21. yüzyıla giremeyen meslek Avukatlık

Türkiye’de 53 bin avukat var. 34 hukuk fakültesi her yıl yaklaşık 8 bin 500 mezun veriyor. Geçen yıl mezun olanların 5 bin 500’ü, avukat olmak üzere staj yapıyor. Bir hukuk fakültesi mezunu, avukatlık yapmak istiyorsa, bulunduğu bölgedeki Baro’ya başvuruyor. 15 günlük askı süresi sonunda, Baro Yönetim Kurulu; Barolar Birliği ve Adalet Bakanlığı’nın onayını alarak, o kişinin stajyer avukat olarak alınmasına karar veriyor. Bir yıl sürecek staj süreci böyle başlıyor. Stajın ilk 6 ayı adliyelerde, diğer 6 ayı ise Baro’nun staj merkezindeki derslere katılarak ve bir avukatın yanında tamamlanıyor. Barolar Birliği, avukatlık ruhsatını düzenleyerek Adalet Bakanlığı’na gönderiliyor. Kanunda belirtilen yemini de eden kişi, mesleğe adım atmış oluyor. Peki ya sonra? Mesleğinin başındaki bir avukatı neler bekliyor? Önünde ne gibi seçenekler var? Deneyimli avukatların sorunları, değişmesi gerekenler neler? Bu soruların yanıtlarını İstanbul Barosu Başkanı Avukat Kazım Kolcuoğlu, avukatlar Adnan Ekinci, Ergin Cinmen ve Fikret İlkiz’e sorduk.

Avukatlık global bir meslek haline gelebilir mi?

AB entegrasyon süreci, hukuk sistemine de yenilikler getirecek. Kazım Kolcuoğlu, AB üyesi ülkelerdeki sistemi şöyle anlatıyor:

‘AB içinde avukatların lisanını çok iyi bilmek kaydıyla, her AB üyesi ülkenin avukatına, diğer AB üyesi ülkelerde avukatlık yapma olanağı tanındı. Onun da koşulları var, baroya bildirilmek, kayıt yaptırmak gibi. O koşulları yerine getirenler, AB üyesi ülkelerde de avukatlık yapabiliyor artık. Her ülkenin kendine göre bir hukuk sistemi var. Ama AB hukukunda, yavaş yavaş tüm ülkeleri kapsayacak biçimde düzenlemeler yapılıyor. Örneğin ticaret ve borçlar hukuku konusunda ortak bir yasa çalışması yapılıyor.’

Fikret İlkiz de, birliğe üye iki ayrı ülke arasındaki davaların, uluslararası sözleşmeler kanalıyla görülebileceğini söylüyor: ‘New York barosunda kayıtlı bir avukatın yapacağı işle, Türkiye’den New York’a ya da Paris’e giderek davaya girecek bir avukatın yasal konumu, yetkilerinin belirlenmesi noktasına gelindi artık. Bu anlaşmalar, kıta avrupası içinde sürekli kendilerini yenilemekte ve bu tür düzenlemeler yapılmakta. Uluslararası ceza mahkemesi göreve başladı. Demek ki bunlar artacak.’

ULUSLARARASI DAVALAR

Bir dava hangi ülkede görülüyorsa, o ülkenin hukuk kuralları esas alınıyor. Dolayısıyla, o ülkede avukatlık yetkisi bulunan kişilerin görev alması gerekiyor.

Bir de Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi gibi uluslararası sözleşmeler var. Bunlarla ilgili davaları, o sözleşmenin tarafı olan ülkelerdeki avukatlar açabiliyor. Ancak Türkiye vatandaşıysanız ve Fransa’da bir dava açacaksanız, Türkiye’de uluslararası hukuk alanlarında çalışan ve yabancı dil bilen avukatların çalıştığı bürolardan hizmet almak gerekiyor. Buralardaki avukatlar, başka ülkelerin hukuklarına vakıf kişilerden oluşuyor. Fikret İlkiz, Türkiye’de bu konuda bir sıkıntı olmadığını, her ilde böyle büroların bulunduğunu söylüyor. Bu avukatlar, uluslararası sözleşmelerden kaynaklanan itlafların çözümünde de görev alıyor. Uluslararası tahkim anlaşmalarıyla ilgili sözleşmeler, şirketlerin birleşmelerindeki sözleşmelerin yapılması ve anlaşmazlıkların çözülmesinde aha donanımlı oluyorlar.

Yabancı avukatlar Türkiye’de danışmanlık verebiliyor. Türk avukatlar da Avrupa’da Türk hukuku ve uluslararası hukukla ilgili danışmanlık hizmeti verebilir. Ancak avukat olmak için, koşulları yerine getirmek gerekiyor.

Olumsuz imaj: Yalancı, geveze, üçkağıtçı

Adnan Ekinci, mesleğin olumsuz imajını önemli bir sorun olarak görüyor:

‘Her mesleğin olumsuz yönleri vardır ama, sadece olumsuz yönleriyle tanınan başka bir meslek de yoktur herhalde. Avukatlar için 3 şey söylenir. Yalancı, geveze ve üçkağıtçı. Toplumsal algılama bu. Avukata, parayı veren düdüğü çalar, parayı almışsa suçluyu savunur, diye bakılır. Hukuk fakültesi öğrencileri de böyle düşünüyor. Bir avukatın kaç dosyası varsa onlarla uyur, kalkar, onlarla yer, onlarla çocuklarıyla oynar. Onların ağırlıklarını hep hisseder.’

Yeni bir avukatın önünde üç yol var

Avukatlık belgesini almış birinin önünde üç temel yol var:

1. Bir avukatlık bürosunda (ortak veya ücretli olarak) çalışmak. 2. Kendi bürosunu açmak. 3. Şirketlerde, devlet kurumlarında vb. ücretli olarak görev yapmak. Bunlara bağlı avukatlar deniyor.

Kurumsal bir büroda staj yapanlar, genellikle burada kalıyor, yani birinci yolu tercih ediyor. Adnan Ekinci’ye göre kendi bürosunu açarak, ‘yüzme öğrenmek için kendini suya bırakanların’ sayısı az. ‘Daha çok bir avukatlık bürosunda çalışarak deneyim kazanma, özgüven sağlama yaygın. Çünkü mezunlar, pratik konusunda hiçbir şey bilmiyorlar’ diyor. Yeni mezunların başarılarında, çevrelerinin genişliği önemli.

