Hayatımızın garip komik anıları

Herkesin hayatında hem garip hem komik anılar vardır bunlar paylaşıldıkça komikleşir gelin paylaşalım. İlki benden

Yaklaşık iki sene önce bir arkadaşımla Altıyol'dan iskeleye doğru iniyoruz. çarşının oralarda karşımızdan iki kişi geliyor. Tekini tanıyorum ama nereden bir türlü çıkaramadım. Güleç yüzlü bıyıklı sevimli birisi ... İçimden 'Alla Allah nereden tanıyorum' derken karşıkarşıya geldik.

Ben gayet kibar gülümseyip 'merhaba nsılsınız ?' diyerek elimi uzattım O da aynı nezaketle ' teşekkür ederim iyiyim siz nasılsınız ?' dedi tokalaştık. Ama şaşırmıştı anladığım kadarıyla oda beni çıkaramamıştı. 'yoksa tanışmıyor muyuz ' diye düşünerek yanındaki adamlada tokalaştım.

Biraz havadan sudan konuştuktan sonra kendimi tutamadım sordum
' Ben sizi tanıyorum ama nereden çıkartamadım biz nerede tanıştık ?'
Adam harbi çok kibardı tatlı tatlı gülümsedi
' Delikanlı sanıyorum ki biz hiç tanışmadık sen beni televizyon tiyatro veya sinemadan tanıyor olabilirsin. Hele bu aralar bir kaç kanalda birden 'çocuklar duymasın ' oynuyor ondandır ' demesin mi....

O an bende jeton düştü bu adam Ferdi Akarnur du nami diğer müsteşar Kemal ve gerçekten biz hiç tanışmamıştık.....

Bende hiç bozuntuya vermedim tabi adama denir mi bendebiraz gerzeklik vargelgit akıllıyımdır şu aragit halinde ' e artık aileden biri olmuşsunuz oradan tanışıyoruz demekki ' dedim ve 'iyi günler ' dileyip arkadaşımla uzaklaştım tam iki dakika sürebildi sessizliğim iki dakika sonra gülmekten yerlere yattım , ne zamanda aklıma gelse gülerim...

Gereği düşünüldü, Karar: comodore1tr 'nin hacir altına alınmasına ....

Arkadaşımla birlikte uzun süre beklediğimiz bir filmi izlemek için sinemaya son dakika da yetiştik. Aceleyle biletlerimizi alıp salona girdik. Yerimize geçtiğimizde fragmanlar başlamıştı. Bir an salonun bomboş olduğunu fark edip şaşırdım. Bu kadar reklamı yapılan bir filme kimse gelmesin hayret! Beş dakika on dakika fragmanlar bitmek bilmiyordu.
Arkadaşım bir ara eğilip "ortada bir gariplik olduğunun farkında mısın sanırım yanlış salondayız" dedi. Yavaşca "ne yapalım olan oldu izleyelim bari "dedim. Ancak bir türlü ne izlediğimizi kavrayamıyordum. Bir süre sonra arkadaşım "Bu film ne zaman başlayacak ne uzun fragman" dedi.
"Moralini bozmak istemem ama galiba izlediğimiz filmin kendisi" dedim.
Bir süre sonra " Ya bu filmde neler oluyor ben bir şey anlamadım" dedi. "Bende hiçbir şey anlamadım" cevabını alınca "Ohh çok rahatladım. Yarım saattir kendimi çok aptal hissediyorum." dedi. Artık daha fazla kendimi tutamadım. Gülme krizine girdim. Tabii oda.
Kendimizi sinemadan dışarı zor attık. Çıkınca yanlış salonda değil yanlış sinemada olduğumuzu fark etmemiz krizi inanılmaz boyutlara taşıdı. Etrafımızdaki insanlar gün ortasında zil zurna sarhoş olduklarını düşündükleri iki bayana ters ters bakıp yorum yapıyorlardı.
Bu konu ne zaman açılsa aynı kriz tekrarlıyor..
Daha sonra o filmin DVD sini aldım. Ancak film gerçekten fragman sanılacak kadar saçmamı yoksa ben mi daha izlemeye başlar başlamaz gülme krizine giriyorum hala çözemedim.

Herkes, ortağım Av. Necat bey ile telefondaki sesimizi karıştırır, çok benziyormuş öyle diyorlar. Bir gün telefon çaldı, arayan ortağımın eşi. Ve başladı konuşmaya, Necat bey de karşımda oturuyor. Biz bir güzel herhalde 5 dakika kadar sohbet ettik ben Necat bey olaraktan ancak son sorduğu "börekleri hangi fırına verdin?" sorusunun cevabını bilemediğim için kem küm edince Necat bey ile kahkahayı patlattık. Artık ortağımın eşi büroyu aradığında Necaaattt? (sen misin? ses tonuyla) başlıyor konuşmasına.

