Alıntı:
Erdoğan Kırcalı rumuzlu üyeden alıntı
Bu belirttiklerinizin yasal dayanağı nedir sn.moonblood? Herhangi bir yasa -yönetmeliğe dayanarak mı söylüyorsunuz bunları yoksa sadece koltuğunuzun arkalığına dayanark mı?
Belirttiklerimin yasal dayanağı aşağıdaki yönetmelik ve anayasal haklardır. ayrıca iş kanununun iş fesh bildirimleri bölümünün uygulamalı versiyonu diyebiliriz sn. kırcalı. Söylemlerim kanunlarımız ve yönetmeliklerden yorumladıklarımdır. Resmi bir açıklama değil yorumsal bir açıklamadır. Yanlış yorumladığım bir bölüm varsa konuyla ilgisi ve tecrübesi olan diğer site üyelerinin yorumlarını burada paylaşmasından çok mutluluk duyarım. Yanlışlarımı öğrenip düzeltmek en büyük hobilerim arasındadır iyi forumlar :)
HAFTA TATİLİ HAKKI
Anayasa’nın 50. maddesinde yer alan;
“Kimse, yaşına, cinsiyetine ve gücüne uymayan işlerde çalıştırılamaz.Küçükler ve kadınlar ile bedeni ve ruhî yetersizliği olanlar çalışma şartları bakımından özel olarak korunurlar.Dinlenmek, çalışanların hakkıdır.Ücretli hafta ve bayram tatili ile ücretli yıllık izin hakları ve şartları kanunla düzenlenir.”hükmü ile işçilerin ücretli hafta tatili kullanmaları temel haklar arasında sayılmaktadır.
Uluslararası Çalışma Teşkilatı’nca (İLO) hazırlanarak 17.11.1921 tarihinde kabul edilen Hafta Tatili Yapılması Hakkında 14 Sayılı Sözleşme(1). TBMM’ce de onaylanarak, 16.02.1946 günü bir iç hukuk kaynağı olarak çalışma hayatımıza kazandırılmıştır. 14 Sayılı Uluslararası Sözleşmenin 2. maddesinde; “İşçilere 7 günlük devrede fasılasız en az 24 saatlik izin verileceği,” belirtilmektedir.
Cumhuriyetin kuruluşunun ilk yıllarında, 394 sayılı Hafta Tatili Hakkında Kanun(2)tüm çalışanların hafta tatilini düzenlemek üzere yürürlüğe konmuştur. 394 sayılı Kanun’un 1. maddesindeki, “On bin ve on binden fazla nüfusu havi şehirlerde alelumum fabrika, imalathane, tezgah, dükkan, mağaza, yazıhane, ticarethane, sınai ve ticari bilumum müessesesat ve tevabiinin haftada bir gün tatili faaliyet etmeleri mecburidir.” hükmü ile belirtilen işyerlerinde işçi ve esnaf (bağımsız çalışanların) olarak çalışmakta olanlara, 2. maddesindeki, “Resmi devairle umumi, hususi, ticari ve sınai herhangi bir müessesede müstahdemini ve ameliyeyi haftada altı gündün fazla çalıştırmak memnudur.” buyurucu hükmü ile de resmi dairelerde ve devlete bağlı tüm işyerlerinde çalışanlara haftada bir gün 24 saatten az olmamak üzere tatil (izin) verilmesi zorunluluğu getirilmiştir. 394 sayılı Kanun’un 3. maddesiyle, zirai, avcılık, balıkçılık, çobanlık, ormancılık işlerinde çalışanlar, hafta tatilinden muaf tutulmuş, ayrıca, 7. maddesindeki; “Devletin tahtı idare ve murakabesinde bulunun veya Devlet nam ve hesabına işleyip de Müdafaai Milliye ile alakadar olan müesseseler, senede on beş defa Pazar tatili tavik edebilirler.” hükmü ile Devletin yönetiminde ve denetiminde bulunan milli savunma ile ilgili işyerlerinde çalışan işçilerin yılda 15 güne kadar hafta tatil günlerinde çalıştırılmasına izin verilmektedir.Yeni 4857 sayılı İş Kanunu’ndan önce uygulanmış olan tüm iş kanunlarında 6 gün çalışan işçilere 7. günün ücretli hafta tatili olarak kullandırılacağı hususuna yer verilmiştir.
