Şair Hukukçular

MEHMET EMİN YURDAKUL
13 Mayıs 1869 İstanbul 14 Ocak 1944 İstanbul

Balıkçı Salih Reis' in oğludur. Ortaöğrenimini Beşiktaş Askeri Rüştiyesi ve İdadisinde tamamladı. Geçim zorluğu nedeniyle Hukuk Eğitimini yarım bıraktı. Bazı kaynaklar Amerikalı bir kadının önerisiyle Amerika'ya gitmek için Mektebi Hukuktan ayrıldığını, fakat kadının daha sonra ölmesi nedeniyle Amerika'ya gidemediğini yazarlar. Rüsumat Mektupçu Kalemi'nde Memur ve Evrak Müdürü oldu.(1897) Yeteneğini gören Sadrazam Cevat Paşa, onu üst düzey kamu yönetiminde görevlendirdi. Erzurum ve Trabzon da memurluk görevlerinde bulunmuş daha sonra Hicaz, Sivas, Erzurum, valilikleri yapmıştır. Musul'dan milletvekili seçilerek Osmanlı Mebusan Meclisine girdi. (1915) II. Meşrutiyetten sonra Türk Ocağının kurucularından olmuş, emperyalizme karşı düzenlenen Sultanahmet Mitinginde konuşmacılar arasında yer almıştır.

Cumhuriyetten sonra Şarkikarahisar, Urfa ve İstanbul'dan milletvekili seçildi. Şiirlerini Milli Edebiyat Akımına bağlı olarak hece vezniyle ve sade bir dille yazmıştır. Dil yönünden döneminin en arınmış sözcükleri kullandı. Şiirlerinde milli ülkü, Türklük gibi konuları işlemiş olması nedeniyle Milli Şair olarak anılmıştır.
Şiir kitapları; Türkçe Şiirler (1898), Türk Sazı (1914), Ey Türk Uyan (1914), Tan Sesleri (1915), Ordunun Destanı (1915), Dicle Önünde (1916), Hastabakıcı Hanımlar (1917), Turan'a Doğru (1918), Zafer Yolunda (1918), İsyan ve Dua (1919), Aydın Kızları (1919), Ankara (1939), Şiirler (1939)


BENİM ÖMRÜM
Genç çağdaydım, kendimi bir dikenli yolda buldum;
Hıçkırıklar işittim, gül ve bülbül bağlarından,
Felaketler topladım, Anadolu dağlarından;
Uzun sazlı Aşıklar diyarında aşık oldum.

Ezgi koydum, ahlara, figanlara, Türk şi'rine,
Öz dilimle haykırdım,"Ey milletim uyan" diye;
Viran yurdun dolaştım, bir şehrinden bir şehrine;
Saç sakal ağarttım ben de,"Vatan, vatan" diye.



BIRAK BENİ HAYKIRAYIM
Ben en hakir bir insanı kardeş duyan bir ruhum;
Bende esir yaratmayan bir Tanrı'ya iman var;
Paçavralar altındaki yoksul beni yaralar;

Mazlumların intikamı olmak için doğmuşum.
Volkan söner, lakin benim alevlerim eksilmez;
Bora geçer, lakin benim köpüklerim eksilmez.

Bırak beni haykırayım, susarsam sen matem et;
Unutma ki şairleri haykırmayan bir millet,
Sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir;

Zaman ona kan damlayan dişlerini gösterir.
Bu zavallı sürü için ne merhamet, ne hukuk;
Yalnız bir sert bakışlı göz, yalnız ağır bir yumruk!...

CELAL SAHİR EROZAN
29 Eylül 1883 İstanbul - 16 Kasım 1935 İstanbul

Ortaöğrenimini Vefa İdadisi'nde tamamladı İstanbul Darülfünun Hukuk Mektebi'nde okudu. Hariciye Nezareti'nde görev aldı. (1903) Edebiyat Öğretmenliği, ticaret yaptı. Şiir okuma ve söylev yeteneği küçük yaşlarda kendini gösterdi. 2.Abdülhamit henüz 9 yaşında iken saraya çağırtmış, huzurunda konuşturup şiirler okutarak beğenmiş ve ona para ve Devlet Nişanı ödülü vermiştir. Cumhuriyetten sonra Zonguldak Milletvekili seçilerek TBMM girdi. (1928) Türk Derneği ve Türk Ocağı gibi kuruluşlarda çalıştı. Cumhuriyet Dönemi'nde yazı devriminin gerçekleşmesine katkısı oldu.

Edebiyatı Cedide Dergisinin en genç şairlerinden biri olarak tanındı. İlk sıralarda Tevfik Fikret'in etkisinde kaldı. Daha sonraları kendi anlatımını buldu. Fecr'i Ati akımının başkanlığını yaptı. Sanat için sanat anlayışına bağlıydı. Kadın ve aşk şairi olarak tanındı.

Şiir Kitapları: Beyaz Gölgeler (1909), Buhran (1909), Siyah Kitap (1912)


BAŞIMLA GÖNLÜM
Başım dedi: Dinlen; gönlüm dedi: Koş!
Başım dedi: Durul; gönlüm dedi: Coş!
Başım yüreksizdi, gönlüm başıboş;
Varlığım arada oynadı gitti...

Başımla gönlüm edemedim eş;
Biri yüz yaşında, biri yirmi beş.
En sonunda saçağı ateş;
Varlığım arada kaynadı gitti...


TUHFE-İ TAKDİS
Benim kadınlara ifrat-ı hürmetim vardır.
Bütün bu aleme mensup olan güzellikler
Benim gözümde kadınsız leyaldir yek-ser;
Kadın bu zulmeti nuruyla hırpalar, dağıtır.

Şefîk bir kadının sine-i nezihinde
Yatarsa bir gececik hangi ıstırap uyumaz?
Onun gözünden uçan en küçük tebessüm-i raz
Hayal ü fikri yeşil bir cihan-ı ümmide

Seyahat ettirerek müsterih ü müstesna
Dakikalar yaşatır; bazı kimsesizliğine.
Bulur zavallıların, bir temayüliyle deva.

Kadın bu annedir, âğuş-ı şefkatinde bizi
Daha çocukken eder tesliyet rahîmane;
Ve susturan da odur en birinci nalemizi.

AHMET HAŞİM
1884 Bağdat - 4 Haziran 1933 İstanbul

Bağdat'ta doğdu. Babası mülkiye kaymakamlarından Fizan Mutasarrıfı Arif Hikmet Beydi. Annesinin ölümü üzerine küçük yaşta, babasıyla birlikte İstanbul'a geldi. Mekteb-i Sultani'de yatılı olarak okudu. Şiir yazmaya öğrencilik yıllarında başladı. Hukuk Mektebi'nde okudu. Bir yandan Osmanlı İmparatorluğunun tütün üretimini düzenleyen Reji İdaresinde çalışıyor, bir yandan Hukuk Mektebinde okuyordu. İzmir Sultanisi Fransızca Öğretmenliğine atanınca Hukuk Mektebi'nden ayrıldı. (1909) Fransızca Öğretmenliği, çevirmenlik yaptı. Birinci Dünya Savaşı yıllarını Çanakkale'de, İzmir'de Yedeksubay olarak geçirdi. Savaş sonrası Güzel Sanatlar Akademisi'nde estetik ve mitoloji dersleri verdi. Düyun-u Umumiye İdaresi'nde ve Osmanlı Bankası'nda Memurluk yaptı.
Bütün şiirlerinde aruz ölçüsünü kullandı. Yaşadığı yıllarda genç sanatçılar heceyle yazıyorlardı. O da Yahya Kemal gibi aruzdan vazgeçmedi.

Eserlerinde uzun süre Tevfik Fikret'in etkisinden kurtulamadığı söylenir.
Şiir Kitapları: Göl Saatleri (1921), Piyale (1926)


MERDİVEN
Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,
Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,
Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak...

Sular sarardı... yüzün perde perde solmakta,
Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta...

Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller,
Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,
Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer?

Bu bir lisan-ı hafidir ki ruha dolmakta,
Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta...


SONBAHAR
Bir taraf bahçe, bir taraf dere
Gel uzan sevgilim, benimle yere,
Suyu yakuta,döndüren bu hazan
Bizi garkeyliyor düşüncelere...

PARILTI
Ateş gibi bir nehr akıyordu,
Ruhumla o ruhun arasından,
Bahsetti derinden ona halim,
Aşkın bu unutulmaz yarasından.

Vurdukça bu nehrin ona aksi,
Kaçtım o bakıştan, o dudaktan;
Baktım ona sessiz uzaktan,
Vurdukça bu aşkın ona aksi.

MİDHAT CEMAL KUNTAY
6 Ocak 1885 İstanbul- 30 Mart 1956 İstanbul

Mekteb-i Osmani ve Alman Okulunda okudu. Vefa İdadisini (Lisesini) ve İstanbul Darülfünun Hukuk Mektebini bitirdi. Öğretmen Yardımcılığı, Adliye Nezaretinde (Adalet Bakanlığında) katiplik, müdürlük, yargıçlık görevlerinde bulundu. Beyoğlu 4. Noterliği görevinde iken öldü.
Ulusal değerleri inançlı bir dille anlatan şiirleriyle tanındı. Hep aruz ölçüsünü kullandı. Seçkin sözcüklere sindirdiği etkili anlatım gücüyle, bir hitabet edası içinde yazması şiirlerine hukukçu kimliğinin yansımasıdır.
Roman türünde tek eseri Üç İstanbul nükteli biçimde Osmanlı İmparatorluğunun çöküntü dönemini anlatmaktadır. 1938 yılında yayınlanan 2. Abdülhamit döneminden Mütareke dönemine kadar İstanbul yaşamını anlatan Üç İstanbul isimli romanı 1983 yılında TV dizisi yapıldı
Şiir Kitabı: Türk#8217;ün Şehnamesinden (1945)

ÖLÜM KARNAVALI
Ne tuhaftır yerin altında ölüm karnavalı
Eriyen çehre çemendir, yürüyen çehre çalı.....

Bıyığın kürkünü sarmış sakalın postekisi,
Bir ufak baykuşa dönmüş karışıp her ikisi,

Çürüyen burnun asılmış uzanan çengeline...
Kimi gözsüz... kiminin gözleri akmış eline.

Kimi hâlâ yaşıyormuş gibi hâlâ asabi...
Kiminin baldırı şişmiş kabarıp gayda gibi.

Kiminin etleri toprakta birer pembe leke...
Kimi eşya; kafa bir tahta, kulak bir teneke.

Kiminin ağzı dudaksız, yine lakin kapalı...
Ne tuhaftır yerin altında ölüm karnavalı.



ÖLÜ KAFASI
Bir tarlada geziyordum, ayağıma katı bir şey takıldı;
Baktım: kemik; dikkat ettim: bir insanın kafasının kemiği.
Lakin aç yer, şu parçası kalan başı öyle yiyip emmiş ki,, Bilinmiyor kimin başı, bilinmiyor hangi asrın evladı ?

Kara toprak içerisinde düşen her şey bir yığın kül oluyor;
Guya ki kasırga var; bunu, ona buna katıyor;
Bir el ver var ki çürük kefen parçasını çiçek yapıp atıyor;
Evet hayat bir taraftan boşalıyor, bir taraftan doluyor.

Kim bilir ki, şu faninin vücudundan bu gün bize neler var?
Belki onun kemikleri şimdi senin gözlerinde parıldar;
Belki benim şu sıtmalı dudağımın ateşi onundur.

Her şey böyle, hatta bizim dünyamız da bu baş gibi olacak
Bir gün hayat tükenecek; yalnız cansız gıranitler kalacak;
Her zerresi bir aleme dağılacak; zira bu bir kanundur!...

