Çocuğumun velayetini geri almak istiyorum

1999 yılında eşimle evlendim. Aynı yıl eşim okumak için yurtdışına gitmiş ve beni ailesiyle yalnız bırakmıştı.Evliliğimizden bir kızımız dünyaya geldi. Fakat ben 3 yıl sabredebildim.Alesiyle geçinemedim.Yoksuluk,sefillik bir tarafa eşimin ilgisizliği ve yılda bir defa gelmesi yüzünden başka biriyle gönül ilişkim oldu ve çocuğumu bırakarap evden ayrıldım.Çocuğum o sırada 2 yaşındaydı. Boşanma davası açtılar fakat iddialarını kanıtlayamadıkları için dava düştü. Ona olan nefretim yüzünden hep saklandım ve yerimi bulamadı ve kimse de benim aleyhime şahitlik etmedi. Sonra ben kendim 2006 yılında boşanma davası açtım.Çocuğa bakacak durumum olmadığını belirtip babasına bıraktım. Ayrıca nafaka ve tazminat talebinde bulunmadım. Dava 2007 yılında sonuçlandı.Çocuk 6 yaşındaydı.2008 yılında beraber olduğum kişiden ayrıldım. Ondan 2 çocuğum var. Sonra başka birisiyle evlendim.Evlendiğim kişi çok iyi birisi. 2 çocuğuma babalık ediyor ama ben ilk çocuğumdan vazgeçemiyorum. 2 defa görmeye gittim eşimin babası kıyameti kopardı büyük bir kavga çıktı.Çocuğun babası Rusyada çalışıyor.İlk başlarda çocuğu yanında götürmedi, annesi ve babası çocuğa bakmışlar. Söylenenlere göre oradan para göndererek bakımını sağlıyormuş. Şimdi en son öğrendiğim çocuğu alıp Rusya'ya gitmiş. Benim iznim olmadan nasıl götürebilir? Çocuk şu anda 8 yaşında orada tüm işlemlerini yaptığını ve okula gideceğini söylüyorlar.Bu hareketi bana olan nefretinden ve çocuğu göstermek istemesinden. Bunun kanuni bir yaptırımı yok mu? Çocuğumu almak için dava açmak istiyorum. Şu anda çalışmıyorum ama eşimin durumu gayet iyi ona çık güzel bakabilirim.Cevaplarınızı bekliyorum.

Alıntı:

---

ayseballi rumuzlu üyeden alıntı

.Fakat ben 3 yıl sabredebildim................ başka biriyle gönül ilişkim oldu ve çocuğumu bırakarap evden ayrıldım. Çocuğum o sırada 2 yaşındaydı. Boşanma davası açtılar fakat iddialarını kanıtlayamadıkları için dava düştü. Ona olan nefretim yüzünden hep saklandım ve yerimi bulamadı ve kimse de benim aleyhime şahitlik etmedi. Sonra ben kendim 2006 yılında boşanma davası açtım. Çocuğa bakacak durumum olmadığını belirtip babasına bıraktım. Ayrıca nafaka ve tazminat talebinde bulunmadım. Dava 2007 yılında sonuçlandı. Çocuk 6 yaşındaydı. 2008 yılında beraber olduğum kişiden ayrıldım. Ondan 2 çocuğum var. Sonra başka birisiyle evlendim.Evlendiğim kişi çok iyi birisi. 2 çocuğuma babalık ediyor ama ben ilk çocuğumdan vazgeçemiyorum. 2 defa görmeye gittim eşimin babası kıyameti kopardı büyük bir kavga çıktı. .... Benim iznim olmadan nasıl götürebilir? .....Bu hareketi bana olan nefretinden ve çocuğu göstermek istemesinden...... Bunun kanuni bir yaptırımı yok mu? Çocuğumu almak için dava açmak istiyorum. Şu anda çalışmıyorum ama eşimin durumu gayet iyi ona çık güzel bakabilirim.Cevaplarınızı bekliyorum.

