilim Açýsýndan Atatürk, s.138)

"Atatürk, çok müþfik, çok ince, çok vefakar bir adamdý. Vefasýzlara, vefasýzlýklara karþý son derece gücenir ve üzüntü duyardý. Yakýnlarýnýn, sevdiklerinin hususi, hatta ailevi dertlerini dinler, adeta bir baba þefkatiyle onlara çareler arar, teselli ederdi. Ýnsan onun huzuruna çýkarak dertlerini döktükten sonra rahatlar, kalbi huzur dolarak, büyük bir ferahlýk içinde yanýndan çýkardý."Kýlýç Ali Paþa

Atatürk, hiç kimsenin, hatta düþmanlarýnýn bile ýstýrabýna, sýkýntý çekmesine asla tahammül ve müsaade etmezdi. (Atatürk’ün Hususiyetleri, s. 71)

Atatürk çok sabýrlý bir adamdý. Bazen sofrasýnda, kendisiyle davetlileri arasýnda, mebuslarla, arkadaþlarýyla mücadele þekline dökülen öyle münakaþalar olurdu ki, onun müsaade ve müsamahasýndan cüret alýnarak gösterilen taþkýnlýklara sabýr ve tahammül gösterebilmek için, ancak ve ancak Mustafa Kemal olmak lazýmdý. Bu sabýr ve tahammül ona mahsus, ona yakýþan bir meziyetti. (Atatürk’ün Hususiyetleri, s. 72)

Atatürk, ikiyüzlü, riyakar, dalkavuk insanlardan hoþlanmazdý. Hiç kimsenin gammazlýk etmesine, yahut birbiri aleyhinde dedikodu yapmasýna ve bu kabil bayaðýlýklara müsamaha etmezdi. Onun huzurunda þu veya bu, filan veya falan aleyhinde dedikodu yapmak kimin haddiydi? Böyle bir hal vukua geldiði takdirde, bir punduna getirir, derhal o iki insaný yüzleþtirirdi. (Atatürk’ün Hususiyetleri, s. 80

DEMOKRATLIÐI

Atatürk’ün büyük meziyetlerinden biri de devlet ve inkýlap iþlerini arkadaþlarýyla görüþmek, münakaþa etmekti. Atatürk bu münakaþalardan çok haz duyardý. O, harikulade zekasýna, büyük görüþ kuvvetine, hadiseleri tahlil derinliðine dayanmakla beraber, baþkalarýnýn fikir ve mütalaalarýna da kýymet verirdi. Onun en kuvvetli tarafý, en büyük kudreti, belki istiþare etmesini bilmesi ve istiþareler sonunda kendi eþsiz mantýðýný hadiselere hakim kýlmasýydý. (Atatürk’ün Hususiyetleri, s. 73)

Diktatör rolünü benimsememiþtir. Gerçek tenkitten hoþlanmýþtýr. Sofrasý bazen büyük tartýþmalara sahne olmuþtur. Gerçi, telkin etmek istediði fikirlerde daima muvaffak olmuþtur; fakat, bu fikirler muhataplarýna mal olduktan sonra, yani bir dikta havasý vermeden, icra edilmiþti. (Atatürk Bir Çað'ýn Açýlýþý, Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak, s.18)

Ben diktatör deðilim. Gerçi benim arzu edip de yapamayacaðým bir þey yoktur. Çünkü, ben zoraki ve insafsýz davranmayý bilmem. Ben kalpleri kýrarak deðil, kazanarak hükmetmek isterim." (Atatürk Bir Çað'ýn Açýlýþý, Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak, s.33)

Atatürk, Meclis'e karþý diktatör rolünü benimsememiþ, ikna metodu ile Meclis'ten olumlu kararlar alabilmek için çok defa insan takatý üstünde gayret göstermiþtir. (Atatürk Bir Çað'ýn Açýlýþý, Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak, s.112)

KÝÞÝLÝÐÝ
"Bugüne dek elde ettiðimiz baþarý, bize ancak geliþme ve uygarlýða bir yol açmýþtýr... Bize ve bizden sonra gelenlere düþen görev, bu yol üzerinde tereddütsüz ilerlemektir." -Mustafa Kemal Atatürk-

Burada önemli olan nokta ise nihai hedefin, Atatürk'ün müstesna þahsiyetinin vatandaþlýk þuuruna varmýþ her Türk ferdi tarafýndan örnek alýnmasý ve yaþanýr hale gelmesidir. Zira, 70 milyonu bulan genç ve dinamik nüfusuyla, dev adýmlarla büyüyen ekonomisiyle, Adriyatik'ten Çin Seddi'ne kadar uzanan kültürel etki alanýyla, en büyük çalkantýlarýn dahi sarsamadýðý örnek iç istikrarýyla Türkiye, hiç þüphesiz ki, 21. yüzyýla damgasýný vuracak ülkeler arasýnda bulunmaktadýr. Böyle bir ideal içinde elbette millet olarak örnek alýnacak bir karaktere ulaþýlmasý gerektiði de açýktýr. Ýþte bu noktada Büyük Önder'in müstesna kiþiliði, her konuda olduðu gibi Türk insanýna örnek olmaya ve ýþýk tutmaya devam edecektir.