Bir bayram tatili için arkadaşımla Türkiye'ye gelmiş tatilimi yapmış ve dönüyorduk. Cehck-in işlemlerimizi gerçekleştirdikten sonra uçuş saatini beklemek için havaalanında çalışan ablamın ofisine gittik. Sohbet ederken operasyondan aradılar ve uçağın hareket etmek için bizi beklediklerini söylediler. Ofiste ses yalıtımı olması nedenıyle ne son çağrıyı ne de adımıza yapılan çağrıları duymuştuk.

koşarak polis kontrol noktasına geldik. Arkadaşım pasaport işlemini gerçekleştirdi. Sıra bana geldiğinde polis memuru benım arandığımı soyledi. Nasıl olurdu? Neden aranıyordum. Neden çıkıyorsun yurtdışına diye sordu. Öğrenim için dedim. Kafasını salladı ama sen aranıyorsun haberın olsun dedi. Neden diye sorduğumda capraz arkasında oturan polis memurunun bilgisayarını göstererek bak dedi. Ekran kıpkırmızı ve ARANIYOR yazıyordu. kafam karıştı moralim bozuldu. Madem öğrencisin bu seferlik geç bakalım dedi. Ve çıkış işlemlerimi yaptı. Biz koşar adımlarla aprana ilerledik ve o sırada öğrenci kartlarımızı ablamın ofisinde unuttuğumuz fark ettık. Ablamda koşarak aldı getirdi. Uçağa geçtik yolcular; uçuş saatini sarkıttığımız için gergin ve kızgın bir ifade ile bakıyorlardı bize. Yerimize geçtik. Derin ve kara kara düşünmeye başladım. Ben ne yapmıştımda aranıyordum ve aranıyorsam neden çıkışım yapılmıştı? Arkadaşıma sordum; Sibel ben bişey yapmışmıydım diye. O da endişeli ve kafası karışık düşnüyorum ama yok be güzelim dedi.
Biz böyle düşünürken olay aydınlandı, ekran koruyucunu ARANIYOR olarak değiştiren nüktedan polis memurlarının yapmış olduğu 1 NİSAN ŞAKASI idi.

Yıl olarak hatırlayamıyorum ama sanırım orta öğretimimin son yıllarıydı, cep telefonlarının yeni yeni piyasaya sürüldüğü zaman.. Okul servisim gelmeden hep 4 veya 5 dakika önce iner , ap. bahçe kapısının önünde beklemeye koyulurdum.
Saat sabahın yedisi , ortalık ıssız ve sessiz , çıt yokken birden bir adamın yüksek sesle bağıra bağıra konuşarak el kol hareketleri ile yavaş yavaş bulunduğum yöne doğru ilerlediğini gördüm; cep telller yaygın olmadığından bir anlam verememiştim, hemen dönüp pencereye bir göz attım annem beni gözetliyordu ve bir nebze de olsa rahatlamıştım ama , adam da aynı şekilde epey yaklaşmıştı. Hararetli hararetli konuşurken sadece yere bakıp yürüdüğünden, geldi geldi küt diye ağaca çarptı.
Ağaca çarpan O, ama kafasını tutan ben..
O sırada adam durdu ağacı şööyle baştan aşağı süzünce ben kahkahayı basarak hemen bahçe kapısından içeri kaçmıştım, neme lazım belki hıncını benden çıkarır diye...

Şimdi ne zaman caddede sokakta telefonla konuşan birini görsem , o zaman ki anım gelir aklıma ve şööyle bir :) gülümserim.

Ankara dan Mersin e Mersin den Ankara ya o zamanlar bir otobüs firması tek sefer düzenler ve her ikiside aynı saatte kalkardı.. 2300 ...
Ben ağabeyimi aradım sbaha oradayım söğütözünden beni alırsın dedim... Hazırlığımı yapıp otobüse bindim... Ama bende bir migren vardır amanin allah düşmanıma vermesin başlamaz mı ? Tarsus a doğru giderken söylene söylene başımı tuta tuta denize bakarak uyuymaya çalıştım amma na mümkün ... sonunda kendimden geçer gibi olmuşum... Orhan Ağaçlı ya girdi otobüs mola için... Bir fırladım hemen iki satır bir şey yiyip bir hap aldımmm daldım tekrar otobüse otobüs neredeyse boş olduğundan gayet rahat uyurum dedim vede uyudum....
Migreni olanlar iyi bilir geçtiğinde yeniden doğmuş gibi olursunuz. Sabah yedi gibi gözlerimi neşeyle açtım... Ne ağrı ne sızı ... muavinden çay istedim getirdi.. Gerçi ben bir gariplik olduğunu o an anladımdı ( Çok zeki olduğumdan ) ama herhalde değiştiler diye düşündüm muavinde hiç garipsemedi beni... Pencereden bakarken ' gölbaşıda amma büyükmüş' ha diye söyleniyordum.. Ta ki anonsaa kadar... Muavin gayet sakin anons yapıyordu... '' Mersinde inecekler hazırlansın Pozcuda inecekler inmesin otobüsümüz devam edecek...' yerimden zıpladım ne diyorsun diye... Muavinde zıpladı sanırım ' Tarsus ta mı inecektin ' dedi bana.... ' nasıl yani yaaa ' dedim... '' Ben gece 2300 da Mersinden yola çıkıp sabah 0730 da geriye Mersin e mi geldim ?????' Bu seferde muavin şaşırdı amma yapacak bir şey o an yoktu... Evet ben 23 de Mersin den yola çıkıp 0730 da Mersin e gelmiş bir vatandaştım... Yolculuğum Orhan ağaçlı ya kadar sürmüş orada Ankaradan gelen otobüsle devam etmişti... Bu kadar basit...
Canım abim sabah 0730 da Ankara Söğüt özünden bavulu mu 1330 da esenboğadan kardeşini aldı... Ne olduğunu hala anlayamadı ama olsun... Bavulu otobüsle kendisi uçakla gelen bir kardeşe sahip olmanın derin hazzını yaşadı....

