Çanakkale'ye Tersten Bir Bakýþ

Çanakkale yi düzden o kadar yazdýk ki nasýlsa kimse okumuyor birde tersten yazalým dedim. Ama sakýn baþlýða bakarak ''gayri resmi tarihçilerin'' bol palavra dolu dini sömürerek kullanan kendi hayali senaryolarýna uygun geliþmeleri anlatacak veya onlara karþý bir yazý yazacak deðilim. Hatta daha ilginci 18 Mart 1915 ve sonrasýna pek fazla gitmeyeceðim bir iki tamamlama notu dýþýnda. Yani kýsacasý bu yazý ne hacýlar hocalar, ne bulut, ne karga ne kuþ hikayesi HATTA GERÇEK KAHRAMANLAR sa ortada yok. Daha da ilginci sonuç bölümü hariç ciddi ciddi bir TÜRK bile bulamayacaksýnýz. Çünkü bu yazý gerçekten TERSTEN bir bakýþ açýsý yakalayacak baþka bir deyiþle savaþýn öbür tarafýndan bir grubu Avustralyalýlarý yada meþhur deyimi ile ANZAK larý. Ne oldu da geldiler Çanakkale ye Gelibolu'ya onu bulmaya çalýþacaðýz tarihin tozlu ve esrarengiz dehlizlerinde.

Resmi tarihe göre binlerce kilometre öteden buralara gelme nedenleri Avustralya'nýn Ýngiltere ye baðlý bir ülke olmasý ve bundan dolayý ''sýcak savaþ'' ýn baþlamasý üzerine doðal olarak Ýngiltere yanýnda savaþa girerek gerek ''maddi'' gerekse ''insan kaynaðý'' olarak Ýngiltere'yi desteklemesidir. Bu aslýnda gerçektir gerçek olmasýna da ortada þüphe yaratan olaylar zinciride bulunmaktadýr. Yani baþka bir deyiþle bu resmi desteðin bir perde arkasý vardýr sanki....

Þüphelerin ilk ayaðýný oluþturan olgu Mýsýr'da kýsa bir eðitimle ''er'' olarak savaþa gelen bu kiþilerin büyük çoðunluðu'nun ''gönüllü ''olmasýdýr. Öyle ya kendi ülkeni hiç ilgilendirmeyen bir savaþ için kendi topraklarýnýn binlerce kilometre ötesine hiç bilmedikleri insanlara ve hiç bilmedikleri coðrafyaya karþý neden gönüllü olarak gitsinler ki?

Ýkinci ayak ise bu gönüllü askerlerin yani Anzaklarýn savaþ öncesi sahip olduklarý ruh halidir. Bu öyle bir ruh halidir ki ne '' korku çekinme'' yada tersi '' aþýrý cesaret ve kendine güven'' gibi kabul edilebilir ruh hallerine benzemez. Yüzde doksanýndan fazlasýna hakim olan duygu ve bunun sonucu oluþan ruh hali ''Nefret'' tir. Hemde öyle az buz savaþ duygusu ile ortaya çýkmýþ bir nefret deðil inanýlmayacak boyutta aþýrý bir nefret . Ýþin ilginci Anzaklarda ki bu ''nefret'' duygusunun sadece Türklere karþý olmasýdýr!! Ne Almanlara ne de baþkasýna sadece Türklere... 1915 yýlýnda Türkiye'nin yerini bile bilmeyen ki o zaman daha Türkiye bile yokken bu nefret neyin nesidir ? Çoüu yaþamlarý boyunca belki tek Türk bile görmemiþ bunca insan böylesi büyük bir nefrete nasýl sahip olurlar ki?

MacMillan'ýn ''Gallipoli''; Gabriel Domerque'nin ''La Guerre en Orient Aux Dardenelles Et Balkans'' ( Türkçe'ye 2007 de ''Çanakkale Yolunda'' olarak çevrildi ) , Victor Rudenno'nun ''Gelibolu Denizden Saldýrý'' gibi aný inceleme kitaplarýnda yada ''biyografi aný gazete'' tarzý bir çok yazýda Anzak'larýn savaþ öncesi Türklere karþý bu ''açýk nefreti'' neredeyse somut olarak görebiliriz.