Ekinci, bağlı avukatların birçok sorunları olduğunu anlatıyor: ‘Şirket veya kamu kurumunda çalışanlar, bir açmaz içindeler. Sadece bir piyon olmaktan kaynaklanan, avukatlığın doğasına ayrıkı bir durum var orada. Bağlı avukatın birey olarak özgün iradesi yok. Kamu avukatları arasında odası, masası olmayanlar var.’

Fakültelerde öğrenci çok hoca yok

Kazım Kolcuoğlu, Türkiye’deki 34 hukuk fakültesinde yeterli sayıda öğretim üyesi olmadığını söylüyor: ‘Bir fakültede 50’nin üzerinde profesör olması gerekirken, bazı fakülteler 10-13 profesörle eğitim veriyor. Bazı fakülteler, diğer 4-5 fakülteye de ismini yazdıran profesörlerden oluşuyor.’

Ergin Cinmen de, ‘Bakkal dükkanı açılır gibi hukuk fakültesi açılması son derece yanlış’ diyor. ‘Sineması, tiyatrosu, hocaları olması lazım. Bazı hukuk fakültelerinde avukatlar ders veriyor. Bazılarına İstanbul, Ankara’dan hocalar uçakla gidip geliyor. 7 yıl önce Antalya’da bir hukuk fakültesine, İstanbul’dan telefonla ders veriliyordu.’

Şirketleşme neden tutmadı?

ABD ve Avrupa’da yaygın olan avukatlık şirketleri, 2001 yılında kabul edilen yasayla, Türkiye’de de kurulabiliyor. Bunların sayısı henüz 10’u geçmiyor. Kazım Kolcuoğlu, şirketleşmenin Türkiye’de artmamasının nedenini ‘Vatandaşlarımız tanıdığı avukatın her şeyi yapmasını istiyor. Ortaklık kültürü de çok fazla gelişmiş değil’ diye açıklıyor.

Uzmanlık alanı bir muamma, çünkü reklam yasağına giriyor

Avukatlıkta, çoğu meslekte olduğu gibi bir kariyer haritası yok. Fikret İlkiz, avukatların kariyer yolunu şöyle anlatıyor: ‘Bazı avukatların benzer davalara daha fazla girdiklerini, bazı davalarda giderek bilirkişi hüviyetini kazandıklarını görürsünüz. Bunlar artık o konularda bilinen isimler haline gelebilir. Kamuoyunda ağır ceza, medya, ceza avukatı diye bilinirler.’

Kuşkusuz belli bir konuda uzman olarak herkesin tanıdığı avukatlar var. Ama kanuna göre avukatların tabelalarındaki avukat sıfatının önüne ‘ağır ceza avukatı’, ‘boşanma avukatı’ gibi sıfatlar eklemeleri yasak. Bazı avukatlar bu yasağı doğru, bazıları yanlış buluyor. İşte görüşler:

YASAK DOĞRU DİYENLER

Fikret İlkiz

‘Bir avukatın kartvizitine ceza avukatı diye yazdırmasına gerek yok. Biz avukatlar arasında bir fark yoktur çünkü.’

Ergin Cinmen

‘Reklam yasağı aslında doğru bir şeydir. Avukatlık ticari bir faaliyet değildir. Dolayısıyla bu mesleği o kadar fazla reklam girdabına sokmamak gerekir.’

YASAK ESKİMİŞ DİYENLER

Kazım Kolcuoğlu

‘Gelecekte uzmanlık alanları belirtilecek. Dünyada bu uygulama var. Herkesin kendi alanını açıklama hakkı olması gerekiyor. Vatandaşların da bu konuda bilgilenme hakları var çünkü. Avukatlık Yasası değişiklik taslak çalışmalarında, tüm bu düzenlemeler yapılacak.’

Adnan Ekinci

‘Mevcut Avukatlık Kanunu çok tutucu. 10 yıl içinde çok değişecek. Bir insanın ben ceza avukatıyım diye kendini tanımlaması kadar doğal bir şey olamaz. İkincisi, çok işlevsel. Bir avukat tutacak olsanız, deneyimli kişiyi tabelaya bakıp da bulma şansınız yok.’

Yüksek lisans yapmak veya yapmamak

Bir avukatın meslekte deneyim kazanması mı daha işlevseldir, yoksa yüksek lisans, doktora gibi akademik eğitimlerle kendisini geliştirmesi mi? Bu konuda farklı görüşler var.

Adnan Ekinci

‘Mesleğe katkısı ya hiç yok, ya çok az. Kişi ona vereceği zamanı mesleğe başlayıp bir alanda kendini yetiştirmeye, o alandaki yargıtay kararlarını ve kitapları okumaya ayırsa, o konuda danışılan kişi olmaya başlayabilir. Avukatlık mesleği yapanların şuna karar vermeleri gerekiyor: Ben bu mesleği yapacak mıyım? Yoksa, çocuk da yaparım kariyer de der gibi, avukatlık da yapacağım kariyer de kuralı çok işleyen bir şey değil.’

Ergin Cinmen

‘Yüksek lisans ve doktora her zaman işlevseldir.’

Fikret İlkiz

‘Yüksek lisans, doktora veya deneyim kazanmak, kişilere bağlı bir tercih meselesidir ama ben Türkiye’deki mevcut 4 yıllık hukuk eğitiminin yeterli olmadığı görüşündeyim. Tüm avukatların en azından yüksek lisans yapması gerektiğini düşünüyorum.’

Emekli avukata 500 YTL maaş

Kazım Kolcuoğlu, ‘Avukatların sosyal güvenlikleri sağlanmış değil’ diyor. ‘Emekli oldukları zaman, 500 YTL alıyor. O para, bu konudaki dergi veya gazeteleri bile takip etmeye yetmez. Avukatların, en azından hakimler kadar bir emeklilik aylığı almaları gerekli. SSK’ya topluluk sigortasıyla bağlılar. Bu sorun çözüme kavuşturulmalı.’

Admin NOT: Basından alınan bu yazının kaynağı malesef bulunamamıştır.

