İrtica'nin çirkin yüzü: Abdurrahman Dilipak

[Lawless1]

Asagidaki yazinin tumu Milliyet gazetesinden alintidir.

Vakit gazetesi yazarı Abdurrahman Dilipak'ın Çanakkale Zaferi ile ilgili sözleri büyük tepki topladı. Dilipak, önceki gün Irak'ın Necef kentindeki olaylarda ölenler için Fatih Camii'nde düzenlenen gıyabi cenaze namazından sonra yaptığı konuşmada "Necef'teki mücadele insanlık onurudur. Biraz önce hutbede bize Çanakkale Savaşı mücahitlerinin ne yüce bir değer için savaştığı anlatıldı. Necef benim için Çanakkale'den bin kat daha faziletlidir" demişti. İşte, Dilipak'ın yorumuyla ilgili görüşüne başvurduğumuz emekli asker, siyasetçi, sanatçı ve şehit ailesi yakınlarının tepkileri:

ARMAĞAN KULOĞLU (Emekli Tümgeneral): "Bu tip çevreler her fırsatta çeşitli vesilelerle, irticai düşüncelerin harekete geçirilmesi için fırsat kolluyorlar. Her kesimi mücadeleye çağırıyorlar. Tarihimizde övünç olan milli değerleri de ikinci plana götürmek için her fırsatı değerlendiriyorlar."

http://www.milliyet.com.tr/2004/08/2...l/axgun01.html

[Av.Ragıp Atay]

merak etmeyin, "ben öyle demek istemedim, basın çarpıtıyor, yan yattı, çamura battı. Biz zaten demokratız. Siz demokrasiyi bilmiyorsunuz, Basın bize karşı, kemalistlerin komplosu, vs vs"
bunları yakında duyarız

[Bagaytuğ]

yakında,
"takkelerimiz miğfer
bastonlarımız kalaşnikof" şeklinde bir açıklama yapma ihtimali de vardır,
kendisinin...

[Av.Fırat Bayındır]

ÜMİT ÖZDAĞ



Necef yahut cehalet

Irak’a yönelik ABD saldırısının ilk günlerinde ABD’nin güçlü bir direniş ile karşılaşacağı bekleniyordu. Gerçekten de gelen ilk haberler Irak ordusunun ve Cumhuriyet muhafızlarının ABD ordusuna karşı yer yer etkili bir direniş gösterdiğini ortaya koyuyordu. Ancak, Amerikan ordusu Bağdat kapılarına gelince Irak direnişi inanılmayacak kadar hızlı çöktü. Bu çöküşün arka planında ne olduğu henüz tam anlamı ile anlaşılmış değil. Bazı veriler, ABD ordusunun Bağdat havaalanı yakınlarında kullandığı geliştirilmiş napalm bombalarının çözülüşü getirdiğini ortaya koyuyor. Öte yandan diğer bazı kaynaklar ise ABD’nin Cumhuriyet Muhafızlarının önde gelenlerini satın aldığını gösteriyor.

Irak savaşı devam ederken özellikle Şiiler sessiz bir şekilde savaşın sonuna kadar beklediler. Kendilerine on yıllardan bu yana işkence eden bir diktatörü desteklememeleri anlaşılır bir husustu. Üstelik, Birinci Dünya Savaşı’nda Türk ordusunu destekledikleri için İngilizler tarafından yeni Irak’ın kurulması sürecinde dışlanmışlardı. En azından şimdi kaybedenin yanında olmak istemiyorlardı. Savaş sonrasındaki yeniden yapılanmada da yer almak konusunda gönüllü davrandılar ve söylemleri ne olur ise olsun ABD ile işbirliği geliştirdi, büyük bir bölümü “Irak İslam Devrimi Yüksek Konseyi” Amerikan işgal rejimi ile işbirliği yaparak yönetici konseyde yer aldı. Diğer tanınmış Şii örgüt davada Amerikalılarla uzlaştı. Güney Irak’da etkili olmaya başlayan küçük bir grup olan Hizbullah, İran ile ilişki içinde. Şii halkın büyük bir bölümü üzerinde etkili olan din adamları da Amerikalılarla açık - kapalı bir işbirliği geliştirdiler.

Bu arada Şiiler içinde gittikçe belirginleşen bir dinci - laik geriliminin sonucunda daha laik bir çizgiyi temsil eden Basra, Nâsiriye, Amara ve Samava illerinin temsilcileri 1 Ağustos 2004’de bir araya gelerek Irak Geçici Anayasası’nın 53. maddesinin C fıkrası uyarınca kendi aralarında bir eyalet yapılanması oluşturmak doğrultusunda görüşmeler başlattılar.