4857 İş Kanunu’nun 46. maddesinde işçilerin hafta tatili hakkı;
“Bu Kanun kapsamına giren işyerlerinde, işçilere tatil gününden önce 63. maddeye göre belirlenen iş günlerinde çalışmış olmaları koşulu ile yedi günlük bir zaman dilimi içinde kesintisiz en az yirmidört saat dinlenme (hafta tatili) verilir.Çalışılmayan hafta tatili günü için işveren tarafından bir iş karşılığı olmaksızın o günün ücreti tam olarak ödenir.”şeklinde düzenlenmiştir.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
06 Nisan 2004 Tarihli Resmi Gazete
Sayı: 25425
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:
İş Kanununa İlişkin Fazla Çalışma ve Fazla Sürelerle Çalışma Yönetmeliği
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç ve Kapsam
Madde 1 —Bu Yönetmeliğin amacı, ülkenin genel yararları yahut işin niteliği veya üretimin artırılması gibi nedenlerle 4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde belirtilen haftalık normal çalışma süresinin dışında yapılacak fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışmaya ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.
Dayanak
Madde 2 —Bu Yönetmelik, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununun 41 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
Madde 3 —Bu Yönetmelikte geçen:
a) Fazla çalışma: İş Kanununda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmaları,
b) Fazla sürelerle çalışma: Haftalık çalışma süresinin sözleşmelerle 45 saatin altında belirlendiği durumlarda bu çalışma süresini aşan ve 45 saate kadar yapılan çalışmaları
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler
Fazla Çalışma ve Fazla Sürelerle Çalışma Ücreti
Madde 4 —Fazla çalışmanın her saati için verilecek ücret, normal çalışma ücretinin saat başına düşen tutarının yüzde elli yükseltilmesi suretiyle ödenir.
Fazla sürelerle çalışmalarda her bir saat fazla çalışma için verilecek ücret, normal çalışma ücretinin saat başına düşen miktarının yüzde yirmibeş yükseltilmesiyle ödenir.
Parça başına veya yapılan iş tutarına göre ücret ödenen işlerde, fazla çalışma süresince işçinin ürettiği parça veya iş tutarının hesaplanmasında zorluk çekilmeyen hallerde, her bir fazla saat içinde yapılan parçayı veya iş tutarını karşılayan ücret esas alınarak fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma ücreti hesaplanır. Bu usulün uygulanmasında zorluk çekilen hallerde, parça başına veya yapılan iş tutarına ait ödeme döneminde meydana getirilen parça veya iş tutarları, o dönem içinde çalışılmış olan normal ve fazla çalışma saatleri sayısına bölünerek bir saate düşen parça veya iş tutarı bulunur. Bu yolla bulunan bir saatlik parça veya iş tutarına düşecek bir saatlik normal ücretin, yüzde elli fazlası fazla çalışma ücreti, yüzde yirmibeş fazlası fazla sürelerle çalışma ücretidir.
Yüzde usulünün uygulandığı işyerlerinde fazla çalışma ücreti, 4857 sayılı İş Kanununun 51 inci maddesinde öngörülen yönetmelik hükümlerine göre ödenir.
Fazla Çalışmada Sınır
Madde 5 —Fazla çalışma süresinin toplamı bir yılda ikiyüzyetmiş saatten fazla olamaz. Bu süre sınırı, işyerlerine veya yürütülen işlere değil, işçilerin şahıslarına ilişkindir.
Fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma sürelerinin hesabında yarım saatten az olan süreler yarım saat, yarım saati aşan süreler ise bir saat sayılır.