Reklam yasağı yönetmeliği ile ilgili olarak ve özellikle avukatlara ait internet sitelerindeki bazı ibarelerden dolayı meslektaşlarımızın tahkikat geçirdiği gözlemlenmektedir.

Avukatlık ticari bir faaliyet olmamasına rağmen kanımca, numerus clausus (sınırlı sayıda) sayılan ve sınırlandırılmış olan; Avukatın kimlik bilgileri, resimi, özgeçmişi ve iletişim bilgilerinin dışındaki yazıların reklam olarak algılanması yolundaki geniş yorum son derece yanlıştır ve maksadını aşmaktadır.

En çok rastlanılan yasak ihlali; Avukatın "faaliyet alanlarını" sitesinde belirtmesidir. Oysa bir avukatın hangi işlerde uzman olduğunu ve dolayısıyla bunlar dışında kalan alanlarda çalışması olmadığını belirlemiş olmasını reklam olarak algılamak mesleği çağın gerisine itmekten başka bir şey değildir.
Avukatın veya hukuk bürosunun bilgisi dahilindeki, sıklıkla uyguladığı, pratisyeni ve uzmanı olduğu alanları belirlemiş olması ve bunları internet sitesinde yazması reklam olarak nitelendirilmemelidir. Bu esasen doğruluk, dürüstlük yemini etmiş bir avukatın görevi ve hakkıdır.

Vatandaşımız sıklıkla sorar; "Ne avukatısınız?"... Meslekte uzmanlaşmayı, faaliyet alanlarının belirlenmiş olmasını toplumumuz da benimsemişken ve bunu avukatından beklerken, Barolarımızın bunu bir ihlal olarak algılaması olması gereken hukuk ile olan hukuk arasındaki çok büyük bir çelişkidir.

İnternette bir siteniz var ve örneğin adresi size çok yakın bir kişi sizden randevu isteyip, görüşmek istiyor. Uzmanlık alanlarınız ise belirsiz. Aslında siz sadece iş hukuku davalarında uzmanlaşmış, diğer hukuk dallarına fazla eğilmemiş bir avukatsınız. Kişi büronuza geliyor ve boşanma hukukundan sorular sormaya başlıyor.
1- Ben boşanma davalarına bakmıyorum (Kişi içinden; "Bu avukat iyi bir avukat değil, baksana boşanma davalarından dahi anlamıyor, buna iş davası bile verilmez..." diyor.
2- Kişi; "Bu avukat benim davamı almak istemiyor"
3- Kişi; "Sırf avukatlık ücretini yükseltmek için ben bu davalara bakmam diyor"...
tarzında saiklere girerek büronuzu terkediyor. Danışma ücreti alındıysa danışana, alınmadıysa da sizin zamanınıza yazık oluyor.
Yine bunun gibi aslında daha önce hiç tatbik etmediğimiz, yoğun uzmanlık gerektiren ihtilaflarda sırf müvekkilleri kırmamak için aldığımız davalar da bir başka konu.

İnternet sitelerinde çalışma bölgelerinin belirtilmesi;
Sitelerinde bir bölgenin sınırlandırılarak o bölgede faaliyet gösterildiği hususunun belirlenmesi bazılarına göre yine ihlal kabul ediliyor. Örneğin Antalyada bürosu olan bir avukatın "Antalya ve Akdeniz bölgesindeki davalara bakabiliriz" demesi bazı düşünürler tarafından ihlal olarak kabul ediliyor.
Oysa bir avukatın ben bu bölgedeki davalara bakarım demesi, onun bölge dışına çıkmayacağını, örneğin onun diğer bölgelerdeki davalara ve icra takiplerine gitmeyeceğini de belirliyor. Son derece doğal bir hak olan bu durumu "Akdeniz bölgesi benden sorulur, buradaki TÜM davalara ben bakarım" şeklinde algılamak abesle iştigaldir.

Arama motorları: Bugün için arama motorları robotları, siteleri kendileri de bulup taramaktadır. Sadece müvekkillerine özel bir site yapan avukat istemese de arama motorları sonuçlarında çıkabilmektedir. (Bunu engellemenin yolu robots.txt dosyasından yasaklama yapmaktır ki bunu herkesin bilmeyebileceğini de kabul etmek gerekir, aynı şekilde bu dosyaya bakmadan tarayan arama motorları da vardır). Aslında sadece müvekkilleri için sitesini yapan (sanal ofis uygulamaları da dahil) avukatın faaliyet alanlarını ve faaliyet bölgesini belirtmiş olması ve sitesinin isteği dışında arama motorlarınca taranması neticesinde reklam yasağını kasten ihlal etmediği anlamına gelir.

Her neresinden bakarsak bakalım, bugün için mesleğinin sınırlarını çizemeyen, uluslararası ve şehirlerarası talepleri kabul edip, edemeyeceği belirsiz, 118 telefon rehberi işlevinden bir adım dahi ileri gidemeyen avukatlık siteleriyle karşı karşıyayız. Bu konuda acil bir düzenleme yapılması ve sınırların net bir şekilde çizilmesi, internet üzerindeki her davranışın "reklam ve ün kazanmaya yöneliktir" karinesi olarak algılanmaktan vazgeçilmesi gerekmektedir.
Unutulmamalıdır ki, İnternet TV. değildir, gazete değildir. İnternet'in sloganı "sen nereye istersen oraya götürürüm" olduğundan, izleyici tarafından istenilmediği sürece hiçbir site ziyaret edilmediğinden her davranışı kamuya yönelik reklam olarak nitelendirmek yerinde değildir.

Bununla birlikte;
- En hızlı davalar büromuzca görülmektedir,
- Damping, Mayıs ayı boyunca tüm dava ve icra takiplerinizde %30 Bahar indirimi,
- Türkiye'nin ve Ege'nin en iyi hukuk bürosu...
- X Holding, Y AŞ, Z ünlüsünü referans göstermek...
gibi övücü, yüceltici ve diğer meslektaşlarından daha iyi olduğunu iddia eden reklamlara da doğal olarak hayır demekteyiz.