---

1- Siz eşinize sadakatsiz davranmışsınız. Yakalanmışsınız, çocuğunuzda bile vazgeçmişsiniz hemde 2 yaşındaki çocuğunuzu anasız bırakıp gitmişsiniz.. Bu nasıl vicdan..
2- Eşiniz iddialarını ispatlayamadı diye sevinirken diğer yandan nefret ediyorsunuz. Yavuz hırsız misali yani..
3- Çocuğa bakacak durumunuz olmadığını belirterek 2006 da dava açmışsınız. Çocuğunuzu bırakmışsınız. Yani geçen süre içerisinde bir ana olarak içiniz hiç yanmamış belliki..
4- Yıllarca gamsız sorumsuz birliktelikler yaşamışsınız, gününüzü gün etmişsiniz. Birinden 2 çocuk diğerinden 1 çocuk.. sonra zengin bir koca bulup 2 çocuğa naktırtmışsınız 3 ncü çocuğunuza da baktırma sözünü güvencesini almışsınız. Şimdi evladınızın (!) peşine düşmüşsünüz..

Eski eşiniz ne yapsın şimdi. Yıllarca hem anne- hem baba olmuş çocuğa.. Soracak elbette yıllardır neredeydin aklın nerdeydi şimdimi aklına geldi ana olduğun diye, çocuğunuzun velayetini vermişsiniz eşinize adam tabiiki o nun eğtimi için geleceği için en doğru kararları alacak, sizden nefret etmesi ve tepki göstermeside normal.
Şimdi burda kalkıp size insanlık analık dersi vermeyeceğz tabiiki hem ne demek istediğimizi anlamayacaksınız hemde sitenin özüne aykırı. Birde biz ne kadar anlatırsak anlatalım bizim anlattığımız kadarı değil karşımızdakinin anladığı kadarı ile anlaşılıyoruz malum. Şu koşullarda da o mümkün değil.

Şİmdi gelelim işin hukuki boyutuna.

Dava her zaman açabilirsiniz.. Ancak çocuğunuza iyi bakılmadığını, sağlıklı koşullarda yaşamadığını, baskı altında olduğunu gibi durumları ispat etmeniz şart.
Çocuğa babasından daha iyi bakabileceğinizi ispatlamanız lazım tabii hem maddi hem manevi anlamda..

Geçmiş olsun.

Boşanma kararınızda çocuğunuzla kişisel ilişki kurulmasına ait maddeye bakın.
Hangi tarihlerde / zamanlarda çocuğunuzu görebileceğinizi bu karardan öğrenin.
kararı İcraya koyun.
İcraya rağmen çocuğunuz kararda yazan tarihlerde size gösterilmezse İcra Ceza mahkemesine başvurun.

Alıntı:

---

dardayım rumuzlu üyeden alıntı

1- Siz eşinize sadakatsiz davranmışsınız. Yakalanmışsınız, çocuğunuzda bile vazgeçmişsiniz hemde 2 yaşındaki çocuğunuzu anasız bırakıp gitmişsiniz.. Bu nasıl vicdan..
2- Eşiniz iddialarını ispatlayamadı diye sevinirken diğer yandan nefret ediyorsunuz. Yavuz hırsız misali yani..
3- Çocuğa bakacak durumunuz olmadığını belirterek 2006 da dava açmışsınız. Çocuğunuzu bırakmışsınız. Yani geçen süre içerisinde bir ana olarak içiniz hiç yanmamış belliki..
4- Yıllarca gamsız sorumsuz birliktelikler yaşamışsınız, gününüzü gün etmişsiniz. Birinden 2 çocuk diğerinden 1 çocuk.. sonra zengin bir koca bulup 2 çocuğa naktırtmışsınız 3 ncü çocuğunuza da baktırma sözünü güvencesini almışsınız. Şimdi evladınızın (!) peşine düşmüşsünüz..

Eski eşiniz ne yapsın şimdi. Yıllarca hem anne- hem baba olmuş çocuğa.. Soracak elbette yıllardır neredeydin aklın nerdeydi şimdimi aklına geldi ana olduğun diye, çocuğunuzun velayetini vermişsiniz eşinize adam tabiiki o nun eğtimi için geleceği için en doğru kararları alacak, sizden nefret etmesi ve tepki göstermeside normal.
Şimdi burda kalkıp size insanlık analık dersi vermeyeceğz tabiiki hem ne demek istediğimizi anlamayacaksınız hemde sitenin özüne aykırı. Birde biz ne kadar anlatırsak anlatalım bizim anlattığımız kadarı değil karşımızdakinin anladığı kadarı ile anlaşılıyoruz malum. Şu koşullarda da o mümkün değil.

