HAYAL

değil midir ki o bizi ayakta tutan,karanlık gecelerde,
ruhumuzu besleyen,kurduğumuz düşlerde,
sonsuzluk olsa da aramızda,
hep beklediğimiz,hüzün rüzgarları eşliğinde...

batsa da güneş her akşam,sabah tekrar doğar,
tekrar şakımaya başlar küçük kuşlar,
ruhu bazen kaplasa da umutsuzluk,
umudun tatlı şarkısı içimize tekrar dolar...

delice bir arzudur,kelimelerle anlatılamaz,
pek uzaktır lakin,kimse ulaşamaz,
uzun yıllar da geçse aradan,
insan kalbidir,beklemekten sıkılmaz...

nihayet duyulur,ölümün okşayan fısıltıları,
usulca düşer,hayat ağcının bezgin yaprakları,
gitse de insanlar,bilinmeyen uzak diyarlara,
hayaller asla bırakmaz,geride kalan ruhları...