Türkiye Barolar Birliği ve Barolardan bir talebim var;

"Reklam yasağı yönetmeliğine Uygun olmadığını düşündüğünüz sitelerin sahiplerini, öncelikle uyarınız, verdiğiniz süre içinde bahse konu ihlal giderilmedi ise o zaman soruşturma açınız"

Bu uyarıyı e-posta yoluyla yapmak dahi yeterlidir, bir çok hukukçu web yayıncılığı hakkında teknik bilgiye sahip değildir. Avukatlara ait sitelerin çoğu tasarım şirketleri tarafından yapılmaktadır, hatta öyle ki çoğunun içeriği yine bu şirketler tarafından yazılmaktadır. Durum böyle olunca, teknik bilgi yetersizliği nedeniyle kendi sitesine dahi müdahale edemeyen avukatların doğrudan soruşturma yerine öncelikle e-posta yoluyla uyarılması, direngen (mütemerrid) avukatın soruşturmaya tabi tutulması hakkaniyete ve mesleki dayanışmaya daha uygun olacaktır.
Dikkat edilirse basın, yayın organlarında ve iş yaşamlarında reklam hususunda son derecede titiz ve kurallara uygun davranan avukatların, internet siteleri konusunda yeterli bilgiye sahip olamamaları nedeniyle hataya düşmelerini doğal karşılamak, reklam verme kastının varlığı konusunda ciddi şüpheler duyulmadıkça soruşturma açmamak gerekir.

Şahsen benim sitem www.pazarbasi.av.tr , sevgili arkadaşım Av.Nezih Dağdeviren uyarmasa idi hala "Bugün seçim olsa hangi partiye oy verirdiniz" anketi anasayfada 1-2 yıldır yayınlanıyor olacaktı. Oysa ben onun anket kodunu test etmek için kodlamayı yapan firma tarafından deneme amaçlı olarak konulduğunu çoktan unutmuştum. Neyse ki konu herhangi bir uyarı veya soruşturmaya tabi tutulmadan tarafımdan düzeltildi.

Doğal olarak biz avukatlar gerçekten webden anlamıyoruz, daha doğrusu web sitesi yapmak ve içeriğine neler yazacağımız konusunda çok kararsız kalıyoruz.
Adminin belirttiği gibi MÜYAP bile ihlal gördüğünde önce site sahibine e-mail yoluyla, ihlal unsurunu kaldırmasını ihtar ediyor ve bundan sonra yasal işlemlere başlıyor. Barolarımızdan da buna benzer bir uygulama yapılması halinde biz internet sitesi sahibi avukatlar hiçbir reklam kastımız olmamasına rağmen mağdur olmayacağımız gibi Baroların üzerlerinden de bu yük kalkacaktır. Bu konuda Baro Bilişim komisyonlarından daha yapıcı rol üstlenmelerini şahsen rica ediyorum. Kurallara uymamakta ısrarcı olan avukat var ise (ki eminim ki yok, bizler bu hususta çok hassasız) o zaman tıpkı MÜYAP gibi Baro Kararıyla erişime dahi kapatma yaptırımı (Türk Telekom marifetiyle) uygulanmasına hiçbir itirazım yoktur.
Saygılarımla.

Uygulamada en çok karşımıza çıkan husus, avukatların faaliyet alanlarının coğrafi olarak belirtmelerinin reklam kapsamına girip girmediğidir.

Kanımca, Avukatlık Kanunu’nun 66. maddesinin ikinci cümlesinde yer alan “Bir baro levhasına yazılmış olan avukat, sürekli olmamak şartiyle, memleketin her yerinde avukatlık yapmaya yetkilidir.” hükmü ile avukatların çalışabileceği görev alanı geniş bir şekilde belirtilmiş iken, bu son derece geniş kapsamlı ifadeyi kısıtlayarak ve sınırlandırarak “Sadece şu bölgede, şu ilde hizmet veririm.” demek, iş sağlama, reklam yapma ve haksız rekabet etme kapsamı içinde değerlendirilemez, değerlendirilmemelidir. Bilakis, iş azaltma, iş sınırlandırma saiki ile eklenmiş bunun gibi bir ibare sayesinde Türkiye’nin bir diğer ucundan yapılan herhangi bir iş teklifinin önüne geçildiği düşünülmeli, reklam olarak nitelendirilmemelidir.

Reklam yasağı mevcut mevzuatımızla uygulanmaya devam edecek olursa, birçok meslektaşımızın gereksiz ve de haksız yere sorumluluk altına gireceği muhakkaktır. av.tr uzantılı web sitesi oluşturmaya yasa ile izin verilmeden önce, konunun görüşülmesi ve buna ilişkin yasal düzenlemenin yapılması gerekirken maalesef ki üzerinde hiç durulmamış, dolayısıyla mevcut uygulama çağın gerisinde kalmıştır. Bu nedenle hukukçular olarak internet çağı dediğimiz günümüzde son derece önem arz eden bu konunun üzerinde durmamız, görüş ve bilgilerimizi ilgili yerlere ulaştırmamız ve konuyu kararlılıkla takip etmemiz gerekmektedir.


Aksi takdirde, mevcut mevzuat ile avukatlara av.tr uzantılı web sitesi açma izni verilmemesi daha yerinde bir uygulama olacaktır. Zira, bu şartlarda bir avukatın web sitesinin olması hiçbir anlam ifade etmediği gibi, hak edilmeyen çeşitli yaptırımlarla meslektaşlarımızı meslekten uzaklaştırma, soğutma gibi olumsuz sonuçlar doğurmaktadır.

Peki şu linke ne dersiniz?
http://web9.kariyer.net/JobSearch/fi...d=&firma=11320

Metini de reklam ilanın değişmesi veya silinmesi ihtimaline karşı aynen aşağıya ekliyorum.

Alıntı:

---

Muhammet Aksan Hukuk Bürosu


Aksan Hukuk Bürosu 1984 yılında İstanbul’da kurulmuş olup, kurulduğu günden itibaren büyüyerek bugün 4’ü ortak olmak üzere 32 avukat ve stajyeri, 7 idari personeli ile sadece ülkemizde değil yurtdışında da kendine önemli bir yer edinmeyi başarmış bir büro haline gelmiştir.