Yolda yürüyorum karşıdan gelen amca hapşurdu ve ayağımın önüne eyilip dişlerini aldı.

:):):)
ağzına tekrar taktımı peki

Ne yazıkki ama adam fena utandı.Gerçi oda sonra gülmüştür herhalde.

Evet dünden evvel de Urfa da Balıklı göle bir teyze takma dişlerini düşürmüş... Polisler balık adam elbiseleriyle dalıp buldular oda taktı... İşte diş bu ağızda durmuyor ki...

Sene 1987, askerden yeni terhis olmuş ve Bodrum da nezih bir tatil köyünde resepsiyon görevlisi olarak işe başladım.
Sezon boyunca tatil köyümüzde kalan Tur Rehberi danimarkalı bir bayan arkadaşla samimiyetimizi ilerlettik ve yakın sevgili olduk.
Arkadaşlığımızın ileri günlerinde elbette 2 sevgilinin arasında yaşanabilecek ''beraber olabilmek'' arzu ve içgüdüsüyle , önceden sözleşerek gecenin bir vakti odasında buluşmaya karar verdik.
Saati geldiğinde, tatil köyüne sessizlik hakim olmaya başladığında, yavaş yavaş odasına doğru ilerlemeye başladım.Koridorda ilerledim, oda kapısına yaklaştım ve usulca kapının mandalını sessizce aşağı indirdim.
Oda da çok loş bir ışık vardı ve tam olarak sağı solu gözle seçemiyordum..
Sessiz adımlarla içeriye girdim ve bir baktım bizim resepsiyon önbüro şefi sırt üstü uzanmış. O anın şokuyla gözlerinin açık veya kapalı olduğunu göremedim.
Onun beni gördüğü kesin …
Kendisi de zaten hiç bozuntuya vermeden, benim yavaş yavaş tekrar geri adımlarla odayı terk etmeme engel olmadı..Oda dan dışarı çıktığımda anladımki, bir oda erken davranmışım..:)
Çoğunuz şimdi belki diyecek, ‘’Her Kuşun Eti Yenmez’’..:))))
Alakası yok derim, sadece aşk genç yaşlarda bazen insanların gözünü karartır ve çevrenizi tam göremezsiniz..:))

Alıntı:

---

Av.Duygu Tekay rumuzlu üyeden alıntı

ağzına tekrar taktımı peki

---

:) :) :)

kimin agzina?

:p

Merhabalar.Fıkralar,hikayeler anlatılmış ve çok beğendim.Fıkrakar ve hikayeler dışında günlük yaşantımızda da üzülebileceğimiz olaylar yaşarız. Bende hikaye,fıkra yerine kendi başımdan geçen bir olayımı anlatmak istiyorum. Bir gün evden işe gelmiştim.Yemiğimi yedim ve odama geçtim. Hergün düzenli bir şekilde makyajımı silmek için makyaj masamın üzerindeki kremi aldım ve pamuğun üzerine döküp yavaş birşekilde yüzüme yedirmeye başladımj. ancak bu kez biraz farklıydı. Bunu farkettim. krem yüzümde kaymıyordu aksine yüzüme yapışmıştı. Israrla sürmeye deva ettim. odaya gelen kardeşim " napıyosun elindeki biryantinle, yüzüne mi sürüyosun!" o an şoka uğradım ve hemen yüzümü yıkamak için banyoya gittim. ancak hiç bir şekilde çıkaramadım.. Çok büyük bir uğraştan sonra çıkarabildim.Ve ondan sonrada bir daha okumadan hiç bir şey kullanmadım.Ve sizde okumadan bir şey kullanmanızı tavsiye etmiyorum.iyi günler

Al kızım dişlerim sana miras dedi ve bana taktı

:)

Cocuklugumdan bir esinti...
Her zamanki gibi yeni bir gune tum enerjimizle yeni bir oyuna baslamistik
Abim trafik polisi ben ve kardesim de kucuk bisikletlerimizle surucu olmustuk
Oyunun dozunu kacirmis olacagiz ki birden annemin sesi yukseldi!
''Yavas olun biraz, komsular rahatsiz olur , Allah var yukarda, gunahtir, ayiptir... '' diye soylenmeye baslayinca, tam o sirada da sira kardesimin gecisindeydi ve kardesim hemen

''Hayir yukarida Halit ler var, falan teyzelerde gitti , yoklar ki evde '' diye cevap vermisti.

