Firar eden (firari) subay ve astsubaylarla ilgili ceza hükümleri ve muhakeme usulü

Sn. Musatafa Ülker ve Sn. Macabre, duygu ve düşüncelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim... İnşallah hepimiz için hayırlısı olur.. Risk alma konusuna katılıyorum ve haklı buluyorum.Aynen şöyle düşünüyorum; eğer ben bu meslekte kalırsam kaldığım hergün küfrederek gidip küfrederek geleceğim ve bundan 15-20 yıl sonra geçen yıllarım için pişmanlık duyacağım. Yani şuan pişman olduğum gibi yıllar sonra pişman, mutsuz olduğum gibi yıllar sonra mutsuz olacağım. Ben alacağım riski düşünüyorum, eğer firar yolunu izleyerek ayrılırsam en kötü ihtimal yine pişman olacağım ve yine mutsuz olacağım, yani değişen birşey olmayacak... Ben o mutlu olabilme ihtimalini değerlendirmek için bu riski almaya değer diye düşünüyorum... Dışardaki hayatın kolay olduğunu idda etmiyorum ama yıllarca bize söylenen dışarıda iş yok, para yok sözlerine de artık inanmak istemiyorum ve şunu da idda ediyorum askeri lise ve harp okullarını bitirmiş olan bizler ekmeğini bir şekilde kazanır. Umarım yanılmıyorumdur.

Alıntı:

---

freedom3106 rumuzlu üyeden alıntı

...ve şunu da idda ediyorum askeri lise ve harp okullarını bitirmiş olan bizler ekmeğini bir şekilde kazanır. Umarım yanılmıyorumdur.

---

Buraya kadar katiliyorum ama yukaridaki cumlene guvenip de firar etme sakin; cunku firar cok iyi planlanmasi gereken uzun bi surec. "mevlam kayira" seklinde "nasi olsa hallederiz, bos adam miyiz" diye girisilecek bi is de degil. her opsiyonu dusuneceksin, olacak herseyi gelecekteymissin gibi an be an yasayip kafanda planlayacaksin. Gelir kaynagi, yasayacagin yer, hepsini iyi dusun! Gozunu korkutmak icin degil, sadece hazirlikli olmadan bu ise kalkisip basit basit isler yuzunden yakalanan ve cezaevinde yatip geri uniforma giyen bir suru insan var. Onlardan olma diye.

sn macabre mesaj sayım yetersiz olduğu için göndermiş olduğunuz özel mesaja cevap yazamıyorum ama özelden e mailinizi söylerseniz oraya postalayabilirim
syg...

Alıntı:

---

freedom3106 rumuzlu üyeden alıntı

Öncelikle bu forumun yaratıcılarına ve forumda zamanını ayırıp değerli bilgilerini paylaşan arkadaşlara teşekkürler... Hemen hemen her şey net. Yani ne zaman firar edeceğin, firar süresince nelere dikkat edeceğin, firar sürecinin sonunda neler yaşayacağın ve daha detaylı bilgiler. Ben bu bilgiler sayesinde şuan daha kararlı ve kendime güvenir bir şekilde firar yolunda adım atmaya başlaycağım... Benim bu tecrübeye sahip arkadaşlara nacizane bir sorum olacak. Aslında sorumun cevabı göreceli ama sonuçta herkes kendi fikrini sebepleriyle beraber söyleyebilir. Karşılaştığınız ve ilerde karşılaşabileceğiniz durumlara rağmen firar yolunu seçerek TSK'dan re'sen emekli olan arkadaşlar ve bu durumda olan arkadaşları olanlar arasından en ufak bir pişmanlık duyan var mı ? ( Bu kadar hukuksal soruların sorulduğu ve yazışmaların yapıldığı forumda bu duygusal soruyu sorarak bir yanlış yaptıysam kusura bakmayın... )

---

Kesinlikle pişman değilim ama plansız ayrılan, fevri olarak mesleği bırakan bir çok kişinin geriye döndüğüne şahit oldum. Cesaret ve temkinlilik aynı ölçüde olduğunda başarı arkasından geliyor. Benim ailem çok fakirdi ben para biriktirip öyle ayrıldım kimseden destek görmeme rağmen şuan Allaha şükür geçiniyorum. Askeriyedeki personelin askerken gösterdiği disiplinin yarısını dışarıda hangi işte gösterse en başarılılar arasında yeralır. Ama dediğim gibi zorlu olan 12 aylık iş günü ve hapis süreçleri için yeterli birikim gerekiyor.