Aksan Hukuk Bürosu, başta Ankara, İzmir, Bursa, Antalya, Adana ve Kayseri olmak üzere Türkiye’nin birçok ilinde birlikte çalıştığı danışman hukuk bürolarının yanında yurtdışında da Amerika Birleşik Devletleri, İngiltere, İsviçre, Almanya, İtalya, Birleşik Arap Emirlikleri ve Kuveyt gibi ülkelerde de çeşitli hukuk büroları ile ortak olarak çalışmaktadır. Bu bağlamda, büromuz hali hazırda gerek yurt içi ve gerekse de yurt dışı menşeili müvekkillerine etkin ve efektif bir biçimde hizmet vermektedir.


Ayrıca Aksan Hukuk Bürosu, kardeş kuruluşu Aksan Marka Patent Danışmanlık A.Ş. vasıtasıyla müvekkillerinin fikri mülkiyet haklarının etkin bir şekilde korunmasına yardımcı olmaktadır.


Günümüz Türkiyesi’nin ve dünyasının gelişen ve değişen ihtiyaçlarına cevap verebilmek amacı ile Aksan Hukuk Bürosu bünyesinde, konusunda uzman avukatlardan oluşan çeşitli departmanlar kurulmuştur. Bu çerçevede büromuz, 5 ana departman (Uluslararası Hukuk Departmanı, Danışmanlık Departmanı, Dava Departmanı, İcra Departmanı, Fikri Mülkiyet Departmanı) bu departmanların alt komisyonları (Sigorta Hukuku, Bankacılık ve Finans Hukuku, Ticari Sözleşmeler, Vergi Hukuku, Deniz Ticaret Hukuku vs.) ile faaliyet göstermektedir.

---

Örnek olarak yukarıda verdiğim linkteki olay reklamın ta kendisidir.

Ama sayın meslektaşımın belirttiği hususlar ise tamamen yerindedir. Bölge tanımlamak kanımca da tek başına reklam olarak algılanamaz. Bir avukatın, Avukatlık yasasında her yerde dava takip edebileceğine hükmedildiğine göre bunun artık beyan edilmesini reklam olarak algılamak mümkün değildir.

Ancak yukarıdaki örnekteki gibi kendini devasa bir hukuk bürosu ağı şeklinde lanse etmek, her ilde, ülkede, tüm dünyada ortak avukatlarının olduğunu beyan etmek, üstüne üstlük departmanlar türetmek reklamın ta kendisidir. Üstelik dikkatli okuyunca her kelimenin bariz reklam amaçlı olduğu da açıkça anlaşılmaktadır.
Not: Bu reklam kariyet.net sitesinin hukuk ilanlarından alınmıştır. Aslında o bölüme avukat arayan firmalar veya stajer avukat arayan avukatlar ilan verirken, bahse konu FİRMA , kendi av.tr uzantılı sitesi dışındaki bir kariyer/ilan sitesinde kendi tanıtımını yapmıştır. Biraz daha araştıranlar yurtdışındaki reklamlarına da ulaşabilir... İşte Türkiye Barolar Birliğinin ve Baroların dur demesi gerektiği REKLAMLAR bunlardır.

Gerçekten tek başına bölge tanımlamayı reklam olarak nitelendirmek pek adil görünmüyor. Avukat pekala nerelerde çalışabileceğini, şehir dışından dava alıp alamayacağını sınırlamak isteyebilir.
Yoksa şöyle mi yazmalı? "marmara bölgesi dışındaki davalara bakmamaktayım..." (kanuna karşı hile)

Açıkçası benim teklifim, üniversitelerin reklam, basın, yayın halkla ilişkiler uzmanlarından "reklam nedir, ne değildir" konularında fikir alınarak, bu husustaki avukatlık mevzuatının çağa uygun hale getirilmesidir. Bunu yaparken haksız rekabet teşkil etmemek ve bu saygın mesleğin ticari bir meslek olmadığı lazımeleri ile de uyumlu olması gereken bir çalışma yapılabilirse, hem etik hem de yasal düzenleme yeni çağa yakışır hale gelecektir.

Yoksa İstanbul bölgesi denildiği anda ŞEKLİ SUÇ (reklam) oluşmuştur demek açıkçası insafsızlıktır.

Konu ilginç geldi, umarım düşüncelerim garip gelmez sizlere,

Avukatlar neden reklam yapmamalıdır / vermemelidir ? Avukatlık Kanunu 55. madde gereğince diyecekseniz o kadarını biliyorum. O zaman şöyle sorayım: Avukatlık Kanunu 55. maddesi ile niye reklam yasağı konulmasına ihtiyaç duyulmuştur? Avukat Devlet Memuru mudur ki reklam veremesin? Var mı Devletin bir güvencesi bu insanlara?

Arkadaşlar kırılmayın bana ama avukat tüccardır, hizmetini bilgisini satar (toplumda yerleşmiş genel tüccar tipolojisi anlamında söylemiyorum) aynı doktorlar gibi veya diğer serbest meslek erbabları gibi... Alın size 1136'nın yürürlüğe girdiği sene 1969'da (neredeyse 40 yıl olmuş) var olmayan bir Kanun, bugün var ama, 4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun :
.

Alıntı:

---

AYIPLI HİZMET
Madde 4/A - (Ek madde: 06/03/2003 - 4822 S.K./5. md.)
Sağlayıcı tarafından bildirilen reklam ve ilanlarında veya standardında veya teknik kuralında tespit edilen nitelik veya niteliği etkileyen niceliğine aykırı olan ya da yararlanma amacı bakımından değerini veya tüketicinin ondan beklediği faydaları azaltan veya ortadan kaldıran maddi, hukuki veya ekonomik eksiklikler içeren hizmetler, ayıplı hizmet olarak kabul edilir.
Tüketici, hizmetin ifa edildiği tarihten itibaren otuz gün içerisinde bu ayıbı sağlayıcıya bildirmekle yükümlüdür. Tüketici bu durumda, sözleşmeden dönme, hizmetin yeniden görülmesi veya ayıp oranında bedel indirimi haklarına sahiptir. Tüketicinin sözleşmeyi sona erdirmesi, durumun gereği olarak haklı görülemiyorsa, bedelden indirim ile yetinilir. Tüketici, bu seçimlik haklarından biri ile birlikte 4 üncü maddede belirtilen şartlar çerçevesinde tazminat da isteyebilir. Sağlayıcı, tüketicinin seçtiği bu talebi yerine getirmekle yükümlüdür.
Sağlayıcı, bayi, acente ve 10 uncu maddenin beşinci fıkrasına göre kredi veren, ayıplı hizmetten ve ayıplı hizmetin neden olduğu her türlü zarardan ve tüketicinin bu maddede yer alan seçimlik haklarından dolayı müteselsilen sorumludur. Sunulan hizmetin ayıplı olduğunun bilinmemesi bu sorumluluğu ortadan kaldırmaz.
Daha uzun bir süre için garanti verilmemiş ise, ayıp daha sonra ortaya çıkmış olsa bile ayıplı hizmetten dolayı yapılacak talepler hizmetin ifasından itibaren iki yıllık zamanaşımına tabidir. Ayıplı hizmetin neden olduğu her türlü zararlardan dolayı yapılacak talepler ise üç yıllık zamanaşımına tabidir. Ancak, sunulan hizmetin ayıbı, tüketiciden sağlayıcının ağır kusuru veya hile ile gizlenmişse zamanaşımı süresinden yararlanılamaz.
Ayıplı hizmetin neden olduğu zararlardan sorumluluğa ilişkin hükümler dışında, ayıplı olduğu bilinerek edinilen hizmetler hakkında yukarıdaki hükümler uygulanmaz.
Bu hükümler, hizmet sağlamaya ilişkin her türlü tüketici işleminde de uygulanır.

TİCARİ REKLAMLAR VE İLANLAR
Madde 16 - (Değişik madde: 06/03/2003 - 4822 S.K./23. md.)
Ticari reklam ve ilanların kanunlara, Reklam Kurulunca belirlenen ilkelere, genel ahlaka, kamu düzenine, kişilik haklarına uygun, dürüst ve doğru olmaları esastır.
Tüketiciyi aldatıcı, yanıltıcı veya onun tecrübe ve bilgi noksanlıklarını istismar edici, tüketicinin can ve mal güvenliğini tehlikeye düşürücü, şiddet hareketlerini ve suç işlemeyi özendirici, kamu sağlığını bozucu, hastaları, yaşlıları, çocukları ve özürlüleri istismar edici reklam ve ilanlar ve örtülü reklam yapılamaz.
Aynı ihtiyaçları karşılayan ya da aynı amaca yönelik rakip mal ve hizmetlerin karşılaştırmalı reklamları yapılabilir.
Reklam veren, ticari reklam veya ilanda yer alan somut iddiaları ispatla yükümlüdür.
Reklam verenler, reklamcılar ve mecra kuruluşları bu madde hükümlerine uymakla yükümlüdürler.

---

Sorarım sizlere Barolar üyelerine mi güvenmiyorlar, bu Kanunu dolarlar bir tarafından diye, yoksa kendilerine mi, denetleyemeyiz bize çok iş çıkar diye?!!!

Selamlar,

Sayın Harun Gür, biz sizin aslında çok doğru olarak tespit edebildiğiniz "bilgi satışı" yani yurtdışında profesyonel mesleklerden sayılan avukatlığı ticaret olarak sınıflandırmaktan korkuyoruz. Doğrudur, bir hizmet sektörüdür. Üstelik bahsettiğiniz Tüketiciyi koruma kanunu gibi bir koruyucu varken en azından bizim mevzuatımızın da buna paralel olmasında fayda vardır. Ancak sanırım böyle bir düşünce kaynar sudan, donma noktasına yaklaşmış suya atılmaya benzer. Henüz internete bile TUKAKA diye bakan bazı meslektaşlarımız, kurumlarımız varken suyu ılıtmak lazım diye düşünüyorum.

Diğer taraftan hangimizin tabelasına müvekkil geliyor? Hangi müvekkil adayı reklamlara bakarak avukat seçer ki? Neredeyse tüm avukatların müvekkilleri aslında hep referansla yani tavsiye ile bizlere gelir. Öncelikle karşılıklı dayanışma, sıcak temas ve güven ilişkisine dayanan bu avukat-müvekkil ilişkisi öyle internet reklamlarıyla, gazete ilanlarıyla kurulabilecek bir ilişki değil. Ve işin aslı bunu ne müvekkil ne de avukat istiyor. Yanlış bilinenin tam aksine aslında biz avukatların da müvekkillere güvenmesinin bu meslekte çok önemli olduğunu, reklam ile gelen müvekkile şüphe ile baktığımızı bizimle aynı mesleği yapanlar bilmiyor mu? Kimi kandırıyoruz?

1- Ülkede yargı bağımsız değil, olamıyor, olunması istenmiyor,
2- Türkiye Barolar Birliği bağımsız değil. Neden mi? Kendi başına kanun çıkarabilir mi? Hayır... Adalet bakanlığı ne isterse o olur ve oluyor.

Bu durumda özgür olmayan ve hareketleri sürekli kısıtlanan barolar birliği kendi kendine oturup nasıl bir düzenleme yapsın. Eh işte etik kurallar (ve etil kurullar) vs. disiplin kuralları türetip bunlarla oynanmasına izin veriliyor.
TBB'deki üyeler kim? Avukat. Sizce sahiden hiç avukatlıktan haberleri yok mu? Var. Ama elleri kolları bağlı. Ama diğer taraftan da onların da bari biz de bu ezikliğimizin acısını şu avukatlardan çıkaralım tarzındaki icraatlarından vazgeçmeleri lazım. Öncelikle kendi meslektaşları hakkında karar verdiklerini, dosyalara kağıt parçası olarak bakmamaları gerektiğini vurgulamak lazım.

Sayın illegal, son zamanlarda internetin ilgi görmesiyle bu konulara ilgi çok arttı. Ülkemizde internetten ve bilişim hukukundan anlayan avukat/hukukçu sayısının çok az olduğunu kabul etmek zorundayız. Yine bir avukat topluluğu olan TBB de dolayısıyle bundan etkileniyor olabilir. Bu da son derece doğal. Bu konuda sınırlı sayıdaki kişilerle fikir alış verişinde bulunarak, çok rahatlıkla bir düzenleme yapmak mümkün. Ama uzaktan izlediğim kadarıyla bildiğini söyleyen ama hiçbir şey bilmeyenlerin yanlış yönlendirmeleriyle yanlış uygulamalar doğabiliyor. Burada bizlere düşen şey eleştirmek değil, doğruyu göstermektir.
Konu Reklam-Tanıtım-Meslek şerefi üçgeninde ele alınarak rahatlıkla çözümlenebilecek bir meseledir.