Annem
'' O baska ama Allah her yaptigimizi gorur, kotu seyler yaparsaniz eger bizi cezalandirir, sonra napariz biz! Akilli olun tamam mi '' diye tembihledi.

O gunden sonra hep Allah korkusu ile yasadim, ne oldugunu bilmeden...
Daha sonra ilkogretime basladigimin ikinci yilinda kurtulus savasini ogreniyoruz , o kadar ki artik bir ucak sesine bile ''aha bu savas olabilir '' diye hemen panige kapiliyordum.

Bizler var oldukca Allah korkusu ve vicdanimiz hep var olacaktir, olsunda , fakat anne babalarimiz dahil (ki bilincsizce yapiyorlar) o kadar kucuk yasta o konulari cocuklara ogretmek ne kadar dogru veya yanlis diye dusunmeden edemiyorum.

Alıntı:

---

deniz02 rumuzlu üyeden alıntı

kimin agzina?

:p

---

Sayın deniz02; bu sorunun cevabını düşünmek bil eistemıyorum :):)

Üniversite yıllarımı 4 kız arkadaşımla geçirdik.Hayatımın en en güzel yılları diyebilirim.Hepimizin nerdeyse tek ortak noktası tembelliğimizdi.Vizelere bir ay kala başlardı bizim okul hayatımız ve bitmek bilmeyen çalışma programları iki günde bir değişir yenisi yapılır ve iş yine son güne kalırdı.Tabiki sabaha kadar hiç uyumadan girerdik sınavlara ve bir gün oturup karar aldık çok uykusuz kalıyoruz bu iş böle olmayacak.Yarın sabah erkenden kalkalım ve uykumuzu alıp girelim sınava diye..Evet sabah saat 5:30 da kalktık evin içinde hummalı bir çalışma hemen iş bölümü yaptık birisi ekmek almaya gitti,birisi sobayı yaktı biri kahvaltı hazırladı derken saat 6.30 da işler bitti.Birbirimizin yüzüne baktık ve herkesin kafasından aynı şey geçiyordu daha çok erken bir el batak çevirelim sonra başlarız daha çok zaman var derken çalışmaya başladığımızda akşamüstü olmuştu ve tahmin edeceğiniz gibi biz yine sabahladık...

Bir okul anısıda benden.
3. sınıftayız borçlar özel çalışıyoruz. benim dünyam dönmeye başladı sabah saat 5 gibiydi. Arkadasıma sen devam et ben hastaneye gideceğim dedim ama dinlemedi. Taksiye atladık gittik. Tansiyonum 5 şekerim ise 70'di.
ve bır devlet hastanesinin acil servisinde ki hekim oksijen maskesı taktırdı hemşireye sonra arkadasıma dondü dedi ki tansıyonu cok dusuk tuzla ayran al gel. Kızcagız elinde Zevkliler'in kitabı açık lokanta bulup ayran ve tuzluk aldı geldi.
yatagın etrafındaki perdeyı cektik arkadasım kıtabı okumaya başladı sesi bende baygın dinliyordum . Bu arada doktor nezaretınde!!!! tuzlu ayran içtim. 1 saat kadar sonra ölçümler tekrar yapıldı ve benı taburcu etti doktor. Make-up alma hakkım olmasına ragmen almadan girdim sınava ve geçmiştim de..


Ama hastane doktor acil servis tuzluk ayran ilişkisi hala garip gelir.

benim en son yaşadığım garip olay

eşya hukuku sınavında asistana:
- pardon bu sorunun cevabını buraya yazdım, sorun olurmu? dedim
asistan:
- bilmiyorum. dedi.
birkaç dakika sonra diğer asistanın yanına gidip aynı soruyu yönelttim. yanında az önceki asistanda vardı. ve araya girip:
-sen az önce bu soruyu bana sormadın mı dedi. ben sana cvp vermedim mi. böyle şeyler yapılmaz ayıp dedi. ve elimden kağıdımı alıp çık dışarı dedi :)

ben cvp kağıdımı zaten bırakacaktım ama neden böyle bir tepki verdi anlamadım. 150 kişinin önünde böyle bir tepkiyle karşılaşmak hiç hoş değildi. sınav salonunun sessizliğinin bozulması nedeniyle birçok kişi benim kötü birşey yaptığımı düşündü...

Ne düşünülmüş olabilir ki. Bir sınavda iki kötü şey yapılabilşir
1-kopya vermek
2- almak.

