Güçlü ama zayıf kadınlara

GÜÇLÜ KADINLAR

Güçlü kadınlar vardır,her işlerini kendileri halletmeye çalışan.Anne babaları tarafından böyle yetiştirilen.Onlar kendi paralarını kendileri kazanmak isterler.Evdeki tüm tamirat,tadilat işlerinden anlarlar.Bir erkeğe mecbur kalmadan da hayatlarını devam ettirebilirler.Faturalarını kendileri yatırırlar.Hemen hemen tüm işlerini kendileri yaparlar.Hatta etraflarının yükünü de üstlenirler.Özgürlüğü severler,dik durmayı da,güçlüdürler çünkü...
Aşık olduklarında hissederek yaşarlar.Aşklarına kurallar koymadıkları gibi büyük beklentilere de girmezler.Sevdiklerine problem çıkarmazlar.Bütün gün çalışıp durduktan sonra,akşamları yorgun da olsalar sevgilileri buluşalım dediğinde,hemencecik hazırlanıp sevgililerinin onları evden almalarına gerek kalmadan,o her neredeyse onun olduğu yere giderler.
Çoğu zaman sevgililerinin ya da kocalarının haberi bile olmaz yaşadıkları sıkıntıdan,yansıtmazlar çünkü.Para var mı,işyerinde sıkıntı mı oldu,birine canı mı sıkıldı,hiç bunlarla yormazlar birlikte oldukları erkeği.Çünkü istemezler kimse onlara acısın.
Sonra da bir bakarlar ki,bu kadar dik durmanın ve sorun çıkarmamanın karşılığında gerçekten de kimse onlara acımaz.Bu durum zamanla gelenekselleşir ve acınmama ile sorun çıkarmama hali yaşam tarzına dönüşür.Eskaza dayanamayıp sorunlarını paylaşmaya kalksalar,bu sefer de sorunlu kadın,kaprisli kadın,tahammül edilmez kadın damgasını yerler.Bu yüzden de terk edildiklerinde bile hiç seslerini çıkarmaz bu güçlü kadınlar! Terk eden erkek de bilir onun ne kadar güçlü olduğunu ve onsuz da yaşayabileceğini,içinde yaşadığı fırtınalardan bihaber.
Sonra bir dosttan,eşten,ya da tanıdıktan duyarlar ki onu terk eden gitmiş erkeğe muhtaç yaşamak zorunda olan biriyle beraber olmaya başlamış.Erkekler çok severler böyle kadınları.Birinin ona muhtaç olduğunu görmek bir çok duygusunu okşar erkeğin.Onlara kendini erkek gibi hissettirir! Bu zayıf kadınlar erkeklere bağımlıdır.
Mesela fatura filan yatıramazlar,anlamazlar çünkü.Nerden yatırılır onu da bilmezler.Ev ya da yemek alışverişi de yapmazlar,çünkü taşıyamazlar onca torbayı.Hep yorgun olurlar,bütün gün spor salonları,kuaför,o mağaza,bu mağaza gezerler.Akşama yemek yapmaya fırsat bulamazlar.Akşam eşleri eve geldiğinde,bugün nereye yemeğe gidelim,diye sorarlar.En kötü ihtimal dışardan yemek söylerler.Zayıf kadınlar doğurdukları çocuğa bakacak gücü de kendilerinde bulamazlar,pamuklar içinde yaşamaya alışmışlardır bir kere.Kendilerini hep altın tepsi içinde sunarlar.Huysuzluk da ederler,ama bu erkeğin hoşuna gider,çünkü kadın ona muhtaçtır,söylenmeyen güçlü kadının aksine,Hiçbirşeyi beğenmedikleri gibi devamlı da mutsuzdurlar.Pek teşekkür etmezler,kıskançlık krizlerini de severler.Kocasının ve sevgilisinin hayatlarını karartırlar.Erkekler bu kadınları asla terk edemezler.Çünkü o güçsüz,kırılgan bir kadındır.Ayrılırsa kurda kuzuya yem olur.Koruyup kollanmalıdır her an o!
Zayıf kadınlar hiç çökmez,buruşmaz ve yıpranmazlar.Ancak işin ilginç yanı her zaman daha değerli olanlar da onlardır.Ve geride kalan güçlü kadınlar tüm bunların nasıl gerçekleşebildiğine sadece bakakalırlar.

AYLİN KOTİL SARIGÜL

Çok çok küçük iken yere düştüğümde babamın "ayağa kendin kalkmalısın" sözleri ile büyüdüm. Ve hep ayakta kaldım. Amiyane tabir ile "kendi göbeğimi kendim kestim"...Bana el vermeyen babam mı öğretti acaba "kalkamıyorum" dememeyi...Hoş ne kadar tökezlesem de hep ayakta idim.
Ama her düşüş yüreğime bir çentik attı.Kaybettim sevgiye, insana, yaşama dair tüm saflıkları.Bugün dizlerim kanarken örtbas ettiğim yaralarım ile dimdik ve YAPAYALNIZ duruyorum.
Güçlü olmak...Faturası ağır bir beceri. Oysa her kadın gibi, her insan gibi bir omza, bir yüreğe başımı dayayabilmeyi ne de çok isterdim.

Sayın cognis;
ne yazık ki öyle bir omuz yok. Büyük başın derdi büyük olur. Büyük başın koyacağı omuzunda çok büyük olması lazım..