Bir gazetecinin bir Avusturalya'lý ''Avusturalya hafif süvari askeri'' ile Nisan 1915 te yaptýðý kýsa söyleþi bu açýk nefreti somut biçimde ortaya koyduðundan dolayý söyleþinin kýsa bir bölümünü burada sizlere aktarmak istiyorum.

Yazarýn dikkatini süvarinin güvertedeki askerlere sesleniþi çekmiþtir..

'' Türkleri delik deþik edeceðiz. Bitirip hepsini geberteceðiz onlar yaþam hakký olmayan þeytan dölleridir....''

Yazar süvariye sigara tutarak kýza bir söyleþi yapar...

'' Savaþtan korkuyor musun? Ondan mý böyle diyorsun ?''

'' Biraz korkuyorum ama ondan demiyorum. Savaþta bir kaç Türk'ün kafasýný ezdikten sonra Ýstanbul'a gidip Türk kýzlarýyla eðleneceðimi düþünüyorum...'' ( Burada bazý sözcükler tarafýmdan sansürlenmiþtir anladýnýz siz onlarý...)

'' Neden Türklere bu kadar düþmansýn ?''

'' Onlarýn hepsi alçak terörist piçtir de ondan. Nefret ediyorum onlardan yaptýklarýnýn hesabýný verecekler....''

'' Ne kadar Tük öldürmeyi planlýyorsun ?''

'' mümkün olduðunca çok....''

Bu konuþma böyle sürer gider. Düþünceler ruh halleri aynýdýr tüm Avusturalyalý askerlerde. Kesin olan þudur ki bu nefret asla ve kata 18 Mart 1915 yüzünden deðildir. Çünkü o tarihte bu süvari dahil bir çok Avusturalyalý kara harekatý için Mýsýr da eðitimdeydiler ve ayný ruh haline sahiptiler...

Bu bölümü bitirmeden merak edenler için bir dip not vereyim hatta ilgisiz bir dip notta ilave edeyim alta... Ýlk dip notumla hafif süvari askerini baðlayayým. Ayný yazarýn anýlarýna göre bu nefret kusan konuþmayý yapan avusturalya'lý hafif süvari askeri '' Bir tek Türk öldüremez.'' Arýburnu'nun Güneyine yapýlan ilk çýkartma harekatýnda bir çok arkadaþý gibi daha ''karaya ayak basmadan'' çýkarma teknesinde boynundan vurularak öldürülür. Yani býrakýn Türk öldürmeyi Türk topraklarýna ayak bile basamamýþtýr....

Ýkinci dip not okuma özürlü Tayfun Kardeþ için onun için kýsa kýsa yazýyorum... Baþýný sonunu unutmasýn diye...

Türk tarihi boyunca özellikle ''haçlý seferleri'' ve son olarak ta ''balkan savaþý'' neticesinde birbirlerine açýkça düþman olan Yunanlýlar'da bile bu nefret gözükmez. Yunanlýlar tarih boyunca ilke olarak Türkleri Anadolu'nun içlerine sürmeyi seçmiþler ve buna göre davranmýþlardýr. Ancak böyle bir nefret bireysel kiþilikler dýþýnda asla görülmemiþtir. Hele Fransýzlar da ilginçtir býrakýn nefreti normal olarak ciddi bir ''düþmanlýk'' bile yoktur. Sadece savaþýn gereði olarak karþýt cephelerde olmanýn gerekliliðini yapmýþlardýr. Ýngilizler her türlü entrikanýn içinde olmalarýna karþýn istediklerin yapmak için izledikleri yollarda da nefret yoktur. Türkleri zaten söylemek gereksizdir.... Amma Türklerle hiç ilgisi olmayan binlerce kilometre uzaktaki Avusturalyalýlarda '' derin bir nefret bastýrýlamayan bir kin vardýr'' Ýyi de bu Türkler ne yapmýþlardýr ? Gerçi savaþ boyunca yakalanarak esir düþen Avusturalyalýlar la Yeni Zellendalýlar ýn neredne geldikleri nereli olduklarý Türk erleri tarafýndan hiç anlaþýlamamýþ Türkler bu iki yerin varlýðýndan haberleri bile olmadýðýný açýkça ortaya koymuþ ama nefretin nedenini öðrenemedikleri gibi bitmesini de saðlayamamýþlardýr.