TAHSİN NAHİD
1887 İstanbul- 1919 İstanbul

Soğukçeşme Askeri Rüştiyesi#8217;nde okuduktan sonra, Galatasaray Sultanisi#8217;nde okumuştur. İstanbul Darülfünun Hukuk Mektebi ne girmiş son sınıfta bitiremeyerek ayrılmıştır. (1913) 1. Dünya Savaşı sırasında iaşe müfettişliği yapmıştır. Savaş sonrası kendini edebiyata vermiştir.
Fecr-i Ati topluluğuna girmiş kısa sayılacak yaşamında şiir ve tiyatro alanında eserler vermiştir.
Şiir Kitabı: Ruh-ı Bi-Kayd (1910)


ŞİİR
Şiir mi istediniz? Dinleyin bu giryeleri:
Şiir... şiir denilen bir zavallı hülyadır,
Adeta bir sevimli ru yadır...
Asabi
Bir kadın hisseder derinliğini!...
Ba zı eş ar öyle mübk ki
Büsbütün bir veremli sevdadır.

Hayır, hayır güzelim Şi rimiz kadındır hep
Menekşe gözleri ufkun derinliğinde güler,
Karanfil ağzı da şi r-i nev-zemin söyler;
Ve kalbimiz dinler,
Kalem de nakl eyler
Bütün bu gözlerin umkunda titreyen razı!...

ALİ CANİP YÖNTEM
Haziran 1887 İstanbul -26 Ekim 1967 İstanbul

Ortaöğrenimini babasının sürgün edilmesi nedeniyle Selanik te tamamladı. Önce İstanbul da Mekteb-i Hukuka yazıldı. (1906) Bir yıl sonra Selanik Hukuk Mektebi ne geçti. Selanik in Balkan Harbi sonucu elimizden çıkması üzerine Selanik Hukuk Mektebini son sınıfta iken yarım bıraktı. Selanik te yayımlanan genç kalemler (1910 1912) dergisinin başyazılarını yazdı. 1912 de Çanakkale Sultanisi Edebiyat ve Felsefe öğretmenliğine atandı. İstanbul da Gelenbevi Sultanisinde öğretmenlik yaptı. Anadolu Hükümetinin çağrısı üzerine 1921 de Anadolu ya geçerek Trabzon Sultanisi ve Giresun Maarif Müdürlükleri yaptı. Kabataş Lisesi, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde dersler verdi.

Ordu (1934) ve Çanakkale (1954) Milletvekili seçilerek TBMM ne girdi. Türk Tarih Kurumu ve Türk Dil Kurumu Merkez üyeliklerinde bulundu. Edebiyata Fecr-i Ati Topluluğunda şiirle başladı. Daha sonra Ömer Seyfettin ve Ziya Gökalp in öncülüğünü yaptığı Milli Edebiyat akımını benimsedi. Yekta Bahri takma adıyla dönemin tutucularıyla sert tartışmalara girdi.
Şiir Kitabı: Geçtiğimiz Yol (1918)


SOKAK FENERİ
Ölü bir camdan ağlayan korku
İniyor serseri boş bir geceye;
Kaldırımlar bütün sükut uyku...

Her duvar, her kovukta şimdi niye
Bir büyük göz niyaz eder, ağlar
#8220;Bitsin artık bu gizli şüphe diye?

Korkarım... Saklanır heyulalar...
Bana der... İşte sahife oku,
Sarı gölgemde hasta kalbin var!

Ölü bir camdan ağlayan korku...

EYLÜLÜN DENİZİ
Eylülün denizi niçin gözlerin,
Kapanmış ru yasız, boş bir kuyuya?
Daha dün her daldan gürlerdi derin,
Coşkun bir bela en gizli kuytuya.

Eylülün denizi, sen şair misin?
Şimdi bir afacan çocuk, bir deli,
Sonra bir kötürüm, sonra bir miskin
İhtiyar ki bıkmış hayattan belli.

Hani Ba zan senin Hicranı unut!
Diyen mavi, baygın bakışın vardı.
Hani sis ufuklar uzakta, yakut
Bir cennetten sana nurlar yollardı.

Dalgalar, ey büyük deniz, dalgalar
Dualar indirsin sana göklerden.
Benim dalgalarda çarpan kalbim var,
Bir şeyler haykırır uzak bir yerden.

İstersen, öyle pek çılgın olmasın,
Buseden, hayalden olsun gözleri.
Yüksek kayalarda irkilen dalgın
Gençlere koynunda aratsın şi ri

İstersen kapansın gökler üstüne;
İstersen bir tekne parçalanmasın.
Haykırsın kıyıda bir hasta nine,
Yalnız gözlerini böyle yummasın!

MANDOLİN
Hangi kızın şen elleri
Gecelerin matemine
Serpiyor bu emelleri?

O genç kızın sevinci ne?
Kopup sedef ellerinden
Kalbe düşen bu inci ne?

Bir eser yok kederinden;
Söyle, şair, bu gülüş ne?
Fakat sonra ta derinden,

Ta içinden bükülüş ne?

İBRAHİM ALAETTİN GÖVSA
1889 İstanbul 29 Ekim 1949 Ankara

Ortaöğrenimini Trabzon ve Vefa İdadilerinde, Yükseköğrenimini İstanbul Darülfünun Hukuk Mektebinde tamamladı (1910) İsviçre de Jean Jacgues Rousseu Enstitüsü nde pedagoji ve psikoloji öğrenimi gördü. (1913 1916) Yurda dönünce öğretmenlik, okul müdürlüğü, Talim Terbiye Kurulu Üyeliği yaptı. Sivas (1927) ve Sinop tan (1931) milletvekili seçildi.
Önceleri aruz veznini daha sonra hece ölçüsünü benimsedi. Çocuk şiiri türünde özgün Türkçe siyle başarılı örnekler verdi. Ansiklopedi alanında başarılı çalışmalar yaptı.
Şiir Kitapları: Çocuk Şiirleri (1911), Güft ü Gu (Dedikodu. 1912), Çanakkale İzleri (1926), Acılar (1941). Söz Oyunları (1942)

KÖRDÜĞÜM
Elli yıldır şu ömür kervanının yolcusuyum.
Öyle her yoldaşı sevmezse de azade huyum,

Aşina, çehre azaldıkça duraktan durağa,
Acı bir hatıra enkazı çöker ortalığa.

Her giden sanki içimden bir parça alır;
Kervanın safları dolgunsa da, gönlüm boşalır.

Ya, bu yol böyle sürüp gitse!.. derim ürperirim;
Bir yakın günde fakat bitse!... derim ürperirim.

Arka bir dalgalı umman gibi toprak yığını,
Önde bilmem geçidin nereye çıkıp vardığını.

Yürürüm anlamadan bastığımı, gördüğümü;
Dolaşır zihnime ömrün ezeli kördüğümü.


SİPERDEN MEKTUP
Allah a dua et düşman tırpanı
Devlet ağacını yolmasın; anne!
Altında dökülsün oğlunun kanı
Bayrağın gül rengi solmasın; anne!

Köyden biri geldi taburumuza;
Meğer söz kesilmiş muhtarın kıza;
Gece niyet tutup baktım yıldıza:
Artık söyle o iş olmasın; anne!

Düşünme boş gelse posta katarı;
Siperden akın var yarın dışarı:
Kadere razı ol; uzun yolları
Bekleyen gözlerin dolmasın; anne!

ORHAN SEYFİ ORHON
23 Ekim 1890 İstanbul 22 Ağustos 1972 İstanbul

Türk şiirinde Beş Hececiler olarak tanınan hareketin temsilcilerinden biridir. Ortaöğrenimini Mercan İdadisi nde, yüksek öğrenimini Hukuk Mekteb nde tamamladı. (1914) Meclisi Mebusan ın Kavanin Kalemi nde (Kanunlar Dairesinde) memurluk ayrıca gazetecilik yaptı. Harp Okulunda, İstanbul Erkek Lisesinde öğretmenlik yaptı. Daha sonra siyasete atıldı. Zonguldak Milletvekili (1946) ve İstanbul Milletvekili seçilerek TBMM ;ne girdi (1965). Yaşamının son dönemlerinde Son Havadis Gazetesi nde yazarlık yaptı.
Kısa süre aruz vezniyle yazdı. Daha sonra hece veznini benimsedi.
Şiir Kitapları: Fırtına ve Kar (1919), Gönülden Sesler (1922), O Beyaz Bir Kuştu (1941), Hicivler (1950), Kervan (1964), İşte Sevdiğim Dünya (1965), Şiirler (1970)

GÖNLÜM
Benim gönlüm bir kelebek,
Dolaşıyor çiçek çiçek.
Tükenecek ömrüm böyle
Çırpınarak, titreyerek.

Ne şerefli bir adı var,
Ne bir büyük maksadı var.
Her gün biraz zedelenen
İki ipek kanadı var!

Sabırlıdır, gözü toktur,
Zavallının derdi çoktur.
Yorulunca konacağı
Bir yuvası bile yoktur.

Her şey ona karşı durur;
Güneş yakar, kış dondurur.
Bazı tutar kanadından
Bir fırtına yere vurur.

Benim gönlüm bir kelebek
Dolaşıyor titreyerek,
Zavallının bir baharlık
Ömrü böyle tükenecek!

VEDA
Hani, o bırakıp giderken seni
Bu öksüz tavrını takmıyacaktın?
Alnına koyarken veda busemi,
Yüzüme bu türlü bakmıyacaktın?

Hani, ey gözlerim bu son vedada,
Yolunu kaybeden yolcunun dağda,
Birini çağırmak için imdada
Yaktığın ateşi yakmıyacaktın?

Gelse de en acı sözler dilime,
Uçacak sanırdım bir kaç kelime...
Bir alev halinde düştün elime,
Hani, ey gözyaşım akmıyacaktın?


DİYORLAR

Ölürsem yazıktır sana kanmadan,
Kollarım boynunda halkalanmadan.
Bir günüm geçmiyor seni anmadan,
Derdine katlandım hiç usanmadan...
Diyorlar: Kül olmaz ateş yanmadan!,
Denizler durulmaz dalgalanmadan!

Saadet benziyor boş bir seraba,
Düşüyor her seven gönül azaba.
Gelmiyor çekilen dertler hesaba,
Diyorum: Sebep ne bu ızdıraba!
Diyorlar: Kül olmaz ateş yanmadan,
Denizler durulmaz dalgalanmadan!

TÜRKÜ

Dünyada biricik sevdiğim sensin;
Güzelsin, incesin, tatlısın, şensin!
Nasıl başkasını gönlüm beğensin?
Güzelsin, incesin, tatlısın, şensin!

Arıyor gözlerim bütün gün seni,
Gördüm geçiyorken yine dün seni,
Görüp de sevmemek, ne mümkün seni!
Güzelsin, incesin, tatlısın, şensin!

MEHMET BEHÇET YAZAR
1890 Halep 2 Temmuz 1980 İstanbul

Bazı kaynaklar doğumunu 1888 olarak belirtir. Hukukçu bir aileden gelmektedir. Babası Bidayet Mahkemesi Baş Katibi Katipzade Mehmet Beşir Beydir. Babasının Selanik İstinaf Mahkemesi Başkatipliğine atanması nedeniyle Selanik İdadisi ni (1906) bitirdi. İstanbul da Hukuk Mektebini (1910) bitirdi. 1910 dan sonra; önce Beyrut Sultanisi nde, daha sonra İstanbul da liselerde öğretmenlik, Milli Eğitim Müfettişliği ve Milli Eğitim Müdürlüğü yaptı.