Omzunda ağlanan, yüreğine yaslanılan sizseniz eğer, mümkünü yok bir yüreğe yaslanmanın, bir omuzda hıçkıra hıçkıra ağlamanın. Çünkü siz güçlü kadınsınızdır, çünkü siz sorun olmayan, sorunu olmayansınızdır. Ağlamak mı? Hiç yakışmaz ki...

Kadının ağlamayanı makbuldür. Zırıltı ve dırıltı anlamında..

Kendimi şanslı hissettim şimdi..
kendi ayakları üzerinde durabilen kadınım(zorda olsa)
fakat faturalarımı bekarken ben öderdim şimdi eşim öder, alışverişi beraber yaparız..
ve en önemlisi omuzuna yaslanıp ağladığım kişidir benim eşim...

Kadında bir insandır sonunda her insan gibi duyguları vardır. Neşeleri hüzünleri sevgileri kızgınlıkları imrenmeleri öfkeleri en çokta yanındaa durmaktan hoşlanacağı birisi... Sıkıldığında uykusu geldiğinde kendini güvende hissetmek istediğinde ağlamak istediğinde yaslanabilecek bir omuza.... Sakın hayır demeyin çünkü bu insanca bir ihtiyaç...

Evet bu da ihtiyaç ama bu ihtiyacın karşılanmamasına yabancı olmak konu.

Çooook eskilerden benim gemçliğimdan kalma (Fırat duymasın)bir edebiyat dergisinde ismini hatırlamadığım bir yazrın yazısı vardı. Uzun bir düzyazı şiir karışımıydı. Ordan bir paragraf hala aklımda
"Sen sen ol yalnızken ağlama, zayıflık değildir ağlamak. Bir avuç güneş sür gözlerine, cebinde taşı tüm yıldızları. Ne olursa olsun, Sen sen ol yalnızken ağlama"

Ne alaka demeyin vardır mutlaka bir alaka anlayana anlamayana ne yapayım aklım kısa ...

Handan,hamamdan geçtik
Gün ışığındaki hissemize razıydık
Saadetinden geçtik
Ümidine razıydık
Hiçbirini bulamadık
Kendimize hüzünler icadettik
Avunamadık
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?
Orhan Veli

O zaman soyle soralım "ne alaka" demeyelimde.
Bu şiirin bukonu ile irtibat noktası nedir?:)
İlliyet bağını kurmak güçte,,,

Bir şiirin mısralarında, bir şarkının sözlerinde insana yüreği ile bir illiyet bağı kurdurabilen yaşanmışlıklardır.

Küçükken küçücükken hani hayaller büyüktür ya.., gençlik varsa serde ümitler, ideallar yüksektir ya.., ayaklarının üzerine bastığında, ilk paranı kazandığında sırtın dimdiktir ya..,bir el uzanır tutarsın, yoluna yoldaş kılarsın,açık yolunu çıkmaz kılar ya.., canından can verdiğin, karnındaki kıpırtılı yaşam heyacanına ümitli, güzel hayaller sözler fısıldadığın, kucağına aldığında ak sütünle doyurduğun, onun masum gözlerinden gözyaşını sakladığın yavrun büyür ya..., ne kadar çok yüzünü güneşe çevirsen de bir yanı hep karanlık hep boş kalır ya...,

o zaman anlarsın ki yaşamın en güzel lutfu bir parça huzurdan ibaret imiş. Hırsların, öfkelerin, kavgaların, gitmelerin, kalmaların hepsi boşmuş. Elinde avucunda sımsıcak bir sevginin aydınlığında huzuru yakalayabilmek BU DÜNYADA MÜMKÜN MÜ???


Ve insanı güçlü kılan nedir???İşlerini kendin halletmek mi? Tamiratlarını yapmak mı? Para kazanmak mı? Bir erkeğe muhtaç olmamak mı?Etrafının yükünü taşımak mı? Aşık olup beklenti duymamak mı? Sevdiklerine problem çıkarmamak mı? Sıkıntıları, zaafiyetleri gizlemek mi? İçindeki fırtınaları gizlemek mi? BU NE YAMAN ÇELİŞKİ???

Oysa korkmasak bu kadar çok insanlardan, korkmasak bu kadar çok sevgilerden bu kadar çok güçlü(?) kılmak için kendimizi yorulmazdık. Gücümüze rağmen güçsüzlüğümüzü de sevebilse idik, kendimiz görebilse idik kendimize bu kadar çok eziyet etmezdik.

Gücümüzün diyeti yalnızlık olmaz idi...

Ben bu foruma bir de bir şarkı bırakmak istedim. İlliyet bağı kurabilenler için...

Sızım sızım sızlar içim
Gözümde akmayan yaşlar
İçimde yıllardan kalma birikim
Bilmem ne zaman patlar

Bilirim sonu var bunun
Bilirim sonu gelir her sorunun
Çaresi bulunur bilirim her sorunun

Hiç aç susuz yaşamadım ki
Hiç parasız pulsuz kalmadım ki
Hiç aşksız sevgisiz olmadım ki
Neden neye kime bu özlem

Sızım sızım sızlar içim
Yüreğimde fırtınalar
Ve suskun artık umutlarım
Sanki benden hesap sorar