Atatürk’ün belki de en önemli vasfý bir eylem insaný olmasýdýr. Yani düþündüklerini sadece lafta býrakmamasý, onu gerçekleþtirmek için derhal harekete geçip ortaya somut birþeyler koymuþ olmasýdýr. O yüzdendir ki, Avrupalýlarýn "Hasta Adam" diye nitelediði bir milleti ayaða kaldýrmýþtýr. Ortaya koyduðu ve bir araya getirip kaynaþtýrdýðý ilkelerle ülke karanlýklardan aydýnlýða taþýnmýþ ve müreffeh Türkiye’nin temelleri atýlmýþtýr. Ýçindeki coþkun vatan sevgisi ve her zaman yokluk içinde dahi baþarýyý hedefleyen "Kuva-i Milliye Ruhu" ülkeye önce askeri sonra da sosyal ve ekonomik alanlarda birçok zaferler kazandýrmýþtýr.

Ülkemiz artýk yeni bir yüzyýla hazýrlanýyor. Hedefimiz ulusça belli: dünya üzerinde en geliþmiþ ve çaðdaþ devletler içinde hak ettiðimiz yeri almak. Türkiye bunu baþaracak güce, akla ve kaynaða fazlasýyla sahip. Yapýlmasý gereken tek þey, Atatürk’ün yýllar önce ortaya koyduðu ilke ve düþüncelerle yokluktan ortaya çýkardýðý modern Türk Devleti’ni, yine ayný ilke ve düþüncelere çok daha kuvvetle sarýlýp büyük bir hýzla çaðýmýzýn ötesine taþýmak. Türkiye bunu Atatürk ile zamanýnda baþarmýþ ve adeta bir Türk Rönesansý yaþamýþtýr. Bugün de O’nun ilke ve düþüncelerine sadýk kalacak samimi Atatürkçülerle bu baþarýnýn çok daha fazlasýný gösterebileceðine inancýmýz tamdýr.

Namus lekesi deðil alnýmda gördüðünüz,
Vurulmuþum, vurulmuþ düþmüþüm güpegündüz.
Þakaðýmdaki kansa, o benim gülüþümdür,
Namert sürünmektense, erkekçe ölüþümdür.

Bir kýsým ideolojik çevreler ve karanlýk çýkar odaklarý Atatürk'ü ve Atatürkçülüðü gerçek kimliðinden uzaklaþtýrmak arzusundadýrlar. Bu suretle, Ulu Önder'in Türk halký üzerindeki derin sevgi ve saygýsýný, yol gösterici ve örnek teþkil edici özelliðini istismar ederek, kendi çýkar ve beklentileri doðrultusunda kasýtlý olarak çarpýtýlmýþ bir Atatürk imajý çizmeye çalýþmaktadýrlar. Bu büyük zatýn manevi þahsiyetini kendi karanlýk emelleri yönünde kullanmak istemektedirler.

atatürkçülüðü kullandýklarýný gördüm,anlamýyla veya fikirleriyle ilgilenenler öyle az ki,

yazýk,

BAÐIMSIZLIÐI

O’nun düþünce ve devrimlerinin temelini araþtýrdýðýmýzda bunun ilk olarak "tam baðýmsýzlýk ve özgürlük" ilkesine dayandýðý hemen göze çarpmaktadýr.

Mustafa Kemal daha henüz öðrencilik yýllarýnda baðýmsýz bir millet olmadan çaðdaþ bir devletin kurulamayacaðýný anlamýþ ve özgürlüðün olmadýðý ortamda yaþamaktansa her türlü tehlikeye göðüs gererek baðýmsýz bir millet için savaþmayý göze almýþtýr. Bu nedenle vatan topraklarýný iþgal etmek isteyen güçlere karþý amansýz bir mücadele vermiþ, hiçbir zaman Türk Milleti'nin iradesini baðlayacak yönetim þekillerine razý olmamýþtýr. Baþka ülkelerin boyunduruðu altýna girmiþ bir milletin zamanla tarihten silineceðini bilerek, "Ben yaþayabilmek için mutlaka müstakil bir milletin evladý kalmalýyým. Milli istiklal bence bir hayat meselesidir" demiþtir.

Askerlik yýllarýnda Suriye’de görevli iken gizlice geldiði Selanik’te, Askeri Rüþtiye öðretmenlerinden Hakký Baha (Pars)’ýn evinde arkadaþlarýyla yaptýðý bir toplantýda þunlarý söylemiþtir: "...Millet zulüm ve istibdat altýnda mahvoluyor. Hürriyet olmayan bir memlekette ölüm ve izmihlal vardýr. Her terakkinin ve kurtuluþun anasý hürriyettir."