Şiir ve düz yazılarında Fecr-i Ati Topluluğunun edebiyat anlayışının özelliklerini yansıtan ürünler verdi. İçtenliği, duygusallığı, lirik anlatımı, güçlü dili ve şiir tekniği ile dikkat çekti.
Şiir Kitapları: Erganun (1911), Buhurdan (1925), Yumak (1938)

KIYILAR
Yavru bir ceylanın ürkek ürkek,
Bakışından daha süzgün kıyılar...
Akşamın ruhunu candan emerek,
Uzayıp gitmede üzgün kıyılar...

Gizli oklarla vurulmuş denize
Denize bir kanat olmuş kıyılar...
Şimdi bir çizgi iken, dönmüş ize
Erimiş, gözyaşı dolmuş kuyular...

Sonbahar mevsiminin en son izi,
Ruha dolmuş da gül olmuş kıyılar...
Akşamın ruhu olan sevgimizi,
Yadeden bir gönül olmuş kıyılar...


BORA
Kıyılar tirşe...Uzaklar mosmor..
Bin köpük gâh açıyor, gâh soluyor...
Buğudan, sis ve dumandan bir gök..
Deli kurtlar gibi uluyor...

Mor bulutlar yığılıp ortalığa,
Dalgalar benzedi binlerce dağa..
Kuduran bir bora bir çok gemiyi
Bin kırık tahta yapıp attı sığa..

Deli rüzgâr .. sağanaklar ve bora.
Mor sular, tirşe sular oldu kara..
Dalgalar şahlanarak savruluyor;
Akıyor gök, dağ olan dalgalara ..
Karışıp gökle deniz, morla kara,

Sevginin rüzgârı çılgındı biraz,
Gönlümüzdeydi o akşam o bora..


YUMAK

Bir gün,
Sarı, parlak bir ışık,
Sırma saçlar gibi bir aydınlık,
Erimiş altına benzer bir alev,
Yandı dünyamızda

İçimiz sanki bizim bir dünya..

Tel tel olmuş süzülen ateşten,
Biz o gün,
O gün aldıktı avuçlar dolusu,
Başladık sarmaya dünyamızda!..

Kimseler görmeyerek,
Sarışın telleri sardık, sardık..
Bir yumak oldu bu altın, bu ışık,
Bu alev...

Bir ılık, tatlı hararetle avuç-
larımız yandı ve parmaklarımız
Yandı.
Süzülen telleri sardık, sardık...

Alnımız döndü o gün
Bir sıcak yaz gününe.
O gün yanaklarımız

Bir kızıl gül ... ve dudak-
larımız açtı kızıl bir lale...
O alev telleri sardık, sardık...
Bir yumak oldu bu altın, bu ışık,
Bu alev...

Biz bu altın yumağı,
Kendi dünyamızda.
Kimseler görmeyerek,
Başladık elden ele
Atarak oynamaya...

Sararak ellerimiz,
Yanarak ellerimiz,
Tel tel olmuş o yanan sevgimizi
Bir yumak yaptık o gün,
Atarak elden ele,
Başladık oynamaya...

Geçti artık nice gün...

Bu oyun,
Bir ibadet oluyor şimdi bize.

Ve o günden beridir sevgimizi
Ne güzel sarmadayız gönlümüze!..

SABRİ ESAT SİYAVUŞGİL
İstanbul 1907 1968

İstanbul da doğdu. Ortaöğrenimini İstanbul Erkek Muallim Mektebi ile İstiklal Lisesi nde tamamladı. (1926) Darülfünun Hukuk Mektebi ;nde başladığı yüksek öğrenimini devlet bursuyla gittiği Fransa da Lyon Üniversitesi Felsefe Bölümünde tamamladı. 1932 de yurda dönünce Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü ne Felsefe öğretmeni olarak atandı. Ulus, Yeni Sabah gibi gazetelerde köşe yazarlığı yaptı. Yaşamının sonuna kadar Profesör olarak Edebiyat Fakültesi nde Öğretim Üyeliği görevini yürüttü.

Şiir Kitabı: Odalar ve Sofralar 1933

ODALAR VE SOFRALAR
Evler bir nara benzer,
Nar tanesi, sofralar.
Akşam, yol gibi gezer;
Sükun, gibi dolar.

Odada bir pancurun
Sofadadır güneşi;
Camlarda yanan korun
Düşer içime eşi.

Odada yığın yığın
Gölgenin salkımları;
Sofada yalnızlığın
Duyulur adımları.

Oda içinde duvar
Oluktan düşenleri;
Sofa geceyi oyar,
Dinler merdivenleri.

Toplar odam kuş gibi
Sofamın laflarını;
Birer bibloymuş gibi
Süsler boş raflarını.

Beni duvar boyunca
Bir kum gibi ufalar
Odam uyku dolunca
Uyumayan sofalar.

YOLCULUK

Bir yaz günü, odamda kaparken bavulumu,
Çekecek koltuğumun parmakları kolumu
Her zamanki sesiyle bana: Otur diyecek.

Bütün kış geceleri duyduğum laflariyle,
Çıplak bir kadın gibi, beyaz çarşaflariyle
Beni uyutmak için yatağım esneyecek.

Yolda, adımlarımı çağıracak geriye,
Aralık kalan kapım belki dönerim diye
Penceremde buğudan bir damla yaş donacak.

Yürürken sağ omzuma hafif sesle ötüşüp,
-Bir evden anlaşılmaz fısıltılarla düşüp-
Bembeyaz bir el gibi bir güvercin konacak.

Dudağımı gizlice çekerek dudağına,
Akşam gibi düşecek vagon basamağına
Garda beyaz, dumandan bir kadının bedeni.

Son kampana çalacak ve son düdük ötecek.
Mesafeler bir nokta halinde küçültecek
Külrengi istasyonda mendil sallayan beni...

AKŞAM VE DEVELER

Böyle yalçın dağlarda sessiz dolaşanlar kim?
Köyler, ufka dizilen tozlanmış birer resim;
Yollar, köyleri saran eskimiş çerçeveler...

Sesler çıkmadan söner paslı çıngıraklarda...
Yassı tabanlarını sürükler bir kenarda
Boynu kısa develer, boynu uzun develer.

Günle birlikte erir uyuklayan mor dağlar;
Ekilmemiş tarlalar, çalı bitiren bağlar,
Döker her kalbe kırık bir lambanın isini...

Adımlar derinleşir renklerin vedaında.
Bir dua okur gibi gezdirir dudağında
Deveci, türküsünü, yolcu, sevgilisini...

Tebrikler Hocam

CEVDET KUDRET SOLOK

İstanbul 1907 10 Temmuz 1992 İstanbul

İstanbul da doğdu. 1933 te İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ni bitirdi. Meslek olarak edebiyat öğretmenliğini seçti. 1935 ile 1945 yılları arasında Kayseri Lisesi, Ankara Atatürk Lisesi, Ankara Devlet Konservatuarı nda yazın öğretmenliği yaptı. 1945 ten 1950 ye kadar Türkiye Ansiklopedisi nde çalıştı. Demokrat Parti seçimleri kazanınca bu görevinden ayrılmak zorunda kaldı. Sol dergilerde yazması, üstelik de soyadının Solok olması dışlanmasına yetiyordu. İstanbul da ve Ankara da avukatlık yaptı. Bir süre Türk Dil Kurumu nda çalıştı. Okullar için yazdığı ders kitaplarını hep takma adlarla yayımlamak zorunda kaldı. Sonunda soyadını değiştirdi. Bir ara Bilgi Yayınevi nde çalıştı. 1970 de öğretim görevlisi olarak girdiği Siyasal Bilgiler Basın ve Yayın Yüksek Okulu ndan 1973 te emekli oldu. 1974 Türk Dil Kurumu Bilim Ödülü nü kazandı.
Şiir Kitabı: Birinci Perde (1929).

ON ÖLÜM ŞARKISI
IX
Şimdi sonu gelmez maviliklerde
Yağmurlar ruhumu yıkamaktadır;
Tenimin ruhumdan koptuğu yerde
Bir gizli facia kanamaktadır.

Acımı duyamaz oldu kimseler,
Bana bir tahammül ver aklıselim
İnsanlardan ayrı kaldığım yeter,
Yetişir onları göremediğim!

Yetişir yetişir yalnız yaşamak,
Kimseler görmeden her yeri görmek;
Yokluğu içimde her an taşımak,
Ziyayı işitmek, sesleri görmek...

Usandım buluttan, aydan, yıldızdan;
Elverir yürümek samanyolunda;
Usandım elinden ey dipsiz zaman,
Ey sema, ey sonu gelmeyen kıta!

Ağaçlar, özledim serin ve asil
Gölgeniz altında uyuklamayı;
Artık böyle her gün yakından değil,
Uzaktan görmeyi özledim ayı.

Ey dünya, cazibe kuvvetin nerde?
Artık beni kurtar semadan kurtar;
Sar beni sarmaşık, çek beni dere,
Bana elinizi verin ağaçlar!


GECE YARISI

Dizilir ince ince, alnına bir soğuk ter!
Gavur mahallesidir evimin yukarısı,
Rüzgârın salladığı bir çan durmadan öter.

Bu ses aynı şekilde uzayacak yarın da!
Bazen bir ışık gezer, tamam gece yarısı,
Karşıdaki bir evin pencere camlarında...

Şimdi göz yaşlarımla karanlığı delerim;
Bana hatırlatıyor uzun uzun her akşam
Simsiyah servileri bembeyaz perdelerim!

Korkudan, büzülürüm usulca bir kenara;
Yatmak için yerimden azıcık kımıldasam,
Gölgem bir hırsız gibi tırmanır duvarlara.


YEDİKULE DE AKŞAM

Güneş vurdu başını bir kale kemerine!
Kuşlar yine bu akşam surlara otursunlar.
Baksınlar şu kocaman mahalle üzerine

Kızıl bir aydınlıkta şaşırıp kaldı bunlar;
Ufak saksılar gibi görünüyor uzaktan
Pencere camlarında kurutulan sabunlar...

Mademki ayni yükü sürüyecek her zaman:
Ne çıkar, çevirdiği dolabın kenarında
Şu bostan beygirinin gözünü bağlamaktan?..

Akşam Yedikule nin gezer sokaklarında:
Kızıl bir şerit gibi yolların ucu yandı,
Güneş, yardı başını bir kal a duvarında..

Bostan korkulukları sanki bir kahramandı,
Kuşlara bahsederken büyük tasavvurundan!
Sular olduğu yerde bir defa halkalandı:

Akşam, attı kendini Yedikule surundan

ASAF HALET ÇELEBİ

29 Aralık 1907 İstanbul 15 Ekim 1958 İstanbul

Sekiz yıl Galatasaray Sultanisi nde ve Güzel Sanatlar Akademisi nde okudu. Adliye Meslek Mektebi ni bitirdi. Üsküdar Asliye Ceza Mahkemesi Zabıt Katipliği yaptı. Osmanlı Bankası nda, Devlet Denizyolları İdaresi nde çalıştı. Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümünde kütüphane memuru iken Guraba Hastanesi nde öldü

Fars edebiyatını iyi bilmesi nedeniyle bu edebiyatla ilgili çeviriler yaptı, gazel ve rubailer yazdı.

Şiir Kitapları: He (1942), Lametif (1945), Om Mani Padme Hum (1953), Eşrefoğlu Divanı (1944), Divan Şiirinde İstanbul (1953).

