Velayet

Ben iki ay önce boþandým ve 4 yaþýnda olan oðlumun velayetini bana verdiler 3 yýl süren çekiþmeli davamýzý anlaþmalý þekilde sona erdirdik ama babanýn görmesi için mahkeme sömestr tatilinin ilk haftasý itibariyle 10 gün ve 1ile 15 temmuz arasý babanýn yanýnda kalmasýna karar verdi.Benim sorunumda burda baþlýyor,babasý oðlumu aldýðý zaman getirmiycek diye çok korkuyorum.Avukatým icra marifetiyle vermemi aleyhime olacaðýný söyledi ama aldýðý günü nasýl ispat edicem diye düþünüyorum baþka bir avukatta icra ile vermemi tavsiye etti napýcamý bilemiyorum bu konu hakkýnda yardým ederseniz sevinirim

Öncelikle anketin anlamsýz olduðunu, seçeneklerin velayet hakkýný sadece sorun olarak nitelendirdiðini, kýsacasý hiçbir amaca hizmet etmeyeceðini düþünmekteyim.

Sorunuza gelince; avukatýnýz olayýn ayrýntýlarýný daha iyi bildiðinden, kendisinin beyanlarýna itibar etmenizi tavsiye ederim. Eþiniz, çocuðu icra marifetiyle, zorla teslim alýrsa, bu durum aleyhinize kullanýlabilir ve velayet hakkýný kötüye kullandýðýnýz izlenimi doðurabilir. Bununla birlikte, endiþelerinizde haklý çýkmanýz, eþinizin çocuðu size geri getirmemesi ihtimaline binaen, çocuðu eþinize teslim ettiðinize dair imzalý bir belge almanýzda yarar bulunmaktadýr.

Esler arasinda ozllikle cocuk konusunda muhakkak GUVEN muessesesinin kurulmesi gereklidir. Bence bir sekilde eski esinizle oturup bu konuyu konusun. Cocugunuzun HER IKINIZIN de cocugu oldugu ve baba-cocuk iliskilerinin saglikli bir zeminde yasanmasi gerektiginin altini cizerek eski esinize COCUGUMUZUN SANA DA IHTIYACI VAR ve ben bu ihtiyaci gidermesinde senin ve onun yanindayim seklinde bir yaklasim uretin. Genelde velayete sahip olmayan ebeveynler cocugun kendisinde koparildigi ic gudusuyle bazi yanlislar yaparlar. Aslinda durum bu degildir. Evlilik bitmistir ve cocuk bir ebeveyniyle yasamak durumundadir. Velayete sahip olmayan ebeveynin duygulari fazla yogundur ve GUVEN DUYMAYA ihtiyaci vardir. Ona bu guveni siz vermelisiniz. BU SENIN DE COCUGUN VE BEN BUNA SAYGI DUYUYORUM araniza girmek bir yana iliskilerinizin kopmamasi icin elimden gelen destegi yapacagim der ve bunu ona ispatlarsaniz korkmaniza gerek kalmaz. Bosverin icrayla cocuk vermeyi felan. Sonsuza kadar bu korkuyu yasamaniza gerek yok. Oturun onunla konusun ve cocugunuzu mutlulukla ona teslim edin, bunu bizzat kendinizin istediginizi gosterin ve rahatlasin. COCUGUM BENLE YASAMASA DA BENIM fikrini icine sindirdiginde hepiniz rahat edeceksiniz. Birbirinize GUVEN VERIN. Gerisinin cok kolay oldugunu goreceksiniz. Diger taraftan unutmayin bir ebeveyn cocugunu kaciracaksa cocugunuzu eve hapsetmediginiz surece bunu her istediginde yapabilir. Bu paronoyanin sonu yok. Size de yazik. Oturup konusup bu konuda karsilikli guven tazeleyin ve asla bu guveni sarsmamaya calisin. Umarim gonlunuze ortak bir zemin bulursunuz. Hoscakalin

Haklisiniz güven cok önemli ancak ben de bir anne olarak cocugun babasiyla görüsmeye ihtiyaci var düsüncesiyle hareket ettim hep ancak cocugum babasiyla her görüsmesinden sonra bana karsi kiskirtilmis ve adeta düsman olmus bir halde eve döndü ve normale dönmemiz haftalar aldi. Babasiyla bunu konustugumda da cocugumla konustuklarimi sana mi soracagim seklinde bir tavirla karsilastim. Her görüsmeden sonra cocugun okul durumu bozuluyor, istahi kesiliyor ve benimle iliskisi tamamen negatif hale geliyor. Bu durumu hukuken engellemenin bir yolu var midir?