Şİmdi gelelim işin hukuki boyutuna.

Dava her zaman açabilirsiniz.. Ancak çocuğunuza iyi bakılmadığını, sağlıklı koşullarda yaşamadığını, baskı altında olduğunu gibi durumları ispat etmeniz şart.
Çocuğa babasından daha iyi bakabileceğinizi ispatlamanız lazım tabii hem maddi hem manevi anlamda..

Geçmiş olsun.

---

Çok sert bir uslubla cevap vermişsiz. Sonuçta bu yıla kadar babası da çocuğun yanında değildi.Çocuğa büyükbaba ve büyükanne bakıyordu.Her ne kadar oğulları para gönderse de veyahut gönderdiğini iddia etseler de çocuğun temizliğine tertibine düzenine bakılmadığını duyuyordum. Hatta saçlarının bitlediğini bile bildirdiler kaç sefer. O zamanlar gücüm yoktu. Şimdi imkanım var ve ben de bir ana olarak bunu değerlendirmek istiyorum. Diğer taraftan çocuğa iyi bakılmadığını ispat etme konusuna gelince, çocuk şu anda yurtdışında bulunduğuna göre bunu nasıl yapacagız. Ayrıca şu anda tüm imkanlarını sağladığını düşünüyorum. İyi bakılmadığı zaman kendi annesiyle babasıyla bıraktığı zamanlardı.Ayrıca bir sorum daha olacak duyduğuma göre iştirak nafakası alabilme imkanı varmış.Bana karşı dava açıp nafaka isteyebilir mi? Çocuğu bana göstermediği bu süre içinde ne gibi cezai yaptırımlar ortaya koyabiliriz?

Alıntı:

---

ayseballi rumuzlu üyeden alıntı

Çok sert bir uslubla cevap vermişsiz. .....Ayrıca bir sorum daha olacak duyduğuma göre iştirak nafakası alabilme imkanı varmış. Bana karşı dava açıp nafaka isteyebilir mi? Çocuğu bana göstermediği bu süre içinde ne gibi cezai yaptırımlar ortaya koyabiliriz?

---

Sayın üye forumda kendi konunuza benzer diğer açılmış konuları bir okuyun. Okuduysanızda değerlendirin. Herkesin hassasiyeti çocukalrının üzerine. Daha sert cevalar yazacaktım ama ne yazıkki site kurallarına aykırı. Siz ana olarak evladınızın başında duraydınız da nafakayı siz alaydınız. Sorumsuz ca davranmışsınız. Evet eşiniz dava açıp sizden iştirak nafakası talep edebilir. Buna yasal olarak hakkı var. Çocuğunuzu size göstermediği süre içeriisnde siz çocuğunuzu görmek için neler yaptınız.. Kaç kez aradınız, kaç kez kapısına icra memuru ile gittiniz. BUnları ispatlayın yaptırım işi kolay hakim gerekeni yapar..

Alıntı:

---

ayseballi rumuzlu üyeden alıntı

Çok sert bir uslubla cevap vermişsiz. Sonuçta bu yıla kadar babası da çocuğun yanında değildi.Çocuğa büyükbaba ve büyükanne bakıyordu.Her ne kadar oğulları para gönderse de veyahut gönderdiğini iddia etseler de çocuğun temizliğine tertibine düzenine bakılmadığını duyuyordum. Hatta saçlarının bitlediğini bile bildirdiler kaç sefer. O zamanlar gücüm yoktu. Şimdi imkanım var ve ben de bir ana olarak bunu değerlendirmek istiyorum. Diğer taraftan çocuğa iyi bakılmadığını ispat etme konusuna gelince, çocuk şu anda yurtdışında bulunduğuna göre bunu nasıl yapacagız. Ayrıca şu anda tüm imkanlarını sağladığını düşünüyorum. İyi bakılmadığı zaman kendi annesiyle babasıyla bıraktığı zamanlardı.Ayrıca bir sorum daha olacak duyduğuma göre iştirak nafakası alabilme imkanı varmış.Bana karşı dava açıp nafaka isteyebilir mi? Çocuğu bana göstermediği bu süre içinde ne gibi cezai yaptırımlar ortaya koyabiliriz?