CÜNEYD

bakanlar bana
gövdemi gördüler
ben başka yerdeyim

gömenler beni
gövdemi gömerler
ben başka yerdeyim

aç cübbeni cüneyd
ne görüyorsun
görünmeyeni

cüneyd nerede
cüneyd ne oldu

sana bana olan
ona da oldu

kendi cübbesi altında
cüneyd yok oldu


MARA

bilmemek bilmekten iyidir
düşünmeden yaşayalım
mara
günü ve saatleri ne yapacaksın
senelerin bile ehemmiyeti yoktur
seni ne tanıdığım günleri hatırlarım
ne seneleri
yalnız seni hatırlarım
ki benim gibi bir insansın
tanımamak tanımaktan iyidir
seni bir kere tanıdıktan sonra
yaşamak acısını da tanıdım
bu acıyı beraber tadalım
mara

başım omzunda iken sayıkladığıma bakma
beni istediğin yere götür
ikimiz de uykudayız
ne uyanık

SITKI YIRCALI
1908 Balıkesir 29 Aralık 1988 Ankara

Ortaöğrenimini İstanbul Kabataş Lisesi nde tamamladı. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitirdikten sonra Paris te doktorasını verdi. Dönüşünde Balıkesir de avukatlığa başladı. Avukatlığın yanı sıra siyasetle ilgilendi. Demokrat Parti İl Başkanı olarak siyasal hayata atıldı. Balıkesir Milletvekili olarak TBMM ne girdi. Gümrük ve Tekel, İşletmeler, İktisat ve Ticaret, Basın-Yayın, Sanayi Bakanlıkları yaptı. (1946-1960) 27 Mayıs hareketinde bir süre Yassıada da tutuklu kaldı. Af yasasından sonra siyasal hayata yeniden dönüp Adalet Partisi nden Balıkesir Senatörü seçildi. İnsan Dergisinde yazılar yazdı. Özellikle dost dergisinde yayınlanan yazılarıyla tanındı.

Şiir Kitapları: Kilitlenmiş Dünya (1959), Üçüncü Katın İnsanları (1959), Narlı Kahvede Deli Divane (1966).

BAŞINI ALIP GİDEN DÜNYA

Bir söğüt yeşili üstümüzde göğümsü
Yeşil üstünde bir gök mavisi gönlümsü
Bir yaprak koynunda saklı
Bir dalda asılı
Sanki yıldızlar çiçek çiçek
Sanki ışıyıp söner bir telli böcek

Bir ağaç gölgesinde bir havuz yosunsu
Bir yeşile çocuklu ıslak kokusu
Sesinde yaşayıp unutulmak korkusu
En karanlık en serin diplerden gelip diri diri
En sıcak en güneşli türküleri
Yapraklara okuyan su

Altımızda bir soğuk toprak gövemsi
Başımızda bir ağaç gövdesi gecemsi
İçimiz ışık ışık aydınlık
Düşüncemiz ateşce kanımız korca yanık
Zamanlar yitti böylece duygular yitti
Böylece bir dünya başını alıp gitti


YIĞINLARIN DÜŞÜ
Geçen zaman, gelecek gün bu bir tarih
düşü müdür nedir?
Yüzlerce yüz, soluk soluğa beyaz, yanık
Dirsek dirseğe, yumruk yumruğa yığınca kalabalık
Bir yol kan tutup başlarını dönmesinler geri
Can üstüne kıran kırana bir şenlik bir şenlik

Bu bozgun zafer dönüşü mü nedir?
Tarlalar döşenmiş bütün bütüne kan kırmızı gelincik
Şehit gazi, kaçak esir, ya bir nişan ya bir dipçik
Bir kez bir korku depreşmesin içlerinde deli deli
Ölüm üstüne, bayram bayrama, bir şenlik, bir şenlik

Bir kuraklık bir açlık göçü müdür nedir?
Bahara yüklü kırların sevdası bir su incecik
Yatağı ısınmadan yola düşmüş bir incecik gelincik
Hayvanlar koşulur, araba haydanır, harman
yine gelecek yıla vergi
Ağaçlar donda mı, çiçekte mi? Bir donanma bir şenlik

Bu ağlamaklı yakarış bir şeytan gülüşü müdür nedir?
Bir ak aydınlık eser aramızda, bulutsu duruk duruk
Bir acı karabasan göğsümüzü tadımsı buruk buruk
Sonra bir sağır suskunluk esir eder duyguları, her şeyi
Katılmış taşlarda bir kıvranma, bir şenlik bir şenlik


TOPRAĞIN ÜŞÜMESİ

Toprak damların üstünden
Yürüyüp döndükleri duyulacak
Daha bir yakın yıldızlar, daha bir parlak
Ellerimiz uzanıp sanki bir tutacak
Bulutlar hani kararıp gitmesinler.

Toprak damların üstünden
Gök kubbe daha çıplak daha sıcak
Kırlara dağlara sulara çöküp işlemese
Aydınlıkla bir olup yaylanın ak ayazı
Ve içimize bir yeşil kuşku düşmese
Ya da yağmur tasası dört mevsim

Çoluk çocuk hani birlikte
Sevişmemiz içimizin sıcaklığı
Günü güneşi beklemeden yorgun yatağımızı
Uyutup bir tatlı düşe, bir güzel ısıtacak

Toprak damların üstünden
Oba oba, ev ev, insan insan, gerçekler
Daha üşütücü daha çıplak yalnızlık
Gece gündüz uyanıp kalabalıkça
Boşluğa insanca yürüse yollar
Hani ocak ocak tüm bacalar tütse

Uzanıp dere tepe el-ele verse dumanlar
Bütün bir kimsesizlik silinip dağılacak
Tarlalar tohuma işlenip sürülse hani
Toprağın çözülüp geçecek üşümesi

HAMİT MACİT SELEKLER
1909 Antakya 23 Ocak 1974 Ankara

Ortaöğrenimini Konya Lisesi nde, yükseköğrenimini Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi nde tamamladıktan sonra yurdun bir çok yerinde Cumhuriyet Savcı Yardımcılığı, Cumhuriyet Savcılığı ve Yargıçlık görevlerinde bulundu. Adalet Bakanlığı bünyesinde Adalet Müfettişliği, Yargıtay Üyeliği, Yüksek Hakimler Kurulu üyeliği yaptı.

Yurt güzellikleri, aşk sevinci ve aşk üzüntüleri gibi temaları işleyen şiirleriyle tanınır. İlk yazıları Konya da yayınlanan Babalık gazetesinde çıktı. Daha sonra Servet-i Fünun Uyanış, Varlık, Çığır gibi dergilerde genel olarak hece vezniyle bazen de aruzla yazdığı şiirlerle romantizmin sevilen temsilcisi oldu.

Şiir Kitabı: Sulh ve Diğer Şiirler (1956)

KAL
Gün soldu, vakit geç, gitme bırak, kal,
Omuzlarında şal, başında örtü,
Odamda hülyalı bir akşam üstü,
Gölgeler içinde renk ve dudak kal.

Gidersen sana da kırılacak, kal,
-Gönlüm ki, böyle bir gidene küstü -
Ve deme buradan bir akşam üstü
Giderken ardımdan hıçkırarak, kal!

Madem, günlerimiz, sevgilim, kısa,
Madem, dudakların yandığı lahza,
İçin ruhumuzda bir özleyiş var,

Kal, çizsin hülyamız mat ufkumuza
Gümüşlü sabahlar, altın akşamlar,
Soluk bir gül ıtrı gibiyken bahar...

SULH

İşte gün, dışarda serpilen ışık,
Düşen ses, solan yüz ve birkaç sayı...
Yüzün pençe pençe, saçın dağınık,
Beyaz örtüsüyle kurdun masayı.

#8220;Sofra hazır! Hava dalgalı ılık,
Sesin andırıyor gergin bir yayı.
Ve sen çok güzelsin sevgilim, artık
Sildim başımdaki günlük tasayı.

Bu anda uzakta, daha uzakta,
Evde, su başında yahut sokakta
Konuşan, sevişen ve hıçkıran var,

Onların da kalbi böyle vurmakta,
Onlar da seviyor ve bekliyorlar
Ne zaman gelecek diye ilkbahar...

HAMİT MACİT SELEKLER
1909 Antakya 23 Ocak 1974 Ankara

Ortaöğrenimini Konya Lisesi nde, yükseköğrenimini Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi nde tamamladıktan sonra yurdun bir çok yerinde Cumhuriyet Savcı Yardımcılığı, Cumhuriyet Savcılığı ve Yargıçlık görevlerinde bulundu. Adalet Bakanlığı bünyesinde Adalet Müfettişliği, Yargıtay Üyeliği, Yüksek Hakimler Kurulu üyeliği yaptı.

Yurt güzellikleri, aşk sevinci ve aşk üzüntüleri gibi temaları işleyen şiirleriyle tanınır. İlk yazıları Konya da yayınlanan Babalık gazetesinde çıktı. Daha sonra Servet-i Fünun Uyanış, Varlık, Çığır gibi dergilerde genel olarak hece vezniyle bazen de aruzla yazdığı şiirlerle romantizmin sevilen temsilcisi oldu.

Şiir Kitabı: Sulh ve Diğer Şiirler (1956)


KAL
Gün soldu, vakit geç, gitme bırak, kal,
Omuzlarında şal, başında örtü,
Odamda hülyalı bir akşam üstü,
Gölgeler içinde renk ve dudak kal.

Gidersen sana da kırılacak, kal,
-Gönlüm ki, böyle bir gidene küstü -
Ve deme buradan bir akşam üstü
Giderken ardımdan hıçkırarak, kal!

Madem, günlerimiz, sevgilim, kısa,
Madem, dudakların yandığı lahza,
İçin ruhumuzda bir özleyiş var,

Kal, çizsin hülyamız mat ufkumuza
Gümüşlü sabahlar, altın akşamlar,
Soluk bir gül ıtrı gibiyken bahar...


SULH
İşte gün, dışarda serpilen ışık,
Düşen ses, solan yüz ve birkaç sayı...
Yüzün pençe pençe, saçın dağınık,
Beyaz örtüsüyle kurdun masayı.

Sofra hazır! Hava dalgalı ılık,
Sesin andırıyor gergin bir yayı.
Ve sen çok güzelsin sevgilim, artık
Sildim başımdaki günlük tasayı.

Bu anda uzakta, daha uzakta,
Evde, su başında yahut sokakta
Konuşan, sevişen ve hıçkıran var,

Onların da kalbi böyle vurmakta,
Onlar da seviyor ve bekliyorlar
Ne zaman gelecek diye ilkbahar...

AHMET MUHİP DIRANAS
1909 Sinop 27 Haziran 1980 Ankara

Ortaöğrenimini Ankara Erkek Lisesi nde tamamladı. Ankara Üniversitesi Hukuk, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü nde okudu. İstanbul da Güzel Sanatlar Akademisi Kitaplık Müdürlüğü yaptı. Resim ve Heykel Müzesi Müdür Yardımcılığı görevinde bulundu. 1938 de Halkevleri Kültür ve Sanat Yönetmenliği yaptı. Çocuk Esirgeme Kurumu, Anadolu Ajansı, Devlet Tiyatrosu, İş Bankası gibi kurumlarda yöneticilik yaptı.

Şiirlerinde aşk, doğa mutluluk, gibi temaları işledi. Filme çekilen Fahriye Abla şiiriyle ünlendi. Tiyatro oyunları yazdı. Tevfik Fikret in şiirlerini günümüze uyarladı.

Şiirlerinde biçim ustalığına özellikle önem verdi. Hece veznini duraksız kullanarak yeni ses olanaklarını denedi. Simgelerden geniş ölçüde yararlanan şiirleri iç sıkıntısı, yalnızlık, pişmanlık, kuşku, günah, sevgi temalarını işedi.
Şiir Kitabı: Şiirler (1974)


FAHRİYE ABLA
Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasında geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla

Evimiz kutu gibi küçücük bir evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtülü bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede,
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye Abla

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla
Ne çapkın komşumuzdun sen Fahriye Abla!

Gönül verdin derlerdi bir delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya
Bilmem hala bu ilk kocanda mısın,
Hâlâ dağları karlı Erzincan ;da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hatırada kalan şey değişmez zamanla.
Ne vefalı komşumuzdun sen, Fahriye Abla!


