Cevap: Ailemden psikolojik şiddet görüyorum ve reşit değilim
Merhaba "Lolsuc" yazdıkların aslında sadece senin değil onbinlerce gencin ortak sorunu, onbinlerce ailede her gün yaşanan bu toplumsal trajediye devlet çözüm adına bazı önlemler almaya çalışıyor ancak görünen bu pek yeterli olmuyor. Sorunun kökeninde yatan kuşak çatışması malesef öyle kolay çözülecek bir konu değil, farklı zaman dilimlerinde yetişmiş insanların fikir ayrılığı her zaman olağandır ancak orta yolu bulma noktasında sanırım ebeveynlere daha fazla iş düşüyor.15 yaşında gencecik bir bireyin kendini yetişkin gibi hissetmesi ve bu şekilde muamele görmek istemesi belki onlar açısından normal olsada anne baba gözünde hala çocuk yaşlarıdır.Şimdi yazılanları okuduğunda muhtemelen canın sıkılmış ve istediğin yada içini rahatlatacak cevapları bulamadığın için hala kendini boşlukta ve çaresiz hissetmeye devam ediyorsundur.Ancak yazılanların hepsi hayat tecrübesi ile yazılmış doğrulardır. Aslına bakarsan bu dönemlerden hepimiz geçmişizdir ve bir şekilde bu dönemler atlatılmıştır, hızlı bir şekilde bu süreçten kurtulmak istiyorsun ama bana göre sana senden başkası gerçek manada yardımcı olamaz.Başkalarından alacağın korumanın kendi kendini korumadan daha iyi olacağını düşünüyorsan yanılırsın, neden diyeceksin ;
Sanırım bunun kısa öz ve de net bir cevabı direk bir şey ifade etmediği gibi kulağa da çok boş geldiği için çok yakınımda yaşanan bir örneği anlatsam daha faydalı olur.
Şu aralar 25-30 yaş arası olan çok yakın tanıdığım bir bayanın son 15 yılına, yaşadıklarına, çıkmazlarına, bunalımlarına defalarca tanık oldum, bahsi geçen bayanın senin dönemlerinde başladığı kimlik bunalımından sıyrılıp bu günlere gelene kadar yaşadıklarını kısaca anlatayım ve çözümü kendin gör.
Seninle aynı dönemde başlayan benlik, karakter oluşumu ve kimliğini bulma güdüleri yüzünden sürekli ailesiyle tartışan, normal sorunları bile olduğundan farklı algılayan bu nedenle hayatının büyük bir bölümünü hep bunalımda mutsuz ve sürekli kötü sonlara meyilli halde devam eden bu bayanın bu süreci atlatmasında kendisine yapılan en büyük iyilik onu dinlemek evet sadece dinlemek oldu.Kendisini anlayan birisinin olduğunu ve gerçekten çözümün sakinleşip olaylara farklı açıdan bakmaktan geçtiğini gören ve yaşananları olduğu gibi kabullenmeye başladığı andan itibaren bi şeylerin değiştiğini hissetmesi düğümü çözdü.En azından kendisini anlamadıklarını düşündüğü için ailesiyle kestiği iletişim yeniden başladı , yaşananları kendi istediği gibi değil olduğu gibi kabul etmeyi öğrendiği dönemden itibarende daha anlaşılabilir tepkiler vermeye başladı ve pek çok sorunun nedeni ve çözümünü bulmaya başladı, akıllı bir bayandı ama eğitim noktasında ilk dönemler pek şanslı değildi çünki ailesi eğitim hayatını kısıtlamışlardı, buna rağmen yılmadı şimdi hatrı sayılır bir üniversitede 2. okulunda psikoloji okuyor.Detaya girip seni yanlış yönlere süreklemek istemem ama inan bana bu bayanın yaşadıkları pek çok insanın katlanabileceği şeyler değildi bunalıma girdi, kendine zarar verdi, evden uzaklaştı ama sonunda yaptığı herşeyden binlerce kez pişman oldu.Bazen eskilerden konuşulduğunda haline gülen durumunu gördüğümüzde bizde onunla mutlu oluyoruz en azından ben kendi adıma bir genç bayanın bu hayatta yitip gitmesine izin vermemiştim, kendisi bana verdiği sözü tuttu tüm sorunlarını çözmek için sabırla kendisine ve ailesine zaman verdi, eğitimine devam etti ciddi bir birikime sahip oldu ve şu an kendine bir yuva kurma aşamasında.
Yukarıda anlattıklarımla senin yaşadıklarını, hayatını mukayese edemem ama sana çözümün sadece sende olduğunu anlatmaya çalışıyorum, yolunu bulmak için seni dinleyecek birisine ihtiyacın varsa bunu da en iyi sen bilirsin.Psikolojik destek almak kafanı ciddi anlamda rahatlatacak hayata bakışını değiştirecektir, bunu profesyonel birisiyle yapamıyorsan seni dinleyen empati yapabilen birisiyle paylaş.Bu gün anlatan konumundasın ama kimbilir belki bir gün dinleyen konumunda olursun.
Tüm sıkıntılarının en kısa sürede çözülmesi dileklerimle.
Saygılarımla.