Şiilerin bu dağınıklığı ve ortak hedeften yoksunluğu süreci içinde Mukteda Sadr’ın liderliğini yaptığı ve bir ölçüde radikal yoksulların hareketi olarak nitelendirebileceğimiz Mehdi Ordusu hareketi ise, uzun süre Amerikalılar tarafından ciddiye alınmak ve Amerikalılar ile savaşmak seçenekleri arasında gidip geldikten sonra Necef’in bir mahallesinde gerçekleşen bir sokak çatışmasına girdi Amerikan güçleri ile. Kendisine karargâh olarak İmam Ali Camiini seçen Sadr ve Mehdi Ordusu, camiyi savunmaktan çok türbe tarafından savunulmak üzerine geliştirilmiş bir mücadele verdi. Necef’de çarpışmalar sürerken Kut’da, Sadr şehrinde, Hilla’da, Basra ve Kerbelâ’da da bazı çatışmalar oldu. Ancak bu çatışmalar bütün Irak halkının veya bütün Arapların ve hatta bütün Şiilerin değil, Şiiler içinde bütün gelişmesine rağmen küçük olan bir partinin direnişiydi.

Direnişin sonunda Amerikan ordusu geçici bir üstünlük sağlayarak da olsa Necef’deki direnişi sona erdirdi ve Sadr Mehdi ordusu mensuplarına silâhlarını teslim etme çağrısında bulundu. Muhakkak ki Amerikan ordusu çekilene kadar ve çekildikten sonra Irak’ta daha bir çok çatışma olacak. Irak’ta bunlar gerçekleşirken birileri kalkıp hiç ama hiç gereği yok iken Necef’teki çatışmaların Çanakkale Savaşı’ndan daha haysiyetli olduğunu ileri sürmüştür.

Irak’ta ve Necef’te gerçekleşen bu sokak çatışması boyutundaki direnişi Çanakkale Savaşı ile karşılaştırmak iki dinin, iki medeniyetin, 900 sene tek başına İslam’ın tek başına kılıcı ve kalkanı olmuş olan bir milletin Batı medeniyetinin öncü temsilcileri ile kanlı hesaplaşmasını, nihaî hesaplaşmasını karşılaştırmak büyük bir cehalettir.

Müslümanlığı, Arap’ın yaptığı her şeye hayran olmak şeklinde bir millî aşağılık duygusu şeklinde yanlış anlamak isteyenlere bir diyeceğimiz yok. Allah onları islah etsin. Ancak, bu süreçte Arap’ı haklı veya haksız bir şekilde övmek için Türk’ün zaferine dil uzatılmasına müsaade etmemiz mümkün değildir. Bu noktada Çanakkale’de gerçekleşen bir kesiti hatırlamakta yarar vardır. 57. Alay büyük bir ateş altında sürekli kayıp vermektedir. Alayın askerî tabibi olan Binbaşı Yorgo, alayın tamamen yok olacağının bilinci içinde Ahmet Çavuş’a seslenir. “Ahmet Çavuş, birazdan ben de şehit olacağım. Şehit olunca beni sakın gâvur diye başka yere gömmeye kalkmayın, aranıza gömün.” Binbaşı Yorgo, Çanakkale’ye dil uzatan, onun şerefi ile oynamaya kalkanlardan çok daha fazla Türk, çok daha iyi Müslümandır.



Tarih: 01.09.2004 20:23:53




ceteris paribus

[Av.G.A]

Abdullah Dilipak için yorum yapmaya bile gerek yok. Her fırsatta değerini kendi kendine açıklayan biridir. Emperyalist güçler yirminci yüzyılın başlarında Türklerden yedikleri tokatın sebeplerinden birininde milli duygulara bağlılıklarının olduğunu çok iyi biliyorlar. Bu sebeple günümüzde ümmetçi takımı dışarıdan çok destek alıyor. Çünkü en kolay onlar sindirilip idare edilebilir. O sebeple böyle kansızlara prim vermemek gerek. Her an her yerde kalleşlik yapabilirler.

https://www.hukuki.net

[ibrahimg38]

DEMOKRASİİ.........................!

BİR BİLEN OLSA YADA UYGULAYAN dilin kemiği yok tabiki,

Sayın dilipak eğer bunuları söyledi ise ve bu düşüncede olanlar bu ülkede yaşıyorlar ise bilmelilerki nasıl geçmişte Çanaklae yaşanmış ise bu günde çanakkale gibi daha büyük bir mücadele yaşanacaktır.

Hiçbir güç ama hiçbir güç Türk olmanın üzerinde değildir ve OLAMAZDA..

ancak unutmamamız gereken birşeydeha vardırki biz Türkler sakın ha sakın birilerinin kışkırt maları ile birbirimize giripte Ülke huzurunu kaçırmayalım
,
Yumruk gibi sağlam olmalıyız

Bu Ülkedew Ne Kominizim, Ne emparyalizm, nede şeri Bir yönetim kurulamaz

Ancak Biz Fatihin torunlarıyız her insanın kendi özgür iradesiyle yaşamak istediği dinini yaşamasınada müsade edecek kadar saygılı bir milletiz.

Ülkesine ve millet,ne zarar vermediği sürece.....