BÜYÜK OLSUN
Ben büyük şarkıları severim; büyük olsun,
Deniz gibi, gökyüzü gibi her şey ve mahzun.
Seviyorsam seni aşk ölümsüzdür gönlümce,
Aşıksam kadınım değil tanrıçasın, ece.
Denizler yolculuğa çağırır durur da beni
Gitmem düşünerek geri döneceğim günü.
Ben büyük rüzgârları severim; büyük olsun
Aşkım da, özlemim de hepsi, her şey ve mahzun.
İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı,
Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.

KAR
Kardır yağan üstümüze geceden
Yağmurlu, karanlık bir düşünceden,
Ormanın uğultusuyla birlikte
Ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte
Kar yağıyor üstümüze, inceden.

Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
Unutulmuş güzel şarkılar için
Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan,
Rüzgâr gibi ta eski Anadolu dan
Sesin nerde kaldı? Kar içindesin!

Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
Uyandırmayın beni, uyanamam.
Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
Yağsın kar üstümüze buram buram...

Buğulandıkça yüzü her aynanın
Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
Göğe uzanır- tek, tenha- bir kamış
Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
Büyük yalnızlığını dünyanın.

AHMET MUHİP DIRANAS
1909 Sinop 27 Haziran 1980 Ankara

Ortaöğrenimini Ankara Erkek Lisesi nde tamamladı. Ankara Üniversitesi Hukuk, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü nde okudu. İstanbul da Güzel Sanatlar Akademisi Kitaplık Müdürlüğü yaptı. Resim ve Heykel Müzesi Müdür Yardımcılığı görevinde bulundu. 1938 de Halkevleri Kültür ve Sanat Yönetmenliği yaptı. Çocuk Esirgeme Kurumu, Anadolu Ajansı, Devlet Tiyatrosu, İş Bankası gibi kurumlarda yöneticilik yaptı.

Şiirlerinde aşk, doğa mutluluk, gibi temaları işledi. Filme çekilen Fahriye Abla şiiriyle ünlendi. Tiyatro oyunları yazdı. Tevfik Fikret in şiirlerini günümüze uyarladı.

Şiirlerinde biçim ustalığına özellikle önem verdi. Hece veznini duraksız kullanarak yeni ses olanaklarını denedi. Simgelerden geniş ölçüde yararlanan şiirleri iç sıkıntısı, yalnızlık, pişmanlık, kuşku, günah, sevgi temalarını işedi.
Şiir Kitabı: Şiirler (1974)


FAHRİYE ABLA
Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasında geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla

Evimiz kutu gibi küçücük bir evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtülü bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede,
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye Abla

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla
Ne çapkın komşumuzdun sen Fahriye Abla!

Gönül verdin derlerdi bir delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya
Bilmem hala bu ilk kocanda mısın,
Hâlâ dağları karlı Erzincan da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hatırada kalan şey değişmez zamanla.
Ne vefalı komşumuzdun sen, Fahriye Abla!


BÜYÜK OLSUN
Ben büyük şarkıları severim; büyük olsun,
Deniz gibi, gökyüzü gibi her şey ve mahzun.
Seviyorsam seni aşk ölümsüzdür gönlümce,
Aşıksam kadınım değil tanrıçasın, ece.
Denizler yolculuğa çağırır durur da beni
Gitmem düşünerek geri döneceğim günü.
Ben büyük rüzgârları severim; büyük olsun
Aşkım da, özlemim de hepsi, her şey ve mahzun.
İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı,
Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.

KAR
Kardır yağan üstümüze geceden
Yağmurlu, karanlık bir düşünceden,
Ormanın uğultusuyla birlikte
Ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte
Kar yağıyor üstümüze, inceden.

Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
Unutulmuş güzel şarkılar için
Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan,
Rüzgâr gibi ta eski Anadolu dan
Sesin nerde kaldı? Kar içindesin!

Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
Uyandırmayın beni, uyanamam.
Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
Yağsın kar üstümüze buram buram...

Buğulandıkça yüzü her aynanın
Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
Göğe uzanır- tek, tenha- bir kamış
Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
Büyük yalnızlığını dünyanın.

ZİYA OSMAN SABA
30 Mart 1910 İstanbul- 29 Ocak 1957 İstanbul

Galatasaray Lisesi nde okurken şiir yazmaya başladı. Cumhuriyet Gazetesi Muhasebe Servisi nde çalışırken İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ni bitirdi. (1936) Muhasebecilik, Emlak Bankasında memurluk, Milli Eğitim Basımevi Düzeltme Şefliği yaptı. Geçirdiği kalp hastalığı nedeniyle Varlık Yayınevi ile ilgili işlerini evinden yönetti. Duygu yüklü şiirleriyle tanınır.

Yedi Meşale topluluğunun en genç şairi olarak gazete ve dergilerde yazıları yayımlandı. Bu topluluğun şiir çalışmalarını yaşamının sonuna dek sürdüren tek üyesidir. Hece ve serbest vezinle yazdığı şiirlerinde çocukluk anıları, ölüm, alın yazısı gibi konuları inceledi.

Şiir Kitapları: Sebil ve Güvercinler (1943), Nefes Almak(1957), Geçen Zaman-Nefes Almak (Bütün şiirleri, 1974)


DİLEK
Mesut olmuş görmek isterdim hepinizi.
Her bahar gününde, dertliyi, ümitsizi.
Terfi etmiş memur, sınıf geçmiş öğrenci,
Kadını, erkeği, yaşlısı, genci.
Bir bayram sevinciyle, kol kola sokaklarda.
Su başlarında, ağaç altlarında, parklarda,
Sevgililer, baş başa, muratlarına ermiş.
Çocuklar, el ele, bir halka oluvermiş.
Görmek isterdim camlardan, odalarda oturmuş,
Radyoyu açmış, küçük sofrayı kurmuş.
Yol, meydan, dere tepe, dağ, bayır, kır...
Vapurlar, limanlarda, yola çıkmaya hazır.
Gazinolar, plajlar, sinemalar açık.
Her dilden bir şarkı, her dudakta bir ıslık
Ne yoksul ahı, ne dul hıçkırığı, ne hasta iniltisi,
Mesut olmuş görmek isterdim hepinizi!..


PATİK YAP, KUNDURACI
Patik yap, kunduracı, bol bol patik;
Bebeler için, ilk adımı atacak,
Çocuklar için, koşacak, oynayacak...
Terzi abla, minimini elbiseler dik,
Yazlık, kışlık, mevsimlik...
Saçlarına kurdela,
Bileklerine bilezik...
Ama şu dünya hali, bin türlü kaza, bela
Ama bunca hastalık, gıdasızlık, verem;
Tabutçu, ölçünü büyük tut, büyük!
Çocukların öldüğünü istemem...



ÇOCUKLAR BAKIYORLAR
Çocuklar bakıyorlar, gözlerinde mavilik,
Bize bakıyorlar çocuklar, bir deri bir kemik.

Çocuklar tutamıyorlar ellerinde oyuncakları,
Çocuklar, koşamaz olmuş bacakları.

Bakıyorlar her akşam elimize,
Bir şey sormak ister gibi hepimize.

Benizleri sapsarı, hasta.
Çocuklar bedbaht bu yaşta.

Kim getirip koymuş onları yanımıza:
Bakıyorlar çizgi çizgi alnımıza.


YETİŞİR
Beni hatırladıkça
Arasıra gönlümü al
Sokakta görünce, gülümse
Yanıma yaklaş,
Az elin elimde kal.
Evine misafir geleyim,
Kahvemi sen pişir.
Taze doldurulmuş sürahiden
Bir bardak su ver
Yetişir...

ZİYA OSMAN SABA
30 Mart 1910 İstanbul- 29 Ocak 1957 İstanbul

Galatasaray Lisesi nde okurken şiir yazmaya başladı. Cumhuriyet Gazetesi Muhasebe Servisi nde çalışırken İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ni bitirdi. (1936) Muhasebecilik, Emlak Bankasında memurluk, Milli Eğitim Basımevi Düzeltme Şefliği yaptı. Geçirdiği kalp hastalığı nedeniyle Varlık Yayınevi ile ilgili işlerini evinden yönetti. Duygu yüklü şiirleriyle tanınır.

Yedi Meşale topluluğunun en genç şairi olarak gazete ve dergilerde yazıları yayımlandı. Bu topluluğun şiir çalışmalarını yaşamının sonuna dek sürdüren tek üyesidir. Hece ve serbest vezinle yazdığı şiirlerinde çocukluk anıları, ölüm, alın yazısı gibi konuları inceledi.

Şiir Kitapları: Sebil ve Güvercinler (1943), Nefes Almak(1957), Geçen Zaman-Nefes Almak (Bütün şiirleri, 1974)


DİLEK
Mesut olmuş görmek isterdim hepinizi.
Her bahar gününde, dertliyi, ümitsizi.
Terfi etmiş memur, sınıf geçmiş öğrenci,
Kadını, erkeği, yaşlısı, genci.
Bir bayram sevinciyle, kol kola sokaklarda.
Su başlarında, ağaç altlarında, parklarda,
Sevgililer, baş başa, muratlarına ermiş.
Çocuklar, el ele, bir halka oluvermiş.
Görmek isterdim camlardan, odalarda oturmuş,
Radyoyu açmış, küçük sofrayı kurmuş.
Yol, meydan, dere tepe, dağ, bayır, kır...
Vapurlar, limanlarda, yola çıkmaya hazır.
Gazinolar, plajlar, sinemalar açık.
Her dilden bir şarkı, her dudakta bir ıslık
Ne yoksul ahı, ne dul hıçkırığı, ne hasta iniltisi,
Mesut olmuş görmek isterdim hepinizi!..


PATİK YAP, KUNDURACI
Patik yap, kunduracı, bol bol patik;
Bebeler için, ilk adımı atacak,
Çocuklar için, koşacak, oynayacak...
Terzi abla, minimini elbiseler dik,
Yazlık, kışlık, mevsimlik...
Saçlarına kurdela,
Bileklerine bilezik...
Ama şu dünya hali, bin türlü kaza, bela
Ama bunca hastalık, gıdasızlık, verem;
Tabutçu, ölçünü büyük tut, büyük!
Çocukların öldüğünü istemem...

ÇOCUKLAR BAKIYORLAR
Çocuklar bakıyorlar, gözlerinde mavilik,
Bize bakıyorlar çocuklar, bir deri bir kemik.

Çocuklar tutamıyorlar ellerinde oyuncakları,
Çocuklar, koşamaz olmuş bacakları.

Bakıyorlar her akşam elimize,
Bir şey sormak ister gibi hepimize.

Benizleri sapsarı, hasta.
Çocuklar bedbaht bu yaşta.

Kim getirip koymuş onları yanımıza:
Bakıyorlar çizgi çizgi alnımıza.

YETİŞİR
Beni hatırladıkça
Arasıra gönlümü al
Sokakta görünce, gülümse
Yanıma yaklaş,
Az elin elimde kal.
Evine misafir geleyim,
Kahvemi sen pişir.
Taze doldurulmuş sürahiden
Bir bardak su ver
Yetişir...

NAİL V
Ula 1910

Tam adı Nail Vahdet Çakırhan dır. Ortaöğrenimini Konya Lisesi nde tamamladı. İstanbul Tıp Fakültesi ve İstanbul Hukuk Fakülteleri nde okudu. Hukuk Fakültesinde öğrenimini sürdürürken 1932 de Nazım Hikmetle birlikte tutuklanınca öğrenimi yarıda bırakmak zorunda kaldı. 1933 de çıkan af yasası ile serbest bırakıldı. Cumhuriyet, Tan, Yeni Gün gazetelerinde yazarlık ve sekreterlik yaptı. 1946 yılında Türkiye Sosyalist Emekçi ve Köylü Partisi davasında yargılanıp dört yıl hapse mahkûm oldu. Muğla yöresinde yapılan Akkaya evleriyle Ağahan Mimarlık ödülünü aldı.
Şiir Kitapları: 1+1 =1 (Nazım Hikmet le) (1930), Daha Çok Onlar Yaşamalıydı (1996).