Bunlarda yapılmazsa o okul bitmezzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Ben sayısal öğrecisiyim.üniversitesideki edebiyat 1 dersini verebilmek için tam 6 sınava girdim.herkez bana gülerdi sayısal derslerinde yüksek not alıyorum fakat sınıfın tembel öğrencileriyle edebiyat sınavına giriyorum. 5.sınavda defteri ezberledim tabi sabahlayarak sınava uyumadan girdim ve 4 soruyu cevaplabım geldik kompozisyon sorusuna ben düşünüyüm derken elim kafamda uyumuşum kalktığımda sınav bitmişti.Hoca beni düşünüyor sanmış. Çıldırmıştım son sınavda verdim

gerçekten ibret verici bir öyküymüş
benim de başımdan bir sürü ilginç ,absürt ,komik olay geçiyor.bir tanesini sizlerle paylaşayım:ben dicle ünv hukuk fak 2ci sınıfta okuyorum bunu da belirteyim çünkü konu bununla alakalı:)alttan dersimin sınavıyla bu sene sorumlu olduğum dersin sınavı aynı gündü.roma ve uluslarası hukuk(takdir edersiniz ki o gün iflas bayrağını çekmiştim)...sabaha kadar uluslar arası hukuk çalıştım.saat 9da roma sınavım vardı.uyursam uyanamam deyip direndim uykusuzluğa.okula gittim roma sınavına girdim.diğer sınav da 13,30da başlayacaktı.o ara ben kantine gidip biraz oturmaya karar verdim.arkadaşlar ders çalışıyorlardı ben de çektim bir sandalye.birine ayaklarımı uzattım.oturduğum sandalyeye de başımı dayadım.tabi kaçınılmaz sonuç:uyuyakaldım tabi arkadaşlar beni uyandırmaya çalışmışlar ancak ben pek hoş yanıt vermemişim.şimdi bir hayal edin:uyuyakaldığınız yerde aynı zamanda masa tenisi de oynanıyor,merdivenlerden inen çıkan ya da kantine alışverişe gelen giden herkesin görebileceği bir açıdasınız.bir masayı sanki uyumak için rezerve etmiş olan keyfine düşkün bir insan imajı,uyandığımda ise 'sen niye uyandın biz seni izliyorduk?!' diye beni azarlayan bir grup erkek,resmimi çekmeye çalışan ama kızarım diye vazgeçen bir vatandaş,'senden otel parası alacam' diyen bir kantinci ve her fırsatta 'seni göremeyince gidip şuna bi bakın yine bi yerlerde sızıp kalmasın' diyen bir grup arkadaş...işte sonuçlar..devletler hukuku sınavıma girdim ama uyku mahmuru olduğum için pek parlak değildi.anlayacağınız üzere sınır dışı edildim:)
hukukçu gecesini gündüzüne katıp çalışır emek veriri uykusundan feragat eder hukukçu fırsatları değerlendirir ,zaman mekan tanımadan doğru olduğuna inandığı eylemi gerçekleştirir ve popülerite hukukçunun istemese de sahip olacağı bir özelliktir;)

Merhaba.Çok yakınen ben bu olayı yaşadığım için emin olun sizi çok iyi anlıyorum.Ama arkadaşlarımızla olsun ,ailemle olsun bu ibret verici olayları paylaşığımız zamanda gülebiliyoruz.hoş yönleri var,heralde yaşadığımız süresi boyuncada yaşarız.Ama size çok üzüldüm,hadi benimki kremdi ama sizin dersmiş.Geçmiş olsun çok üzüldüm,sağlık olsun..

Dis macunu diye tras kerimini kullanmistim
Bi de icimden diyorum ki alla alla bu macun ne kadar kopuruyormus hemde ne diye nanesiz olanini almislar ki?! Sonra du bakim markasi neymis derken... :) iiiyyy :)

Bu konu "Hayatımızla ilgili komik anılar" Bölümünde var arkadaşlar ,sitede benzeri konulardan çok başlık açmıyormuyuz.

Konular birleştirilmiştir...

Bende güzel bir şey yazdın sandımdı...

merhabalar.Anladığım kadarıyla yaşadığımız müddetçe devam edecek.Biz aile olarak kalabalığız ve genelde çocukken çok tartışırtık.Bir gün ben kitap almıştım okumal için,eve geldim.yemeğimi yedikten sonra kitabı okuyacaktım;o sırada kardeşim geldi kitabı gördü ve merak etti.Ben tabi kitabı okuyacaktım yalnız tv.de film başladı kitabı unuttum.Daha sonra kardeşim kitabı okumaya başlladığını gördüm ve kızdım,normalde kavga etmeyiz,tartışırız.Ama o kitabı ikimizde o kadar çok okumak istedikki kardeşim ben okuyacam bende aynı şekilde.Nasıl oldu anlamadım ama biz bie kavgaya başladık inanamadım;en son ben odayı kilitledim kaçtım:D Ohh rahatladım dedim".Ama bir baktım kardeşim camdan bana ulaşmaya çalışıyor:o .Daha sonra tabi bu halimizi gördükten sonra nasıl güldük anlatamam.Ve samimiyim bir birimizi gördükçe dönem dönem güleriz.Böyle şeyler yaşanıyor ve yaşanacak diyorum.