Avukatın reklamı bence davalarda aldığı sonuçlardır. Yönetimin de dediği gibi hiç bir müvekkil avukat levhasına bakıp aa şu işhanında bir avukat varmış girip bir konuşayım bakayım diye gelmez. Referansla, tanıdık aracılığıyla gelir yani.
Şimdi düşünün avukatların gazete ilanı verdiklerini; "EN GÜÇ BOŞANMA DAVALARI BİR CELSEDE LEHİNİZE BİTİRİLİR" mi diyecek?:) Ya da "İKİ KİŞİYİ KASTEN VURAN İKİ AYDA ÇIKARILIR" mi diyecek?:) Ne diyecek nasıl reklam yapacak? Bunu savunan varsa nasıl reklam yapılacağını da açıklasın!

İtina ile ipten adam alınır:)

Gerçekten dikkatle izliyorum. Birileri oturup düşünüyor. Felaket senaryoları türetip, olmuş gibi tedbirler, düzenlemeler, kurallar türetiyor. Sonra biz de inanıyoruz saf saf.
Hangi avukat verdiği reklama gelenle hiç tereddütsüz çalışır ki?
Siz istediğiniz kadar reklam yapın, ilan verin. Şunu bilmeliyiz ki toplum kendisinin kabahatlerini kapatıp, davayı kazanamayan avukata iyi avukat değil diyor. Yakında yeni bir slogan çıkarsa şaşırmayın;
"Hiç iş almayan avukat iyi avukattır" (Dikkat bu bir latifedir)

Alıntı:

---

admin rumuzlu üyeden alıntı

"bilgi satışı" yani yurtdışında profesyonel mesleklerden sayılan avukatlığı ticaret olarak sınıflandırmaktan korkuyoruz. Doğrudur, bir hizmet sektörüdür. Üstelik bahsettiğiniz Tüketiciyi koruma kanunu gibi bir koruyucu varken en azından bizim mevzuatımızın da buna paralel olmasında fayda vardır. Ancak sanırım böyle bir düşünce kaynar sudan, donma noktasına yaklaşmış suya atılmaya benzer. Henüz internete bile TUKAKA diye bakan bazı meslektaşlarımız, kurumlarımız varken suyu ılıtmak lazım diye düşünüyorum.

---

Sayın Admin'in bu görüşlerine tamamı ile katılıyorum.
Büyük bir kitle, henüz, avukatların iletişim bilgilerine, Barolar Birliği veya ilgili Baro sayfasından ulaşılabileceği bilgisine dahi sahip değil iken, reklam yasağının bir anda kaldırılması gerçekten de, yasağın düzenlenmesi amacını haklı çıkaracak boyutlara gelebilir.
Ne var ki, mevcut düzenleme, gerek yasağın uygulanamamasından dolayı ve gerekse yasağın, mesleğin niteliği ve gereklerinin çok gerisinde kalmış olmasından dolayı, yasağın da işlevselliğini ortadan kaldırmaktadır.
Sayın Av.Dilek Kuzulu Yüksel'in çok net açıkladığı üzere, avukatın çalışma alanını belirtmesi veya avukatın uzmanlık alanını belirtmesi, nasıl olur da reklam yasağı kapsamında değerlendirilmektedir, bunu anlamak güç.
Sanıyorum, yasak hakkında kademeli olarak yapılacak değişiklik-düzenlemelerde, başlangıç noktası tanıtım ile reklam ayrımının ortaya konması olmalıdır.

Mesleği ticarileştirmemek şart, mesleğin onurunu korumak şart, avukatın yetenek ve bilgisinin reklamın üstünde kalmasını sağlamak da şart ama dikkat edin REKLAM diyorum. Avukatlıkta Reklamın sakıncalarını dahi tartışmak abesle iştigal. Ama sayın Av.Esin Kılıç Erdoğan'ın da belirttiği gibi, reklam ile tanıtım arasındaki o ince çizgiyi çizmek zorundayız.
Çünkü birçok meslektaşın REKLAM yapma kastı olmadığı halde, kendini ifade ettiğini düşünerek yaptığı basit tanıtımlar dahi muhafazakar ve hepten reddiyatçı bir düşünceyle kötüye yoruluyor. Bu düşünceden arınmak da şart. Her hareket reklam değil, her hareket de tanıtım değil. Hep tekrar ediyoruz belki, amaç ben bu işleri yapabilirim ve şurada yapabilirim demek ise reklam olamaz.
Hemen örnek veriyorum. "Ben Mali Hukukta yüksek lisans yaptım, Vergi Hukuku, Vergi cezaları, Evrakta sahtecilik ve Vergi kaçakçılığı konusunda UZMANIM" demek bence reklam olarak algılanamaz.
Ama "Ben mali hukuk, ticaret, boşanma, ceza, şirket ihtilafları, bilimum alacak işleriniz, kaçakçılık davaları, deniz hukuku, uluslararası ihtilaflar... vs. vs" gibi tabiri caiz ise her telden çalmaya başlarsa o zaman bunu reklam olarak nitelendirilebiliriz. Çünkü artık amaç faaliyetin sınırlandırılması, daraltılması değil, bilakis yelpaze genişletilerek ben her işte uzmanım, İCAPTA bulunuyorum hadi KABUL edin demektir ki bu da kanımca reklamdır.
Özetle ve kanımca, faaliyet veya bölge daraltılarak sınırlandırılıyorsa reklam olarak nitelendirilmemeli, genişletilerek yayılıyorsa reklam olarak nitelendirilmelidir.
Aynı şekilde avukatın başarıları ve iş hacmi ile ilgili bilgiler de kati anlamda reklamdır.

