"ÇOCUKLUK İŞTE" Adlı Roman Çalışmam!
"ÇOCUKLUK İŞTE" Adlı Roman Çalışmamın 1. Sayfası:
“Anneciğim, anneciğim!” diyerek evlerinin kapısından girdi ve 45. yaşında olmasına rağmen! Hâlâ çocuktu ve çocuksu bir hisle ve çocuksu bir istekle hayatının kitabını kaleme almak istiyordu ve dileğini annesine ifade etti: “Anneciğim, yaşadığım hayata dair bir kitap kaleme almaya karar kıldım!”. dedi! Annesi sevinmişti, evladının kendine ve ailesine yardımcı olabileceği düşüncesiyle, büyük bir sevinç duydu kalbinde!. Evladı adına büyük bir umut ve mutluluk duyuyordu annesi!. Anne, kitap kalem almak için, güçlü bir hafızaya ve güçlü bir ilhama ihtiyaç duyulacağını biliyordu ve bu yüzden evladı için: “Âlemlerin Rabbi olan Allah’ımız, sana hafıza ve ilham gücü ile kudreti versin sevgili yavrucağım!” diyerek duasını okuyuvermişti!...
“45’inde hâlâ çocuk kalmış olmanın, kitap kaleme almaya nasıl bir etki yapardı acaba?.” düşündü! Ve bazı kişisel gelişim kitapları “İçinizdeki Çocuğu Uyandırın!” diyerek, başarımızın gerçekleşebilmesi için insanlığı öğütlememiş miydi?. “Ne vardı yani, 45’inde hâlâ çocuk kalmışsam, kitap kaleme alamaz mıyım ben?.” diyerek içinden geçirdi! Büyükler, herhangi bir konuda bazı mazeretler sayarken, çocuklar, çocukça istekleriyle, avukat, doktor veya pilot olmak istediklerini korkusuzca paylaşmıyor muydu?. Ben de kitap kaleme alarak, kitap yazarı olacağını ifade eden bir çocuk olamaz mıyım?.
“Vakit kaybetmemeliyim!” diyerek, çalışma odasına yöneldi ve boşa harcanacak bir saniyesinin olmadığına inanıyordu: ne de olsa çocukluğuna 45. Yaşında uyanmıştı!