Boşanamıyorum
Ben Ozgur Akdeniz,1984 doğumluyum. Istanbul’da yasamaktayım.Hikayem çok uzun ama umarım sabredip okursunuz,2005 yılının Ekim ayında askerden geldim askerde psikolojim cok bozulmustu ve askerlikten 1 gunlugune firarım için bir sure askeri cezaevinde yatmak zorunda kaldım,eve döndüğümde psikolojim cok kötüydü mantıklı kararlar veremiyordum tek dusundugum ailemle hasret gidermek,duygusal anlamdaki boslugumu yıpranmıslıgımı gidermek ve bir an önce is hayatına atılıp para kazanmak ve kendi hayatımı kurmaktı,meslek lisesi mezunuyum bir çok yere basvurdum ama bir sonus alamadım nihayetinde babamdan yardım istedim ama yardım etmesinin tek kosulunun beni evlendirmesi olduğunu söyledi,evlilik dusunebilecegim en son şeydi ne param ne arabam ne evim ...yani kendime ait hiç bir seyim yoktu,aile arasında simdi evlenirse evlenir yoksa bir daha asla evlendiremezsiniz seklinde konuşmalara kulak misafiri oluyordum her defasında reddettim ama dinletemedim ailemin gorup begendigi bir kız oldugunu ögrendim ve gün gecmediki baskıları artmaya başladı kızı görmem için.Babam kızı görmeye git köye begenmessen gel dedi,ne yaptıysam aksini kabul ettiremedim annemle gitmek zorunda kaldım gordum ve istemediğimi söyledim ama dinletemedim 2 gunun içinde babamda köye geldi kızla acık acık konusmama ragmen ,evlenmek istemedigimi evlenirsek onun da hayatını çekilmez yapacagımı anlatmama rağmen(ki o önemli degil ben razıyım dedi) iki gün icinde bir sekilde ne oldugunu anlamadan kimlikler alındı ve nasıl olduysa köy yerinde muhtarın aracılıgıyla nikah kıyıldı hiç istemedigim halde... Ama surekli bir kız cocugu gibi susturuldum sözümü geçiremedim iş kurma vaatleri beynimi doldurmustu. Bosanmak istediğim kisinin adı Derya.Ne nisanımda ne dügünümde hatta nikahımda bile yoktum diyebilirim ama bir şekilde oldu ve Istanbul’ da aile apartmanında oturmaya başladık ,düğünün ilk gecesi dahi gitmedim eve ama gidecek yerimde yoktu direncim fazla surmedi 1 ay kadar aynı evin içinde 2 ruh gibi dolastık kendisiyle o çok cabaladı belki kendince ama sevemedim kendisini kulturumuz dunya gorusumuz huylarımız her seyimiz çok baskaydı sonra bosanmayı dile getirdim babam evden kovdu,bir kez daha yıkıldım ve evden hepten uzaklasmaya karar verdim pazarlama isiyle ugrastım turlara cıktım,bir süre bir fırında çalıştım,daha sonra balıkçılık işi yaptım 3-4 ayda bir evime annemi babamı görmeye geliyordum her konuyu actigimda yine kovuluyordum Derya’yla halledip ailemi karıstırmamayı düsündüm ama kendisi ayrılmak istemiyordu. Istanbul’dan geri koye donemeyecegini ayrılmak istemedigini söyledi hep, her gelisimde bir kez daha yıkılıyordum cıkar yol bulamamak beni deli ediyordu zaman zaman Derya’ya karsı siddet kullandım malesef (sonrasında aileme benim onu dövmemeden hoslandıgını söyledigini öğrenene kadar sürdü bu)yine evden uzaklaştım 3ay gelmedim, Eve dondugumde ailem iyi davranıyor sorun yokmus gibi görünüyorlardı ve birden bire benim üzerime gelip doktora gitmem gerektiğini hadımlığın da caresinin oldugu, cocuk olursa hersey düzelir gibi bir çok saçma sapan iftiralara magruz kalarak kendimi kaybettim biraz da alkollu oldugumdan dolayı O’nunla ilk geceyi 8-9 ay sonra yasadım ve yine evden cekip gittim,artık anne babamın dısında soz hakkı Derya’ya da gecmıs bosanma konusunu her actıgımda o da bana defol gıt bu evden dıyordu babamın evınden benı kovar olmustu. 2 ay sonra hamile oldugu haberi geldi eger cocuk olursa onun da hayatını karartacagımızı gun gecmeden aldırmamız gerektıgını soyledım ama dınlemedı, gelismeler aynı sekilde devam ederken ben her gun ayrılmak istedigimi ,annemle babamsa bayılıp hastanelik olup, artık çocuk var bunun imkansız oldugunu söyledi,Kendi ailem bile yardım etmiyordu.Derya kendi ailesine asla bu sorunlardan bahsetmedi hersey yolundaymıs gibi gösterdi bir gün abilerini aradım ve durumu anlattım onlarda benı tehdit etti sonunda ölümün olacagını soyledi ben de kararımın kesin olduğunu söyledim ve aramızda bu tarz sustusmeler devam etti.Su an bir kız cocugumuz var 7 aylık, kendisiyle hala uyuşamamaktayız, 2 senelik evlilik adı altında bu kelimeyi tam manasıyla 1 gün bile yasamadık,kendisinden bosanmak istiyorum ama o istemıyor benden araba ve ev istiyor oysaki benim hicbirseyim yok kekse olsaydı da verıp kurtulsaydım , pazarlama işinde çalısıyorum ne sigortam yatıyor ne de aldığım maas bana yetiyor kendisi babamın evinde oturuyor anlasmalı bosanmak icin dilekce yazdırdım imzalatmaya calıstım ama yanasmadı cok sorunlar cıktı bugun tek taraflı bosanma davası açtım ama aldığım bilgiler canımı fazlasıyla sıktı anlasmalı olmadıgı sürece davanın kararsız sureceği 3 yıl bile surebilecegi gibi... ne yapacagımı bilmiyorum tek istedigim ondan ayrılmak evime gittigimde onunla karsılasmamak en son konustugumda cocuğu vermeyecegini bosanmayacagını nafakada alacagını söylemisti sonra bir kez daha ikna etmeye calıstım o da kararlı oldugumu gördügünden belki de bilmiyorum cocuğu bırakıp koyune donecegini yoksa cocuklu olursa kımsenın onunla bir daha evlenmeyecegını dile getırdı bende kabul ettim ama bir turlu kagıtlara imza atmadı hep oyalayıp durdu. Bugün tek taraflı dilekçe verdikten sonra kendisine arayıp bildirdim. Lutfen bana yardım edin ,lutfen yalvarıyorum çok caresizim...Ne yapabilirim?