| Av.Ali Osman Özdilek |
Birkaç gündür geceleri uyuyamamaya başladım.Sabaha kadar gözümü kırpmıyorum.Oysa hayalini kurduğum ülkede ve sevdiğim insanla birlikteyim.Dışarıda kar yağıyor.Yatağım ve evim sıcacık ama ben huzursuzum.Gözümü kapadığım anda artık uzakta kalmış olması gereken yerde açıyorum gözümü.
Bir çadırdayım.Hareket etmeye imkan olmayan.Başımın altında G3 tüfeğim.Yastık yapmışım onu.Birden emniyetini kontrol ediyorum.Allahtan kapalı.Uyurken ateş almasından korkuyorum.Şimdi kavradım nerede olduğumu ne yaptığımı.Yatalı iki saat olmuştu ama uykumdan sıçradım yine.Çok soğuk.Üzerimde iç çamaşırlarım,eşofman,kamuflaj,parka ve amerikan dediğimiz giysi var.Ama soğuktan ağlayacağım neredeyse.Radyodan dinlediğime göre en yakın şehir olan Ağrıda gece -35 olacaktı.Ben yaklaşık 4000 metredeyim.Sanırım -45 gibi bir ısı var.Ayaklarımı hissetmiyorum.Ufak ufak hareket ettiriyorum.Yanımda asteğmen Ahmet var.Uyuyor.Dışarıda sadece rüzgarın sesi var.En yakın yerleşim birimi 30-35 km ötede.Çadırımdam çıkıyorum.Gözgözü görmüyor.Koyu bir karanlık var.Çıktığım çadırı bile görmüyorum.
Takımıma sızma olabilecek derin bir vadiyi gözetleme görevi verildi.Bir de sektör görevi.Yani en yüksek tepeden izleme görevi.Bir mangayı oraya gönderdim.Üç mevzi hazırlattım.Allahtan sabah çadırıma olan uzaklıklarını ve yönlerini ezberlemişim yoksa bulamam mevzileri.İlk mevziye yaklaştım sessizce.Uyuyordur benim çocuklar diyorum içimden.Birden dur kimdir o diyor sert bir ses.Parolayı veriyorum.Onaylıyor asker.Şimdi mevzideyim.Sabah biraz kazıp taşlarla örmüştük.Tam bir kartal yuvası.Uçurumun en ucunda hafif dengeyi yitirse insan aşağı uçacak.Mevzide Adanalı Ahmet ve İstanbullu Fatih var.Nasılsınız diyorum.Soğuktan heryerleri kasılmış ağızları zorlukla açılıyor.Ahmet hergün oğlunu anlatır bana.Yine anlatacak ama izin vermiyorum.Var mı bir durum diye soruyorum.Vadi tabanında bir ışık görmüşler.Gece görüş dürbünü ile taramaya başlıyorum vadiyi.Evet belli belirsiz bir ışık var hareket eden.Aman gözünüzü ayırmayın deyip mevziden çıkıyorum.Onlar orada gözlerini kırpmadan görevlerini yerine getiriyorlar.Milyonlar sıcak yataklarında şimdi.Onlarsa taşı yatak, rüzgarı yorgan yapmışlar.Gözlerim doluyor.
Diğer mevzide de aynı haber,sektöre de telsizle soruyorum gördük komutanım diyorlar.Havan mevzisine girip havanı kontrol ediyorum.Silahımın emniyetini açtım.Bıçağımı ve şarjörlerimi kontrol ettim.Sıkıntı sardı içimi.Üçüncü mevzi farklı bir yöne bakıyor.Çocuklar biraz ürpermiş uzaklar çünkü merkezden.Onları yüreklendirmeye çalışıyorum.Tekrar mevzileri geziyorum.Sızma olursa 30-50 m.den sallayın el bombalarını,sonra ağır makineli girsin sonrası Allah kerim diyorum.
Sektöre tırmanmaya başlıyorum yaklaşık yarım saatten sonra oradayım.Uzman çavuşuma durumu soruyorum.Onlar da izlemiş ışığı.Ama durumları kötü donacaklar neredeyse.Çadıra sokuyorum sırayla uzman çavuşu da gönderiyorum ben dururum sen uyu biraz diyorum.İki saat gözümü kırpmadan baktım.Işık ta yok artık.Karanlıkta hep birşeyler hareket ediyor sanki.Dua ediyorum içimden sürekli birşey olmasın diye.
Artık güneş doğacak rahatlıyorum.Ağrı Dağının zirvesini görüyorum bir de Ermenistandaki bir dağın.Vadi aydınlanıyor yavaş yavaş.
Bir gece daha geçti çok şükür.Herkes uykusuz yorgun.Daha önümüzde çok günler var bu dağlarda geçecek.Düşünüyorum nasıl bir güç nasıl bir motivasyon bu.Başka bir milletin evlatları katlanır mıydı bunca şeye.Birimize birşey olursa diye söze başlıyorum vatan sağolsun deyip kesiyorlar sözümü.Dudaklarımdan kan geliyor yine tabii artık dudak denilirse onlara.Sırtımıza çantalarımızı alıp koyuluyoruz yola yine ıssız dağlarda.
Evet işte bu uyutmuyor beni.Sanki hala oralardayım.Niçin? Ahmetler,Fatihler yine dağlara, çöllere sürülebilir gözü doymaz bir ülkenin çıkarları uğruna.Kanına para biçiyorlar pazarlığını yapıyorlar vatanımın evlatlarının.Bilmiyorlar ki Ahmet'in vatan sevgisi evlat sevgisinden daha üstün.Bilmiyorlar ki bu vatanın evlatları kendilerini,vatanını satanlardan bir gün hesap sorar...
|
