 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
9.HUKUK DAİRESİ
Y A R G I T A Y İ L A M I
ESAS NO : l996/20482
KARAR NO : l996/23476
MAHKEMESİ : Ankara 7. İş MAhkemesi
TARİHİ : 10.10.1996
NO : 2778-2134
DAVACI : Muammer Şekerci adına Avukat Nejat Ünal
DAVALI : 1. Ahmet Karataş 2. Fındıkkale Turizm Tic. San. Ltd. Şti.
adına Avukat Mesut M.Eyüpoğlu
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem tazminatı, fazla çalışma ve izin ücretliye
hafta ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini
istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı şirket avukatı tarafından temyiz edilmiş
olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
1. Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni
gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan
temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Davacı işçi, davalıya ait işyerinde hergün sabah 06'dan akşam
21.30'a kadar çalıştığını böylece fazla mesai yaptığını iddia ederek
karşılığı alacağın hüküm altına alınmasını istemiş mahkemece davacının
çalıştığı 7 yıl kadar süre içinde hergün 6.5 saat fazla mesai yaptığı ancak
bu süre içinde serbest bulunduğu da dikkate alınarak gerçekleşen rakamdan 30
oranında indirim de yapılmak suretiyle istek doğrultusunda hüküm kurulmuştur.
Dinlenen davacı tanıkları verdikleri ifadelerde 06.00-21.30 arasında
bir çalışmadan söz etmekle birlikte servis şoförü olarak çalışan davacının
8.30'da işini bıraktığını 16.30'da tekrar çalışmaya başladığını
belirtmişlerdir. Bu tanık anlatımlarına göre davacının günün önemli bir
bölümünde istirahatlı olduğu düşünülerek fazla mesainin gerçekleşmediği
düşünülebilir ise de çalışma düzeninin tam olarak anlaşılamaması ve
tanıkların bir kısmının serbest saatlerin daha az olduğunu belirtmeleri
nedeni ile kesin bir yargıya varmak olanağı yoktur. Dosya içeriğinden az veya
çok şekilde fazla mesai yapıldığı izlenimi uyanmaktadır. Ancak 7 yıl gibi
uzun bir süre her gün 6.5 saat fazla mesai yapıldığının ilke olarak kabulü ve
bundan hakkaniyet indirimi yapılması doğru değildir. Gerçekten hastalık
mazeretli günler dikkate alınmamış olduğu gibi doğal ihtiyaçların
karşılanması için davacının serbest zamanı kullanma ihtiyacı da sözkonusudur.
Öte yandan davacı servis şoförü olarak genelde davalı şirkete ait
otobüslerin otogar'a gelip gittiği saatlerle ilgili bir çalışması bulunduğu
dosya içeriğinden anlaşılabildiğine göre bu otobüslerin otkogar'a girip
çıktığı saatlerin otogar müdürlüğünden sorularak bir değerlendirme yapılması
da gerekmektedir. Eksik inceleme ile hüküm kurulmuş olması isabetsiz
görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA,
peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.12.l996
gününde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
E.A.Özkul O.G.Çankaya E.Doğu U.Öztürk C.İ.Günay
|