Mesleğin kutsiyetini korumaya çalışırken, reklam ile tanıtımı (ve kendini ifade etme özgürlüğü) karıştırıp, avukatların kartvizitlerinden, antetlerine, web sitelerindeki basit tanıtımlar ve arama motorlarındaki hallerine de karışmanın hiçbir mantıklı açıklaması yoktur. Hemen reklam kelimesinin arkasına saklananların yakın zamanda yanıldıklarını gördüklerine şahit oldum.

ROMA HUKUKUNDA AVUKATLIK ÜCRETİ DENMEZDİ; ŞEREF HAKKI DENİRDİ !!! İşte biz asıl bu meseleyi çözelim.

Birazdan okuyacaklarınızla ilgili olarak hemen belirtmek isterim ki iş sağlamaya ve haksız rekabete yönelik reklam yapılmasına ben de karşıyım. Bununla birlikte olur olmaz her şeyin, her ifadenin reklam olarak algılanmasına da karşıyım. Şimdi her şeyi reklam olarak nitelendiren zihniyetin gözüyle konuya bakıyor ve öyle yazıyorum...

Bir taraftan çağı yakalamaya çalışan TBB avukatlara av.tr uzantılı web sitesi açma ve yayınlama izin ve hakkı veriyorken, diğer taraftan neden çağın gerisinde kalarak gereksiz, katı ve avukatlık mesleğinin niteliği ile bağdaşmayan bir yasak getiriyor? Her şeye haksız kazanç gözüyle bakarak cevap verelim mi? Birilerinin menfaati var bu işte, nedir bu menfaat? Alan adlarından birileri epeyce para kazanıyor, menfaat sağlıyor...

Aynı mantıkla devam edelim, avukatın herhangi bir sivil toplum örgütüne, siyasi parti grubuna, klube vs. üye olması da gayet tabi reklam olarak addedilebilir. Bu tip toplum önündeki, popüler yerlere üye olan avukatlar diğer avukatlardan çok ve elit çevre edinecek, aynı gruptaki kişileri çok rahat etkileyebilecek ve de iş sağlayabilecektir.

Yine bir avukatın Baro ya da Barolar Birliği'nde çeşitli birimlerde yer alması da reklam olarak değerlendirilebilecektir. Örneğin Baro Başkanını herkes diğer avukatlardan daha çok tanıyacağı ve yanlış da olsa birtakım düşüncelerle (Başkanlığından yararlanmak gibi) herkes kendisine iş götürecektir. O zaman bu tip görevlere gelen meslektaşlarımıza da avukatlık yapmayı yasaklayalım, hatta görevleri sona erdiğinde de avukatlık yapamasınlar, eski de olsa bir reklamları ünvanları var ki bu bile iş sağlamaya yetecektir, reklamdır düpedüz bu...

TV ve gazetelerde demeçleri yer alan, köşe yazarlığı yapan avukatlar da gayet tabi bu şekilde diğer meslektaşlarından önde duracak ve kendisini bu şekilde tanıtarak iş sağlayacaktır. Hasbelkader bir habere konu olmak da yasak olsun, avukat saldırıya mı uğradı aman haaaa sakın haber yapılmasın ün kazanır. Bunları da yasaklayalım...

Milletvekilliğinden emekli olan bir avukatın yeniden avukatlık yaptığını düşünün, reklamın alası bu olmayacak mıdır? Bu durumda ya avukatlara milletvekili olmayı yasaklayalaım ya da emekli olduktan sonra yeniden avukatlık yapmasına engel olalım, yoksa köşe olacaklar...

Birtakım seminer ve konferanslara katılan meslektaşlarımız bulunmaktadır.(Ne mutlu ki sayıları az da olsa varlar.) Meslektaşlarımıza, konferansı halka vermeyi yasaklayalım, afişler, ilanlar da yasaklansın tabi, ordan da uzmanlık alanları anlaşılır, üstelik ün kazanıp iş de sağlayabilirler.

Edebi herhangi bir eser çıkarmalarını, roman, makale,şiir, hikaye yazmalarını, kendi alanlarında da (Hukuki kitaplar, makaleler) yazmalarını yasaklayalım, herhangi bir kitle iletişim aracıyla özgün eserlerini paylaşmalarını da yasaklayalım, zira bu da reklamdır...

Kadın programlarına (Kaliteli olanlar da var.) çıkıp kadınlarımızı bilinçlendiren meslektaşlarımıza da yasak koyalım, amaçları kitle eğitimi de olsa ordan ne işler sağlarlar düşünebiliyor musunuz? Hemen engelleyelim...

Eee..., ne yapacak bu avukatlar?

Ülke meselelerine değinirler, siyaset yapmayın kendi işinizi yapın derler. Yorum yapmazsınız, siz avukatlar birilerini tetikleyecek güce sahipsiniz siz de susarsanız herkes susar derler. Yasaları eleştirirsiniz, şşşşş aman haaa, uzmanlık alanını ifşa ediyorsun reklam yasak cısss derler. Gönüllü olarak, hiçbir karşılık beklemeksizin ülke eğitimine, halkın hukuki konuda (Duyarsızlığı kendinize yediremeyip hiç olmazsa en iyi bildiğiniz konuda işe yaramak istersiniz.) bilinçlenmesine çaba sarfedersiniz , elinizden geldiğince, dilinizin döndüğünce, imkanlarınız elverdiğince... gene şşşşşş haksız rekabet ediyorsun derler. Ne fedakarlıklar yaptığınızı, iş sağlamak bir yana "bir insanı daha bilinçlendireyim" derken büronuzda alabileceğiniz bir işi reddettiğinizi, para kazanmak bir yana bu uğurda cebinizden para çıktığını bilmezler. Herkesi kendileri gibi zannederler, sadece çıkar, sadece para peşinde koşan...

Bilmezler ve durmadan konuşurlar, dinlemezler... Fikirleri sabitlenmiştir bir kere, varsa yoksa iştir herşey, paradır. İyi niyetli insanlara dahi kötü niyetle yaklaşır, kesin bunun bir menfaati var, yoksa kim yapar bu işi enayilik bu yahu derler ve gene devam ederler bildiklerine... Reklam yapıyor bu reklam, engelleyelim, üretmesin, öğretmesin, yazmasın, yaşamasın...


Pardon, hangi yüzyıldaydık?!...