Mustafa Kemal "Ya istiklal ya ölüm" ifadesiyle hiçbir þekilde vazgeçmeyeceðini gösterdiði baðýmsýzlýðý öylesine içine sindirmiþti ki, "Özgürlük ve baðýmsýzlýk benim karakterimdir" diyerek adeta onu kendisinin bir parçasý haline getirmiþti.

Atatürk’ün baðýmsýzlýk anlayýþý sadece siyasi yönden baðýmsýzlýðý deðil ayný zamanda askeri, ekonomik ve kültürel baðýmsýzlýðý da içine almýþtýr. O, tam baðýmsýzlýkla, kendi kendine yetebilen, savunmasýndan teknolojisine, tarýmýndan ekonomisine kadar her alanda dýþarýya muhtaç olmadan, hiçbir ödün vermek zorunda kalmadan ayakta durabilen bir yapýyý kastetmiþ ve þöyle demiþtir: "Ýstiklal-i tam denildiði zaman, bittabi siyasi, mali, iktisadi, adli, askeri, harsi ve ila ahiri her hususta istiklal-i tam ve serbest-i tam demektir. Bu saydýklarýmýn herhangi birinde istiklalden mahrumiyet, millet ve memleketin, manayý hakikisiyle istiklalinden mahrumiyet demektir."

Yüksek dehasýyla gelecekte sadece siyasi yönden baðýmsýz olmanýn yeterli olamayacaðýný anlayan Ulu Önderimiz, türlü imkansýzlýklara raðmen ülkemizin ekonomik yönden de baðýmsýzlýðýný saðlayacak sanayi hamlelerini baþlatmýþ ve milletimizi ortak bir kültür potasýnda eritip kaynaþtýrmak için milli bir kimlik oluþturma gayretlerini göstermiþtir.

KARARLI VE ÇEVRESÝNE MORAL AÞILAYAN BÝR KÝÞÝ

TBMM Reisi Mustafa Kemal Paþa Hazretlerine: Zulüm ve istibdat dünyasýnýn en zalimane hücumlarýna karþý yalnýz ve þaþkýn kalan milletimizin maddi ve manevi bütün kabiliyet ve kuvvetlerini ruhundaki ateþle toplayan ve harekete getiren Büyük Millet Meclisi’nin Reisi Mustafa Kemal Paþa!. Kahraman askerlerimiz; Subay ve erlerimizle Avcý hatlarýnda omuz omuza vuruþan Tümen ve Kolordu Komutanlarý adýna takdir ve tebriklerinize Kemali Fahr ile arzý þükran ederim."

Sakarya Meydan Savaþý'ndan önce söz konusu olaylar þöyle geliþmiþtir: 1920 senesinin Temmuz ayýnda Yunan Ýþgal Kuvvetleri Geyve Boðazý’ndan Afyon’a kadar uzanan hat boyunca mevzilenmiþ Türk ordusuna karþý büyük bir taaruza giriþirler. Mustafa Kemal düþmana karþý daha elveriþli þartlarda savaþmak için orduya Sakarya’nýn doðusuna çekilme emri verir. Bu taktik çekilmesi ve Yunan ordusunun ilerlemeleri bütün yurtta ve TBMM’de büyük heyecan uyandýrmýþtýr. Harp sanatýndan anlamayan ve Atatürk’ün askeri dehasýný hakkýyla takdir edemeyenler bu çekiliþi büyük bir yenilgi sanmýþlardýr. TBMM’de tartýþmalar ve hiddet son dereceyi bulmuþtu ki, Mustafa Kemal’in inanç ve kararlýlýðý bu tartýþmalara son noktayý koydu. Bir genelgeyle halkýn ve mebuslarýn moralleri düzeltildi ve kendilerine olan güvenleri tazelendi. Atatürk’ün aþýladýðý bu inanç ve güven duygusu kýsa bir süre sonra büyük bir zafere vesile olacaktý. Söz konusu genelge þöyleydi:

"Düþmanýn ilerlemesi ihtimaline karþý halkýn, kesinlikle tereddüt ve kuþku duymasýna yer yoktur. Düþmanýn Anadolu ve içlerine doðru uzanmak isteyen kollarý mezarlarýna yaklaþýyor; bu yeni sefer, düþmanýn ölüm yolculuðudur. Tanrý'nýn yardýmý, yakýn olaylar bu sonucu gösterecektir."

