Hukukun zayıf ve ağır ilerlediğini düşünüyorum..
arkadaşlar ben 3 ay önce boşandım. 4 yaşında bir kızım var. henüz boşanma gerçekleşmeden önce bile kızımı görmekte zorluk çekiyorum. her nekadar çabalasamda hukuken kızımın yaşı küçük olduğundan anne bakım ve şevkatine muhtaç kelimesinin arkasında birşey yapamadım. boşandığım eşimin evlilikte yapılmaması gereken bazı şeyleri ailesine her nekadar anlatmaya çalışsamda dinletemedim. sonunda boşandım ve pes ettim. fakat yaklaşık 1 ay önce eski eşimin annesi beni arıyarak çok çok haklıymışsın kelimesiyle başladı konuya. eski eşimin haysiyetsiz yaşamına defalarca şahit olduğunu ama laf geçiremediğini en sonundada evden kaçtığını belirtti. şuan bunu yazarken bile utanıyorum. çünkü eski eşim daha boşanmadan eve bir değil birkaç erkek aldığını bunu gerek komşularından gerek annesinden duydum. ve bende hemen bir avukat tutup konuyu anlattım. sonuçta dava açıldı. kızımın adresi bende, eski eşimin adresi annesinde ama ne kızımın nede eski eşimin şuan nerde kaldığını bilmiyoruz. ve bukadar acıdırki annesi bile şahitlik yapıcak ve ifadesini yazılı olarak aile mahkemesine avukatım verdi. mahkeme gününü annesi ve ben dört gözle bekliyoruz. çünkü annesinin kendi gözümle gördüğü eski eşim eve aldığı yani şuan kaçtığı adamla uygunsuz yakalanıyo ve benim kızımın önünde oluyo. bunu tanık ifadesinde belirtti. ve bu yazdıklarım inanın sadece yüzde 30 u diyebilirim. şimdi asıl sorum şu.. bukadar ciddi bir konuda neden adalet ispat edildiği halde bir tedbir kararı çıkarıp mahkemeye o şekilde devam etmiyor neden elim kolum bağlı durmak zorunda kalıyorum. avukatım cevabı beklicez diyo neden daha bu durum 4 yaşında bir kız çocuğunun psikolojisi düşünülüp aciliyet verilmiyor. umarım bu konularda çok iyi bilgili bir arkadaşım, abim yardımcı olucak bişeyler yazar. umarım