Dostluk

CENNET

Adam ve hayattaki tek arkadaþý olan köpeði bir kazada birlikte ölmüþlerdi..
Gökyüzüne çýktýktan sonra bembeyaz bulutlarýn arasýnda dolaþmaya
baþladýlar.. adam çok susamýþtý.. biraz su bulabilmek ümidiyle yürümeye
devam ederken, birden kendilerini muhteþem bir manzaranýn karþýsýnda
buldular.. rengarenk çiçeklerle süslü bir bahçe, altýndan yapýlmýþ bir bahçe
kapýsý, ve onlarý karþýlayan beyazlar içinde bir kadýn.. Adam köpeðiyle birlikte kadýna yaklaþtý ve sordu;
"Afedersiniz... burasý neresi?"
Kadýn ona gülümsedi; "Burasý Cennet, efendim"
Adam bunun üzerine sevinçle "Harika...!!!" dedi "Peki bana biraz su verebilir misiniz, gerçekten çok susadým"...
Kadýn cevap verdi: "Tabii efendim, içeri girin... içerde dilediðiniz kadar su bulabilirsiniz..."
Böylece adam köpeðine döndü, "Hadi oðlum içeri giriyoruz" diyerek kapýya
yürüdü... ama kadýn onu birden durdurdu;
"Üzgünüm efendim, köpeðiniz sizinle gelemez... hayvanlarý içeri almýyoruz..."
Bunun üzerine adam bir an durdu.. düþündü.. ve geri dönüp köpeðiyle birlikte
geldikleri yolun tam ters yönünde yürümeye koyuldular.... bir süre geçtikten
sonra kendilerini bu kez tozlu çamurlu bir yolda buldular, ve yolun sonunda
karþýlarýna çiftlik giriþini andýran bir kapýyla yýrtýk pýrtýk elbiseli bir dede çýktý... Adam sordu;
"Afedersiniz.... bana biraz su verebilir misiniz?"
Dede "Ýçeri gel" dedi.. "kapýdan girdikten sonra sað tarafta bir çeþme var..."
Adam sordu: "Peki arkadaþým da benimle gelip oradan su içebilir mi?"
Dede " Tabii..."dedi.. "çeþmenin yanýnda köpeðinin de su içebileceði bir
kase bulacaksýn..."
Bunun üzerine adam kapýdan girdi... biraz yürüdükten sonra sað tarafta
çeþmeyi buldu.. adam çeþmeden köpek de oracýktaki kaseden doya doya
su içerek susuzluklarýný giderdiler... derken adam geri giderek giriþte bekleyen dedeye sordu;
"Su için çok teþekkür ederim... peki burasý neresi..?"
Dede "Burasý cennet" dedi.. bunu duyan adam þaþýrdý:
"Ama nasýl olur..? Az önce burasý gibi kýrýk dökük olmayan muhteþem
bir yere gittik ve orasýnýn da Cennet olduðunu söylediler..."
Dede "Þu rengarenk çiçeklerle süslü altýn kapýlý yer mi?" dedi...
"ama orasý Cehennem.."
Adam iyice þaþýrmýþtý: "Peki ama orasý sizin adýnýzý kullanarak insanlarý
kandýrýyor diye hiç kýzmýyor musunuz..??"
Dede gülümsedi: "Kýzmýyoruz... Çünkü onlar kendi çýkarý için en iyi
arkadaþýný yarý yolda býrakanlarý Cennet'ten uzak tutuyorlar...."

(Alýntýdýr)

öykünün orjinal metni daha þiirsel. aklýmda kaldýðý kadar yazýyorum.Ola ki, bir yerlerde rastlarsanýz bana kýzmayýn.

