Çıkış yolu var mı?

Merhabalar,
Toplum kuralları ve yaptırım gücünü yaşamımızın her anında kabullenip benimsemişizdir.Ancak evlilik gibi bir kurumda sevginin ve saygının olması gerekmiyor mu?
Yetişmiş iki çocuğuma rağmen çevremdeki insanlar ve toplum bu değerler olmasa bile bu evliliği yürütmem konusunda baskı yaptıklarını,toplumda ki dul imajının yüklediği anlam ve gelecekteki negatif yönlerini açığa vurarak,beni içinden çıkılmaz bir noktaya getirdiler.Sevmediğim saygı duymadığım bir insanla kalan ömrümü nasıl geçireceğim ? buna ne kadar tahammül etmeliyim ?
Yüksek öğrenim mezunu ve iyi bir işimin olması hiçbir şeyi değiştiremiyor maalesef…ailemi razı edemiyorum,boşanmama şiddetle karşı çıkıyorlar,onların üzülmesini de istemiyorum,ancak bu durum benim mutsuzluğuma neden oluyor…
Sizler bu konuda ne tavsiye edersiniz,yorumlarınızı bekliyorum …

SAYGILARIMLA....

Aslında site hukuki konularda yardım amacı taşımaktadır;ancak bir insan olarak bu konudaki tavsiyem bu konuda iyice düşünmenizdir.Evlilik kurumu kutsaldır;fakat sevgi ve saygıyı yitirmişseniz ve bu durum artık size sıkıntıdan başka bir şey vermiyorsa bitirmeniz iki tarafın da yararına olur kanaatindeyim.Karar sizin.

Alıntı:

---

mistrall rumuzlu üyeden alıntı

Aslında site hukuki konularda yardım amacı taşımaktadır;ancak bir insan olarak bu konudaki tavsiyem bu konuda iyice düşünmenizdir.Evlilik kurumu kutsaldır;fakat sevgi ve saygıyı yitirmişseniz ve bu durum artık size sıkıntıdan başka bir şey vermiyorsa bitirmeniz iki tarafın da yararına olur kanaatindeyim.Karar sizin.

---

Hukuki açıdan sıkıntım yok,toplumsal anlamda sıkıntılarım mevcut...Yaşamım boyunca hep başkaları için çalışıp,başkaları için yaşadım...Ancak bu durumdan hoşnut olduğumu söylemek samimiyetsizlik olur kanaatindeyim.Karar sizin demişsiniz ! kararımı çoktan vermişim boşanmalıyım!!! ama birilerini üzmek anlamında çekincede kaldığımı kimseyi üzmeye hakkım olmadığını düşünüyorum...üzerimde bir dağın ağırlığı kadar yük olduğunu,ayrıldığım da bu yükten kurtulmanın rahatlığını yaşamanın hayali ve ümidi ile meçhul yolda yürümeye devam ediyorum...

nereye kadar ?....

Kendi hayatınızla ilgili kararlara kimsenin müdahale etmesine izin vermemelisiniz bence. Elbette boşanma kararı ve sonrası eşler açısından son derece sıkıntılı ve toplum yapımızdan ötürü bayan için oldukça sancılı geçen bir süreçtir. Ancak üstesinden gelinemeyecek kadar da zor olmayacağını düşünüyorum. Bu hususta kesin kararlı iseniz, hele ki evlilikte sevgi ve saygıyı yitirdiğinizden eminseniz ileride daha büyük sıkıntılar yaşamamak ve eşinizle birbirinizi güzel sözlerle anabilmek adına kararınızı kimsenin etkilemesine izin vermeyin. Aileler kesinlikle çocuklarının kötülüklerini istemezler ve tüm iyi niyetleriyle evlatlarına sahip çıkar, çoğu zaman yaptıklarının yanlış olduğunu da anlamazlar. Sizde de durum farklı görünmüyor, aileniz bunu kabullenmek istemeyecek ve sizi engellemeye çalışacaklardır. Ancak siz tavrınızı net bir şekilde ortaya koyarsanız, zamanla sizi mutlu gördükçe endişelenmekten vazgeçecek ve sizinle birlikte mutluluğunuzu paylaşacaklardır.