Takiii yýllar yýllar sonra 18 Mart 1934 te Gazi Mustafa Kemal'in Anzak Anma Törenlerine gönderdiði mesaj bu nefretin tarihin tozlu sayfalarýna gömülmesine yol açmýþtýr.

''Bu memleketin topraklarýnda kanlarýný döken Ýngiliz, Fransýz, Avustralyalý,Yeni Zelandalý, Hintli kahramanlar!

Burada, dost bir vatanýn topraðýndasýnýz.

Huzur ve sükun içinde uyuyunuz.

Sizler, Mehmetçiklerle yanyana koyun koyunasýnýz.

Uzak diyarlardan evlatlarýný harbe gönderen analar!

Gözyaþlarýnýzý dindiriniz. Evlatlarýnýz bizim baðrýmýzdadýr. Huzur içindedirler ve rahat uyuyacaklardýr.

Onlar bu toprakta canlarýný verdikten sonra, artýk bizim evlatlarýmýz olmuþlardýr!''

Ulu Önder ATATÜRK ilk çýkarmada ölen Avusturalyalý hafif süvari askeri içinde böyle diyor. Amma o ''nefret'' doluydu .... Ýyi de NÝYE???

Tahmin etmeye çalýþýyorum :)

Tahmin etmenizden çok anlamanýz için kýsa kýsa yazýyorum yoksa bu üç bölüm benim normalde ki bir bölümüm :))

Avustralya Güney yarý kürede yer alan bir ülkedir. Hint vr büyük okyanus arasýnda uzanýr. Hiç bir ülkeyle kara sýnýrý olmayan tek dünya ülkesidir. Ýsmini Latince'den alýr. Latince güneyde güneye ait anlamýna gelmektedir. Hollanda ve Ýspanyol kaþiflerden sonra 1770 de James Cook ülkenin Güney sahillerinede inen haritasýný çýkaran ilk kiþi olmuþ ve adanýn Birleþmiþ Krallýða ait olduðunu deklere etmiþtir. Böylece ada Birleþik Krallýk yönetimine girmiþtir. Yani Avustralya da ''uygar'' taþam böyle bir çizgi izlemektedir tarihte.. Merak eden varsa öncesini sonrasýný detaylý olarak okur araþtýrýr. Bu yazýnýn konusu bu deðildir , ancak tarihi yolculuðumuzun net anlaþýlabilmesi için burada bilmemiz gereken bir özellik daha vardýr bizi ilgilendirecek zaman dilimi içinde o da 1 Ocak 1901'e kadar direk Birleþik Krallýk tan yönetilen adanýn bu tarih itibari ile Birleþik Krallýk yönetiminde Avustralya Kraliyet Devleti olarak doðmuþ olduðunu bilmemizin gerekliliðidir.

Avustralya'ya ''uygar'' dünyadan ilk gelenler rüya tacirleri, maceraperestler ve bol miktarda sürgün yani ''mahkum''dur. Rüya tacirlerinin ve maceraperestlerin büyük bir çoðunluðu çok büyük hayal kýrýklýklarýna uðrayarak ''tarihte'' bile yer almazken pek azýda ''rüyadan'' ''gerçeðe'' dönüþe bizzat katýlarak tanýklýk etmiþtir. Ýþte bizim ''öykümüz'' rüyadan gerçeðe dönüþen kiþilerle ilgili bir derleme ...

