Okula başladığınız ilk günü hatırlıyor musunuz?

BaşlıkMilliyet' ten Abbas Güçlü' ye ait. http://www.milliyet.com.tr/Yazar.asp...20Güçlü&ver=94

Ne yazık ki 45 yıl öncesini hatırlayamıyorum. Ragıp bey hatırlar mı bilmem.:o

Üniversiteye başldığım ilk günü anlatsam olur herhalde.

Ben 35 yaşındayım, sonradan sonraya kafam çalıştı, geçen sene ÖSS'ye girip MYO Makina Bölümü kazandım(EML mezunu olduğumdan 4 yıllık kazanmam neredeyse imkansız)

17 Eylül 2007 P.tesi günü okula başladım, ürkek ürkek etrafıma bakıyorum, her yer genç dolu, ortalık cıvıl cıvıl.
Biz büyükler bir araya gelmeye başladık.
Ben, zilin çalmasını bekliyorum, zil çalmıyor.Baktım herkes içeri giriyor, ben de girdim.
Hoca geldi, kısa bir tanışma faslı oldu, -"Arkadaşlar, haftaya derse başlayalım" dedi, iyi akşamlar dileyerek gitti, baktım herkes dışarıya çıkıyor, ben de çıktım.

Böylece Üniversitelerde, ortaokul-lise gibi ders zili çalmadığını öğrenmiş oldum:)

Okula başladığım ilk gün, ilkokul 1. sınıf,

Geç kalıp, yanlış bir sınıfa girmiştim,

Okul heyecanı ile herkesin beni izliyor olması beni çok utandırmıştı :mahcup:

Sanırım ilk derstede,kitap mıydı, benzeri birşeyin resimlerine bakıyordum, hocayı dinlemiyordum:o

Ben çok iyi hatırlıyorum ilkokul 1.sınıfın ilk günüydü.Bazı çocuklar annemi istiyorum diye ağlıyodu.Bende saf saf onlara bakıyodum ama ben ağlamamıştım hiç..

Evet. Hafızamı zorlayarak o günü hatırladım. Annemin yeni giydirdiği önlükle beraber okula gidişimi ve kalabalık bir toplulukla tanışmamı yeni arkadaşlar edinmemi, ürkek bir şekilde ne olduğunu bilemeden, okul hayatına atılan ilk adım. Unutmak mümkün mü.... Neredesin geçmiş yıllar... :) :) :)

Nasıl hatırlamam! Bundan 15 sene önceydi.5 yaşındaydım.:))))
Garip bir ilkokul kıyafetimiz vardı.Forma güzeldi ama şapkalarımız çok sevimsizdi..Ve biz bu şapkaları takmak zorundaydık.5 yaşında bir çocuk olmama rağmen ne ağladım ne sızladım,bana söylenen sıraya geçtim ve böylece okul başladı.Okul yaşamım öğretmenimi fazla benimsememe rağmen zevkli geçti.Bir çok sosyal etkinlikliklere katıldım.Okul çok renkliydi; koro'dan,bale'ye,atletizm ve bir çok spor dalına katılmak olanağı vardı.Benim ilgi alanım koro ve atletizm olmuştu.Bir de İstanbul'un ünlü semtlerine sınıfca gezilerimiz vardı; Aşiyan,boğaz bölgesi gibi...Bu geziler unutulmayan anılarım....

Okulda ki ilk günümün üzerinden tam 12 yıl geçmiş... Sanıyorum aktif katılımcılardan o günü en iyi hatırlayan ben olmam gerekiyor.:)

Küçükken takıntılı bir çocuk olduğumdan dolayı sabahleyin annemin bana okul yakasını takma çabalarını hiç unutmadım. Binbir zorlukla yakamı takıp evimizle arasında 50 mt olan okuluma gittik. Öğretmenim daha önceden abimin öğretmeni de olduğun dolayı alışmakta hiç zorluk çekmemiştim. O günler de hafızam da yer edinmiş başka birşey de Şaban isimli bir öğrencinin derse babannesi ile birlikte girdiği, babannesi olmadığında da ağladığıdır.

Unutmak istiyorum :)

Hatırlıyorum.

Kalabalığa karışmaktan korktuğum için öğretmenim en öndeki sırada bana yer yermiş fakat nafile.. Her gelen öne geçmek istediğinden ben geride kalınca hemen koşup annemin eteğine sarıldıkça öğretmenim yine beni alıp alıp en öndeki sırada yer veriyor ancak her seferinde bir kişi de önüme geçse ben yine korkarak koşup "annemin yanında duracağım" diye direttiğimi hiç unutamuyorum. :)

Yazık ! Neler çektirmişiz annelerimize , öğretmenlerimize..

İlk derse girdim.Zil çaldı.Ben eve geldim.Annem niye geldin dedi.E zil çaldı geldi.Bayağı komikmişim yani.

Evet hatırlıyorum öyle saf saf bakınıyordum nerdeyim ben diye.

Çok erkenden annemin kaldırdığını hatırlıyorum.Hızlı bir şekilde kahvaltı.önlük giyimi,saçların taranması gibi işlerden sonra okulun bahçesinde yakıcı sabah güneşinin altında okul müdürünün hiç bitmeyen konuşmasından kurtulmak bir an önce kocaman olan bahçeden gerisine eve dönmek için ağladığımı da hatırlıyorum.O günden beri sabah erken kalkmaktan nefret ederim.