Çok zorlanırsanız konunun uzmanı bir psikologdan yardım almanızı da öneririm. Avukat olarak değil de herhangi bir insan, bir bayan olarak benim söyleyebileceklerim bu kadar, umarım hiç sıkıntı çekmeden bu süreci atlatırsınız.

Bol şans... :)

Sayın Nehir-Sen
Sizin özel hayatınızı yazdıklarınıza dayanarak yorumlamak hem mümkün değil hemde haddim değil. Bu nedenle genel olarak bir şeyler yazmak istiyorum.
Son dönemde sıkça duyduğum bir cümle beni çok rahatsız ediyor. "Boşanmakta evlenmek kadar doğal" Neredeyse boşanma övülür hale geldi. Hiç katılmıyorum. Boşanmak doğal değildir. doğal olmadığı için insan ardından depresyona girer. Doğal olmadığı için toplumsal hastalıkların teşhisinde önemli bir sempton olarak kabul edilir ve boşanma oranları takip edilir.
Şiddet, sadakatsizlik ve evliliğin getirdiği temel sorumlulukların yerine getirilmemesi koşulların dışında yönelinmemesi gereken bir durumdur.
Boşanma en son yoldur. Öncelikle evliliği kurtarmak için herşeyi yaptığımızdan emin olmak zorundayız. Hele ortada çocuklarda varsa. Bencede uzman yardımı almak gerekir. Ancak bu uzman aile danışmanı olmalı.
Evlilik sadece bizi etkileyen bir durum değil. Evet mutlu olmak hepimizin hakkı ve dünyaya bir kez geliyoruz. Ancak bizim kararlarımız başkalarının mutluluğunuda etkiliyor. Üstelik boşanma sonrası mutlu olacağınızın garantiside yok.

Kesin olan birşey varsa boşanırsanız ailenizin desteğine şu ankinden daha fazla gereksiniminiz olacak. Asla katılmadıkları bir kararın sonucunda bu desteği bulma olasılığınız düşük olacak. Boşandıktan sonra üzgün olacaksınız. Belki siz neden boşandım diye değil neden bu adamla evlenerek hayatımı mahvettim diye üzülüyor olacaksınız ancak onlar bunu anlamayacak. Boşanmayı siz istediğiniz için çocuklarınızda sizi suçlayacak. Artık kazanılamayan her sınavın kaçırılan her fırsatın bozulan her ilişkinin hesabını sizden soracaklar. Öyleya onları boşanmış aile çocukları haline getiren sizsiniz.

Sayın Nehir-sen elinizden geleni yapın evliliğinizi kurtarın (Özel koşullarınızı bilmeden bu yorumu yapmam çok doğru değil biliyorum) Mutlak boşanacaksanız ailenizi özellikle çocuklarınızı buna çok iyi hazırlayın. Ama öncelikle kendinizi çok iyi hazırlayın. (Neden bir süre ayrı yaşamayı düşünmüyorsunuz? Belki sorunların çözümüne yardımcı olur)

Bir hukukçunun bakış açısı ancak bu kadar olabiliyor, sayın gecem1970'in cevabını okuduktan sonra bir kez daha düşündüm. Evet mutlaka evlilik kurtarılmaya çalışılmalı, yapılabilecek her şey yapılmalı ama sevgi ve saygının kalmadığı bir evlilik varlığını ne kadar devam ettirebilir, ve eğer boşanma yönünde kesin karar verildiyse, artık başka çare yoksa, ailelerin bu karara müdahale etmesi ne kadar doğrudur?

Neyse ben kendi uzmanlık alanımla ilgileneyim ve bu konuyu da uzmanlarına bırakayım en iyisi. :)

Sayın Yüksel,
Bu konu benim uzmanlık alanım da değil. Ancak bir psikoloğa gitmekle, bir evlilik danışmanına gitmek arasındaki farkıda kısaca özetleyeyim.
Sizi mutsuz eden ilişkiniz nedeniyle bir psikoloğa giderseniz, (uzun seansların sonunda) bireysel mutluluğunuzun herşeyden önemli olduğu mesajını alarak ve ilişkinizi bitirme kararıyla ayrılırsınız ordan. Oysa bir Aile danışmanı yanlızca size değil ilişkinin bütününe, iletişime odaklanır. Aile danışmanı ailenin yıkılmasını en son seçenek olarak görür.