---

Sana cocuk filan yok. Vermezler.

Sayın Ayşeballi;

Çocuklarının velayetini vermemek ve almak için uğraşan anne ve babaların forumlarını okuyun lütfen.

Sonrada çocuğunuzun velayetini neden verdiğinizi bir sorun kendinize.

Unutmayın ki hakimler çocukların velayetini 'Anne bakım ve şefkatine gereksinimi var' diye anneye verirler.Eğer çocukların velayeti ebeveynlerin bakım güçlerine göre verilseydi babaların şansı çok daha yüksek olurdu.

Verdiğiniz cevaplar için hepinize teşekkür ediyorum.Elbetteki bazı hatalar yaptım.Çok kötü durumlara düştüm. Çocuğumun benimle birlikte eziyet çekmemesi için boşandığımda velayeti babaya bıraktım.Fakat bu durum çocuğumdan vazgeçtiğim anlamına gelmez ki.Şimdi hayatımı düzene sokmuş olduğumu düşünüyorum.Ona bakacak gücüm var. Çocuğun babası sorumsuz insanın birisi. Ben hamileyken okumak için yurtdışına gitti. 2 yıl hiç gelmedi.Çocuk doğdu babası yoktu, yürümeye başladı babaı yoktu, konuşmaya başladı babası yoktu.Ben ayrıldım gittim evden o hala yoktu.Kendisi fiziki olarak çocuğun yanında neredeyse hiç bulunmadı.Çocuğu bu yaşına getirenler (çocuk 2001 doğumlu) eski eşimin anne ve babasıdır.Eski eşimin çocuk üzerinde hiç bir hakkı yoktur.Sadece bu yılın başından itibaren sıkı bir şekilde ilgilenmeye başladı. O da benim çocuğu almak için dava açacağımı öğrendiği için ve sırf bu yüzden çocuğu alıp yurtdışına kaçtı. Orda çocuğa nasıl davranıyor ve çocuk nasıl yaşıyor hiçbir fikrim yok. Üstelik yabancı bir kadınla evli kendisi.Çocukla ilgili çok ciddi endişelerim var ve ne yapacağımı bilmez durumdayım.

Bir fikir beyan edebilecek yok mu?

