Erkekler Melektir

Birgün ormancýnýn biri dallarý nehrin üzerine sarkan aðacýn dallarýný

keserken baltasýný suya düsürür. "Aman tanrým" diye baðýrdýðýnda bir

peri belirir ve "Ne diye baðýrýyorsun?" der.

Ormancý baltasiný suya düþürdüðünü ve yaþamýný sürdürebilmek için o

baltaya ihtiyacý olduðunu söyler.

Peri suya dalar ve elinde bir altýn balta ile tekrar belirir. "Baltan bu

muydu?" diye sorar.

Ormancý "hayýr" diye cevaplar.

Peri suya tekrar dalar ve bu sefer elinde gümüþ bir balta ile tekrar

belirir ve yine sorar. "Baltan bu muydu? "

Ormancý yine "hayýr" diye cevaplar.

Peri suya tekrar dalar ve bu sefer elinde demir bir balta ile tekrar

belirir ve yine sorar. "baltan bu muydu?" ormancý "evet" der.

Ormancýnýn dürüstlüðü perinin çok hoþuna gider ve baltalarýn üçünü de

kendisine verir. Ormancý mutlu bir þekilde evine döner.

Bir zaman sonra ormancý eþiyle birlikte nehirboyunca yürürken karýsý

suya düser.

Ormancý "aman tanrým" diye baðýrýr. peri yine belirir ve sorar.

"ne diye baðýrýyorsun?" ormancý "karým suya düþtü der.

Peri suya dalar ve jennifer lopez le birlikte geri döner.

"Senin karýn bu mu?" diye sorar.

Ormancý "evet" der.

Peri sinirlenmiþtir. "yalan söylüyorsun. gerçek bu deðil" der.

Ormancý "özür dilerim peri, ortada bir yanlýþ anlaþýlma söz konusu.

Eðer Jennifer Lopez için hayýr deseydim bu sefer Catherine Zeta-Jones

ile geri dönecektin, o na da hayýr deseydim karýmla dönecek ve her

üçünü de bana verecektin. Ben fakir bir adamým ve üç karýmýn

sorumluluðunu taþýyabilecek durumda deðilim. Jennifer Lopez e evet

dememin sebebi budur.


Bu hikayeden alinacak ders : Ne zaman bir erkek yalan söylüyorsa bunun iyi ve saygýn bir nedeni

vardir ve bu baþkalarýnýn yararý içindir.


Kendileri için birþey istiyorsalarsa ekmek çarpsýndýr.

ÇÝT VE ÇÝVÝLER

Çabucak parlayýp arkadaþlarýna kötü sözler söyleyerek onlarýn kalbini kýran bir çocuk vardý. Kýzdýðýnda diline hiç mi hiç hakim olamýyordu.

Bir gün babasý ona bir torba çivi verdi. Oðluna her parlayýp, aðzýndan çýkan sözleri kontrol edemediðinde, bahçenin çitine bir çivi çakmasýný söyledi. Ýlk gün, çocuk çite 37 çivi çaktý. Ama çivilerin sayýsý günler geçtikçe azaldý. Çünkü çocuk çivileri çite çakarken çenesini tutmaktan daha çok yoruluyordu..

Gün geldi, çocuðun aðzýndan kimseye karþý tek kelime kýrýcý söz çýkmadý. Bunu fark eden çocuk sevinçle babasýna koþtu: "Bugün tek bir çivi bile çakmak zorunda kalmadým çünkü hiç kimseyi kýrmadým."

Baba bu sonuca memnun oldu. Bu kez oðluna kimseye karþý kýrýcý söz söylemediði her gün çitten bir çivi sökmesini söyledi. Günler geçti. Çocuk nihayet çitteki bütün çivileri sökmüþtü.

Baba bu haberi duyunca oðlunun elinden tutarak çite doðru götürdü. Çitin yanýna geldiklerinde "aferin oðlum" dedi. "Büyük iþ baþardýn. Ama þimdi çite bak. Çitteki deliklere bak. Çit asla eski görünümünde olmayacak. Ýnsanlara kýzgýnlýkla kýrýcý sözler söylediðinde aynen bu delikler gibi onlarda yaralar býrakýrsýn. Ýnsana bir býçak saplayýp çektiðinde, ne kadar özür dilersen dile yara yine de orada olacaktýr. Sözel yaralar, fiziksel yaralar kadar acý verir."

Bazen dürüstlük adý altýnda ne çok acýtýrýz sevdiklerimizi. Dürüstlük adý altýnda nobranlýk yaparak, onlara öfke kustuðumuzun farkýna bile varmayýz. Bize kýrýldýklarýnda ise, dürüstlüðümüzü kaldýramadýklarýný söyleyerek kendimizi savunuruz. Nobranlýk, kaba , kýrýcý, sert ve gönül kýrýcý davranýþ biçimidir.

