Babanın Reddettiği Miras Oğluna Nasıl Kalır?
Merhaba,
Esas konuya geçmeden önce kısaca kendi hikayemi anlatmam gerekiyor sanırım. Ben babaanne ve dedesi tarafından büyütülmüş, bu süreçte iş-okul-ev mesafelerinin birbirine uzaklığından sadece haftasonları anne ve babasıyla birlikte olabilmiş, onların boşanmalarını takiben de sadece babaannem ve dedemle yaşamış biriyim. Öz anne ve babamla aram kötü olmasa da, babaannem ve dedemin üstümdeki emekleri ve geçirdiğimiz zaman dolayısıyla onları annem ve babam kabul ettim. Öz annem ve babam benim için sadece arada ziyaret edilen akrabalar gibi oldular. Daha sonra babam evlenmeye karar verdi ve dedemler muhtelif sebeplerle buna karşı çıktığı için tarafların arası bozuldu. Yaklaşık 15 senedir görüşmüyor, annemi evlatları kabul ediyorlar.
Bundan bir kaç sene önce babam bana dedemlerden kalacak mirası reddettiğini, bunu noterde bir şekilde tasdiklettiğini ve ne kalacaksa hakkını amcama devrettiğini söyledi. Hukuki olarak ne yaptığını bilmediğim için, o karşılığını söyleyemiyorum kusura bakmayın, ama anlamışsınızdır eminim. Ben de bu yaptığının bana bir haksızlık olduğunu, sonunda bana kalacak haktan feragat ettiğini söyledim ama ısrarla "o hak ben ölene kadar senin değil benim hakkımdı zaten, ben sana bir haksızlık yapmıyorum, kendi hakkımı veriyorum" dedi. Elbette hukuksal olarak baktığımızda durum böyle olabilir, ama duygusal düşünürseniz gerçekte böyle olmadığını sanıyorum siz de takdir edersiniz. Kimin kimden önce öleceği tabii ki belli değil, ama nihayetinde bana devrolacak bir hakkı başkasına vermiş oldu. Üstelik gurbette yaşayan amcam, ve bahsettiğimiz insanlarla hiçbir zaman bir bağ kurmamış olan çocuklarına kalacağını göre göre. Amcamın bağı ise bunca yıldan sonra sadece organik bir bağ diyebiliriz.
Ben bunu bir kaç yıldır pek önemsemedim açıkcası. Ama ansızın dank etti ki... Ben dedem ve babaannemle bu hayatta babamdan da amcamdan da daha fazla zaman geçirdim, daha büyük bağlar kurdum, daha çok sevdim. İçinde büyüdüğüm ev, gittiğimiz yazlık, adamın daha başka neyi varsa sonunda hiç edilecek, satılacak, nakite çevrilecek. Benim hatıralarım, hayatım, gerçekte hayatımızda bile olmayan bir insanın banka hesabına geçiş yapacak. İnanın ki mal mülk para umurumda değil, ama bunun böyle olacağını farketmiş olmak beni biraz yaraladı. Ben daha "anne" ve "baba"mın bir gün öleceğini bile kabullenememişken, bu insanlar malı mülkü bile paylaştı aralarında sessizce.
Eğer babam biraz düşünceli olsaydı, miras kendisine kaldıktan sonra tamamiyle, tek çocuğu olan bana devretmeyi de seçebilirdi. Ama yapmadı. 20 yıl arasının kötü olduğu, son 5-6 yıldır düzeldiği amcama devretmeyi seçti. Hakkında kötü düşünmek, babamı üzmek, yargılamak istemiyorum ama elimde değil ve sesimi çıkarmadan yargılıyorum. Bu hareketi bana bencilce bir şov olarak görünüyor. Kendi oturduğu evi bile dedemden gelmiş bir parayla almışken benim geleceğime yönelik neredeyse bir çöp bırakmadan gitmeyi kendine "hak" olarak görüyor olmasını kaldıramıyorum.
Şu noktada belki yapabileceğim çok da bir şey olmadığının farkındayım. Dedemler bana miras bıraktıklarını vasiyet bile yazsalar, amcam bir davayla her şeyi geri alabilir, farkındayım. Ama belki yaratıcı bir fikirle bana yardımcı olabilecek birileri vardır. Bu durumda, benim babamın yaptığı bu sorumsuzluğu engellememin bir yolu, açabileceğim bir dava var mı? Babaannem ve dedemin ellerinden bir şey gelebilir mi? Babamı reddetsem, dedem beni kendi çocuğu olarak kaydettirebilir mi mesela? Aklımda bu sorular ve sorunlar dolaşıp duruyor. Lütfen bana yardımcı olun.