Fransýz Gazeteci Madam Golis;

"Ani olarak fosfor gibi ýþýldayan yine birdenbire kendi içinde dönen garip bakýþlarý vardý. Kuvvetli kiþiliði, herþeyi kavramadaki süratle, el hareketleriyle, kendini belli ediyor. Mustafa Kemal, gerçekten genç temiz, candan inanmýþ, ulusunu yönetmek için doðmuþ bir insandýr." (Atatürk Bir Çað’ýn Açýlýþý, Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak, s. 333)

Ýngiliz Yazar Ravlinson;

"Kuvvetli karakterli ve dünya uluslarý arasýnda kendi ulusunu, haklý gururu üzerine kesin görüþlü bir adam olarak hiçbir zaman kiþisel ün peþinde koþmadý. Yurdunun çýkarlarýný herþeyin üstünde tutan ve milleti için her faydalý sonuca ulaþmaya çalýþan bu zat gücünü damarlarýna iþleyen görev duygusundan alýyor." (Atatürk Bir Çað’ýn Açýlýþý, Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak, 333)

Ýtalyan Bakan Soforça;

"Hayatýnýn sonuna kadar ulusunun mutlak güveniyle kurduðu devletin baþýnda kalan muzaffer kumandanýn kiþiliði, eþi görülmemiþ bir karakter örneðidir." (Atatürk Bir Çað’ýn Açýlýþý, Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak, 334)

Ýngiliz Elçisi Persi Loren;

"Görüþü o kadar keskin ve sýhhatli idi ki, olaylarýn gidiþi halkýn duygularý ve Türkiye’nin iþ iliþkilerinden seziþleri þaþýlacak bir þekilde doðru çýkardý." (Atatürk Bir Çað’ýn Açýlýþý, Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak, 334)

DÝNE BAKIÞI

"Türk Milleti daha dindar olmalýdýr, yani bütün sadeliði ile dindar olmalýdýr demek istiyorum. Dinime, bizzat hakikate nasýl inanýyorsam, buna da öyle inanýyorum." -Mustafa Kemal Atatürk-

. Tekke, türbe ve zaviyeler onun döneminde kapanmýþ, ama ilk Türkçe Kuran meali de yine onun döneminde yayýnlanmýþtýr. Türk insanýnýn ihtiyaçlarýný ve özelliklerini çok iyi bilen, gericiliðe, yobazlýða her zaman karþý olan Atatürk, Türk Milleti'ni dinin özüne yöneltmeyi amaçlamýþ ve bugün milletçe ulaþmayý hedeflediðimiz yapýyý her yönüyle tecelli ettirmiþtir

"Din lüzumlu bir müessesedir. Dinsiz milletlerin devamýna imkan yoktur"; "Din vardýr ve lazýmdýr." (Yakýnlarýndan Hatýralar, Asaf Ýlbay, s. 102)

"Sonra Kuran'ýn tercüme ettirilmesini emrettim. Bu da ilk defa olarak Türkçeye tercüme ediliyor. Hz. Muhammed'in hayatýna ait bir kitabýn tercüme edilmesi için de emir verdim." (Atatürk'ün Temel Görüþleri, Fethi Naci, s.55)

Camilerin mukaddes mimberleri halkýn ruhi, ahlaki gýdalarýna en yüksek, en verimli kaynaklardýr. Minberlerden halkýn anlayabileceði dille ruh ve beyne hitap edilmekle Müslümanlarýn vücudu canlanýr, beyni temizlenir, imaný kuvvetlenir, kalbi cesaret bulur." (Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri, c. 1, s. 225)

Allah birdir, þaný büyüktür. Allah'ýn selameti, sevgisi üzerinize olsun. Peygamberimiz Efendimiz Hazretleri Allah tarafýndan insanlara dini gerçekleri duyurmaya memur ve elçi seçilmiþtir. Bunun temel esasý, hepimizce bilinmektedir ki, Yüce Kuran'daki anlamý açýk olan ayetlerdir. Ýnsanlara feyz ruhu vermiþ olan dinimiz son dindir. En mükemmel dindir. Çünkü dinimiz akla, mantýða, gerçeðe tamamen uyuyor ve uygun düþüyor." (Atatürk'ün Söylev ve Demeçleri, c. 2, s. 93)

Bizim dinimiz en makul ve en doðal bir dindir. Ve ancak bundan dolayýdýr ki son din olmuþtur. Bir dinin doðal olmasý için akla, tekniðe, ilme ve mantýða uygun olmasý gerekir. Bizim dinimiz bunlara tamamen uygundur. ... Ýslam'ýn sosyal hayatý içinde hiç kimsenin, bir özel sýnýf halinde varlýðýný sürdürme hakký yoktur. Kendilerinde böyle bir hak görenler dini kurallara uygun harekette bulunmuþ olmazlar. Bizde ruhbanlýk yoktur, hepimiz eþitiz ve dinimizin kurallarýný eþit olarak öðrenmeye mecburuz" (Atatürk"ün Söylev ve Demeçleri, 1959, c.2, s. 90)