Çocuk, babasýna kazandýðý para ve arkadaþlarý ile övünüyormuþ. Baba, "dost kazanmak kolay deðildir, hiç dostlarýný sýnadýn mý ki dostum diyorsun" demiþ. oðlan evet baba benim dostlarým iyidir demiþ. Baba, aðýldan bir koyun çýkarýp kesmiþ ve bir çuvala koymuþ. Çuvaldan damlayan kanlar, ayný bir adamý öldürüp çuvala koyulduðu gibi anlaþýlýyormuþ. "hadi git dostlarýna bu çuvalý götür, saklamalarýný söyle" demiþ. Çocuk tüm dost sandýklarýný dolaþmýþ. ama kimse öldürülen birini saklayýp suç ortaðý olmak istememiþ.
Çocuk akþam eve dönmüþ, "haklýymýþsýn baba, bu dünyada dost yokmuþ" diyerek babasýna çuvalý vermiþ. Baba" üzülme oðlum banim bir dostum var, git çuvalý ona götür" demiþ. Çocuk çuvalý sýrtladýðý gibi, baba dostunu bulmuþ.
Baba dostu, çocuðu karþýlamýþ, çuvalý almýþ ve beraber bahçeye gömmüþler. Anlaþýlmasýn diye de üzerine sarmýsak ekmiþler. Çocuðu gece misafir eden baba dostu, sabah onu uðurlamýþ. Oðlan çok þaþýrmýþ bu iþe. Babasýna," baba haklýymýþsý, dostun ne olduðunu þimdi öðrendim" deyince; Baba" daha bir þey öðrenmedin oðlum. Yarýn git o adama esaslý iki tokat at. Bak bakalým ne olacak" demiþ. Oðlan istemeyerek, adamýn kapýsýna gitmiþ ve adamý tokatlamýþ. Adam, yüzünü silerken çocuða bakmýþ:
SÖYLE O BABANA, BÝZ SATMAYIZ SARMISAK TARLASINI ÖYLE ÝKÝ TOKADA

Seyret, sus ve dinle

Bir gün bir dað güneþle birlikte güne uyandý. Rüzgarýn esintisiyle aðaçlarýnýn dallarýný sallaya sallaya esneyerek gerindi. Güneþ pýrýl pýrýl ufukta tam karþýsýndan doðuyor, onunla arasýnda masmavi bir deniz çarþaf gibi günü karþýlýyordu.

Dedi ki, "Ben ne güzel bir yerdeyim, önüm masmavi bir deniz ve her gün güneþ bana gülümseyerek gün baþlýyor."

Gökyüzünde küme küme bulutlar pamuk yýðýnlarýný andýrýyordu.

Martýlar çoktan uyanmýþ gökyüzünde dans ediyorlardý. O sýrada dað bir de baktý ki, eteklerinde bir minicik fare denize doðru yürüyor.

"Ýiiiiiiiihhhhhh , bu da ne? Bu küçük fare benim manzaramý þimdi neden bozuyor?"

Onun oradan bir an önce gitmesini istedi ve þöyle bir titredi.

Tepeden aþaðýya doðru bir kaç taþ hýzla yuvarlanmaya baþladý. Fare sesi duyunca hemen bir yüksek kayanýn üstüne sýçradý ve oraya yerleþti. Düþen taþlarda ona hiç bir zarar vermedi. Farecik de baþladý denizin güzelliðini seyre...

Ara ara atlayan zýplayan balýklar denizin duruluðunda küçük halkalar oluþturuyordu.

Deniz daðýn sýkýntýsýný anladý ve daða seslendi:

"Neden böyle bir günde bir küçük fare için mutsuzluk oyununa baþlýyorsun ki? Bak ben dümdüzken balýklar da benim duruluðumu bozuyorlar. Ben onlara kýzýyor muyum? Biliyorum ki onlar bensiz ben onlarsýz olamayýz. Sen de seninle birlikte yaþamak zorunda olanlara kollarýný açmalýsýn. Güneþ hiç bulutlara bozuluyor mu? Benim ýþýnlarýmý engelliyorlar diye kýzýyor mu?

Kabul et gerçeði, herþey bir þeylerle bütün aslýnda. Fark ve güzellik de burada. Bu sayede hergün ayrý bir þey öðretiyor bize; her gün ayrý bir ders veriyor. Sen iyisi mi sadece SEYRET, SUS ve DÝNLE."

Dað denize sordu:

"SEYRET, SUS ve DÝNLE? O da ne demek?"

Deniz, "Bak... Seyrettiðinde güzellikleri göreceksin... Sustuðunda kendinden baþkalarýnýn söylediklerini duyabileceksin...

(alýntýdýr)

Dost

Genç adamýn biri,
Dermiþ babasýna her gün;
'Benim de dostlarým var, sendeki dost gibi'
Baba, itiraz eder,
Olmaz öyle çok dost, hakikisi
Belki bir, belki iki,
Fazlasýný bulamazsýn gerçek, hakiki...
Devam eder durur konuþma...

Aralarýnda baþlar bir tartýþma,
Karar verirler bir sýnava,
Dostun hakikisini anlamaya...
Bir akþam bir koyun keserler,
Ve koyarlar çuvala.

