Küçük þeylerle mutlu olabilmek

K üçük þeyler insaný mutlu edebilmeli,öyleyse bizler toplum olarak neden hep mutsuzuz,neden küçük þeylerin farkýnda bile deðiliz....

Konuyla ilgili yorum yaparsanýz sevinirim,

Neden Mutsuzum,
Çünkü hayatýmý sorgulamak gibi bir alýþkanlýðým var.Zaman kýsalacak demiþlerdi ya.Evet iki türlü zaman kýsaldý.Konya Afyon arasý 3 saate indi.Ýstanbul Frankfurt arasý 2 saate teknoloji bize zaman veriyor 6 aylýk yolculuk 2 saatte bitiyorama gene de 24 saat yetmiyor.Eskiyi düþünüyorum.Günler süren yolculuklar eðitimler ama sevdiklerine ayýrabildikleri saatlerce zaman.Mutsuzum çünkü sevdiklerime vakit ayýramýyorum.Bazen çok istediðimiz birþeye sahip oluruz. Onun için çok uðraþmýþýzdýr ve bir boþluk duyarýz içimizde boþa uðraþtýðýmýzý hissederiz. Mutluluk o aradýðýmýzda deðildir. Sürekli bir arayýþ içerisinde olan insanoðlu çeþitli ütopyalara kapýlýr artýk ulaþýlan hedefler bizi tatmin etmemektedir.Ve gönül ulaþýlmasý güç yýldýzlara baðlanýr artýk ve arar dururuz.Ve tüm tecrübelerimizden sonra elimize asamýzý gözümüze gözlüðümüzü taktýðýmýzda aslýnda insanoðlunun yaratýlýþ amacýnýn mutlu olmak olmadýðýný anlarýz. Ve huzurun her þeyden daha önemli olduðunu geç de olsa anlarýz.Bahçedeki aðacý suladýðýmýz huzur evinde ve huzurun tek bir çiçekle bile bulunabileceðini anladýðýmýz son nefeslerimizi veririz.Kaybedilen koca bir hayatýn özlemini duyarak

Yapamam deme yapan senden iyi deðildir

Belkide beklentilerimizin çok olmasý ve tatminsizliðimizden kaynaklanýyor.Elimizdekilerle yetinmeyi bilmiyoruz,her zaman daha fazlasýný istiyoruz.Eee tabi buda doðal olarak bizi mutsuz ediyor.Oysaki sýcak bir gülümseme ,bir dost sohbeti bizi mutlu etmeli....

kim

Hergün basitte olsa birilerini sevindirmek,insana müthiþ keyif,huzur ve mutluluk veriyor...

mutluluk bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaþýlmaktan duyulan kývanç durumu olarak tarif ediliyor , bu taným uyarýnca mutluluðu yakalamak veya eriþmek kolay mý?

"küçük þeylerden mutlu olmasýný bilen; kolay kanan ve kandýrýlan insandýr"
kanmayý veya kandýrýlmýþ olmayý kabul ettiðimiz anda mutlu olabiliriz. bazen en acýmasýz durumlar bile bizi mutlu kýlmalý. unutmamak gerekir ki; birini kandýrdýðýný düþünen kendini kandýrmýþtýr.

çarýklý

'mutluluk bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaþýlmaktan duyulan kývanç durumu'
bu tanýma göre o zaman biz hiçbir zaman mutlu olamayacaðýz,zira isteklerimiz ölünceye kadar hiç bitmeyeceyek ve muhtemelen bir kýsmýda gerçekleþmeyecek.

sayýn çarýklý küçük þeylerle mutlu olanlar neden çabuk kanýyorlar ve kandýrýlýyorlar anlam veremedim..

mine Urganýn bir dinazorun anýlarý diye bir kitabý var okuyan varsa bilir.Mine Urgan gittiði her yerde en küçük þeylerde bile hayattan zevk almasýný biliyor,mutlu oluyor.o kitabý 2 yýl önce okumuþtum çok hoþuma gitmiþti.
bir çay içmeden bile nasýl keyif alýnacaðýndan bahsediyor.

Yolumuzdaki Engeller.. (Hikaye)

Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuþ, kendisi de pencereye oturmuþtu. Bakalým neler olacak?. Ülkenin en zengin tüccarlarý, en güçlü kervancýlarý, saray görevlileri birer birer geldiler, sabahtan öðlene kadar.

Hepsi kayanýn etrafýndan dolaþýp saraya girdiler. Pek çoðu kralý yüksek sesle eleþtirdi. Halkýndan bu kadar vergi alýyor, ama yollarý temiz tutamýyordu. Sonunda bir köylü çýka geldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu. Sýrtýndaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarýldý ve ýkýna sýkýna itmeye baþladý. Sonunda kan ter içinde kaldý ama, kayayý da yolun kenarýna çekti. Tam küfesini yeniden sýrtýna almak üzereydi ki, kayanýn eski yerinde bir kesenin durduðunu gördü. Açtý. Kese altýn doluydu. Bir de kralýn notu
vardý içinde.