Bilimde temel ilkeler evrensel olmakla birlikte davranış bilimlerinde sosyokültürel farklar nedeniyle olayların yorumunda önemli değişiklikler vardır. Bu şuna benzer. Hukuk evrenseldir yasalar değil. Bizim psikologların genellikle yaptığı ( ne yazık ki), bir hukukçunun olayları ABD yasalarına göre yorumlamasıdır ki hatalı olur. ABD kökenli kuramlarla bizim insanımızda açıklanabilir. Ancak bunun çabasına girmektense oradaki örnek olayları bize uyarlamak kolay gelmektedir. Bu hazıra konma anlayışı ciddi yıkımlara yol açabilmektedir.
Aile danışmanı vurgum bu yüzden.

Ailelerin işe karışmasına gelince... Evlenmeye karar verdiğimizde aile onayı arayan bir toplumuz biz. Aile onayı almadan evlenirseniz o evlilik daha zor olur bunu hepimiz biliyoruz. Evlenmek için aile onayına gerek duyan biriyseniz yapı olarak, boşanmak için o onaya 10 kat gereksiniminiz var demektir. Evlenirken o onaya gerek duymadınız, evliliğiniz süresincede bundan hiç acı çekmediniz ise aile onayına gerek yoktur.

Bizim toplumumuzda insanlar değil aileler evlenir. Böyle cumbur cemaat yaşayan bir kültürün bazı kolaylıkları olduğu gibi güçlükleride vardır. Boşanma da bireysel değil ailece yaşanır. Özellikle kız çocuğun güzelliğinden becerisine "kenar-bez" benzetmesiyle tamamen sorumlu tutulan anne boşanmada da sorumlu görülür. Eğer davranışımızın sonuçları bizden başkasınıda ilgilendiriyorsa karara katılmaları doğal değil midir?

Sevgilinizle ilişkiniz sadece sizi ilgilendirir. Ama evlilik sosyal açıdan da bağlayıcıdır sadece hukuk açısından değil.

Sizbeni dinleyin Sayın Nehir. Bakmayın Sayın Yüksel'e. O evli ve mutlu (nazar değmesin) bir kadın. Hem evlilik hem de boşanma konusunda deneyimli olan beni dinleyin. Ümidi kesip beklemeyin. Kurtarmak için bir kez daha deneyin.

Sayın gecem,
Boşanmak evlenmek kadar doğal cümlesine ben de sizin gibi tepki gösteriyordum ancak sürekli ve artarak bazı olumsuzlukların ve kusurların sürmesi boşanmayı mübah kılıyor.Kimse mutlu ve huzurluyken boşanmak istemez bu aklına bile gelmez.Bazı şeylerin tükenme trendine girip tükenince değil evliliği kurtarmak,bu evlilikten nasıl kurtulurum noktasına getiriyor.Asıl şimdi yaşananlar depresyonu gündeme getiriyor,dayanma gücünü zorluyor.

Evet boşanma en son yoldur ancak emin olduğum bir şey var ki tüm olumsuzluklar ve kusurlara rağmen yürütmeyek için inanılmaz derecede sabrettim.Artık sabrım da tükendi,dayanma gücümü yitirdim.Boşanma sonrası mutluluğun garantisinin olmadığından bahsetmişsiniz,şu an içinde bulunduğum noktada da mutsuzum değişen ne olacak…Değişen onun tarafıma verdiği sıkıntılar olmayacak,huzursuzluk olmayacak…

Ailemin desteği ….Bu evliliğe ailem karar verdi,insiyatifi benim adıma onlar karar verdi ve kişiliğim oturmadan,karar verme yetisi henüz gelişmemişken kendimi evlilik gibi bir kurumun içerisinde bulmam sizce ne kadar adildir? Üstelik korunma nedir bilmeden hemen ilk çocuğumu dünyaya getirmem de cabası.

