Cevap: Bir karar talebi
Sağ olunuz. Bir siteye de sormuştum. Hakim bir meslektaşımız sağ olsun eklemişler. Burada da bulunsun diye ben de ekleyeyim dedim.
Kararın Düzeltilmesini İsteyen : Sivas Belediye Başkanlığı
Vekili : Av. Ayşe Temel
Sivas Belediye Başkanlığı Hukuk Müşavirliği Merkez/SİVAS
Karşı Taraf : Kale Vergi Dairesi Müdürlüğü/SİVAS
İstemin Özeti_______________: Sivas Belediye Meclisi'nin 13.6.2007 günlü ve 84 sayılı kararı gereğince S.S.39 No'lu Halk Otobüsçüler Motorlu Taşıyıcılar Kooperatifine bağlı halk otobüslerinin brüt hasılatının %2,5'i tutarında her ay tahsil edilen gelir nedeniyle, Sivas Belediyesi Halk Otobüsleri İktisadi İşletmesi adı altında kurumlar vergisi, geçici vergi ve katma değer vergisi mükellefiyeti tesis edilmesine ilişkin 29.12.2009 günlü ve 37451 sayılı davalı İdare işleminin iptali istemiyle dava açılmıştır. Sivas Vergi Mahkemesi, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 4'üncü maddesinde belirtilen muafiyetten yararlanılabilmesi için belediye sınırları içinde yolcu taşıma işinin bizzat belediyeler ya da bunların oluşturdukları birlikler veya bunlara bağlı kuruluşlar tarafından gerçekleştirilmesi gerektiği, uyuşmazlıkta bu iş S.S.39 No'lu Halk Otobüsçüler Motorlu Taşıyıcılar Kooperatifi tarafından yapıldığından, mükellefiyet tesisine ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacının temyiz istemi, Danıştay Dördüncü Dairesinin 25/11/2010 gün ve E:2010/4541, K:2010/5687 sayılı kararıyla reddedilmiştir. Davacı, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 54 üncü maddesi uyarınca kararın düzeltilmesini istemektedir.
Savunmanın Özeti : Karar düzeltme isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
Tetkik_Hakimi_B.Barış_Özkanay'ın_Düşüncesi : Davacı belediyeye kanunla verilen görev ve yetkiler içinde bulunan belediye sınırları içindeki toplu taşıma işinin bizzat veya kurulan bir bağlı kuruluşca yapılmadığı görülmekle birlikte, özel sektöre hasılattan pay almak suretiyle yaptırılan toplu taşıma işi nedeniyle oluşan belediyeye ait iktisadi işletmenin de 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 4 üncü maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ı) bendinde yer alan muafiyetten yararlanmasına bir engel bulunmadığından davacı belediye adına tesis edilen kurumlar vergisi mükellefiyetinde hukuka uyarlık bulunmamaktadır. Katma değer vergisi mükellefiyeti yönünden ise, 3065 sayılı Kanun'da buna koşut bir istisna hükmü bulunmadığından kararın düzeltilmesi isteminin kısmen kabulü gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Karar düzeltme dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın düzeltilmesini gerektirecek nitelikte görüldüğünden, Danıştay Dördüncü Dairesinin 25.11.2010 günlü ve E:2010/4541, K:2010/5687 sayılı kararı kaldırılarak, Sivas Vergi Mahkemesinin 28.4.2010 günlü ve E:2010/99, K:2010/325 sayılı kararının bozulması istemiyle yapılan temyiz istemi yeniden incelendi:
3065 sayılı Katma değer Vergisi Kanunu'nun 1'inci maddesinin 3-(g) bendinde; genel ve katma bütçeli idarelere, il özel idarelerine, belediyeler ve köyler ile bunların teşkil ettikleri birliklere, üniversitelere, dernek ve vakıflara, her türlü mesleki kuruluşlara ait veya tabi olan veyahut bunlar tarafından kurulan veya işletilen müesseseler ile döner sermayeli kuruluşların veya bunlara ait veya tabi diğer müesseselerin ticarî, sınaî, ziraî ve meslekî nitelikteki teslim ve hizmetlerinin katma değer vergisine tabi olduğu belirtilmiş olup, Kanun'da davacı Belediye adına mükellefiyet tesisine ilişkin teslim ve hizmetler için herhangi bir istisna öngörülmediğinden, katma değer vergisi mükellefiyetine ilişkin olarak ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Davacı Belediye adına tesis edilen kurumlar vergisi ve geçici vergi mükellefiyetine gelince; 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 4'üncü maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ı) bendinde, il özel idareleri, belediyeler ve köyler ile bunların oluşturdukları birlikler veya bunlara bağlı kuruluşlar tarafından işletilen belediye sınırları içinde faaliyette bulunan yolcu taşıma işletmelerinin kurumlar vergisinden muaf olduğu hükme bağlanmıştır.
Söz konusu maddenin gerekçesinde; (ı) bendine göre, il özel idareleri, belediyeler ve köyler ile bunların oluşturdukları birlikler veya bunlara bağlı kuruluşlar tarafından işletilen, belediye sınırları içinde yolcu taşıma faaliyetinde bulunan işletmeler için kurumlar vergisi muafiyeti öngörüldüğü, taşıma faaliyetinin belediye sınırlarını aşacak şekilde yapılması halinde muafiyet uygulanmayacağı belirtilmiştir.