Düþmanlarýmýz, bizi dinin etkisi altýnda kalmýþ olmakla itham ediyor, duraklamamýzý ve çöküþümüzü buna baðlýyorlar; bu bir hatadýr. Bizim dinimiz hiç bir vakit kadýnlarýn, erkeklerden geri kalmasýný talep etmemiþtir. Allah'ýn emrettiði þey, Müslüman erkekle, Müslüman kadýnýn beraberce din öðrenerek eðitilmesidir. Kadýn ve erkek bu ilim ve eðitimi aramak ve nerede bulursa oraya gitmek ve onunla mücehhez olmak zorundadýr. Ýslam ve Türk tarihi incelenirse görülür ki, bugün kendimizi bin türlü kuralla baðlanmýþ zannettiðimiz þey yoktur. Türk sosyal yaþantýsýnda kadýnlar bilimsel yönden eðitim ve öðretim görmekte ve diðer konularda erkeklerden katiyen geri kalmamýþlardýr. Belki daha ileri gitmiþlerdir." (Atatürk'ün Söylev ve Demeçleri, 1959, c.2, s.86)

GERÇEK ATATÜRKÇÜLÜK

--------------------------------------------------------------------------------

DÝNÝNE GÖNÜLDEN BAÐLI BÝR LÝDER

"Türk Milleti daha dindar olmalýdýr, yani bütün sadeliði ile dindar olmalýdýr demek istiyorum. Dinime, bizzat hakikate nasýl inanýyorsam, buna da öyle inanýyorum." -Mustafa Kemal Atatürk-

Atatürk, Ýslam ahlakýný ve dinimizin vecibelerini daha aile ocaðýndayken öðrenmiþ, tahsil yaþamý boyunca da bu bilgilerini pekiþtirerek geliþtirmiþtir. "Ilýmlý-modern-dindar" yapýnýn, en güzel örneði ve en baþarýlý uygulayýcýsý, laik Cumhuriyetimiz'in kurucusu Büyük Önder Atatürk'tür. Ulu Önder, her zaman gericilikle mücadele ederken Ýslam'ý yüceltmiþ; dolayýsýyla bu ikisi arasýndaki ayrýmý en doðru biçimde yapmýþtýr. Tekke, türbe ve zaviyeler onun döneminde kapanmýþ, ama ilk Türkçe Kuran meali de yine onun döneminde yayýnlanmýþtýr. Türk insanýnýn ihtiyaçlarýný ve özelliklerini çok iyi bilen, gericiliðe, yobazlýða her zaman karþý olan Atatürk, Türk Milleti'ni dinin özüne yöneltmeyi amaçlamýþ ve bugün milletçe ulaþmayý hedeflediðimiz yapýyý her yönüyle tecelli ettirmiþtir.

Þüphesiz ki din, Büyük Önder’in de dikkat çektiði gibi demokrasinin ve milli bütünlüðümüzün vazgeçilmez bir ihtiyacýdýr. Bir milletin fertlerini birarada tutan en güçlü bað olan din, aile, ahlak ve devlet müesseselerinin de devamýný saðlayan en önemli unsurdur.

Dinin var olmadýðý veya dini deðerlerin ortadan kalktýðý bir toplumda, bunun kaçýnýlmaz bir sonucu olarak aile, ahlak ve devlet kavramlarý da geçerliliðini yitirecek ve kýsa süre içinde ortadan kalkacaktýr. Böyle bir geliþme ayrýca, tarihi ve kültürü ne kadar eskiye dayanýrsa dayansýn bir milleti birbirine baðlayan milli ve manevi tüm baðlarýn parçalanmasýný, anarþinin hortlamasýný ve toplumun bölünmesini kaçýnýlmaz hale getirecektir.

Ýþte bütün bu nedenlerden ötürü, toplum dokusunun vazgeçilmez parçasý niteliði taþýyan din müessesesinin devamýný saðlayamayan bir ulusun sosyolojik ve bilimsel açýdan ayakta durmasý mümkün deðildir. Gerek kiþi, gerekse toplum açýsýndan dinin lüzumlu bir müessese olduðunu belirten, siyasi alanda yaptýðý sayýsýz reformla bu saðlýklý bakýþ açýsýný geniþ kitlelere yaymayý hedefleyen Büyük Önder Atatürk, Türk Milleti’nin dindar olmasýný ve dini deðerlerini muhafaza etmesini "Din lüzumlu bir müessesedir. Dinsiz milletlerin devamýna imkan yoktur"; "Din vardýr ve lazýmdýr." (Yakýnlarýndan Hatýralar, Asaf Ýlbay, s. 102) sözleriyle teþvik etmiþtir. Milletini, batýl inanýþlardan arýndýrýp, gerçek dine yöneltmeyi amaçlamýþtýr. Bunun için de Kuran'ýn kolay bir þekilde okunup anlaþýlmasýný saðlamak amacýyla Türkçeye çevrilmesi emrini vermiþtir:

"Sonra Kuran'ýn tercüme ettirilmesini emrettim. Bu da ilk defa olarak Türkçeye tercüme ediliyor. Hz. Muhammed'in hayatýna ait bir kitabýn tercüme edilmesi için de emir verdim." (Atatürk'ün Temel Görüþleri, Fethi Naci, s.55)

Kuran'ýn Türkçeye çevirilmesi emrini verirken, Atatürk'ün isteði Müslüman milletinin imanýnýn güçlenmesidir. Bunu ifade ettiði sözleri þöyledir:

"Camilerin mukaddes mimberleri halkýn ruhi, ahlaki gýdalarýna en yüksek, en verimli kaynaklardýr. Minberlerden halkýn anlayabileceði dille ruh ve beyne hitap edilmekle Müslümanlarýn vücudu canlanýr, beyni temizlenir, imaný kuvvetlenir, kalbi cesaret bulur." (Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri, c. 1, s. 225)

Büyük Önder, gerçek dinin temelini ve Müslümanlarýn konuyu hangi kýstaslara göre deðerlendirmeleri gerektiðini 7 Þubat 1923 tarihinde, Balýkesir’deki Paþa Camii’nde verdiði hutbede kendisini dinleyenlere þöyle ifade etmiþtir:

"Allah birdir, þaný büyüktür. Allah'ýn selameti, sevgisi üzerinize olsun. Peygamberimiz Efendimiz Hazretleri Allah tarafýndan insanlara dini gerçekleri duyurmaya memur ve elçi seçilmiþtir. Bunun temel esasý, hepimizce bilinmektedir ki, Yüce Kuran'daki anlamý açýk olan ayetlerdir. Ýnsanlara feyz ruhu vermiþ olan dinimiz son dindir. En mükemmel dindir. Çünkü dinimiz akla, mantýða, gerçeðe tamamen uyuyor ve uygun düþüyor." (Atatürk'ün Söylev ve Demeçleri, c. 2, s. 93)

Atatürk, Ýslam dininin tamamen ilme ve mantýða uygun bir din olduðunu bir baþka sözünde de þöyle ifade etmiþtir:

"Bizim dinimiz en makul ve en doðal bir dindir. Ve ancak bundan dolayýdýr ki son din olmuþtur. Bir dinin doðal olmasý için akla, tekniðe, ilme ve mantýða uygun olmasý gerekir. Bizim dinimiz bunlara tamamen uygundur. ... Ýslam'ýn sosyal hayatý içinde hiç kimsenin, bir özel sýnýf halinde varlýðýný sürdürme hakký yoktur. Kendilerinde böyle bir hak görenler dini kurallara uygun harekette bulunmuþ olmazlar. Bizde ruhbanlýk yoktur, hepimiz eþitiz ve dinimizin kurallarýný eþit olarak öðrenmeye mecburuz" (Atatürk"ün Söylev ve Demeçleri, 1959, c.2, s. 90)

Büyük Önder Atatürk, Türk Milleti’nin dindar olmasýný ve dini deðerlerini muhafaza etmesini de,sýklýkla vurgulamýþtýr. Ayrýca, Atatürk'ün Osmanlý Devleti'nin çöküþünü dine baðlayan, Türk düþmanlarýna yanýtý ise kesin bir þekilde olmuþtur:

"Düþmanlarýmýz, bizi dinin etkisi altýnda kalmýþ olmakla itham ediyor, duraklamamýzý ve çöküþümüzü buna baðlýyorlar; bu bir hatadýr. Bizim dinimiz hiç bir vakit kadýnlarýn, erkeklerden geri kalmasýný talep etmemiþtir. Allah'ýn emrettiði þey, Müslüman erkekle, Müslüman kadýnýn beraberce din öðrenerek eðitilmesidir. Kadýn ve erkek bu ilim ve eðitimi aramak ve nerede bulursa oraya gitmek ve onunla mücehhez olmak zorundadýr. Ýslam ve Türk tarihi incelenirse görülür ki, bugün kendimizi bin türlü kuralla baðlanmýþ zannettiðimiz þey yoktur. Türk sosyal yaþantýsýnda kadýnlar bilimsel yönden eðitim ve öðretim görmekte ve diðer konularda erkeklerden katiyen geri kalmamýþlardýr. Belki daha ileri gitmiþlerdir." (Atatürk'ün Söylev ve Demeçleri, 1959, c.2, s.86)

Dini meseleler hakkýndaki görüþlerini öðrenmek isteyen Fransýz gazeteci Maurice Perno'ya Atatürk yine kesin bir þekilde þu cevaplarý vermiþtir:

M. Perno:Þu halde yeni Türkiye'nin siyasetinde dine aykýrý hiçbir temayül ve mahiyet olmayacak demek?

Atatürk: "Siyasetimiz dine aykýrý olmak þöyle dursun, din bakýmýndan eksik bile hissediyoruz."