Vakit ayırdığınız için teşekkürler.
Esas konuya geçmeden önce kısaca kendi hikayemi anlatmam gerekiyor sanırım. Ben babaanne ve dedesi tarafından büyütülmüş, bu süreçte iş-okul-ev mesafelerinin birbirine uzaklığından sadece haftasonları anne ve babasıyla birlikte olabilmiş, onların boşanmalarını takiben de sadece babaannem ve dedemle yaşamış biriyim. Öz anne ve babamla aram kötü olmasa da, babaannem ve dedemin üstümdeki emekleri ve geçirdiğimiz zaman dolayısıyla onları annem ve babam kabul ettim. Öz annem ve babam benim için sadece arada ziyaret edilen akrabalar gibi oldular. Daha sonra babam evlenmeye karar verdi ve dedemler muhtelif sebeplerle buna karşı çıktığı için tarafların arası bozuldu. Yaklaşık 15 senedir görüşmüyor, annemi evlatları kabul ediyorlar.
Bundan bir kaç sene önce babam bana dedemlerden kalacak mirası reddettiğini, bunu noterde bir şekilde tasdiklettiğini ve ne kalacaksa hakkını amcama devrettiğini söyledi. Hukuki olarak ne yaptığını bilmediğim için, o karşılığını söyleyemiyorum kusura bakmayın, ama anlamışsınızdır eminim. Ben de bu yaptığının bana bir haksızlık olduğunu, sonunda bana kalacak haktan feragat ettiğini söyledim ama ısrarla "o hak ben ölene kadar senin değil benim hakkımdı zaten, ben sana bir haksızlık yapmıyorum, kendi hakkımı veriyorum" dedi. Elbette hukuksal olarak baktığımızda durum böyle olabilir, ama duygusal düşünürseniz gerçekte böyle olmadığını sanıyorum siz de takdir edersiniz. Kimin kimden önce öleceği tabii ki belli değil, ama nihayetinde bana devrolacak bir hakkı başkasına vermiş oldu. Üstelik gurbette yaşayan amcam, ve bahsettiğimiz insanlarla hiçbir zaman bir bağ kurmamış olan çocuklarına kalacağını göre göre. Amcamın bağı ise bunca yıldan sonra sadece organik bir bağ diyebiliriz.
Ben bunu bir kaç yıldır pek önemsemedim açıkcası. Ama ansızın dank etti ki... Ben dedem ve babaannemle bu hayatta babamdan da amcamdan da daha fazla zaman geçirdim, daha büyük bağlar kurdum, daha çok sevdim. İçinde büyüdüğüm ev, gittiğimiz yazlık, adamın daha başka neyi varsa sonunda hiç edilecek, satılacak, nakite çevrilecek. Benim hatıralarım, hayatım, gerçekte hayatımızda bile olmayan bir insanın banka hesabına geçiş yapacak. İnanın ki mal mülk para umurumda değil, ama bunun böyle olacağını farketmiş olmak beni biraz yaraladı. Ben daha "anne" ve "baba"mın bir gün öleceğini bile kabullenememişken, bu insanlar malı mülkü bile paylaştı aralarında sessizce.
Eğer babam biraz düşünceli olsaydı, miras kendisine kaldıktan sonra tamamiyle, tek çocuğu olan bana devretmeyi de seçebilirdi. Ama yapmadı. 20 yıl arasının kötü olduğu, son 5-6 yıldır düzeldiği amcama devretmeyi seçti. Hakkında kötü düşünmek, babamı üzmek, yargılamak istemiyorum ama elimde değil ve sesimi çıkarmadan yargılıyorum. Bu hareketi bana bencilce bir şov olarak görünüyor. Kendi oturduğu evi bile dedemden gelmiş bir parayla almışken benim geleceğime yönelik neredeyse bir çöp bırakmadan gitmeyi kendine "hak" olarak görüyor olmasını kaldıramıyorum.
Şu noktada belki yapabileceğim çok da bir şey olmadığının farkındayım. Dedemler bana miras bıraktıklarını vasiyet bile yazsalar, amcam bir davayla her şeyi geri alabilir, farkındayım. Ama belki yaratıcı bir fikirle bana yardımcı olabilecek birileri vardır. Bu durumda, benim babamın yaptığı bu sorumsuzluğu engellememin bir yolu, açabileceğim bir dava var mı? Babaannem ve dedemin ellerinden bir şey gelebilir mi? Babamı reddetsem, dedem beni kendi çocuğu olarak kaydettirebilir mi mesela? Aklımda bu sorular ve sorunlar dolaşıp duruyor. Lütfen bana yardımcı olun.
Vakit ayırdığınız için teşekkürler.