Serbest Zaman
Madde 6 —Fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma yapan işçi, isterse işverene yazılı olarak başvurmak koşuluyla, bu çalışmalar karşılığı zamlı ücret yerine, fazla çalıştığı her saat karşılığında bir saat otuz dakikayı, fazla sürelerle çalıştığı her saat karşılığında bir saat onbeş dakikayı serbest zaman olarak kullanabilir.
İşçi hak ettiği serbest zamanı, 6 ay zarfında işverene önceden yazılı olarak bildirmesi koşuluyla ve işverenin, işin veya işyerinin gereklerine uygun olarak belirlediği tarihten itibaren iş günleri içerisinde aralıksız ve ücretinde bir kesinti olmadan kullanır.
İşçinin bu kanundan ve sözleşmelerden kaynaklanan tatil ve izin günlerinde serbest zaman kullandırılamaz.
Fazla Çalışma Yapılamayacak İşler
Madde 7 —Aşağıda sayılan işlerde fazla çalışma yaptırılamaz.
a) İş Kanununun 63 üncü maddesinin son fıkrası uyarınca sağlık kuralları bakımından günde ancak 7,5 saat ve daha az çalışılması gereken işlerde,
b) Aynı Kanunun 69 uncu maddesinin l inci fıkrasındaki tanıma göre gece sayılan gün döneminde yürütülen işlerde (şu kadar ki, gündüz işi sayılan çalışmalara ek olarak bu Yönetmelikte öngörülen fazla çalışmalar gece döneminde yapılabilir),
c) Maden ocakları, kablo döşemesi, kanalizasyon, tünel inşaatı gibi işlerin yer ve su altında yapılanlarında.
Fazla Çalışma Yaptırılmayacak İşçiler
Madde 8 —Aşağıda sayılan işçilere fazla çalışma yaptırılamaz.
a) 18 yaşını doldurmamış işçiler,
b) İş sözleşmesi veya toplu iş sözleşmesi ile önceden veya sonradan fazla çalışmayı kabul etmiş olsalar bile sağlıklarının elvermediği işyeri hekiminin veya Sosyal Sigortalar Kurumu Başkanlığı hekiminin, bunların bulunmadığı yerlerde herhangi bir hekimin raporu ile belgelenen işçiler,
c) İş Kanununun 88 inci maddesinde öngörülen Yönetmelikte belirtilen gebe, yeni doğum yapmış ve çocuk emziren işçiler,
d) Kısmi süreli iş sözleşmesi ile çalıştırılan işçiler.
Kısmi süreli iş sözleşmesi ile çalışan işçilere fazla sürelerle çalışma da yaptırılamaz.
Fazla Çalışma Yaptırılacak İşçinin Onayı
Madde 9 —Fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma yaptırmak için işçinin yazılı onayının alınması gerekir. Zorunlu nedenlerle veya olağanüstü durumlarda yapılan fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma için bu onay aranmaz.
Fazla çalışma ihtiyacı olan işverence bu onay her yıl başında işçilerden yazılı olarak alınır ve işçi özlük dosyasında saklanır.
Fazla Çalışmanın Belgelenmesi
Madde 10 —İşveren, fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma yaptırdığı işçilerin bu çalışma saatlerini gösteren bir belge düzenlemek, imzalı bir nüshasını işçinin özlük dosyasında saklamak zorundadır. İşçilerin işlemiş olan fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma ücretleri normal çalışmalarına ait ücretlerle birlikte, 4857 sayılı İş Kanununun 32 ve 34 üncü maddeleri uyarınca ödenir. Bu ödemeler, ücret bordrolarında ve İş Kanununun 37 nci maddesi uyarınca işçiye verilmesi gereken ücret hesap pusulalarında açıkça gösterilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Yürürlük ve Yürütme
Yürürlük
Madde 11 —Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
Madde 12 —Bu Yönetmelik hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.