Kiþiler, yer ve mekanlar ile tarihler dýþýnda ki olaylar biraz benim ''kurgum'' da kabul edilebilirsede ( Muhtemelen þöyle bir konuþma geçmiþtir aralarýnda gibi kurgu...) tarihi bir ''gerçeklik'' olduðuda ''su götürmez'' bir olgu olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Olaylarýn oluþumu ''ansiklobedik'' bilgiler dizininede uymaktadýr. ''O'' kargaþayý irdelerken gerekli yerlere doðru ve zamanýnda baktýðýmýzda büyük yapbozun parçalarý yerli yerine oturmaktadýr. Bu bakýmdan ''öykümüz'' bu deðilse bile buna çok yakýn bir senaryo olduðu anlaþýlacaktýr.

Her ne olursa olsan kurgu kaldýrýldýðýnda da ''gerçeklerin'' deðiþmeyeceði kanaati bende oluþmuþtur. Her þekilde tarihin tozlu sayfalarý arasýnda kaybolan ya da kaybedilen asýl gerçek nasýl deðiþmeyecekse nefreti uyandýran senaryoda tarihin aldatmaca sayfalarýnda ki yerini alacaktýr. O ''gerçeðin'' ne olduðuna hikayenin sonunda ''SÝZ'' karar vereceksiniz. Herkesin kararýda ekndi gerçeði olacaktýr bir þekilde. Her ne kadar okuyan az olsa da ; bu yazýlanlarýn yeri ''bir hukuk sitesi'' olmasada bu böyledir.....

Tahmin edilebileceði gibi bu hayal tacirleri veya baþka bir deyimle rüya avcýlarý bu yeni ülkenin yani Avustralya'nýn toprak üstü deðerleriyle deðil toprak altý zenginlikleriyle ilgilenen kiþiler olmuþtur. Gerçektende Avustralya'nýn ''kýraç'' topraklarýnda tarýmla uðraþan o zamanlarda pek kimseye rastlanmamýþ sadece ''ihtiyaçtan'' uðraþanlar olmuþtur. Avustralya yerli halký ile ciddi sorunlar çýkana kadarsa genelde bu ''gýda'' ya yönelik tarým iþlerinde bu yerli halk kullanýlmýþtýr.

Yukarýda da belirttiðim gibi bu rüya avcýlarýnýn çoðu koþtuklarý rüyanýn peþinde yok olup gitmiþ. Ne tarihe geçmiþ ne de Avustralya' ya bir hizmetleri olmuþtur. Her zaman ki gibi pek azý aradýðýna yani''rüyasýna'' ve hatta çok daha fazlasýna kavuþmuþ inanýlmaz varlýklar elde etmiþtir, týpký Charles Rasp ve arkadaþlarý gibi...

Charles Rasp güç bela binbir güçlükle hayatýný kazanan bir Alman göçmenidir. Küçük bir madenci köyü olan Silvirton yakýnlarýnda çift tamircisi olarak hayatýný kazanmakta ama hayallerinden asla vaz geçmemektedir. 1883'ten beri elindeki maden arama rehberi ve çeþitli haritalarla arkadaþlarýyla maden arar durur bir haldeyken 1884 te biraz sezgi biraz þans ile ''hayalleri gerçeðe'' dönüþüverir. Zamanýn en büyük gümüþ-kurþun-çinko yataðýný bulmuþtur artýk... Baþta kendisi olmak üzere arkadaþlarýda bu iþten büyük paralar kazanarak inanýlmaz servetler elde ettiler.... Rasp karþýsýna çýkan bu þans ile arkadaþlarýyla birlikte 1885 te Broken Hill Proprietry ( BHP) þirketini kurdu aslýnda maden sayesinde Broken Hill bir anda yerleþim yeri oldu demek daha doðru olur. Nitekim ufacýk kasaba 1887 de belediye 1907 dede il oldu....