Sayın üye.. İnsanlar hataları ile yaşar onlar sayesinde tecrübe sahibi olurlar. Ancak geçen zaman içerisinde öyle bir an gelir ki tren çoktan kaçmış olur. Çocuklar anne babaları ile birlikte hayatı yaşayarak iyi yada kötü yönlerini görerek acılarla yoksulluklarla pişerek büyürler. BU onları hayata karşı daha dirençli sorunlara karşı daha sağ duyulu ve insan ilişkilerinde daha duyarlı yapar. Bir ebeveyn olarak asli vazifemiz doğru düzgün sağlıklı sorunsuz evlatlar yetiştirmektir.
Çoklukla ebeveynler birliktelik içerisinde bu misyonlarının farkına varmazlar. Şimdi siz yaşadığınız sıkıntıları bahane ederek bir anne olmanıza rağmen evladınızı bırakıp gitmişsiniz. Bu bir hata. Eziyet çekmesin diye velayetini babasına bırakmışsınız. Şimdi geri istiyorsunuz. Çocuğunuzdan vazgeçmeyin tabi. Sizin o nun annesi olduğunuz gerçeğini hiçbir yasa değiştiremez. Ancak sorumsuzca davrandığınız ortada. Bunun da ceremesine katlanıyorsunuz. Katlanacaksınız da.
Yaptığınız doğru bir davranışmış gibi forumda yazıyorsunuz. Bakınız “Çocuğumun benimle birlikte eziyet çekmemesi için boşandığımda velayeti babaya bıraktım.Fakat bu durum çocuğumdan vazgeçtiğim anlamına gelmez ki.Şimdi hayatımı düzene sokmuş olduğumu düşünüyorum.Ona bakacak gücüm var.” Diyerek başka kişilerin emsal alabileceği bir söylemde bulunuyorsunuz.
Ne olacak şimdi her sıkıntıya düşen, macera arayan, eşiyle arası açılan, evliliğine ara vermek - bitirmek isteyen, hayatını düzene sokmak isteyen, daha zengin bir koca bulmak isteyen, hata nasıl bir şeymiş görmek isteyen (örnekler çoğaltılabilir) sizin gibimi davranacak. Bırakıp çocuğu, dağıtıp yuvayı gidecekmi..
Yıllarca arayıp sormayacak sonra bir gün dikilecek çocuğunun karşısına “ben senin annenim yavrum.. gel benim şefkatli kollarıma” mı diyecek.
Babası altını değiştirirken o şefkatli kollar neredeydi, hasta olduğunda, üşüdüğünde, anne diye ağladığında, okula başladığında, yürüdüğünde.. velhasılı kelam o çocuğun doğumundan bu güne o kısacık hayatında yanında yanı başında olmanız gereken dönemlerde siz yoktunuz. Siz ikinci eşinizin kolunda, yanında, evinde, hayatında kendinize yeni bir hayat bulmaya çalışırken yanında babası vardı.. O eşten yaptığınız 2 çocuğa ilgi alaka özen sevgi verirken ilk evladınız bunlardan mahrumdu. Şimdi çocuğunuz size “neredeydin bu güne kadar” dediğinde ne ile kandıracaksınız. Ne anlatacaksınız. “Hayatımı düzene sokmaya gittim” mi diyeceksiniz. "ya benim hayatım anne bana vermediklerini, mahrum bıraktıklarını, hissetmediğim sıcaklığını, alamadığım kokunu nasıl telafi edeceksin" dediğinde yanıtınız ne olacak..
Keza eşiniz için “Çocuğun babası sorumsuz insanın birisi. Ben hamileyken okumak için yurtdışına gitti.” Diyorsunuz. Sorumsuz mu yoksa sizin ve çocuğunuzun geleceği için mi böyle davrandı. Hadi o gitti demişsiniz ki “bende gittim” El kadar çocuğu bırakıp neden gittiniz? Anne olarak babası yokken yanında olmanız gerekmez miydi..
Boşanma davası mı açtınız vermeseydiniz velayetini, eşek gibi babası nafaka verseydi size de, sizde acı zulüm baksaydınız evladınıza. Anne olarak başında kalsaydınız evladınızın.
Çocuğunuzun yurt dışında üvey anne baskısı altında yaşamasından ve ezilmesinden geleceğinden endişe duyuyorsunuz.
Peki ya siz çocuğunuzu nasıl bir ortama getireceksiniz. Aldınız diyelim. Geldiği evde 2 çocuk daha görecek. Birde sizin kocanız olan ama o iki çocuğun babası olmayan bir adam. Evde farklı 2 erkekten olma 3 çocuk, evde yaşayan bir erkek var ama bu çocukların hiç birisinin babası değil. Kan bağı yok. Eh birde bu eşinizden bir çocuk olursa aralarındaki ilişki nasıl bir şey olur bilinmez.
Dava açın tabii… Ama siz treni çoktan kaçırmışsınız sayın üye. Velevki mahkeme o çocuğu size verse dahi çocuğunuzla sağlıklı bir beraberliğiniz olmayacak. Çocuğunuzla ilgili ciddi endişelerim var diyorsunuz. Ama asıl endişe edilmesi gereken durum o çocuğun sizinle ve götüreceğiniz evde yaşaması durumudur.
Acizane tavsiyem size önce anne olarak evladınızın yüreğine dokunun. Ona anne olarak beklentisiz yanaşın. Babasının yanında iken de mutlu olabileceğini anlatın. Kuru bir inat ve sadece “ben anneyim evladım bende olmalı” mantığıyla yanaşmadan önce anneliğin gerçekte ne olduğunu nasıl bir fedakarlık ve özveri ile birlikte emek istediğini öğrenin. Psikolojisini okuyun, sonra gidip karşısına dikilin “ben senin annenim seni almaya geldim” diye.
Geçmiş olsun..

Alıntı:

---

ayseballi rumuzlu üyeden alıntı

1999 yılında eşimle evlendim. Aynı yıl eşim okumak için yurtdışına gitmiş ve beni ailesiyle yalnız bırakmıştı.Evliliğimizden bir kızımız dünyaya geldi. Fakat ben 3 yıl sabredebildim.Alesiyle geçinemedim.Yoksuluk,sefillik bir tarafa eşimin ilgisizliği ve yılda bir defa gelmesi yüzünden başka biriyle gönül ilişkim oldu ve çocuğumu bırakarap evden ayrıldım.Çocuğum o sırada 2 yaşındaydı. Boşanma davası açtılar fakat iddialarını kanıtlayamadıkları için dava düştü. Ona olan nefretim yüzünden hep saklandım ve yerimi bulamadı ve kimse de benim aleyhime şahitlik etmedi. Sonra ben kendim 2006 yılında boşanma davası açtım..