"Bu altýnlar kayayý yoldan çeken kiþiye aittir" diyordu kral.

Köylü, bugün dahi pek çoðumuzun farkýnda olmadýðý bir ders almýþtý.

"Her engel, yaþam koþullarýnýzý daha iyileþtirecek bir fýrsat

Bir süredir bu mutsuzluðun sebebini YABANCILAÞMADA ARAMAYA BAÞLADIM.

Yani duyduðumuz bu his mutsuzluk deðil,yaþama karþý geliþtirmek zorunda kaldýðýmýz ya da býrakýldýðýmýz bir savunma refleksi, bir içe kapanýþ sonucu insan doðasýna yaþamýn olaðan akýþýna aykýrý gelen bir yabancýlaþma olarak düþünüyorum.

Yani insan olarak yaþamýn özvarlýðý olmaktan çýkýp maddi varlýðý haline dönüþüyoruz. Böylece insan olarak yaratýcýlýktan uzaklaþýp bizlere verilenle yetinen, baþkalarý tarafýndan yönetilip yönlendirilen toplumda var olan,olmasý gereken ortak deðerlerin ve kazanýmlarýn dýþýnda ve bunlarý kendisinde alýkoymaktan giderek acizleþen hal alýyoruz.Adeta mekanikleþiyoruz.Elbette ki bu durum çaðýn özellikle sertleþen ekonomik rekabet,geliþtirilen yeni teknolojiler ve bu yeniliklerin bizlerde yarattýðý ekonomik ve kültürel þoklar da etkili.

Ýlkokul çaðýndan baþlayan ve çocuklarý sarmalayan bilgisayar tutkusunu gözünüzün önüne getirin. Saatlerce bilgisayarýn baþýnda birileri tarafýndan yaratýlan sanal bir ortamda (yada DÜNYADA-EVRENDE) mekanikleþmiþ bir halde bambaþka duygu ve düþüncelere akýyorlar. Anababalarýyla olan muhabbetleri bile bilgiiþlem dilinde. Bambaþka farklý bir kültür resmen empoze ediliyor. Genellikle meraklý olduklarý programlar þiddet unsuru içeren, güçlünün hep kazandýðý daha doðrusu gücü elde etme sanatýnýn empoze edildiði savaþ veya strateji oyunlarý. Bu forma uyum saðlayan çocuk veya genç de özel hayatýnda gücün veya güçlünün peþinde olmanýn kendisine avantaj saðlayacaðýný bilincinde yeþertiyor. Bu bilince ters gelen bir eylem veya uygulama, onun hayata bakýþýný deðiþtiriyor.

Ýþ hayatýnda geliþtirilen Kalite Sistemleri ve Kalite Yönetimi bireyi yok sayan ama ayný zamanda bireyi o iþletmenin bütün çalýþanlar gibi en önemli unsuru olduðunu çalýþanýn kafasýna yerleþtiriyor. Aslýnda önemliolan bir tek husus var burada, o da iþletmenin kendisi ve önemi. Ýþletme var ise ve kar ediyor ise birey(iþçi) vardýr. Bunu tersi hiç anlatýlmadýðý gibi yok sayýlmaya çalýþýlýyor. Oysa ki bu sistemlerin aslýnda daha fazla köleleþtirme olduðunun farkýna varýlamýyor. Kalite Sisteminde her þey önceden belirlenen kurallar zinciri içinde mekanikleþmiþ bir þekilde yürütülüyor.Sistem arýzayý kabul etmiyor. Uygunsuzluk raporu ardýndan iþe son veriliyor. O anda da birey birey olduðunun farkýna varýyor. " ben bu iþletme için neler yapmýþtým halbuki, bir kalemde beni sildiler insanlýk bu mu?" Çalýþtýðý zamanki yabancýlaþmasýnýn maalesef farkýna varamýyor. Kendisi o mevkiye ulaþana kadar sistem gereði kimbilir kimlerin sýrtýnda yükselmiþtir hiç bir kýymeti yoktur.

Bütün bunlar olurken, dünyanýn geleceði için yapýlan araþtýrmalar onun için hiç kýymet ifade etmez. Küresel ýsýnma çevre kirliliði,doðal kaynaklarýn tükenmesi veya kirlenmesi, kendisi mutlu olduðu sürce hiç önemli deðildir.Nasýl olsa birileri uðraþýr.

Bunlar ilk etapta aklýma gelen örnekler ve düþüncelerdi. Bilmem katýlýrmýsýnýz ama mutsuzluk konusunda YABANCILAÞMAYI göz ardý etmeyin.

valla mutluluðun kaynaðý tek. küçük büyük farketmez

özgürlüðümü kimseye vermem