Charles Rasp ve arkadaþlarý tarafýndan kurulan bu küçük maden þirketi , yüzyýlýn sonunda halka açýk büyük bir þirket haline, 1915 yýlýnda savaþta en çok ihtiyaç duyulan demir çelik tedarikçiliðine yükselerek Avustralya askeri-sýnai endüstrisinin önde gelen lokomotiflerinden oldu , 2001 yýlýnda ise ( Ne Hikmetse !!) U.K Billiton þirketi ile birleþerek BHP Billiton Ltd. olarak bir dünya devi þirket haline dönüþtü. Tabiiki Rasp bu günleri göremedi ama onun kurduðu küçücük maden þirketi bugün bir dünya devi olmuþtu...

Ýþte bu þirket daha sadece BHP iken 1914 lerde çok ciddi bir sorunla karþýlaþtý. Sorun 1912 den beri yaklaþmakta olan dünya savaþýnýn ''ayak seslerinden'' kaynaklanýyordu. Resmen Ýngiltere'ye baðlý olan Avustralya nýn BHP þirketi kutuplaþan dünyada tarafsýz ülkelerde ki aracýlar aracýlýðý ile ''düþmana'' ham madde satýyordu... Yani Ýngiltere'nin baþ düþmaný Almanya'ya... ve 1914 yýlýnýn ikinci yarýsýnda bir köstebek yüzünden hükmetçe yakalanýp ciddi bir þekilde soruþturma geçiriyordu...

Ýþte bu soruþturmadan dolayý sarsýlan BHP genel müdürü G.D. Delpart toplantý üstüne toplantý yapýyor bu bir kaç çýkmazdan nasýl kurtulacaðýnýn hesaplarýný yapýyordu. En azýndan çift taraflý bir çýkmazdý içinde bulunduklarý durum. Çünkü ''hammadde'' alýcýsý Almanya idi; Almanya düþman!!dý, aracýlý bile mal satamýyordu, Avustralya'nýn ham madde ihtiyacý yoktu hemde ispiyonlanmýþlardý ...yetmezmiþ gibi savaþ ekonomisinin aðýr koþullarý iþlemeye baþlamýþtý.

Delpart Melbourne'deki ofisinde BHP yönetim kurulu baþkaný R.W. Knox la bir görüþme yapýyordu konu tabiiki bu açmazlar ve mali sýkýntýydý. Ortak olarak vardýklarý kaný muhtemelen þuydu...

'' Geþecek bizim için madencilikte deðildir. Gelecek öncelikle askeriye için demir çelik iþi yapmakta. Gümüþten çeliðe madencilikten sýnai üretime geçmek birincil önceliðimiz olmalý...''

Ancak önlerinde ki hukuki açmaz vede sendikalarýn aþýrý baðýmsýzlýðý ve denetim altýna alamamalarý önlerine ayrý bir engel olarak çýkýyordu. Savaþ koþullarý piyasalarý daraltmýþ, iþsizlik inanýlmaz artmýþtý. Üstelik ''sendikalar'' ülke her ne kadar Birleþik krallýða da baðlý olsa da tam anlamýyla '' ele avuca sýðmaz sosyalistlerin '' elindeydi.... Ýþbaþýnda da Ýþçi Partisi hükümeti!!!

Ýþte tam bu noktada Delpart Knox'a bir Kanada gazetesi verdi. Knox gazeteye göz attý öne çýkan haber ''Kanada Savunma Bakanýna yönelik bir suikast hazýrlýðýnda olduklarý iddia edilen üç ''Türk'ün'' yakalanma '' haberiydi. Delpart Knox'un haberi okuyup bitirmesinden sonra '' Ne ilginç Türklerin bu tip terörist failiyetleri savaþ karþýtý olanlara karþý hükümetin elini güçlendiriyor'' dediðini ve eklediðini varsayýyoruz '' Bizim ülkemizde de Fisher (Baþbakan) ve Ýþçi partisi Hükümetinin baþý savaþ karþýtlarýyla dertte...bu konuda çalýþsak...''