---

Şu yukarıda yazılanlara bakarak söylüyorum..
1- Zina yapmışsınız. Eşinizi aldatmışsınız..
2- Çocuğunuzu 2 yaşında iken yani her halükarda anne sevgi ve şefkatine ihtiyacı olduğu dönemde resmen başınızdan atmışsınız.
3- Gönül ikişkiniz olan kişiye gitmişsiniz.
4- Sadakatsizliğinizi ispatlayamamış olmalarını tanık bulunmamasını sizin adınıza bir gurur meselesi gibi anlatıyorsunuz. (süper önlemler aldım herşeyi o kadar gizli saklı yaptımki ispat bile edemediler ben çok akıllıydım.)
5- Belki çocuğunuzu geri alabilecektiniz. Ama öfkeniz çocuğunuza olan sevginizden baskın çıktı ve saklandınız. (ne iyi ettim o kadar nefret ettimki oralardan uzakta yaşadım hep.) bu nedenlede dava düştü.. Ne kadar bencilce davranmışsınız bunu analtmışsınız. Çocuğunuzun neler çekeceği neler yaşayacağı konusunda en küçük bir endişenizi dile getirmemişsiniz.

Şİmdi çocuğunuz 10 yaşında. Çoooook şeyin farkında.. babasını ve kendisini yüzüstü bırakıp giden bir annesiniz, Gamsız aşkı uğruna evladını terkeden annesiniz, sevgilisi için evladından geçen annesiniz, kendisinden sonra gelen 2 çocuğa ilk evladından daha fazla değer veren annesiniz, yada annemisiniz.. Çocuğunuz bunları sorgulayacak şimdi. Belkide sizi öldü biliyor. Onun o gencecik körpecik beynine şimdi birde sorgulamak zorunda kalacağı, üvey kardeşler, üveyin üveyi bir baba, terketmiş bir anne kavramları sokarak ne kadar faydalı olacaksınız.. Bunları düşünün derim. Sonra bunları gidip bir psikologla bir pedogogla konuşun.
Sonra hak (!) arayışına devam edin..

insanlar yaptığı hatalara binlerce kılıf bulabiliyorlar...benim boşanmaya çalıştığım eşim de babasının evine gidip de oradan adamın birine kaçarken çocuğu babasının evinde bırakması için aynı gerekçeyi sunmuştu: "çocuğum benimle perişan olmasın..." benim oğlum şu anda 3 yaşında...hakim geçici velayeti bana verdi ve pedagog-psikolog-sosyal hizmet uzmanı raporu da bana verilmesini belirtti raporda. bir anne için bu durum acı olsa da üzgünüm çocuğunuzu almanız normal şartlarda mümkün değil.

sebepleri:

1- bırakıp kaçmış olmanız.
2- velayetin uzun zamandan beri babada olması.
3- çocuğun sizi tanımıyor olması.
4- çocuğun babaanne-dede ve babaya psikolojik olarak bağlı durumda olması size bağlı olmaması.
5- eşinizden sonra da 2 evlilik yapmanız hakimde olumsuz imaj uyandıracaktır.
6- çocuğunuzu hiç tanımadığı bir muhite, ortama götüreceksiniz. buna hakim olumlu bakmayacaktır. yeni bir baba-kardeşler çocuğu olumsuz etkiler.

çocuğa iyi bakılmadığı vs. ilgili iddialarınız da inanın hiç bir hakim tarafından dikkate alınmayacaktır. benim eşim de, diğer bir çok kadın da nasıl oluyorsa hep aynı tarz suçlamalarda bulunuyorlar. bu sebeple hakimler bunu dikkate almaz.

kısaca ne hakim, ne de sosyal çalışmacı, pedagog-psikolog raporu size verilmesini öngörür. ama illa ben dava açacağım diyorsanız açın. sonuç yazdığım gibi gerçekleşecektir.