Çocuklarımın velayetini nasıl alırım?
Merhaba.
Ben 6 yıllık evliyim ve 2 erkek çocuk babasıyım. (4 ve 2 yaşlarındalar) Görücü usulüyle eyledik eşimle. İlk yıllardan beri pek sevemedik birbirimizi. Ama zamanla sorunlarımız düzelir diye uğraş verdim. Fakat aramızdaki uçurumların fazlalığından dolayı olmadı.
Eşim ilkokul mezunu ve köyde yetişmiş. Ben ise Üniversite mezunuyum ve ilçede yetiştim. Çocukların da varlığı durumu değiştirmedi.
Çok uzatmak istemiyorum ama durumumuzu da anlamanız sanırım çözüm önerilerinize ışık tutatacak kanaatindeyim.
İlk yıllarda pek sevgi olmasa da, az da olsa saygı vardı birbirimize karşı.
Ama malesef zamanla o da kalmadı. Ne yaptıysam ilişkimizi düzeltemedim. Müthiş bir geçimsizlik var. Ve artık sabrımın son noktasına geldim.
Şu an ki durumumuz ise boşanma sürecine girmek üzereyiz şeklinde denebilir. Eşim de mutsuz ben de... Fakat o herşeye rağmen pek boşanmak istemiyor. Sebep çocuklar...
Ama ben onları Ondan fazla düşünüyorum. Mutsuz bir yuvada yetişmelerinin de doğru olmadığına inanıyorum.
Görünen o ki boşanmaya doğru gidiyoruz. Benim asıl sıkıntım çocuklarımın velayetini alabilmek. Bunun sebeplerini şöyle sıralayabilirim:
1. Eşimde kalırsa bana düşman olarak yetiştireceğinden eminim
2. Ben en kötü ihtimalle büyük bir ilçede yetiştireceğim, o ise köyde...
3. Ban asla annelerinden çocukları kıskanmam veya sakınmam ama o yapar.. (Bunu ima eden sözlerdi sarf etti)
Tamam çocuklar küçük ve anne şefkatine ihtiyaçları olduğu yaştalar. Zaten benim düşüncem boşanmamız durumunda velayetleri bende olsa bile onları şu şartlar oluşana kadar annelerinde bırakmak.
- Ben veya o evlenene kadar
- Evlilik durumlarımız olmasa bile çocuklar okula başlayana kadar
Lütfen bana bir yol gösterin. Çocuklarım benim tek servetim. Onların en iyi şekilde yetişmesini istiyorum.
Şimdiden teşekkür ederim....
Ben 6 yıllık evliyim ve 2 erkek çocuk babasıyım. (4 ve 2 yaşlarındalar) Görücü usulüyle eyledik eşimle. İlk yıllardan beri pek sevemedik birbirimizi. Ama zamanla sorunlarımız düzelir diye uğraş verdim. Fakat aramızdaki uçurumların fazlalığından dolayı olmadı.
Eşim ilkokul mezunu ve köyde yetişmiş. Ben ise Üniversite mezunuyum ve ilçede yetiştim. Çocukların da varlığı durumu değiştirmedi.
Çok uzatmak istemiyorum ama durumumuzu da anlamanız sanırım çözüm önerilerinize ışık tutatacak kanaatindeyim.
İlk yıllarda pek sevgi olmasa da, az da olsa saygı vardı birbirimize karşı.
Ama malesef zamanla o da kalmadı. Ne yaptıysam ilişkimizi düzeltemedim. Müthiş bir geçimsizlik var. Ve artık sabrımın son noktasına geldim.
Şu an ki durumumuz ise boşanma sürecine girmek üzereyiz şeklinde denebilir. Eşim de mutsuz ben de... Fakat o herşeye rağmen pek boşanmak istemiyor. Sebep çocuklar...
Ama ben onları Ondan fazla düşünüyorum. Mutsuz bir yuvada yetişmelerinin de doğru olmadığına inanıyorum.
Görünen o ki boşanmaya doğru gidiyoruz. Benim asıl sıkıntım çocuklarımın velayetini alabilmek. Bunun sebeplerini şöyle sıralayabilirim:
1. Eşimde kalırsa bana düşman olarak yetiştireceğinden eminim
2. Ben en kötü ihtimalle büyük bir ilçede yetiştireceğim, o ise köyde...
3. Ban asla annelerinden çocukları kıskanmam veya sakınmam ama o yapar.. (Bunu ima eden sözlerdi sarf etti)
Tamam çocuklar küçük ve anne şefkatine ihtiyaçları olduğu yaştalar. Zaten benim düşüncem boşanmamız durumunda velayetleri bende olsa bile onları şu şartlar oluşana kadar annelerinde bırakmak.
- Ben veya o evlenene kadar
- Evlilik durumlarımız olmasa bile çocuklar okula başlayana kadar
Lütfen bana bir yol gösterin. Çocuklarım benim tek servetim. Onların en iyi şekilde yetişmesini istiyorum.
Şimdiden teşekkür ederim....