Ayrı yaşamak konusuna gelince,evi terk eden kadın mı yoksa erkek mi olmalı ? Bu konuyu her gündeme getirdiğimde bana kapıyı gösteren kendisidir !!!
Üstelik şimdiye kadar edinilmiş tüm mal varlığının da her şeyden feragat ediyorum ibaresi adı altında noterden vekalet istiyor…

Peki bu adil mi?

Alıntı:

---

Av.Dilek Kuzulu Yüksel rumuzlu üyeden alıntı

Bir hukukçunun bakış açısı ancak bu kadar olabiliyor, sayın gecem1970'in cevabını okuduktan sonra bir kez daha düşündüm. Evet mutlaka evlilik kurtarılmaya çalışılmalı, yapılabilecek her şey yapılmalı ama sevgi ve saygının kalmadığı bir evlilik varlığını ne kadar devam ettirebilir, ve eğer boşanma yönünde kesin karar verildiyse, artık başka çare yoksa, ailelerin bu karara müdahale etmesi ne kadar doğrudur?

Neyse ben kendi uzmanlık alanımla ilgileneyim ve bu konuyu da uzmanlarına bırakayım en iyisi. :)

---

Sayın dilek hanım,mutlu evlilikler de tarafların dışında gelişen bazı olumsuzluklar olduğu taktirde kurtarılmaya çalışılmalıdır.
Ör:Çiftler birbirini çok sevip saygı duyuyor ancak kayınvalide gibi veya üçücü başka şahıslar nedeniyle oluşan nedenlerden ötürü kurtarılma çabası gösterilmelidir.

Dediğim gibi zerre kadar sevgim ve saygım kalmamışsa bu evlilik nereye kadar götürülebilir! Ailemin tepkisini de bir noktaya kadar üstlenebilirim,ancak belli bir noktadan sonra sanırım onların hükmüde tarafımdan geçersiz sayılacaktır.

Saygılarımla...

Tekrar söylüyorum Sayın Nehir-sen,
Burada sizi yargılamak yada özel hayatınızla ilgili kararlara karışmak haddim değildir. Bu herkese açık bu forum. Yazdıklarım kişisel olarak size değil, tüm evlilere hatta daha çok evlenmeyi düşünenlere.
Boşanmaya karar verirseniz şüphesiz bir avukat bu süreçte size en doğru yolu gösterecektir. Sakın eşinize herhangi bir belge vermeyin. Boşanma yerine ayrılık kararı için de mahkemeye başvura bilirsiniz. Boşanma yerine bir süre ayrı kalmak iki tarafında yeni yaşamın neye benzeyeceği konusunda fikir edinmeleri ve tekrar düşünmeleri için sağlıklı yol. Eğer sorunlarınız uzun süredir devam ediyor ve boşanma sıksık gündeme geliyor ama hiçbir eylem görülmüyorsa büyük olasılıkla eşiniz bunu boş bir tehtid olarak algılıyordur. Boşanma savaşı (Bu ne yazık ki asla medeni yürümeyen gizli -açık bir savaşa dönüşen bir süreçtir çoğunlukla) öncesi böyle bir süreç sizede iyi gelecektir. Boşanmakta kararlı bile olsanız biraz dinlenip gücünüzü toplamanız gerekecek. Böylece sizi bekleyen zor süreci ikiye bölmüş olursunuz. Hem aileniz hem çocuklarınız kendini hazırlamış olur. Nasıl olsa sonunda boşanacağım ne fark eder diyorsunuz belki şu an. Ama sadece soyadı değişikliğinin yasal ve sosyal boyutuyla boğuşmak bile yıpratıcı.

Ayrıca hani daha öncede demiştim ya. Evliliği kurtarmak için yapılacak herşeyi yaptım diyebilmek içinde bu en iyi yol. Çok ciddi bir mesaj veriyorsunuz karşı tarafa. Boşanmada bitti derken ayrılık kararında kendine gel yoksa bitiyor demiş olursunuz.