M. Perno: Zat-ý asilaneleri, düþündüklerini bendenize daha iyi izah buyururlar mý?

Atatürk: "Türk Milleti daha dindar olmalýdýr, yani bütün sadeliði ile dindar olmalýdýr, demek istiyorum. Dinime, bizzat hakikate nasýl inanýyorsam, buna da öyle inanýyorum. Þuura muhalif, terakkiye engel hiçbir þey ihtiva etmiyor. Halbuki Türkiye istiklalini veren bu Asya milleti içinde daha karýþýk, sun'i, batýl inanýþlardan ibaret bir din daha vardýr. Fakat bu cahiller, bu acizler sýrasý gelince aydýnlanacaklardýr. Eðer ýþýða yaklaþamazlarsa kendilerini mahv ve mahkum etmiþler demektir. Onlarý kurtaracaðýz." (Atatürk ve Din Eðitimi, Ahmet Gürbaþ, Diyanet Ýþleri Baþkanlýðý Yayýnlarý, s.32)

Ata'nýn huzuruna girdiðimde beni ayakta karþýlardý. Utanýr, ezilir, büzülür, "Paþam beni mahcup ediyorsunuz" dediðim zaman "Din adamlarýna saygý göstermek Müslümanlýðýn icaplarýndandýr." buyururlardý. Atatürk, þahsi çýkarlarý için kutsal dinimizi siyasete alet eden cahil din adamlarýný sevmezdi." (Atatürk ve Din Eðitimi - Ahmet Gürtaþ - Diyanet Ýþleri Bakanlarý Yayýnlarý s.12)

Atatürk Kuran okutulmasýna da son derece önem vermiþtir. Hafýz Zeki Çaðlarman Atatürk'ün bu yönünü þöyle anlatmýþtýr:

"Atatürk'ün kýz kardeþi Makbule Haným'la uzun yýllar komþuluk yaptýk. Her yýl Ramazan ayý yaklaþýnca Atatürk kýz kardeþine; "Makbule, Ramazan geliyor, annemize hatim okutmayý ihmal etme"der ve hatim okuyacak hafýza hediye edilmek üzere bir zarf içerisinde para verirdi." (Din Toplum ve Kemal Atatürk, Ercüment Demirer, s.10)

PEYGAMBER EFENDÝMÝZE HAYRANLIÐI

"Bütün dünyanýn Müslümanlarý Allah'ýn son peygamberi Hz. Muhammed'in gösterdiði yolu takip etmeli ve verdiði talimatlarý tam olarak tatbik etmeli. Tüm Müslümanlar Hz. Muhammed'i örnek almalý ve kendisi gibi hareket etmeli; Ýslamiyet'in hükümlerini olduðu gibi yerine getirmeli. Zira ancak bu þekilde insanlar kurtulabilir ve kalkýnabilirler." (Atatürk, Nedim Senbai, A.Ü. Dil, Tarih, Coðrafya Yay., s. 102, 1979)

"... Atatürk'ün denizlerden renk alýp renk veren gözleri, masanýn üzerinde serili haritaya dikildi ve beni kolumdan tutarak masanýn baþýna çekip parmaðýný bir noktaya dikti. Bu, kendi elleriyle çizdikleri bir askeri harita idi ve Hz. Muhammed'in büyük Bedir Cengi'ni adým adým gösteriyordu. Hz. Muhammed'e ve O'nun peygamberliðine kadar, büyük askeri dehasýna hayran olan eþsiz Sakarya Galibi, Bedir Galibi'ni göklere çýkarýrken, "O'nun Hak Peygamber olduðundan þüphe edenler, þu haritaya baksýnlar ve Bedir destanýný okusunlar" diye heyecanlandý.

Ata'nýn son sözü þu olmuþtu:

- Hz. Muhammed'in bir avuç imanlý Müslümanla mahþer gibi kalabalýk ve alabildiðine zengin Kureyþ ordusuna karþý Bedir meydan muharebesinde kazandýðý zafer, fani insanlarýn karý deðildir, O'nun Peygamberliðinin en kuvvetli delili iþte bu savaþtýr. (Atatürk ve Din Eðitimi, Ahmet Gürbaþ, Diyanet Ýþleri Baþkanlýðý Yayýnlarý, s.28)

Büyük bir inkýlap yaratan Hazreti Muhammed’e karþý beslenilen sevgi, ancak onun ortaya koyduðu fikirleri, esaslarý korumakla tecelli edebilir." (Þemsettin Günaltay, Ülkü Dergisi, sayý 100, s. 4)

Atatürk, dinimizin tam anlamýyla ve aslýna uygun olarak yaþanmasýný ve milletimize doðru, modern, hurafelerden arýndýrýlmýþ bir din anlayýþýný benimsetmeyi hedeflemiþtir. Hiçbir aþýrýlýða kaçmadan, Kuran'ýn modern bir dünyayý tarif ettiðini çok net biçimde özümsemiþtir

Namus lekesi deðil alnýmda gördüðünüz,
Vurulmuþum, vurulmuþ düþmüþüm güpegündüz.
Þakaðýmdaki kansa, o benim gülüþümdür,
Namert sürünmektense, erkekçe ölüþümdür.