Gerçek dürüstlükte, en aðýr sözler bile sadece bizim iyiliðimizi gözeterek söylenmiþ olduðu için, o an içinde kendimizle yüzleþmekten dolayý canýmýzý acýtsa da, özümüz söylenenin doðru olduðunu bilir. Bu yüzden o anki savunma mekanizmalarý içinde kýzsak da, incinmeyiz. Yani çivi çite çakýlamaz.

Kýzmak, gururumuza ya da onurumuza yapýlan bir saldýrýya verilen duygu tepkisidir.

Ýncinme de ise bir hayal kýrýklýðý vardýr. yaralanma vardýr. Çivi çitte delik açmýþtýr.

Kýzmak anlýktýr. Gelir geçer.

Ýncinme derindir. Yürek sýzýsýdýr. Oturur.

Öfke kýzgýnlýktan farklýdýr. Öfke, dýþa vurulmamýþ, açýklanmamýþ ve bastýrýlmýþ kýzgýnlýðýn uç noktasýdýr. Artýk zapt edilemez. Bu da zamanla incinmeye çevrilebilir. Ama bu tür incinme, tümör gibi içeride sinsice büyüyen türdendir ve gerçekte kiþinin kendisini de en az karþýsýndaki kadar incitmesidir. Tümüyle gurur kaynaklýdýr, onur kaynaklý deðil.

Onur incinmesi anýnda saðlýklý tepki verir ve öz-sorumluluðun ifadesidir. Onur, benliði korur.

Gurur incinmesi için için fokurdar, saðlýksýz tepki verir ve yýkýcýdýr. Gurur, egoyu korumaya çalýþýr.

Gurur incinmesi, zamanla ya birikerek kronik hastalýklar yaratýr ki bu, içe yönelik þiddettir. Kanser gibi hastalýklar incinmiþliðin had safhada birikiminin bedende tezahürüdür. Ya da dýþarýya yönelik þiddetle kendisini ifade eder.

Baþka insanlarý davranýþlarýyla yargýlarýz, kendimizi ise niyetimizle savunuruz.

Gerçek niyetimizin ne olduðunu, sözümüzün doðruluðu, gerekliliði ve özünün iyi olmasý belirler.

Sadece doðru ve iyi niyetle bile söylenen sözler, bazen gerekli olmayabilir.

Sadece doðru ve gerekli sözlerin, özü iyi olmayabilir.

Sadece gerekli ve iyi niyetli sözler, doðru olmayabilir.

Ýnsanýn diline hakim olabilmesi, dilini doðru kullanabilmesi ve duygularýný bastýrmadan ifade edebilmesi, olgunluðun ve geliþkinliðin göstergesidir.

Cehenneme giden yol iyi niyet taþlarýyla döþelidir. Cennete giden yolun taþlarý da düþünce, söz, duygu ve davranýþ tutarlýlýðýyla döþeniyor.

Bir arkadaþým þöyle demiþti: "Anneannem, öldüðünde cennete gidebilmek için her türlü ibadeti yapýyor. Ama hem kendi hem bizim hayatýmýzý birlikteyken öylesine çekilmez kýlýyor ve anneme yaklaþýmý öylesine saldýrgan ki. Ama ben bundan bir ders çýkardým: 'Sevdiðin herkesle iliþkinde mümkün olduðunca cenneti yaratmaya bak.' Anneannem de bizim ailenin zebanisi."

Cennet ve cehennem bizim seçimimiz.

Bilinçsiz yaþamla cehennemi yaratýyoruz, bilinçli yaþamla cenneti.

Ýnsanlar bizim iyi niyetimizi anlamýyor mu? Sýzlanýyor muyuz? Þikayet ediyor muyuz?

Ýþte cehennemin kapýsý.

Onurlu ve çite çivilerin çakýlmadýðý bir yaþam mý sürüyoruz?

Ýþte cennet kapýsý.

Cennet yolu, az seçilen yoldur.

Sevgiyle hoþça olun.

" BUNU CÝT VE ÇÝVÝLER HÝKAYESÝNE KARÞILIK OLARAK YAZIYORUM"
Hz. Lokman'ýn efendisi, bir koyun kesip en iyi tarafýndan iki parçasýný kendisine getirmesini istemiþ. O da kestiði koyunun dilini ve kalbini kesip getirmiþ. Sonra da bir koyun daha kesip en kötü iki parçasýný atmasýný istemiþ. O da kestiði koyunun dilini ve kalbini koparýp atmýþ. Efendisi bu iþe bir anlam vermeyip sebebini sorunca þöyle demiþ:

- Ýyi olduklarý zaman dilden ve kalpten iyisi yok, kötü olduklarý zaman da onlardan kötüsü yoktur!