Demekki asýl önemli olan çocuðun oraya buray gidip kalmasý deðil PÝSÝKOLOJÝK SORUNU... Çocuða psikolojik sorun yaratýlmasýna karþýyým. Bu konuda yetkili bir psikolok aracýlýðý ile yardým alýnmasý ve ileride doðabilecek psiþik sorunlarý daha baþlamadan çözülmesi gerektiðine inanýyorum.
Anne ve babalar kesinlikle bilmelidirlerki çocukþar bir mal deðildir dolayýsý ile icra marifetiyle oradan oraya devredilen eþya muamelesi görmemeliler. Eþiyle anlaþamasa bile öbür birey çocuðu için saðlýklý çözüm bulmak zorundadýr.

Cok haklisiniz cocuklar zaten bosanmadan dolayi yara aliyorlar bunu ne yazik ki engellemek cok zor bir de bu sekilde psikolojik durumlarini bozmak onlara yapilabilecek en büyük haksizlik. Ancak iki taraf da makul ve medeni insanlar olursa karsilikli konusup cocugun cikarini düsünmek mümkün olur. Benim basima gelen durum gibi cocukla ilgili konusmak istedigimde seninle mi ugrasacagim, sana mi soracagim seklinde tepkiler alinca bir cözüme ulasmak mümkün olmuyor maalesef.

Diger taraftan; bosanan ciftlerin cocuklarinda cocuk psikiyatristlerince yapilan arastirmalar ortaya koymustur ki 'cocuk/lar en gec 2 yil icerisinde ebeveynleriyle ilgili olarak net fikir ve kanaatlere varmakta ve birdaha o kanaat dogrultusunda yasamaktadirlar'. Bu ne demek; sonsuza dek kimse kimseyi kotuleyemiyor. Bir sure sonra ozellikle de digerini kotuleyen ebeveyn 'kaybeden' taraf oluyor. Cunku her ne olursa olsun hakli veya haksiz bakmaksizin cocuk anne veya babasiyla ilgili surekli kotu sozler soyleyen birine anne veya babasi da olsa tahammul gosteremeyip onu silme yolunu seciyor. Bu acidan bakildiginda endiselenmeyin. Biraz zamana ihtiyac var. Bir sure sonra siz isteseniz de istemeseniz de cocugunuz surekli kotu sozler soyleyen o sahsi bir kenara itecektir. Evet kimse kimseyi kenara itmese ne guzel olur ama durum bu. Susan kazaniyor. Tabiki bu kazanmak ise. Aslinda olan su 'cocuk kendisini korumak adina taraflardan birini silmeyi tercih ediyor' ve bunu yapmasinda tek suclu yine ebeveynin kendisi. Sonra silinen ebeveyn utanmadan cikip 'cocugumla arama girdi ve beni gorusturmuyor' diye yaygarayi kopariyor. Yok oyle birsey, cocucgunla paylastigin saatlerde evladim nasilsin, seni cok ozledim, bir ihtiyacin var mi vs. sevgi zeminli cumleler disina cikilmazsa kimse kimseyi kaybetmez. Yani silinen ebeveyn oturup kendine bakmali ve ben nerede hata yaptim/yapiyorum demeli.

Gercekten ne güzel düsünceler...Benim düsüncelerimle birebir örtüsüyor. Umarim cocuk psikiatristleri haklidir cünkü su anda cocugum babasindan etkilenerek bazen bana düsmaniymisim gibi davraniyor bu da beni gercekten cok üzüyor cünkü babasinin cocuguna maddi hic bir katkisi yok ben hem ona bakmak hem okutmak gibi sorumluluklarla ugrasirken bir de bu tarz davranislarla karsilasmak cok yaralayici oluyor.Su anda cocuk zaten onunla görüsmek istemiyor belki de bilincaltinda daha fazla kötü sey duymak istemedigi icindir ama yine suclanan ben oluyorum.