Alıntı:

---

gecem1970 rumuzlu üyeden alıntı

Sizbeni dinleyin Sayın Nehir. Bakmayın Sayın Yüksel'e. O evli ve mutlu (nazar değmesin) bir kadın. Hem evlilik hem de boşanma konusunda deneyimli olan beni dinleyin. Ümidi kesip beklemeyin. Kurtarmak için bir kez daha deneyin.

---

Sayın gecem,
Ümidimi henüz yitirmedim,sonuna kadar gayret edeceğim ancak bu gayret kurtarmak için değil !!!!
KURTULMAK için olacaktır...Sevginin yerini nefret almışsa,saygını yerini tartışmalar ve kuru kavgalar almışsa üstelikte her ay maaş kartıma el koyup bana harçlık veriliyorsa bu evliliğin nesini kurtaracağım?

Neden erkekler kadınları sömürüyor ?

Yıllarca mükemmel bir eş olmaya çalıştım,yüklediği her misyonu kabul gördüm yetmedi,taktir etmesi gereken yerlerde küçük düşürüp aşağıladı,suçluluk duymama sebep oldu !!!

Artık sırtımda kambur gibi duran bu evlilikten kurtulmam gerekiyor.

Kurtarmam değil !!!

Saygılarımla...

Sayın Nehir-sen
Daha öncede belirttiğim gibi bu sizin kararınız bizde ona saygı duyarız.

E peki kurtaralım sizi. :)

Kaldı ki önerilerimizi sunduk zaten size.


Siz bir kurtulun bizi de haberdar edin.:)

Hanımlar sanırım yanlış anlaşıldım ya da yanlış anlattım,

Sayın Nehir-sen'in sorusu, artık boşanmak konusunda kararlı olduğu ama ailesinin yaklaşımına dair birtakım sıkıntıları olduğuna dairdi. Ben de buna istinaden, yapılacak bir şey kalmadığını son noktaya gelindiğini düşünerek, kararınıza kimsenin müdahale etmesine izin vermeyin dedim. Evet toplum yapımız belki buna müsait olmayabilir ama bir şeylere bir yerlerden başlamak gerektiğini düşünürüm hep. "Toplumumuz böyle, ne yapalım aileleri evlendirdik, şimdi onlar boşanmak isterse boşanırız" gibi kabullenici, teslimiyetçi zihniyetlerden arınmalıyız diye düşünüyorum. Hep bu tip olaylardan, kadının toplumdaki yerinden şikayet ederiz ama bu sıkıntıyı aşmak adına hiçbir şey yapmayız, bize verilenle yetinir kabulleniriz. (Bu yazdıklarım geneldir, toplum yapımızla ilgili gözlemlerimdir, Sayın Nehir-sen'le alakası bulunmamaktadır.)

Oysa bence, evliliklere ailelerin karar vermesi ne kadar yanlış ise, boşanma kararına da müdahale etmesi o derece yanlış. Bunu ailelere, topluma benimsetmek de çok zor biliyorum ama durmakla bir şey elde edemeyiz, bir şeyler yapmalı, bir yerlerden başlamalıyız diye düşünüyorum.

Psikolog konusuna gelince (Sayın gecem1970 bu konuyu sizinle özel olarak konuşmak isterim.), evet bu konuda yeterince bilgim yok, aile danışmanı demem daha doğru olurdu belki ama ben evliliği için değil, ailesini (Anne ve babasını) boşanma kararına hazırlayabilmesi için belki faydası olur diye düşünmüştüm demek ki yanılmışım.

Son olarak, evet Sayın Nehir-sen siz bana bakmayın, hani derler ya bekara hanım boşamak kolaydır diye (Bakın bu atasözü bile, sadece erkeklerin boşayabileceği manasına gelebilir, ataerkil bir toplumuz işte. :) ), ben çok da iyi bilmediğim (Daha doğrusu sadece hukuki boyutunu bildiğim) bir konuda tamamen iyi niyetle, yardım çağrınıza kulak verdim, bir bayan olarak içinde bulunduğunuz durumdan etkilendim çünkü. Bence siz burada yazılanlarla yetinmeyin, bir aile danışmanına gidin, ikna edin ve eşinizle birlikte gidin. Kararınız değişmeyecekse dahi, bu süreci sakin ve sıkıntısız atlatmanıza mutlaka yardımı olacaktır.

