Gittiğin için Teşekkürler...

Gittiğin gün durmuştu saatlerim...
Oysa ben senin yelkovonın dünyanın akrebiydim...
Tren istasyonunda ki saat kadar doğru işlerdim...
Münevver Teyze yapmıştı ilk saaati koluma...
Isırarak dişleriyle...
Beni senin gibi birde zaman terketmişti...
Birde Münevver Teyze...
Onun gidişinede üzülmüştüm ama ...
Senin ki farklı oldu...
Bir kaç saatin çıkmazındayım şimdi...
Her durmuş saat bile günde iki kez doğruyu gösteriyo da...
Bende ki bir kere bile öttürmüyor guguk kuşunu...
Biliyor musun...?
O guguk kuşu bile...
O yapayalnız guguk kuşu bile ağladı yalnızlığıma...
Ve o ağlayınca önemseneceğini sandığım yalnızlığım..
Yine saat aralıklarında kaybolup gitti...
Belki de...
Kim bilir, belki de doğru zaman iyi bir insanın kalbinin durduğu zamandır...
Ya da bir guguk kuşunun öldüğü zaman...
Bu ayrılık beni tek başıma götürmeyecek sanırım...
Giderken bi yoldaş lazım bana...
Sen gelmiyorsan guguk kuşunu alırım bende...
Senin hasretini vuslata erdirmese bile..
Benim ömrümü nihayete erdirir...
Yoldaşlık eder işte...
Şimdi nerdesin bilmiyorum...
o kadar da önemsemiyorum doğrusu...
Gittiğin gün bitmişti de...
Gittikten sonra çok koydu bu ayrılık...
Evet; tad alamadım bir zaman hayattan..
Hatta kapattım pencerelerimi dünyama...
Sohbeti falan geçtim, dostlarla da görüşmedim ki...
Ama çabuk atlattım be...
Boksör dedim, yere düşünce değil,
Kalkamayınca yenilir ALP..
Kalk dedim...
Kalktım çok şükür...
Kalktım da!!! biraz sarhoşluk kaldı senden...
Nikotinsel bir alışkanlık..
Onuda bırakacam inşallah...
İşte o zaman...
Hı Hı..İşte o zaman...
Yine İzmit Garında yolculara ben gösterecem zamanı...
Paralelleri de Meridyenleri de ben olacam acunun...
Gidişin yaşamdan ettiyse de bir dönem..
Şimdi yaşamayı öğretti bana...
Gittiğin için Teşekkürler...;)

Zile falan basmadan
Müsait misin diye sormadan
Kırarak kapıyı
Paldır küldür girerdi içeri
Senden önceki tüm yalnızlıklarım

Bu yalnızlığımın ilk ihtilali değil
Düzenli olarak gelir zahir
Eğer iyi gidiyorsa hayatım
Ve duyuluyorsa şen şarkısı yüreğimin
El koyar hayatıma
Yeter, söz sessizliğin!

Ama bu kez kırmadı kapıyı
Usulca geldi eve bir sabah
Giderken aralık bıraktığın kapıdan
Süzüldü içeri hayalet gibi, sessizce
Yattığın yerde bıraktığın çukuru
Düzeltti eliyle, “ Uzun zaman oldu “dedi
Sustum, acıyarak baktı durdu yüzüme
Eğik başım doğrulur mu, ağır geliyor gövdeme…

Hı hı..! Gittiğinde acıtır hatta çok acıtır.. Kanatır belkide.. Belki ağlatır bile.. Ama devam eder hayat, güneş yine doğar ve yine batar.. Sınırı çizilmemiş neyimiz var ki ilişkilerimiz olsun.. Evet..! O da gitti zamanın birinde.. Ardında yaşanmışların hatırıları ve kocaman bir acı bırakarak.. 'O' na yazılmıştı bu şiir.. Beğendinize sevindim.. Yazdığım için bana, yazdığın için sana teşekkürler. :)