DAHA ÇOK ONLAR YAŞAMALIYDI

Onları hep birer birer
Tanıyorum.
Onlarla yan yana,
Boyanamadım diye kana
Kendi kendimden utanıyorum
Daha çok onlar yaşamalıydı,
Daha çok onlar haketmişlerdi bunu.
Daha çok onlar bilirlerdi
Yaşamanın ne olduğunu.
Ben onlardan öğrendim
Sevmeyi sevilmeyi,
Bana onlar öğrettiler
Dostu dost, düşmanı düşman bilmeyi
Kafamı onlar yoğurdular
Orada yepyeni
Taptaze
Gıcır gıcır bir alemi
İlk önce onlar kurdular
O topraklarda ayrı gayrı bilinmez
O topraklarda hep el ele tutuşulmuştur;
Burcu burcu ekmek kokan baharda,
Ağız dolusu gülünür o topraklarda.
Daha çok onlar yaşamalıydı,
Daha çok onlar haketmişlerdi bunu;
Daha çok onlar bilirlerdi
Yaşamanın ne olduğunu.
Kavgam onların adıyla anılır.
Onlar öyle aç
Öyle çıplak
Sanılır
Ama;
İlk önce onlar
Altettiler yokluğu,
Daha çok onlar yaşamalıydı.
Daha çok onlar haketmişlerdi bunu;
Daha çok onlar bilirlerdi
Yaşamanın ne olduğunu.



HE BE DALGALAR

Dalgalar, ne Hint te ne Çin dedir.
Dalgalar kürenin içindedir.
Dalgalar, dalgalar ha be dalgalar!..
Biri birine ana, biri birine gebe dalgalar!..
Rüzgâr,
Duracak değil gibi,
Gittikçe kabarıyor;

Dalgalar,
Koca, kızıl bir dil gibi
Ufukları yalıyor.
Dalgalar, dalgalar, ha be dalgalar!..
Biri birine ana, biri birine ebe dalgalar!..
Dalgalar, Ne Hint te , ne Çin dedir.
Dalgalar kürenin içindedir.

MUNİS FAİK OZANSOY
1911 Midilli- 31 Mart 1975 Paris

Şair Faik Ali Ozansoy#8217;un oğludur. Ortaöğrenimini Galatasaray Lisesi#8217;nde tamamladı. (1932) Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi#8217;ni bitirdikten sonra (1936) birçok devlet görevinde bulundu. Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği, Başbakanlık Müsteşarlığı, Paris#8217;te Büyükelçi olarak UNESCO Türkiye Daimi Temsilciliği yaptı. Hisar Dergisinin kurucularındandır.
Şiirleri; Şarkı, Çığır, Millet, Bayrak ve Hisar gibi dergilerde yayınlandı. Marmara adlı dergiyi babası Faik Ali Ozansoy#8217;la çıkardı. Daha çok şiirleriyle tanınan Ozansoy#8217;un eleştiri, çeviri, oyun ve deneme türünde eserleri de vardır.
Şiir Kitapları: Büyük Mabedin Eşiğinde (1938), Hayal Ettiğim Gibi (1948), Yakarış (1959), Bir Daha (1959), Zaman Saati (1965), Yakınma (1968), Kaybolan Dünya (1971).

GÖZLERİN DENİZLERİ DÜŞÜNDÜRÜR
Gözlerin denizleri düşündürür insana,
Ve nasıl, enginleri aşıp gelen gemiler,
Fırtına akşamları, atılırsa limana,
Kalbim kirpiklerine öyle sığınmak ister.

Nedir, hiç düşündün mü, gemiler, için kıyı,
Dalgalar ortasında ne demektir bir liman?
Duydun mu tayfaların söylediği şarkıyı,
Bir geminin sulara demir attığı zaman?

Rıhtımda halat çözen çımacıya sorarsak,
Rüya ufuklarını, düşündürür bir gemi...
Yurdundan, karısından, çocuklarından uzak
Kaptanın gözlerinde tüter dönüş özlemi.

Bırak, bütün bir gece hayallerinle yorgun
Gözlerim gözlerinin sularında uyusun!..


ZAMANIDIR
Yıllarca bir Burak sanarak tahtadan atı
Sürdüm yorulmadan, sonu gelmez ufuklara;
Artık kesildi dizlerinin sahte takatı,
Artık mecali yok uzayan yolculuklara.

Yelken açınca mavi denizlerde bir hayal,
İnsan, bu yolculuk sürecek böyle hep, sanır;
Farkeyleyince sahili bir gün hayal-meyal,
Anlar ki yelken almanın artık zamanıdır.

Artık zamanıdır, bilirim, yelken almanın,
Hatta kürekle gitmek için yolculuk kısa.
Ah, işlemezdi kalbe derinden uzak, yakın,
Yaşlar ilerledikçe saatler yavaşlasa.


ESKİ HİKAYE
Sen, güzellikte namı şanı olan,
Ben, bu halin esiri bir şair.
Türlü adlarla söylenen destan
Hep bu sevdayı anlatır gibidir.

Yok, bu gün eski tipte bir Leyla,
Yok masalarda duyduğun Mecnun.
Yaşanan hep o vak#8217;adır hâlâ,
Ta ezelden devam eder bu oyun.

Bize kalmış değil mi Ademden,
Onu cennetten attıran dava?
Takma adlarla binbir alemden
Gelenin aslı aynıdır: Havva

KERİM YUND
1912 Silifke

Ortaöğrenimini İstanbul Bahçeköy Orman Mektebi#8217;nde ve Ankara Gazi Lisesi#8217;nde tamamladı. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi#8217;ni bitirdikten sonra uzun yıllar Tarım Bakanlığı ve Orman Genel Müdürlüğü#8217;ne bağlı olarak bu kurumların avukatlıklarını yaptı. Yeşil Türkiye, Çınaraltı, Türk Folklor Araştırmaları, Türk Dili gibi dergilerde şiir, inceleme ve folklor çalışmaları yayınlandı. Şiirlerinde hece ölçüsünü kullanır.
Şiir Kitapları: Kokulu Çam (1940), Savaş Türküleri (1942), Orman (1949), İçel Dağlarında (1954)

AĞACA
Beşik oldun, ben anamdan doğunca,
Meyve oldun bir yaşıma basmadan.
Gâh gül oldun, gâh tomurcuk, gâh gonca;
On altına neş#8217;e aldım asmadan

Delikanlı oldum, barut kesildin.
Aşık oldum, yar olmayı sen bildin.
İpek oldun, yar omzuna serildin,
Gönül aldın en değerli yosmadan.

Asker oldum, tüfeğimde kundaksın,
Eş bulunca, baktım bize kuraksın.
Yokluğunla kalbimizde meraksın,
Sen yok olma ölüm bizi sarsmadan.

FARUK EREM
1913 İstanbul 15 Ekim 1998 Ankara

Ankara Erkek Lisesini bitirdi (1932). Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinden 05.07.1935 günü pekiyi derece ile mezun oldu. Brüksel Serbest Üniversitesi Hukuk Fakültesi ni BÜYÜK TEMEYYÜZ DERECESİ#8221; ile tamamlayıp Hukuk Doktoru oldu. Daha sonra uzun yıllar çalıştığı Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi nde Doçent ve Profesör oldu. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dekanlığı, Cumhurbaşkanlığı Baş Hukuk Müşavirliği görevlerinde bulundu. 26 Temmuz 1972 tarihinde Üniversiteler Yasasını antidemokratik bulduğu için Üniversitedeki görevinden istifa etti. Hukuk Dünyasında HOCALARIN HOCASI olarak anılır.
1934-1936 yılları arasında Büyük Millet Meclisi Kanunlar Kaleminde memur, 1939-1943 yılları arasında Ankara İcra Dairesinde, 1943 yılında Ankara Baş Müddei-Umumi Muavinliği yapmıştır.
Meslek yaşantısının her döneminde avukatlık mesleğine önem verdi, emeği geçti. Türkiye Barolar Birliğinin Kurulmasında yakın çalışma arkadaşlarıyla bizzat uğraştı. 11.08.1969 yılında toplanan T.B.B Genel Kurulunda Birliğin Başkanlığına seçildi. 3 Dönem, 12 yıl aralıksız T.B.B Başkanlık Görevini yürüttü. 3. Dönemin bitmesine 2 yıl kala yeniden aday olmayacağını tüm Barolara açıkladı. Avukatlık Meslek Kuralları onun döneminde hazırlanmış olup, Erem in bilgi, düşünce ve emek birikiminin ürünüdür.
Yoğun üniversite ve avukatlık meslek yaşantısında sanat ile, edebiyat ile hep iç içe yaşadı. Yazın dünyasında bilimsel kitaplarının dışında BİR CEZA AVUKATININ ANILARI isimli kitabının ayrı bir yeri vardır. Bu eser televizyon dizilerine konu olmuş, Devlet Tiyatrosu sahnelerinde oynanmıştır. Ayrıca Kültür Bakanlığı yayınları arasında yer almıştır.
Türkiye Barolar Birliği Ocak 2001 yılında Av. Dr. Faruk Erem in anısına Anılar isimli Hoca ya layık bir kitap yayınlamıştır. Bu eserde Hoca ile ilgili yüzlerce anı, haber, bilgi vardır. Kitapta duygulu ve içten anılardan biri Hoca nın öğrencilerinden Türkiye Barolar Birliği Başkanı Av. Dr. Eralp Özgen in, 1960 yılında Faruk Hoca nın müvekkilinden gelen bir telgraftan etkilenerek onun için yazdığı, ancak sağlığında kendisine veremediği şiiridir.
Av. Dr. Eralp Özgen, bu kitabın Sunuş kısmında Prof. Dr. Faruk Erem i aşağıdaki satırlarla anmıştır.
Hocamızı kaybedeli iki yıl oldu. Onun yaşamı, ilkeleri bizler için her zaman örnek olmaya devam edecek; her geçen yıl onu daha artan özlem, sevgi ve saygıyla anacağız

AVUKATLIĞA ÖZGÜ
-Hocam Av. Prof.Dr. Faruk Erem e-
Bir bahar sabahı
mesela Mayıs
sabahın ilk ışıklarında
uyandığın vakit
gökyüzü masmavi değil mi hocam

Baştan aşağı yemyeşil her yer
insanın içine bir hoşluk dolar
unutulur yeryüzündeki ikilik
gökyüzü bir tatlı mavilik

İnanma hocam
hasboya değildir
ondaki mavilik
beni zindandan kurtardın diyen
masumun
hayır duasıdır

İnanma hocam
hasboya değildir
ondaki mavilik
yuvamızı kurtardın diyen
Ahmedin, Mehmedin çoluk çocuğunun
minnet hissidir.

Bir bahar sabahı
mesela Mayıs
sabahın ilk ışıklarında
uyandığın vakit
gökyüzü masmavi değil mi hocam
Av. Dr. Eralp ÖZGEN

Şiirleri, Varlık, Şiir Defteri Dergisinde yayınlandı. Sağlığında Fantazya isimli şiir kitabı yayınlandı. Ölümünden sonra en son şiirleri ve Fantazya kitabındaki şiirleri Bu Sizin İçin Bir Şarkıdır isimli şiir kitabında yayınlandı.


