 |
T.C.
YARGITAY
19. Hukuk Dairesi
E: 2001/7944
K: 2002/7068
T: 5.11.2002
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* TASARRUF MEVDUAT SİGORTA FONUNA DEVREDİLEN BANKALAR
* HARÇ TAZMİNAT VE CEZALARDAN
* MUAFİYET
Karar özeti: Tasarruf Mevduat Sigorta Fonuna devredilen bankaların, alacaklarını dava veya takip yoluyla tahsil cihetine gitmeleri halinde harçlardan muaf tutulacaktan gibi, dava veya takiplerin kısmen veya tamamen fon aleyhine sonuçlanması halinde de, kanunda yazılı tazminat ve cezalar fon hakkında uygulanmayacakta:
(492 s. Harçlar K. m. 2, 15/9-b, 23,29) (4389 s. Bankalar K. m. 14/5-c)
Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen
hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve özellikle taraflar arasında akdedilen 28.7.1993 tarihli dövize endeksli kredi sözleşmesinin uyarlanması davasının davacı lehine sonuçlanması ve hükmün Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşmiş olduğu, davacının bu ilama dayanarak fazla ödediği miktarın iadesi talebinin haklı görülüp yazılı olduğu şekilde hüküm tesisinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak davalı banka Tasarruf Mevduat Fonuna devredildiğinden 4389 sayılı Bankalar Kanununun 14. maddesinin 5/c fıkrasında Tasarruf Mevduat Sigorta Fonuna intikal eden bankaların alacaklarını dava veya takip yoluyla tahsil etme cihetine gitmeleri halinde 492 sayılı Harçlar Kanununun 2., 23., 29. maddelerinin uygulanmayacağı ve harçlardan muaf tutulacağı, yine aynı yasanın 15. maddesinin 9/b fıkrasında Jönün taraf olduğu icra takipleri ile icra takiplerinden kaynaklanan her türlü hukuk davalarının kısmen veya tamamen fon aleyhine neticelenmesi halinde 2004 sayılı icra ve iflas Kanununda yazılı tazminat ve cezaların.fon hakkında uygulanmayacağı öngörülmüştür. Bu düzenlemeler karşısında davalı bankanın harçtan ve icra inkar tazminatından sorumlu tutulması doğru değil ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HUMK.nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 1. bendinin üçüncü satırında yer alan ".... ve (104.976.533.-TL.) icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine" sözcüklerinin ve 2. bendinin karardan çıkarılmasına ve hükmün düzeltilen bu şekliyle (ONANMASINA), peşin harcın istek halinde iadesine, 5.11.2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.