Delpart Knox u uðurladýktan sonra ülkenin Baþsavcýsý ve baþbakan yardýmcýsý W.M. Hughes 'ten randevu talep etti. sorunlara (!) çözüm bulmalýydý. Beklenen randevu bir hafta sonrasýna verildi. ...Oldukça sýcak bir Kasým sonuydu... Yaz kendisini erken hissettirmeye baþlamýþtý. Randevu 1914 Aralýk ayýnýn ilk haftasýydý...

sevgili commodore1

yazýn nefis bir tarih diyelektiði olmuþ.
çoðu kez biz anadoludan çanakkaleye gideriz.
hiç avusturalyadan çanakkalaye gelmek aklýmýza gelmez.
doðrusunu söylemek gerekirse benim arasýra geliyordu.
mesela askerlik anýlarýmýn içinde vardýr. hep savunma yaparak savaþmasý öðretiliyor bir saldýrý yapacak olsak baþarý þansýmýzýn .çok olmadýðý gibi bir düþüncem vardý neden bilmem.
hep bizim maðduriyetler sonrasý savaþabileceðimiz öðretilmiþ olacakki.
kore gazilerini dinlerken(yakýnlarýmdan biri kore gazisidir) kesinlikle zaferlerini içselleþtiremezdim.
hep amcama sonunda yaaw amca tamamda ne iþiniz vardý sizin taaa oralarda diye çýkýþýrdým.
amcam:
önce kýzar sonra anlatmaya çalýþýr bir iki kem kümden sonra
ne bileyen oðul devletin iþine akýl sýrmý eriyor ki !(derdi)


ben biraz yüklenince kahramanlýk hikayeleri ölüm olmadan yada istemeden öldürmelerle devam ederdi.

yani þunu anlardým.
ne kadar askerde olsa haksýz bir yerde haksýz ölümlerle egosu ne kadar yücelirse yücelsin
vijdaný razý olamýyordu....

þimdi. düþünüyorum.
bu bilinçle hiç bilmediðim topraklara götürseler ve orda önemli bir maðduriyet olmadan öldürmeye kasýt edebilirmiydim.?

eminim bunu yapamazdým.
ve düþman (tabi nekadar düþman denir) kesinlikle benden önce davranýp beni temizlerdi.

kýsaca beni tanýmadýðým yerlerde hiçbir hukukum olmayan hiç tanýmadýðým insanlara öldürmeye motive edebilecek ne olabilir...

eminim bizim asker cumhuriyet kurulduktan sonra talihsiz kore savaþý dýþýnda böyle bir noktaya gelmemiþtir.
gelmemesinin sebebini araþtýrýrsak
çanakkale ve kurtuluþ savaþlarýndaki büyük haksýzlýða uðramýþ olmamýzýn büyük rolü vardýr..

ama þimdi ABD (korede yaptýðý gibi) afganistana vurucu timler istiyor
uzunca bir süredir bizim asker haklý olarak direniyordu.
eyer ikna olur giderse sizi bilmem ama gerçekten bende büyük bir hayal kýrýklýðý yaratacak.

yeni zellandalýlara gelince:
onlarýn anlattýklan hikayelerden aslýnda gerçek bir savaþa gelmediklerini anlýyoruz.
kendim bizzat çanakkalede birkaç yeni zellandalý turistle konuþunca anlýyorum ki .
ingilizler enikonu doldurmuþlar adamlarý
hatta onlara egzotik bir tatile çýkacaklarýný bir iki ufak direniþ olsa bile kolayca istanbula girebileceklerini söylemiþler.

çoðunun tatile çýkar gibi geldiklerini anlatýrlar.
bence bu doðru gibi.

adamlar gerçek savaþ olduðunu öðreninceye kadar savaþýn yarýsýný kaybetmiþler.
yani diyeceðim
nefret varmýdýr bilmem ama
atatürkün o ünlü söylevinden sonra sað kalan biçok asker piþman olmuþ geldiklerine.