5393 sayılı Belediyeler Kanunu'nun "Belediyenin görev ve sorumlulukları" başlıklı 14'üncü maddesinde "Belediyeler, mahallî müşterek nitelikte olmak şartıyla; imar, su ve kanalizasyon, ulaşım gibi kentsel alt yapı (...) hizmetlerini yapar veya yaptırır." hükmüne yer verilmiş, "Belediyenin yetkileri ve imtiyazları" başlıklı 15'inci maddesinin (f) bendinde ise "toplu taşıma yapmak; bu amaçla otobüs, deniz ve su ulaşım araçları, tünel, raylı sistem dâhil her türlü toplu taşıma sistemlerini kurmak, kurdurmak, işletmek ve işlettirmek" belediyelerin yetki ve imtiyazları arasında sayılmıştır.
Dosyanın incelenmesinden; Sivas Belediye Meclisi'nin 13.6.2007 günlü ve 84 sayılı kararı gereğince S.S.39 No'lu Halk Otobüsçüler Motorlu Taşıyıcılar Kooperatifine bağlı halk otobüslerinin brüt hasılatının %2,5'i tutarında her ay tahsil edilen gelir nedeniyle iktisadi kamu müessesesi oluştuğu, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 4/1-(ı) bendinde belirtilen muafiyetten yararlanılabilmesi için belediye sınırları içinde yolcu taşıma işinin bizzat belediyeler ya da bunların oluşturdukları birlikler veya bunlara bağlı kuruluşlar tarafından gerçekleştirilmesi gerektiğinden, davacı Belediyenin anılan muafiyetten yararlanamayacağı ileri sürülerek adına mükellefiyet tesis edildiği anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlıkta, davacı Belediyeye kanunla verilen görev, yetki ve imtiyazlar içinde bulunan belediye sınırları içindeki toplu taşıma işinin, bizzat veya kurulan bir bağlı kuruluşca yapılmadığı görülmekle birlikte, muafiyetten yararlanabilmek için Kanun'da taşıma işinin bizzat belediye ya da bağlı kuruluş tarafından yapılması zorunluluğu getirilmediği gibi, Kanun gerekçesinde de bunun amaçlanmadığı görülmektedir.
Bilindiği üzere, vergi harcamaları olarak adlandırılan vergi muafiyet, istisna ve indirimleri, ortaya çıkan vergi kaybı ile sağlanacak sosyal ya da ekonomik fayda karşılaştırılmak suretiyle düzenlenmekte ve maliye politikasının bir aracını oluşturmaktadır.
Dosyada mevcut Belediye Meclis Kararı ve özel halk otobüsü tahsis ve işletme sözleşmelerinin incelenmesinden, S.S.39 No'lu Halk Otobüsçüler Motorlu Taşıyıcılar Kooperatifinin faal olarak çalışan özel halk otobüslerini ve daha sonra ilave olunabilecek özel halk otobüslerini temsil ettiği, Sivas Belediyesi ve özel halk otobüsü işletmecilerinin, elektronik akıllı kart ile tüm hasılatın ortak toplanıp eşit dağıtıldığı bir havuz sistemi oluşturduğu, sözleşmelerin Sivas Belediyesi Özel Halk Otobüsleri Çalışma ve Seyrüsefer Yönetmeliğinin ayrılmaz bir parçası olarak düzenlendiği, ücretsiz seyahat hakkı olanların, indirimli ve tam ücretli seyahat edecek olanların ve bunlardan alınacak ücretlerin Belediye Meclisi tarafından belirlendiği dikkate alındığında, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 4/1-(ı) bendinde düzenlenen muafiyetle yerel yönetimlere sağlanması düşünülen sosyal ve ekonomik fayda yönünden taşıma işinin bizzat veya kurulan bağlı kuruluşça yapılmasıyla, özel sektöre hasılattan pay almak suretiyle yaptırılması arasında bir fark bulunmadığı açıktır.
Bu bağlamda, özel sektöre hasılattan pay almak suretiyle yaptırılan toplu taşıma işi nedeniyle oluşan belediyeye ait iktisadi işletmenin de 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 4 üncü maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ı) bendinde yer alan muafiyetten yararlanmasına bir engel bulunmadığından, davacı Belediye adına tesis edilen kurumlar vergisi ve geçici vergi mükellefiyetinde hukuka uyarlık bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kısmen kabulüyle, Sivas Vergi Mahkemesinin 28.4.2010 günlü ve E:2010/99, K:2010/325 sayılı kararının kurumlar vergisi ve geçici vergi mükellefiyetine ilişkin kısmının bozulmasına oyçokluğuyla, katma değer vergisi mükellefiyetine ilişkin temyiz isteminin reddine ve kararın bu kısmının onanmasına oybirliğiyle, 6.2.2013 gününde karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Bahadır F.Anıl Muammer Mehmet Bülent
DOĞUSOY GENÇ ARSEVEN SÖNMEZ KILINÇ
X
K A R Ş I O Y (X)
Kararın düzeltilmesi dilekçesinde ileri sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 54 üncü maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından karar düzeltme isteminin reddi gerektiği görüşüyle kararın kurumlar vergisi ve geçici vergi mükellefiyetine ilişkin kısmına karşıyım.
Üye
Bülent KILINÇ