bende size çok taze bugün olan bir dalgınlığımı anlatayım...
bugün hava acayip güzeldi eşiminde istirahat günüydü,dedik hadi havayı güzel bulmuşuz ırmak kenarında dolaşalım bi elimden eşim diğer elimdense oğlum geziyoruz ağır ağır eşim birdan durakladı siz az ilerleyin ekipteki arkadaşlara merhaba diyeyim dedi tamam dedim biz ilerlioruz oğlumla bi yandanda konuşuyoruz kaldırımda kalabalık yanımda bian eşim var sandım bakmadan elini tuttum biraz ilerledik elimi çekiştirdi hızlanıyo biyandanda aman aşkım ne acelen var diyip döndüm 15-16 yaşlarında bi çocuk abla ya dedi keyfini bozmak istemem ama siz ağır yürüyosunuz benim acelem var okula geç kalıyorum diyince dondum kaldım.arkama dönüp baktım bi ekip otosu dolu polis ve eşim kahkahalarla bana gülüyo ama acayip utandım:D

8/2/2007
Bu gun her zamankinden daha gec uyandim
ise gec kalmamak icin acele acele hazirlanip hemen yola koyuldum
genellikle yanimda fazlaladan nakit bulundurmadigim icin dolmusa girip oturduktan sonra gunluk parami almadigimi hatirladim.
Hemen inmeyi dusundum ama cantami bi karistirayim da cikmazsa hemen eve donup artik bi taksi ile gitmeyi dusunurken neyseki bi gidis ucreti kadar bozukluklar cikti ve yoluma devam ettim.
Eve donerkende bir arakadasimla dolmusa kadar birlikte yuruyoruz...
Birden yol paramin olmadigi aklima geldi , sabahki durumu arkadasima izah ederek '' ben taksi ile gidecegim'' deyince, arkadasimi bir telas aldi '' olamaz ben de senden isteyecektim, n'olacak simdi!'' dedi.
Benim evim cok yakin, onunkisi ise cok uzakti... N'apalim n'apalim derken konusarak ilerliyoruz , ben ona '' sende benimle gel , bizden parayi alinca ordan iki dolmus yapar gidersin hem de bizden aileni arayip gecikme nedenenini bildirmis olursun , merak ederler.. '' derken arkadasim egildi ve
'' aaa baakk... iki beslik! hemde ayri ayri 5 er YTL'' dedi.
Buna cok sasirdim! Hemen etrafimiza bakindik mutlaka dusuren oralarda olmaliydi diye...
Hayir, kimsecikler yoktu...
derken bir 5 ligin daha hemen ilerde oldugunu fark ettik. arkadasim almak icin ilerledi ama hemen seslendim '' birak kalsin.. belkide kamera sakasi falandir , gitmeee'' deyince arkadasim durdu. Bu arada saskin saskin hem etrafimiza bakiniyoruz hemde saka olabilir mi ki diye yorum yapiyoruz. Nihayetinde her birimiz bir beslik alarak , diger besligi de bizim gibi zor durumda kalan biri vardir belki diyerek orda birakarak yolumuza devam ettik.

Tesadufun bu kadari , sizce de garip degil mi?

Yarin da zor zamanimizda bulmus oldugumuz ve payima dusen o paranin iki mislisini bir yere vermeyi dusunuyorum.

Sanırım benim hayatım ne komik ne de garip..
İlginç.
Bu siteye sevgili admin başta olmak üzere bana bunu farketmemi sağladığı için teşekkürü borö bilirim

16 Mayıs 19XX
Tören provası için İnönü stadyumuna gidiliyor. 19 Mayıs törenlerinin son provası...
Tam da mesai saatinin başlaması için en kargaşa olan zaman diliminde 0815 te vapur dan inerek İnönü stadyumuna gitmek için boru trampet ve bando eşliğinde yürüyüş başlıyor. Kabataştan itibaren yol kesilmiş durumda tafik felç Barboros Bulvarı tıkanmış bir durumda...
Uygun adım yürünürken birden herkes yerinde saymaya başlıyor... En önde boru takımı var onunda önünde boru majörü.... Bunların ellerinde taşıdıkları püsküllü sopaya baton derler... Döndürüp dururlar sağa sola zaman zamanda havaya atıp yakalarlar... Bu da ayrı bir zevktir... Ama olmaması gereken olmuştur... majör ün attığı baton nasıl başardıysa o yoldaki dev ağaçlarının birine takılmış asılı kalmıştır... Dolayısı ile herkes durmuştur. Bir yanda boru trampet gümbür gümbür çalar bir yanda herkes yerinde sayar ama ilerleme sıfır... Bir trafik geliş gidiş iniş çıkış yasal olarak bu kadar katledilebilir...
En önde dört kişi toplanmış ağaca bakıyor... birinin eli dudaklarında... tatlıda bir sohbet var yaklaşık 15-20 dakikadır hiç ilerlenmediğinin herkesin yerinde saydığının daha da beteri trafiğin allak bullak olduğunun hiç farkında olmayan bu dörtlü yol ortasında dikilmiş havaya bakarak sohbeti sürdürürken bir ses geliyor....
'' Niye durduk.....?''
Eli dudağında ki hiç bakmadan yanıt veriyor kendilerinden biri diye....
'' Baton un olgunlaşıp ağaçtan düşmesini bekliyoruz..... ''
Konuşmalar birden kesilince eli dudağındaki kişi bakmaya tenezzül ediyor ve Kurmay Binbaşı ile gözgöze gelince şafak atıyor...
Kurmay binbaşı buraya yazmamın ciddi ahlak sıkıntısına yol açacağı batonu ne yapacağı hakkındaki söylevinden sonra ki bir 5 dakikada bu sürüyor detaylı bir anlatım olduğundan yedek baton geliyor yürüyün lan hızlı hızlı komutu ile İnönü stadına gidiliyor....
Stada girişten önce yandaki yoldan taksim çıkışına bakanlar yedikleri haltı anlıyor... Arabaların ucu bucağı görünmüyor varın Barboros Bulvarı ne hale geldi siz düşünün.....
Bitti mi bitmedi ? 19 Mayıs ta Asıl gösteri için gelindiğinde eli dudağındaki adamın yanına bir çocuk yaklaşıyor....
'' Abi geçen gün ağaca attığınız baton düştü ....Alın vereyim bu sefer sağlam asın ama ....... ''''