BAŞ LAR
Siyasilerin koğuşu ayrıdır
Orda baş lar bulunur

Dağ başı
Köprü başı
Çeşme başı
İnsan başı
Çıban Başı


MAPUSHANE DUVARI
Mapushane duvarı yüksek yüksek
Arpa boyunda istek
Mızrak boyunda kin
Ölünceye kadar katil
Doğuncaya kadar kış uykusunda

Kara tutkuların
Bilinçte ucu
Bizimki değil
Bu
Çiçeklerin,
Kuşların,
İnsanların suçu.



ELLER
Çizebilseydim
El lerin resmini yapardım

Kalem tutan
Göz yaşını silen
Barışı imgeleyen
El lerin

Sapan tutan
Ekmeği bölen
Toprak altında
Kazma tutan el lerin

Birbirine uzanan
El sıkışan ellerin
siyah - beyaz



KARDEŞİM
Ödünç kafeste kuş
Tanrı evinde misafir
Gölgesi kendinden uzun
Aziz kardeşim
Bir iş var bu işin içinde
Bu ne senin
Ne benim işim
Aziz kardeşim
İnsan kardeşim

Nasıl olduysa bir kere
Yanına gelmişim
Sende yaşayan alemden
Senden haberim yok
Ben, ne biçim kardeşim?


UMUT
Doğa her zaman haklı değildir
Ve siz
Kuşların geçtiği yolda
Neden geç kaldığınızı
Bilemezsiniz.

Yaşam
Katil miras

Ve ölümün suç ortağı insan.

Bahçesinde çiçek yetiştirenlere
Ve adam öldürenlere
- Yalvarırım size
Bunu neden yaptıklarını sormayınız.

Hayatınızı
Ama yalnız kendi hayatınızı
Papatya falına bakarcasına
Harcayın
ahretin mutlaka bir kapısı
O kapının da bir anahtarı olsa gerekir
Umut, o kapının ötesindedir.

İSKENDER FİKRET AKDORA
1914 İstanbul

Kuleli Askeri Lisesi ni, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi ;ni bitirdi. Etibank Toprak Ofisi gibi devlet kurumlarında çalıştı. Daha sonra ticarete atıldı. Yirminci Asır adında bir dergi çıkardı. (1947-1953) Yakın zamanlarda Adam Sanat Dergis nde yazıyor.
Şiir Kitapları: Hatıralar Şehri (1945), Renkli Şiirler (1950), Gün Sonu (1953), Arakonda (1954), Kubbe Altı (1955), Ayda Bir Şey Yok (1955), Deli Dünya (1956), İnsanlar Arasında (1956), Kantaşı (1958), Vega (1963), Acı Gök (1965), Mavi Kan (1970), Kanda Leke (1991), Sağken (Bütün Şiirleri) (1988)


AYRI DÜNYALAR
Yalınkat aynasında Mor Menekşe nin
Cırcır böceği yavrusunu arıyordu;
Kızın umurunda mı, çıkmış denizden,
Saçlarını tarıyordu.


RENGİN ÖLÜMÜ
Tutsaklığın gözleri yaşlı,
Kalbe iner hıçkırığı;
DÜLGER-BALIĞI nın gök bitiminde,
Rengini yitirirken ki ÇIĞLIĞI...



NAZIM#8217; DAN ÖTE...
Ben sadece ölen babamdan ileri,
Doğacak çocuğumdan geriyim. N.H
Bir düş kuruyordu çocuk-
Gözleri yarı kapalı;
Düşten de öte, özlemdi,
Beklentisiydi yaşamın-
Başı göğe dayalı...

Bir ata binmiş gidiyordu-
Bulutlardan düşen ışığa;
Yıldızmış, göktaşıymış... ne umuru?
Değebildikten, tutabildikten sonra...

Attan inip rüzgâra bindi,
PEGAS a bindi, parıltılarla;
Bir imgeye daldı çocuk-
Gözleri açık, havada,
Büyüyecekti daha.

Düzenin-
(Düzensizlik! demeliydi buna)
Pençesinde ezilip tükenmeyecekti,
Düş görmesi de bilerekti;
Bu deyim yetmedi anlatmaya,
Ayağı yere basıyordu sımsıkıya,
Ne umut, yakarı, baş-eğme,
Ne kendi kendini yeme,
O, yerinden fırlamış bir yürekti,
Yumrukları sıkılı koskoca erkekti.


İNSANLAR ve ÖTEKİLER
Yeter bu renklerdeki davet,
Bu akşam vakti gülen kuş;
Bu ufuklar ötesinde.
Sonsuzluğa tırmanan yokuş...

Yeter içimdeki korku,
Ben miyim yeryüzündeki tek fani
Yağmura, geniş göklere karşı,
Şarkı söylediğim günler hani ?
Çocukluğun masum insanları;
Ki yemyeşil bir dağ üstünden,
Her şeyi gören tanrıya şükür!

Denizlerin ıslak aydınlığında,
-Etinin lezzetinden habersiz-
Balıklar var, insanlara küskündür.

OKTAY RİFAT
1914 Trabzon-18 Nisan 1988

Doğduğu sırada babası şair Samih Rifat Trabzon Valisi idi. Ankara Erkek Lisesi ni bitirip girdiği Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi nden 1936 da mezun oldu. 1937 de devlet sınavını kazanarak Maliye Bakanlığı hesabına hukuk doktorası yapmak üzere Paris e gitti. Üç yıl Paris Siyasal Bilimler Fakültesi nde öğrenim gördü. İkinci Dünya Savaşı yüzünden doktora veremeden yurda dönmek zorunda kaldı. Bir süre Maliye Bakanlığı nda, bir süre de Matbuat Umum Müdürlüğü nde çalıştı. Ankara da başladığı serbest avukatlığını, 1955 ten sonra İstanbul da sürdürdü. Sonunda gene memurluğa döndü. Devlet Demiryolları Birinci İşletme avukatlığından 1973 te emekliye ayrıldı.
Şiir Kitapları: Garip (Orhan Veli ve Melih Cevdet le 1941), Yaşayıp Ölmek Aşk ve Avarelik Üstüne Şiirler (1945), Güzelleme (1945), Aşağı-Yukarı (1952), Karga ile Tilki (1954), Perçemli Sokak (1956), Âşık Merdiveni (1958), Elleri Var Özgürlüğün (1966), Şiirler (1969), Yeni Şiirler (1973), Çobanıl Şiirler (1976), Bir Cıgara İçimi (1979), Elifli (1980), Denize Doğru Konuşma (1982), Dilsiz ve Çıplak (1984), Koca Bir Yaz (1987).



O GÜN BU GÜN
İlk padişah Sultan Osman
Sultan Osman dan
Kalmış bize yadigâr bu vatan
İleri, ileri, arş ileri;
İran seferi Bağdat seferi Girit Seferi
Estergon kalası bre dilber aman
Niş, Kosova, Çaldıran
Altım toprak, üstüm yaprak;
İleri, ileri, arş ileri
Kırım seferi, Rus seferi, Irak seferi
İleri, ileri
Pesarofça, Karlofça, Kaynarca
Kaynarca, Pesarofça Karlofça
Karlofça, Pesarofça
İleri be kardeşim ileri
İnebahtı, Pireveze, Pilevne
Ilgıt ılgıt kanım damlar çimene
İleri, ileri
Mısır seferi, Yemen seferi, Kanal seferi
Tanzimat, Meşrutiyet, Cumhuriyet
Dayan hey dizlerim dayan
Viyana, Sevir, Lozan...
Ve dünya kadar nutuk
Ve dünya kadar ferman
Gene köylümüzün elinde kara saban
Yine halkımız yarı aç yarı tok
Perişan.

SON SÖZ
Boğazından lıkır lıkır geçen
Şu suyun kıymetini bil
Nedir ki bu mavilik deme
Pencereden görebildiğin kadar
Göğün kıymetini bil
Kıymetini bil çiçek açmış bademin
Güneşli odanın çamurlu sokağın
Beyazın siyahın yeşilin
Pembenin kıymetini bil
Dirilik öyle bir şey yürekte
Sevinçle çırpınır
Kavak yelleri eser insanın başında
İnsanoğlu kızar öfkelenir savaşır
Halk için girişilen savaşta
O korkulu sevincin
Öfkenin kıymetini bil
Bil ki bu
Budur işte
Güneş yalnız dirileri ısıtır
Güneşin kıymetini bil


BEN MAKSADA BAKARIM
Mademki maksat barış
Yurtta barış
Cihanda barış
Salla gitsin atom bombasını
Mister Fışfış
İnsan dediğin nedir
Abur cubur
Olsa da olur
Maksat barış
Yurtta barış cihanda barış
Kendi savaş
Adı barış
Ama yanarmış yıkılırmış
Boş veeeeer
Maksat barış


FARELERLE İNSANLAR
Şükret fare
Bu kapana şükret
Yüzüme bakma öyle acı acı
Gözünü mü oydum
Derini mi yüzdüm
Hayanı mı burdum
Şişlemek elimdeydi
Gazlamak elimde
Diri diri yakmak elimde
Diri diri gömmek elimde
Elini kalbine koyda söyle
Karını mı astım
Kızını mı kestim
Yuvanı mı bozdum
Yoo fare
Olmaz fare
Şunun şurasında minnacık bir kapan bu
Ne tank
Ne top
Ne teyyare

MÜMTAZ ZEKİ TAŞKIN
1915 Bayramiç

İlkokulu Çanakkale de tamamladı. 1936 da İstanbul İstiklal Lisesi nden mezun oldu. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi nde okudu. 1941-1948 arası Emniyet Genel Müdürlüğü nde memur olarak çalıştı. Sonraki görevi Ankara da Küçük Tiyatronun Müdürlüğüydü. 1965 te İstanbul Şehir Tiyatroları na basın danışmanı oldu. Türk Tiyatrosu dergisini yönetti. Cumhuriyet Ansiklopedisi çıkarılırken Bir Yayınevi'nde çalışmaya başladı. Başka yayınevlerinde de görev aldı. Zamanla şiirden uzaklaşıp çalışmalarını çocuk kitaplarına yönlendirdiği görüldü. Çok sayıda masal kitabı, çocuk oyunları yayınladı.

Gençlik, Yeni Ses, Servet-i Fünun, Uyanış, Edebiyat Dünyası, Şadırvan, Kaynak, Türk Dili dergilerinde şiirleri yayınlandı.

Şiir Kitapları: Allo Allo (Mustafa Niyazi ile 1934), Köy Melodileri (Mustafa Niyazi ile 1936), Varyete (1949), Çocuklarımıza Resimli Şiirler (1959).


AYAĞA DÜŞEN ŞİİR
Ayağa mı düştü şiir
Lostra Osman
Ayak türabın olayım
Parlat şu kunduraları

Akşama randevum var
Boyasız kundurayla randevuya gidilmez
Dost başa
Düşman ayağa bakar iki gözüm
Parlat şu kunduraları

Boyacılıkta bir cins şairlik
Şairlik de bir cins boyacılık
Sen boya
Ben boyayayım
Lostra Osman
Allasen
Parlat şu kunduraları

Varsın altı patlak olsun
Varsın üçüncü pençe de kopsun
Senin nene gerek
Vur cilayı
Ayna gibi olmazsa para yok
Ayak türabın olayım Osman
Parlat şu kunduraları

Sen parlat
Ben parlatayım

Varsın desinler kuzum
Ayağa düştü Şiir
Osman nur olsun ellerin
Parlat şu kunduraları


DAVET
Öyle bir akşam gel ki çocuğum,
Gözlerin huzurdan kapansın dizimde.
Rüzgârın yasemin
Havanın arzu koktuğu bir akşam.

Avuçlarında özlenen mevsimlerin yemişleri
Geldiğin yerin kokuları kucağında,
Öyle bir akşam gel ki çocuğum,
Dönmek olmasın.


İTİYAT
Beni arayanlar bulurlar çabucak
Çıktığım kahvede.