'' meþru müdafa dýþýnda kalan her türlü savaþ cinayettir.''


ayazoglum

Kasým'dan Aralýk'a dönecek olan günlerde baþkent Melbourne'da Avustralya Baþbakaný Andrew Fisfer sýkýntýlýydý. ( Andrew Fisher 1862-1928 yýllarý arasýnda yaþamýþ ve 1908 den 1915 e kadar baþbakanlýk yapmýþtýr. Ancak bazý kaynaklar 1913 ün sonbaharýnda savaþ durumuna geçildiðinden bizzat Büyük Britanya'nýn vali atadýðýný söyler ve 1913 te görev süresini sonlandýrýr ki bu doðru deðildir. Öykümüzün sonunda baþbakan olan kiþiye kadar Baþbakanlýk görevini sürdürmüþtür.) 1914 Aðustos'unda ki baþkanlýk seçiminden de üstün bir baþarý ile çýkmýþtý. Avrupa'da ki Britanya imparatorluðu (Krallýðý'na) düþmanlarýna karþý savaþta/barýþta yeterli gönüllü asker toplayacaðýna inancý tamdý. Ama iþler umduðu gibi gitmiyordu...

Britanya'nýn Avustralya'dan olasý bir savaþ için ; ki þimdi çýkmýþtý bu savaþ; istediði asker kotasý 150 bindi. Buna bir de ekonomik yardým eklenecekti. Fisher ekonomik yardým da sýkýntýya düþmemiþ ancak asker konusunda ciddi bir rahatsýzlýða yakalanmýþtý iþin kötüsü nasýl aþacaðýnýda tam olarak bilemiyordu. Londra'dan Savaþ bakaný Lord Kitchener'den ve özellikle Winston Chirchill'den aldýðý mesajlar rahatsýz edici daha ötesinde üzücüydü...

Kendisinden kaynaklanan bir nedenden dolayý deðildi aslýnda bu rahatsýzlýk çünkü Avustralya da ''zorunlu askerlik'' kanunu yoktu dolayýsýylada asker yoktu! Ülke Britanya Krallýðý'na baðlý dahi olsa ne hikmetse sendikalar ''solcu'' doluydu ve hemen hemen hepsi savaþa kayýtsýz kalýyorlar ve savaþ karþýtý söylemler geliþtiriyorlardý. Ülkede savaþ þartlarýnýn peþi sýra gelen ''parasýzlýk'' ve ''iþsizlik'' artmýþ ama orduya yazýlan ''günüllü'' artmamýþtý. Gençler aylak aylak dolaþýyor ancak ''gönüllü'' yazýlmýyordu. Daha açýk bir ifade ile Avustralya gençleri '' Aslan Britanya , Kaplan Britanya büyüksün Britanya'' diyor ancak hiç biri binlerce KM ötedeki kendilerini hiç ilgilendirmeyen savaþa çok iyi ''maaþa'' raðmen gönüllü olmuyordu. Ýþte bu zorunlu askerlik kanunu olmamasýndan doðan ''askersizlik'' ; ''Hangi vatan ve amaç uðruna savaþacaðýný bilmeyen'' gençlerle aþýlamýyor ve baþbakanýn caný sýkýldýkça sýkýlýyor baþý aðrýyordu... Londra'nýn beklediði yada umduðu gönüllü sayýsýna göre oran çok ama çok azdý . Büyük Britanya Krallýðý Avustralya'ya ''zorunlu askerlik '' için bastýrdýkça bastýrýyor ama baþarýlý olamýyordu....

Bu dert yetmezmiþ gibi birde '' ülkesinden-düþmana'' hammadde satan bazý þirketlerin olduðu ve bunlardan ispatlý olan BHP nin çok ciddi baþ aðrýtacaðýný çok iyi biliyor önlem almaya çalýþýyordu. Ýþte bu sýkýntýlý ruh hali içerisinde Baþbakan Fisher Baþbakan yardýmcýsý ve ülkenin Baþsavcýsý W.M.Hughes'u çaðýrýyordu... Amma bilmediði çok önemli bir þeyler vardý.... Öðrenemeyecek ve çok geç olacak bir þeyler...