Saygılarımla...

Sayın Yüksel,
Kesinlikle Sayın nehir-senle ilgili olmadan şunu söylemek istiyorum.
Eğitimli ve geliri olan bir kadını evlenme kararında ailesi nasıl etkileyebilir? Aynı şekilde boşanma kararında nasıl etkileyebilir? Söz konusu olan güneydoğuda töre b askısı altında ezilen bir kadın olsaydı benim söyleyeceklerimde çok farklı olurdu. Ancak kendi yaşamını yönetecek her iki donanıma sahip bir insan ailesi tarafından nasıl etkilenebilir ki?
Boşanmasına nasıl engel olunur? Şimdi Sayın nehirsen üzerinden tartışamyı yürütüp onu inciltmek istediğim için bir örnek yaratalım. Örneğiniz Ben olayım (Allah korusun bir tanesi yetti.)
Düşünelim. Eğitimli ve kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadınım. Ama saygım sevgim bitti diyorum. Herkes bu boşanmaya karşı. Yinede bir avukat bulunur mutlaka değil mi beni savunacak. Varsayalım beni destekleyecek hiçbir şey yok. Kendi annem bile karşı tarafın şahidi!!! Ne olacak? Mahkeme talebimi red eder. Üç yıl sonra tekrar dava açarım. Tazminat mı öderim? Ödeyeyim. Yinede boşanırım. Kaldı ki olaylar bu kadar uçta yaşanmaz değil mi? Anneler karşı tarafın şahidi olmaz. Bir kaç arkadaş bulunur en azından mutsuz olduğumu söyleyecek.

Öyleyse ailem benim kararımı nasıl etkiler ve ya hangi koşulda? Tamamen duygusal olarak. Eğer ben bu kararı onlardan bağımsız alamayacak bir yapıda isem beni engelleyebilirler. Yanılıyormuyum? Kararınızı başkalarının etkilemesine izin vermeyin demek gerçek bir çözüm yolumu şimdi onca eğitime rahmen anasının sözünden çıkamayan ben için? :rolleyes:

Ne yapmalıyız o zaman? Bir aile danışmanına gitmeliyiz. Kesin kararlıyız boşanacağız. Yinede aile danışmanına gideriz. Eşimiz gelmiyorsa annemizi götürürüz. Evliliğini kurtarmak için oraya kadar zahmet etmeyen eşimize otomatik olrak gıcık olan aile danışmanıda annemizi ikna eder.

Evet, şimdi görüşlerimiz aynı noktada kesişti Sayın gecem1970. :)

Biz aslında baştan beri aynı doğrultuda düşünüyoruz Sayın Yüksel. Sadece iyice netleşsin istedim durum. Daha öncede belirttiğim gibi sadece Sayın Nehir-sen'i değil boşanma konusunda düşünen bu forumu okuyabilecek diğer kişileri düşünerek girdim araya.

Satın Neyir Sen,
Bitmiş bir ilişkiyi sürdürmek iki taraf içinde yıpratıcıdır ama boşanma sonunda ayakta kalmak için çok güçlü olmalısınız.
Geçenyıl kaldığımız otelde çok mutsuz bir bayanla tanışmıştık. Görüntüde çok mutlu görünen çifttiler. Bir gün sabah kahvaltısından sonra otelin lobisinde kahve içtik. Kadın inanılmaz şeyler anlattı. Arkadaşımla birlikte kadının yaşadıklarına isyan ettik. Aile baskısından hiç bir şey yapamıyor. Bu arada eşi mevsimlik işlerde çalışıyor gününü gün ediyor. Zavvallı kadın maddi ve manevi zorluklar altında ezilmiş ve yaşından daha yaşlı görünüyordu. Bizimle konuşmak belki bir çıkış yolu aramasından belkide caresizliktendi. Bir kaç ay sonra duydum ki boşanmış. Ve durumuda gayet iyi.. Hayata olumlu yönde bakmak lazım. Her olumsuz gelişme bir olumsuzluğa gebe değildir. Ama ne istiyorsan onu hayata geçir.
Hoşçakal

Alıntı:

---

gecem1970 rumuzlu üyeden alıntı

Boşanmasına nasıl engel olunur?