Aynı yollardan geçerim gece gündüz
Yolumu değiştirdiğimi gören olmamıştır.

Aynı tramvaya binerim sabahları
Aynı yerde otururum vapurda
Aynı kızı severim yıllardır.

Cıgaramın markası değişmemiştir
Aynı şapka başımda oldum olası.

Aynı sokaktadır
Altında ıslık çaldığım pencere.

MÜŞTAK ERENUS
1915 Şam/Suriye

İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ni bitirdikten sonra uzun yıllar avukatlık yaptı. İstanbul da 1940 lı yıllarda Yücel dergisi çevresindeki şairler arasında yer aldı. 60 lı ve 70 li yıllardaki şiirleriyle yeni bir aşamaya ulaştı. Şiirlerindeki konu ve ana tema, insan sevgisi, yaşama sevinci ve toplumsal eleştiridir.

Şiir Kitapları: Şiirler (1965), Ölmeye Vakit Yok (1976), Duyuru (1979), Çağırın Gidenleri (1987), Sermaye Destanı(1989), Kalk Geleceğe Oturdun(1991), Önce Umut Vardı (1995), Taşlı Yazı ( Bütün şiirleri, 1995).

YÜREĞİN VAR YA YÜREĞİN
Geceleri yıldızlar örter üstünü
Bilirsin de yine üşürsün.
Kaçışır boşluğa bu korkak sözcükler
Kan ter içinde.
Susar düşünürsün.
Boşuna mı sana bu sevda yaşamda
Bu yürek
Bu insan onuru.
Gölgelerimiz makaslanmışsa yollarda
Silkele bi kez kendini
At üstündeki kurumuş kalmışları
Yaprakları yeniden güneşe
Tut renkleri ellerinden.
Ha şöyle.


LORCA KARDEŞİM
Ölmek istemiyorum diyordu içinden.
İri taşlı bir duvar önünde
Fazla bekletilmeden
İki beyaz bulut geçti
Ve iki beyaz kelebek
Mavi bir diken üstünde
Sevişemeden uçtular.

Her şey ortada soğuktu
Ve güneş
Sabahları bilerek dikine çıkıyordu.

Biz bütün bu olanları
Anlaşılmaz bir uzaktan seyrettik
Kapılarımız inadına üzerlerimize çiviliydi.
Korkak sokaklarda sarı ışıklar
Geceler boyu çekinmeden umutları yedi.
Bilinen bir dua için eğri çıkıyorlardı tepeyi.
Berikiler orta yerde durup
Bir başka şarkı tutturdular
Ve sabahları boşuna erkende
Budalaca düşlerini anlatıyorlardı.
Biri bir kuyu dibinde
Dipten yukarı ışıklara bakıyordu
Yukarda çırpınan bir böcek
Boşuna suyu karıştırıyordu

İki beyaz bulut
Ve iki beyaz kelebek
Mavi bir diken üstünde
Sevişemeden uçtular
Gün ertesi
Çirkin bir ışıkta
O yıkık taşlı kirli duvar önünde
Koca kafalı bir koyun otlattılar.

KARINCA
Bir dağ üstünde karınca
Durur
Düşünür.
İnsanlardan kurtardığı aklını
Bu dağ başında yitirir.
Gökler yine mavidir
Geceleri yıldızlar doluşur
Üşür aklı karıncanın
Düşünür.
Bir dağ üstünde karınca
Durmuş bize karşı
Büyür.

Elinize sağlık, çok teşekkürler.. Bu arada ne çok hukukçu şair varmış, neredeyse şair olmayan hukukçular veya hukukçu olmayan şairler diye bir başlık olsa daha az kişi çıkacakmış :)

Necati Cumalı

Necati Cumalı edebiyata yalın şiirlerle ve güçlü Sabahattin Ali etkileri taşıyan hikayelerle girmiş, giderek özgün bir soluk oluşturmuş usta bir Türk edebiyatçısıdır.

1921 yılında bugün Yunanistan sınırları içinde bulunan Florina'da doğmuş, ailesi 1923 Türkiye-Yunanistan Nüfus Mübadelesi kapsamında Türkiye'ye göç ederek İzmir'in Urla ilçesine yerleşmiştir. Ortaöğrenimini İzmir Atatürk Lisesi'nde (1938), yüksek öğrenimini ise Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde (1941) tamamlamıştır. Ankara'da Toprak Mahsulleri Ofisi'nde (1941-1942), Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğü'nde (1945) çalışmıştır. Askerlik sonrası Urla ve İzmir'de avukatlık ve memurluk yapmıştır (1945-1957). 1957-1959 yıllarında Türkiye'nin Paris Büyükelçiliği Basın Ataşeliği'nde çalışmıştır. 1959#8211;1963 yıllarında İstanbul Radyosu'nda redaktörlük yapan Cumalı, sonraki yıllarda yaşamını roman ve oyun yazarlığı ile sürdürdü. 10 Ocak 2001 tarihinde yakalandığı karaciğer kanserinden kurtulamayarak İstanbul'da hayata veda etti.

1940'lardan itibaren Varlık, Servet-i Fünun - Uyanış, Yeni İnsanlık gibi dergilerde şiirler yayımlamıştır. İlk kitabı "Kızılçullu Yolu" 1943 tarihlidir. İkinci kitabı askerliği esnasında terhisine yakın geçirdiği "zehirli sıtma" hastalığı yüzünden gönderildiği hava değişikliğinde yazılmış olan Harbe Gidenin Şarkıları'dır (1945). 1945 yılından itibaren şiir, öykü, roman ve tiyatro türlerinin hepsinde birden ürün veren Necati Cumalı, zaman zaman deneme alanına da el atmıştır.

Eserleri

Şiir
1943 Kızılçullu Yolu,
1945 Harbe Gidenin Şarkıları,
1947 Mayıs Ayı Notları,
1951 Güzel Aydınlık,
1954 Denizin İlk Yükselişi (İlk üç kitabı ve yeni şiirleri),
1955 İmbatla Gelen,
1957 Güneş Çizgisi,
1968 Yağmurlu Deniz (Son iki kitabı ile yeni şiirler),
1970 Başaklar Gebe,
1974 Ceylan Ağıdı,
1980 Aç Güneş,
1981 Bozkırda Bir Atlı,
1982 Yarasın Beyler.

Hikaye
1955 Yalnız Kadın,
1956 Değişik Gözle,
1962 Susuz Yaz, (Kitaba adını veren ilk öykü Metin Erksan tarafından 1963'de beyaz perdeye aktarılmış ve büyük başarı kazanmıştır, ayrıca oyunlaştırılarak İstanbul Şehir Tiyatroları'nda sahneye konulmuştur (1968).
1969 Ay Büyürken Uyuyamam,
1976 Viran Dağlar: Makedonya 1900,
1976 Kente İnen Kaplanlar.

Roman
1959 (Zeliş adıyla 1971),
1973 Yağmurlar ve Topraklar,
1974 Acı Tütün,
1975 Aşk da Gezer.
... Susuz Yaz Oyun
1959 Mine,
1959 Oyunlar I (Boş Beşik, Ezik Otlar, Vur Emri),
1969 Oyunlar II (Susuz Yaz, Tehlikeli Güvercin, Yeni Çıkan Şarkılar),
1969 Oyunlar III (Nalınlar, Masallar, Kaynana Ciğeri),
1969 Oyunlar IV (Derya Gülü, Aşk Duvarı, Zorla İspanyol),
1973 Oyunlar V (Gömü, Bakanı Bekliyoruz, Kristof Kolomb'un Yumurtası),
1981 Oyunlar VI (Mine, Yürüyen Geceyi Dinle, İş Karar Vermekte, Yaralı Geyik).

Deneme
1971 Niçin Aşk,
1976 Senin İçin Ey Demokrasi,
1982 Etiler Mektupları.

Günce
1987 Yeşil Bir At Sırtında

Ödülleri
1957 Sait Faik Hikaye Armağanı (Değişik Gözle adlı kitabıyla)
1969 Türk Dili Kurumu Şiir Ödülü (Yağmurlu Deniz adlı kitabıyla)
1984 Yeditepe Şiir Ödülü (Bütün Şiirleri I ile)

Kaynak: wikipedia.org
..................................

BIR GÜL AÇIYORSA

-1960 Devrim sehitlerinin anisina

Bir gül açiyorsa simdi Türkiye'de
Askla ümitle açiyor
Adsiz unutulmus her bahçede
Bir gül tomurcuklaniyorsa
Sabaha karsi gecede
Açmak için tomurcuklaniyor
Askla ümitle
Seviçle yasamak içim tomurcuklaniyor

Kanin aktigi yerde
Gözyasinin aktigi yerde
Karanligi içinde kahrin
Güller açiyor iste
Güller isik aydinlik içinde

Güller bütün güller bu sabah
Bir agizdan türkü söyler gibi açiyor her bahçede
Geceler gündüze dönüyor iste
Karanlik isiga dönüyor iste
Kahir sevince dönüyor iste
Akan kan dökülen yas
Güle dönüyor iste

Hasetsiz korkusuz kinsiz
Binlerce güller açiyor iste
Dargin kardese dönüyor iste
Artik yasamak bütün Türkiye'de
Bir agizdan söylenen bir türküye dönüyor

Necati Cumali
..................................

AY ISIGI

I

Ben uzaklardan beklerdim,
Sayarak günlerimi.
Bu gece penceremden düsenay isiginda,
Birden yanibasimda buldum
Bir agaç gibi çiçeklenmis
Anladim almis yürümüs
Sarmis bu sevda içimi

II

Gece yarisi elbiselerim,
Ayakkabilarim üstüne
Düsen ay isigi,
Insan Böyle mi olur
Sevdaya tutuldu mu?

Bütün eski kitaplari okudum,
Yaslanmis güzellere sordum,
Mutluluk bu mu?

Ama bu sarisin
Ötekine hiç benzemiyor.
Ah, daha yeni yeni anladim
O küçük elleri, gülen gözleriyle
Beni bu kadar seviyor...

Kalmadi baska korkum
Düsünmeden eline biraktim kendimi
Bütün dostlarim söylüyor
Bu sefer mutlaka tutuldum

III

O yanindan döndügüm, gece yarilari
Güler, konusurdum, kendi kendime
Tutmasam, kucaklayabilirdim agaçlari.
Kimbilir, gelen geçen,
Görünce ne derdi halime

Sizin de, sevistiginiz, kardesler
Mevsim bahara rastlarsa
Benim canim açilmak isterdi
Mutlaka bir baskasina
Öperdim evde ilk karsima çikani.

Uzakta, simdi çol uzakta...
O nar tanesinden taze
Kustüyünden hafif geceler
Kalbim ümit içinde yüzer
Dünyam yikanir ay isiklariyla...

Necati Cumali
..................................

HÜRRIYETE ÖVGÜ

Bosuna degil dökülen kan
Hatiran daha aziz çikacaktir
Bu felâket senelerinden
Asirlardir bu böyledir
Bütün kötülükler geçer
Yasar iyi ve güzel olan

Sen çalismanin ve düsünmenin hakkisin
Kanunlarin, nizamlarin üstünde
Talihisin insanligin
Her sevgi hayatla biter
Yalniz senin askin kalir
Genç çocuga babadan

Bosuna degil dökülen kan
Sehirlerde, köylerde çocuklar büyüyecektir
Daha zeki daha çaliskan
Bütün acilar unutulacak
Sarkilar daha yürekten söylenecek

Yikilan evler köprüler
Daha saglam kurulacaktir tekrar
Yeniden fabrikalar yükselecek
Tarlalar genisleyecektir

Bosuna degil dökülen kan
Tarihin akisindan anliyorum
Kuvvet zamanla yikilir
Yalniz senin ugrunda ölür insan
Yarasi acimadan.

Necati Cumali