Baba der ki oðluna,
'Hadi al bu çuvalý, þimdi götür dostuna'.

Çuvaldan kanlar damlamakta,
Sanki öldürmüþler de bir adamý,
Koymuþlar çuvala,
Dýþtan böyle sanýlmakta.
Delikanlý sýrtlar çuvalý,
Gider en iyi bildiði dostuna,
çalar kapýyý.

O dost, bakar ki bir çuval,
hem de kanlý,
Kapar hýzla kapýyý delikanlýnýn suratýna,
Almaz içeri arkadaþýný,
Böylece tek tek dolaþýr delikanlý,
Kendince tanýdýðý, sevdiði dostlarýný.

Ne çare, hepsinde de sonuç aynýdýr.
evlat geriye döner.
Ama içten yýkýlýr...

Babasýna dönerek; haklýymýþsýn baba ' der.
Dost yokmuþ bu dünyada ne sana, ne de bana.
Baba 'hayýr Evlat 'der, benim bir dostum var bildiðim.
Hadi, çuvalý alda bir kerede git ona.
Genç adam, çuvalý sýrtlar tekrar.
Alnýndan ter, çuvaldan kanlar damlar...
Gider, baba dostuna. Kabul görür, sevinir.

O dost, delikanlýyý alýr hemen içeri.
Geçerler arka bahçeye.
Bir çukur kazarlar birlikte,
Çuvaldaki koyunu gömerler adam diye,
Üzerine de serpiþtirirler toprak.
Belli olmasýn diye dikerler sarýmsak...
Genç adam gelir babasýna;
'Baba, iþte dost buymuþ' diye konuþunca,
Babasý; 'daha erken, o belli olmaz daha.
Sen yarýn git O'na, çýkart bir kavga,
Atacaksýn iki tokat, hiç çekinmeden ona,
iþte o zaman anlaþýlacak, dostun hakikisi.
Sonra gel olanlarý anlat bana...'
Genç adam, aynen yapar babasýnýn dediðini,
Maksadý anlamaktýr dostun hakikisini,
babasýnýn dostuna istemeden basar iki tokadý!

Der ki tokadý yiyen DOST;
'Git de söyle babana, biz satmayýz Sarýmsak tarlasýný böyle iki tokada'!

benimsayfam.com'dan alýnmýþtýr.

Sokrates bir ev yaptýrmýþ nasýlsa;
Es dost baslamýs kusur bulmaya:
Kimi icini begenmemis:
Kýzmayýn ama demis;
Sanýnýza layýk degil odalarý.
Kimi cephesine catmýþ:
Karþýdan görünüþ berbatmýþ.
Hepsine göre de cok darmýþ bu ev.
Kim sýðarmýs bu kulubeye?
Koca Filozof: Ah, demis, keþke bu evin
alabilecegi kadar
Gercek dostum olsa!
Sokrates'in sözü yerinde;
Bir ev dolusu gercek dost nerede?
Sözde herkes dost, ama gel de inan.
Dosttan bol þey de yok dünyada,
Dosttan az þey de.

La Fontaine

Kaç kez yýkýldýnýz dost yüzünden ya da kaç kez ayaða kalktýnýz? yaþanan bir sorun yüzünden dost dediðimiz "bana zarar gelir mi" diye bilinçli ya da bilinçsiz düþüncesini hissettirdiyse bu acý verir.Üstelik ona zarar gelmesin diye çabalarken bunu hissettirmek daha büyük acý verir.Kiþi mutluluðumuzdan mutluluk üzüntümüzden üzüntü duyuyorsa dost deriz.Bu yüzden dost,caným,birtanem,aþkým,seni seviyorum gibi çok özel kelimelerin hissedilmeden kullanýlmasýna karþýyým.Dosluk her iki taraf için de sonuna kadar olmalý.Zora geldiðinde bahaneler üretmemeli.Bilinçli olarak dostuma zarar verecek bir hata yaparsam bu elbetteki düþünülür sorgulanýr.Ama istemimiz dýþýnda yaþanan bir sorundan dolayý dost dediðimiz"bana dokunmayan yýlan bin yaþasýn" tavrýnda olmamalý.Bu yaþanýrsa yýkýmdýr ve yýkýmý yaþarken de çeliþki de yaþanýr çünkü yýkýmlarla olgunlaþýrýz.Güvensiz yaþayamayýz,bu yüzden belki de zor olgunlaþýyoruz.

Ýnsan dostlarýný seçebilir ama akrabalarýný asla...