---

Sayın Gecem,
Evet eğitimli kendi ayaklarının üzerinde durabilen kendine güvenen biriyim.Bu evliliğe henüz kişiliğim oluşmadan,karakterim şekillenmeden onlar (Ailem)karar verip uyguladılar.Artık sıra bende farkındayım ! ancak ekonomik olarak toparlanmam gerektiğini düşünüyorum.Zira yıllarca maaşımı kendim çekemedim,onun tekelindeydi.Aile danışmanından bahsediyorsunuz,ailemi buna ikna etmem söz konusu bile olamaz,böyle bir şeyi asla kabul etmezler.Anladığım kadarıyla dış dünyanın dula bakış açısından kaynaklanan tehlikelerden korkuyorlar.Size bir şey diyeyim mi!şöyle bir öneri bile getirdiler,eğer yeniden evleneceksen boşan,evlenmeyeceksen kötü de olsa başında bir erkek bulunmalı önerisi…:kızgın: Şimdiye kadar yaşadıklarımı unutmam için yaşadığım süre kadar zaman geçmesi gerektiğini bir türlü onlara anlatamadım veya anlamak istemediler.

Konumum gereği bu şartların altında hala bocalıyorsam,ekonomik geliri olmayan eğitimi yetersiz veya engellenmiş ev hanımlarımıza ne demeli? Ne çıkarsa bahtına mı yakıştırması yoksa kaderin mecbursun yakıştırması mı demeli ? :(

Sevgili Nehir

Sana iki nacizane tavsiyem olacak eger kabul edersen. Birincisi sakin bir ortama çekil boş bir kagıda, eşinin şu an göremediğin, seni mutlu eden anları, çocuklarının doğumlarını, özel zamanlarınızı, beraber gittiginiz yerleri, kurdugunuz hayalleri yani seni mutlu eden tüm özelliklerini yaz. Bunları yazdıktan sonra defalarca oku. Belki okurken o kızgınlıgın gececek ve güleceksin. Sonrasında neden biz böyle olduk deyip kendini yada onu suclama. Siz herkesin yaptıgını yaptınız. Biz insanlar tüketmeyi çok severiz. Evliliklerimizi bile...Ve kendine bir süreç ver, yanlız kal kendinle. Kişisel gelişim kitapları oku bu dönemde. Sana birçok kitap önerebilirim.Yani ruhuna terapi yap. Eminimki yıprandın ve destek bekliyorsun. Önce ayaklarının üstünde durmalısın tek başına. Önce kendini, ruh halini toparlamaya ve hayatı her gün merhaba diyerek başlamayı ögren. Eminim ilk zamanlar zorlanacaksın. Kendin için yapmalısın. Bu sürec sana baglı. Kendini mutlu hissetmeye başladıgın anda eşinle bu durumu konuş. Ona kendinde yaptıgın güzel degişikleri ve gelişimleri anlat. Ve ondanda bunları bekledigini söyle. Sen sakin ve olumlu konuşursan, oda olumlu ve sakin olacaktır.

Bunları yaptın olmadımı. Br aile terapistine gitmeye ikna et eşini. Gelmezse tek başına git. Bu sana çok iyi gelecektir. Olaylara kendi pencerenden bakıyorsun. Her zaman madalyonun iki tarafı vardır. Öbür tarafını görmeye çalış.Yani aşık oldugun adam neden bu hale geldi. Hayat şartları her an degişebilir. Eşini tekrar yeniden sevmeye çalış.
İnan başarabilirsin yeterki bunu iste(Belkide evlatlarınız için..............)