Kardeşim yüksek öğrenimini Ankara'da yapmaktaydı , yaz gelmiş fakat o stajını da orada yapmak istemişti. Çok özlemiştik o gelemiyorsa ( daha doğrusu gelmek istememşti) biz gidelim dedik. Gittik bu vesile öğrenci evi nasıl oluyormuş onu da görmüş oldum neyse...

Bir pazar günü beni Anıt Kabire götürmelerini istedim, kırmadılar sağ olsunlar. Duvarlardaki resimlere daldık , seslendirilmiş savaş görüntüleri derken bir hayli dalmışım, o kadar dalmış ve etkilenmişim ki, çıktığımızda etrafıma bakınıyorum neredeyiz diye...

Sonra gözüme yine bir heykel ilişti , arkadaşlarım ilerliyor ancak ben hâlâ o savaş seslerinin, canlandırılmış görüntülerin havasından çıkamamışım ya, bir de gidip şu heykele bakayım dedim! Heykel sandığım askerin yanına gittim kafamı kaldırıp süzdüm! Allah , Allah diyorum ne kadar da sahici askere benzetmişler. Bir yandan da gayri ihtyari askere dokundum ama belki dokunmak yasak diye hemen elimi çektim ve yine diyorum ki içimden, Allah Allah ne kadar da sahici gibi duruyor!..

Diğer taraftan da arkadaşlar bekliyor, kardeşim bana "hadi çabuk ol ne yapıyorsun orda gel" diye, o sırada yine kafamı kaldırıp heykel sandığım askerin yüzüne son kez bakarken gözlerinde çookk hafif bir kıpırdama fark ettim . Aaaa olamaz dedim bir daha iyice baktım , baktım , etrafımdaki insanların gülüştüğünü de fark edince durumu anladım. :mahcup: Anladım anlamasına ama oradan kaçışımı görecektiniz. Ve hala düşünürüm ; o ne heykel gibi duruştu öyle , çıt yoktu...

Resim çekmek de yasakmış, nasıl olduysa onu da başarmışım bilmeden.

Yaa işte böyle...

Sn. Commodorun yazısını okuyunca aklma geldi.Kocaeli depreminin üzerinden birkaç gün geçmiş İzmiti bilenler bilirler bulvar parkında çadırlar kurulmuş insanlar parkta kalıyor.arkadaşım iş çıkışı bakıyor bayanlar bir gurup olmuş ortalarında tayyörlü bir bayan sohbet ediyorlar.arkadaşım merak ettmiş yaklaşmış.Tayyörlü bayan gülümsemiş nasılsınız demiş arkadaşım da gülümsemiş
sizi hatırlıyorum siz hangi bankada çalışıyorsunuz demiş.bayan hayır bankacı değilim ben Meral Akşener demiş

Bir ara İstanbul Nişantaşındaki (teşvikiye) bir pasajda kısa süreli emlakçılık yaptım. O zamanlar genç ve toydum. Hiç unutmam, yaz günlerinden bir gündü. Hemen her akşam çevredeki apartmanda oturan kızlar ve yetişkin çocuklar pasajın etrafında saklambaç oynarlardı. Bende, pasaj girişinde bir kenarda oturup onları izlerdim. Birini gözüme kestirmiştim, ama nasıl iletişim kurmam gerektiği konusunda kararsızdım. Çünkü onlar İstanbullu ben taşra çocuğuydum. :o Bir ara gözüme kestirdiğim kızın bana kaş-göz işareti yaptığını gördüm. Issız bir köşeye saklanmıştı. Tabi bende kendimce görevden vazife çıkarıp benimle öpüşmek istediğini sandım. :o Yanına yaklaştığımda ani bir hamle ile dudaklarından öptüm. Kızcağız bir süre şoka girip kendine gelemedi. Pek hatırlamıyorum ama galiba bende... Daha sonra yüzümde patlayan bir tokatla kendime geldim. O tokat resmen ayaklarımı yerden kesmişti. :( Böylece llk dayağımı da bir kızdan yemiş oldum. :o