Güzel bir forum açýlmýþ, insanlar Atatürk ve Atatürkçülük ile ilgili okuduklarýný bildiklerini yazýyorlar. Bizde okuyup unuttuklarýmýzý hatýrlýyor, bilmediklerimizi bildiklerimizin üzerine koyuyoruz.
Fakat Sayýn berrak'ýn iletisi ne forumla baðdaþýyor ne de bir bize katkýsý var. Herkesçe bilinen birþeyi , temcit pilavý gibi yine ortaya sürüp konu deðiþtirmeye çalýþmanýn ne anlama geldiðini kendisine sormak istiyorum. Nasýl din istismarcýlarý varsa bu ülkede, Atatürk istismarcýlarý da var ve olacakta. Her iki istismarcý grubun üyelerinin birçoðuda ortak küme parantezi içine alýnabilir. Bu yarayý deþip aðýz tadý kaçýrmanýn anlamý yok. Herkesi Atatürk ve Atatürkçülük'ten behsetmeye davet ediyorum.

Av. G.A.

Sayýn avukat G.A yazmýþta aklýma geldi günümüzün bazý kiþilerinin Atatürk'ümüze yaklaþýmýna bir yazar þair gözüyle nasýl bakýlmýþ..

Atam, hala yaþýyorsak:
Edepsizlik sayesinde!
Altý oku soruyorsan,
Politika dehlizinde!
Hele partin senden sonra,
Devrimlerin tavizinde!
Vasfedeyim halimizi,
Kalemime ver izin de!

Yobazlarla gericiler,
Onlar bizden daha zinde!
'Atam, Atam...' derler ama,
Bir adýnýz var sizin de...

Halkçýlýkla devletçilik:
Anlatamam, çok hazin de...
Çoktanberi sahteciler,
Aðýr çeker her vezinde!

Tek umut var, o da yalnýz,
Amerikan dövizinde!

Sorma Ata'm, halimizi,
Hal mi kaldý anlatacak...
Ýþte geldik dizindeyiz!

Yata yata çok yorulduk,
Tatil yaptýk, izindeyiz!

Sanayide henüz daha,
Cafer için lazým diye,
Amerikan bezindeyiz!
Geçeceðiz Avrupa'yý
Ama þimdi izindeyiz!

Hocamýz var, hacýmýz var,
Uçan kuþa borcumuz var,
El oðlunun aðzýndayýz!
Ama bizi zor bulurlar,
Bahar, yaz, kýþ izindeyiz!

Evet, doðru söylemiþsin:
'Türk milleti çalýþkandýr! '
Biz de senin tezindeyiz!
Dinlenmekten yorulduk da,
Onun için izindeyiz!

Zinde kuvvet diye söz var,
Kimse bilmez adresini,
Ah izindeyiz, vah izindeyiz!
Bugün deðil, bu yýl deðil,
Çoktan beri izindeyiz!

Ýlerledik Ata'm öyle,
Þimdi görsen tanýmazsýn:
Amerikan tarzýndayýz!
Arasan da bulamazsýn,
Otuz yýldýr izindeyiz!

Ýki Mustafa Kemal vardýr: Biri ben, et ve kemik, geçici Mustafa Kemal... Ýkinci Mustafa Kemal, onu "ben" kelimesiyle ifade edemem; o, ben deðil, bizdir! O, memleketin her köþesinde yeni fikir, yeni hayat ve büyük ülkü için uðraþan aydýn ve savaþçý bir topluluktur. Ben, onlarýn rüyasýný temsil ediyorum. Benim teþebbüslerim, onlarýn özlemini çektikleri þeyleri tatmin içindir. O Mustafa Kemal sizsiniz, hepinizsiniz. Geçici olmayan, yaþamasý ve baþarýlý olmasý gereken Mustafa Kemal odur!

Bir zamanlar gelir, beni unutmak veya unutturmak isteyen gayretler belirebilir. Fikirlerini inkâr edenler ve beni yerenler çýkabilir. Hatta bunlar, benim yakýn bildiðim ve inandýklarým arasýndan bile olabilir. Fakat, ektiðimiz tohumlar o kadar özlü ve kuvvetlidirler ki bu fikirler, Hint'ten, Mýsýr'dan döner dolaþýr gene gelir, verimli neticeleri kalpleri doldurur.

(Çevresindekilere söylediði bir söz) :
Beni övme sözlerini býrakýnýz; gelecek için neler yapacaðýz, onlarý söyleyin!



et son front etait mu comme une place vide entre deux armees