Ben aile kavramına çok deger veririm. Her evlilikte senin durumuna düşen bircok insan tanıyorum. Olumlu düşünerek birçogu kurtarmıştır evliliğini ve şu an cokda mutludurlar. O isyankar, boşanacagım çekemem artık diyen, aglayan zırlayan insanlar şu an el ele liseli aşıklar gibi gezmektedirler.Bunu el ele vererek başarabilirsiniz. Her gecenin bir sabahı vardır unutma:)))))

Yani sonuç itibariyle sen elinden gelen herşeyi yap. Birgün herşeyi yaptım ama olmuyor dedigin yerde boşanırsan eger, vicdanen rahat olmalısın. Cünkü boşanan birçok kadın , hala bu vicdan muhasebesini yapmaktadır.Yeni bir hayat kuracaksan da ben elimden geleni yaptım diyerek mutlu olmalısın...

Keşkelerin olmasın hayatında..........

Bu aile senin aslında bize söz düşmez ama ailene tüm gücünle sahip çık.....
Çünkü aklın yol birdir...

Hayatımızda hicbir zaman mükemmel olamayız. Ne biz kadınlar nede erkekler.
Ben forum yazılarınızdan yıpratıcı bir sürecten gectiğinizi ve bunun agırlıgı ile yaşadıgınızı sezinliyorum.
Erkekler yapı olarak baskın kişiliklere sahiplerdir. Cünkü bunu ögretende malesef biz kadınlarız. Neden erkek evlatlarınıza bılaşık yıkatmıyor camaşır astırmıyor yada halı yıkama makinası ile halı temizletmiyor yada yemek yaptırmıyoruz. Siz ac tane erkek gördünüz çamaşır asan??Cünkü onlara bu olguyu dogurdugumuz andan itiaren yine biz kadınlar veriyoruz. Aslan oglum diyoruz, neden aslan kızım demiyoruz.

Yani bu egemenlikleri aileden geliyor bircok erkegin. Türk toplumu olarak bu bakış açısına sahibiz. Deger yargıları paslı çivilere benzer söküp atmak zordur.

Bu yüzden sadece ve sadece kendi ruh saglıgınızı düşünerek kendiniz için bişeyler yapın. Siz mutlu olursanız ışık saçacaksınız. Yüzünüzde emin olun gülümseme yer alacak. Cünkü isyan etmek kızmak kahırlanmak yerine mutlu olmayı ögrenmiş olacaksınız.

Sonrasında en saglıklı kararı alacaksınız zaten...
Hayatınızın tek sahibi sizsiniz.

Saygılar sunarım

Sayın nehir-sen,

Dante ;"Hayatındaki sorunların birgün kendiliğinden biteceğine inanan kişi, önündeki nehri geçebilmek için nehrin tükenmesini bekleyen kişi kadar akıllıdır." der.

Duruma kısa süreli depresyonlar, kimlik değişiminin olası negatif getirileri veya yavan bir karamsarlıkla bakmamak gerek. Mühim olan kişinin hayattaki verimlilğidir. Kendisine ve etrafındaki diğer insanlara dağıtabileceği enerjinin frenlenmesine mani olabilmektir.

Bu bağlamda naçizane tavsiyem, içinizden geleni fazla sorgulamadan yapmanızdır.

insan yaptıklarından değil, yapamadıklarından ötürü pişmanlık duyar...

Saygılarımla.

Boşanma kötü birşey midir? Kangren olan uzuv kesilmemeli midir?

Sayın nehir-sen;;
baoşanma tamamen hazır olmayı gerektiren bri süreç.
Zihnen ve malen hazırsanız durmayın. Bir evlilik kurtulacaksa boşanmadan sonrada doğru dialoglarla tekrar birliğinizi kurarsınız.

Önemli olan kararı almak ve hayata geçirmek.
Süreç zor ve sıkıntılı...

Sayılarla Çıkış Yolu

Eger "9" canlı olsaydın bile...

En fazla "8" kez kacabilirdin evlilikten (ölümden)...

Bilki "7" düvele sultan olsan dahi...

Yerin "6" mekân olacak sana...

En fazla "5" metre kumaş götürebileceksin...

KapatacaksIn "4" açsanda gözünü...

Bu dünya "3" günlük dünya...

Eşinin (Azrailin) yanında "2" kat olup yalvarsanda nafile...

Elbet "1" gün ayrılacaksın (öleceksin)...

İste o zaman herşey "0" dan başlayacak... :o

( e-posta/alıntıdır)

Sizi yönlendiremeyiz...