Evimizin cücesi 2 yaşında karıştırmadığı yer yok nerden bulduysa elinde ultrason görüntüleriyle geldi
-anneee mu neee?
-Aaaa bebeğim bu sensin bak işte burdasın küçücüksün gördünmü
-anne mu neee?
-o da sensin annecim
-buuu?
-evet o da
baktım eşim gülüyor ne oldu neden gülüyorsun dedim
-Üstündeki yazıyı okusana o büyük oğlanın böbrek görüntüleri dedi.

Arkadaşımın eşi sinirli bir adam.Bebeği gece boyunca ağlayınca yine çok kızıyor .Sabah işe gideceğim sustur şunu diyor. O da ne yapayım uğraşıyorum işte susturamıyorum diyor.o zaman sende başka odaya git
Sustur ,öldür bir şeyler yap diyor.
Bebek bir süre sonra artık yorgunlıktan mıdır nedir uyuya kalıyor bu sefer meraklanan eşi diğer odadan sesleniyor. Ne yaptın, nasıl susturdun.
Hiiiççç Öldürdüm onu diyor.
Eşi fırlıyor yataktan
Neee ,Allah belanı versin ne yaptın sennn?...

TESADÜFÜN BU KADARI

Bazen öyle anlarımız oluyor ki yaşamak bile ağır geliyor sorunumuzun çözümsüz olduğunu düşünüp karamsarlığa kapılıyoruz. Hatta ben her halde bir daha iflah olmam dediğimiz zamanlar da oluyor.Sonra bir bakıyoruz çözümsüz zannettiğimiz sorunumuz gelişen türlü olaylar ve bazı tesadüfler neticesinde kendi kendine hallolmuş.bu seferde boşuna hayıflanmışız,üzülmüşüz diyoruz Hayat çok güzel hiçbir şey için üzülmeye değmez.ama gelde bunu anlat kendine.

Bu nedenle hayatımızın önemli bir kısmının bir el tarafından kurgulanmış olduğuna inanırım ve inançsız insanları her zaman şaşkınlıkla karşılarım fakat hayatımızda bazen çok anlamsız tesadüflerde olur işte bunlardan biri

İşteyim yine çömez zamanlarımdan biri kargo şirketinden bir telefon geliyor.Kargonuz var gelin alın.Şöförü gönderiyorum bir süre sonra 2 kişi buzdolabı büyüklüğünde bir kutuyla içeri giriyorlar.kutuyu yere bırakıyorlar.müdürüm ve ben masamızdan kalkıyoruz kutunun başında elimiz belimizde ne olduğunu anlamaya çalışıyoruz Kutunun üstündeki eciş bücüş yazıyı okuyorum isim benzerliği var adres ve vergi numarası farklı diyorum.Müdür şöföre dönüyor

Bu bizim değilmiş neden aldın ?

Ben ne bileyim al dediniz aldım diyor.

Nasıl getirdin peki.?

Benim araba almazdı bunu ordan ayarladım bir araba diyor.

Bana dönüyor sen neden aldırdın ?

Ne bileyim ben kargonuz var gelin alın dediler bende zarf zannettim diyorum.

Bağla kargo şirketini diyor.Bağlıyorum.Kısa bir tartışmadan sonra Nakliye ve hammaliye bedeli talep ediyor yoksa kargonuzu iade etmem diyor karşı taraf kabul etmiyor.Bizde genel müdürlüğe yazı yazıyoruz. Genel müdürlükten arayıp özür diliyorlar şubedeki arkadaşarını uyaracaklarını merak etmememizi söylüyorlar beş dakika geçmiyor ki telefonum çalıyor bir bayan iyi günler hanımefendi ben kargo şirketinden arıyorum diyor başka bir şey söylemesine fırsat vermeden bir dakika diyerek hemen Müdür Bey’e aktarıyorum Şubeden arıyorlar diyorum.

İki saniye sonra telefonum çalıyor müdür kızgın al şu telefonu yaa!.. bağladığın teyzenmiş diyor.Şaşırıyorum .

Teyze deminki senmiydin ?Neden kargocuyum dedin diyorum.

Canım seni işletmek istedi aklıma kargodan aradığımı söylemek geldi.Ne bileyim senin telefonu müdüre bağlayacağını.Ne sinirli adammış o öyle diyor

Offff teyze yaaa offf, ne yaptın sen ?Daha yeniyim zaten doğru dürüst tanımıyor adam beni arızalı olduğumu düşünecek şimdi.Tesadüfün bu kadarı pes yaniiiL