Olumsuz düþünceler yarýþý

Hiç aklýnýzdan çýkarmamanýz gereken nasihat babýnda bir öykü tavsiyesi:

Günlerden bir gün ...
Kurbaðalarýn yarýþý varmýþ…
Hedef çok yüksek bir kulenin tepesine çýkmakmýþ. Bir sürü kurbaða da arkadaþlarýný seyretmek için toplanmýþlar.

Ve yarýþ baþlamýþ.
Gerçekten seyircilerin hiçbiri yarýþmacýlarýn kulenin tepesine çýkabileceðine inanmýyormuþ.
Yalnýzca þu sesler duyulabiliyormuþ:
"Zavallýlar! Bu imkansýz.” “Hiçbir kurbaða bunu baþaramaz.” “Bu kurbaðalarýn fizyolojisine uygun deðil. Hiçbir zaman baþaramayacaklar!"

Yarýþmaya baþlayan kurbaðalar kulenin tepesine ulaþamayacaklarýný anlayýnca teker teker yarýþý býrakmaya baþlamýþlar.

Ýçlerinden sadece bir tanesi inatla yýlmadan kuleye týrmanmaya çalýþýyormuþ. Seyirciler baðýrýyorlarmýþ:
"Zavallýlar! Asla baþaramayacaklar!"

Sonunda, bir tanesi hariç, tüm kurbaðalarýn ümitleri kýrýlmýþ ve yarýþý tamamlamadan býrakmýþlar.

Ama kalan son kurbaða büyük bir gayret göstererek kulenin tepesine çýkmayý baþarmýþ. Diðerleri hayretler
içinde bu iþi nasýl baþardýðýný öðrenmek istemiþler.

Bir kurbaða ona yaklaþmýþ ve sormuþ… Bu iþi nasýl baþardýn? Ama kazanan kurbaða hiç cevap vermemiþ. Bunun üzerine birkaçý onun yanýna gitmiþler. O anda farkýna varmýþlar ki;
Kuleye çýkan kurbaða saðýrmýþ!

Sürekli olumsuz düþünen insanlarý duymayýn...
Onlar kalbinizdeki ümitleri çalarlar…
Olumsuz düþünceler hedeflerimizden uzaklaþtýrýr bizleri!

Uzun seneler önce, bir ülkenin sýnýra yakýn köyünde yaþlý bir adam yaþýyordu. Bir gün, adam atýnýn kaybolduðunun farkýna vardý. Atýn sýnýrýn diðer tarafýna geçtiðini görenler olmuþtu. Komþularý bu talihsiz olay nedeniyle onu teselli etmek için ziyaretine gittiler. Ancak yaþlý adam beklenmedik bir þekilde sükunet içinde þöyle diyordu:

“Önemli deðil, belki de göründüðü gibi kötü bir olay deðildir. Ve belki de bu iþte bir hayýr var.”

Aradan aylar geçtikten sonra, bir gece yaþlý adam dýþarýdan gelen at sesleri duydu. Çýkýp baktýðýnda kendi atýnýn yanýnda baþka bir at daha gördü. Belli ki, kaybolan atý eve bir at daha getirmiþti.

Haberi duyan komþularý bu defa onu tebrik etmek için ziyaretine gettiler ve onun ne kadar þanslý olduðunu söylediler. Bütün bu kutlamalara karþýlýk, yaþlý adam yine sakin ve düþünceliydi. Komþularýna þöyle dedi:

“Hiçbir çaba sarf etmeden yeni bir atým oldu. Doðru, ama bunun hayýr mý yoksa þer mi olduðunu söylemek kolay deðil. Belki de altýndan bir þer çýkar.”

Tahmini doðru çýktý. Yaþlý adamýn oðlu eve gelen ikinci atý çok seviyor ve her fýrsatta onunla gezintiye çýkýyordu. Bir gün attan düþterek ve bacaðýný fena halde sakatladý ve ondan sonra da asla yürüyemedi, ayaðý aksadý durdu.

Yaþlý adam olay karþýsýnda yine benzer bir tavýr sergiledi ve sükunetle;

“Çok kötü, fakat arkasýndan belki de büyük hayýrlar gelecek.” dedi.

Daha sonra yaþananlar yaþlý adamý bir daha haklý çýkarmýþtý. Bir sene sonra, o ülkenin girdiði bir savaþa katýlmalarý için birçok genç askere alýndý ve çoðu savaþta yaþamýný yitirdi. Yaþlý adamýn oðlu ayaðýndaki sakatlýk nedeniyle askere alýnmamýþ ve böylece ölümden kurtulmuþtu.

Herþeyin bittiðini sandýðýnýz bir an, belki de devam etmeniz gereken andýr...