Alıntı:

---

freedom3106 rumuzlu üyeden alıntı

...eğer ben bu meslekte kalırsam kaldığım hergün küfrederek gidip küfrederek geleceğim ve bundan 15-20 yıl sonra geçen yıllarım için pişmanlık duyacağım. Yani şuan pişman olduğum gibi yıllar sonra pişman, mutsuz olduğum gibi yıllar sonra mutsuz olacağım. Ben alacağım riski düşünüyorum, eğer firar yolunu izleyerek ayrılırsam en kötü ihtimal yine pişman olacağım ve yine mutsuz olacağım, yani değişen birşey olmayacak... Ben o mutlu olabilme ihtimalini değerlendirmek için bu riski almaya değer diye düşünüyorum... .

---

Yaşadığım hiçbirşeyden pişman değilim ama tek pişmanlığım biraz daha erken önce ayrılmam gerektiğiydi. Ben 7 yıl subay kaldım. Gerçi maddi anlamda hiçbir destekçim olmadığı içindi ama yine de bu kadar beklemeseydim daha iyi olurdu diye düşünüyorum.

Alıntı:

---

entorno78 rumuzlu üyeden alıntı

sn macabre mesaj sayım yetersiz olduğu için göndermiş olduğunuz özel mesaja cevap yazamıyorum ama özelden e mailinizi söylerseniz oraya postalayabilirim
syg...

---

bu hizla yakinda tamamlarsiniz merak etmeyin. Bekliyorum cevabinizi.

Sn. entorno78, fikirlerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim..Benim sorumun çok göreceli olduğunun farkındayım ama öyle şeylerde var ki bunları da görmezden gelemeyiz.Mesela disiplin konusunda söyledikleriniz.Ben şuan dışarıdaki çalışma şartlarını ( gerek özel sektörde gerekse kamunun diğer alnlarında ki ) sizin kadar bilemem ama şundan eminimki "mesai mevhumu gözetmeden" tabiri çoğu sektörde yok.Mesai saatleri içerisinde vargücüyle çalışıp, mesai saatleri sonrasında da özel hayatın yaşanması insani bir ihtiyaç değilmidir? Birşey daha eklemek istiyorum.Hani bizlere harp okulu hatta askeri liselerde söylenmiş olan "askerlik bir meslek değil yaşam tarzıdır" cümlesi gerçekten çok şey ifade ediyor.Umarım bir gün sorunları değil bulduğumuz çözümleri tartışırız...

Hayatta yaptığım hiçbir şeyden pişmanlık duymadım. Tek pişmanlığım, pişman olurum diye yapamadıklarım

arkadaşlar kurumla ilişiğimiz kesildiğinde sgk ile bağımız ne şekilde kopuyor? sgk.gov.tr den evrak takip bakmaktan canımız çıktı ve de zaten artık sitedende 170 i arayarakta takip edemez olduk. yazışmalar kaçar defa hangi birimler arasında yapılıyor? ilişik kesilmesinden ne kadar sonra resen emekli edildi şeklinde görünüyoruz ve ikramiye alıyoruz? ikramiye almadan sgk ile yeniden işe girerek bağ kurarsak ikramiye hangi kanuna göre riske giriyor? bu konular hakkında bu sıkıntıları yaşayan arkadaşlardan bilgi alabilir miyiz? teşekkür ederiz şimdiden.

http://www.haberturk.com/yazarlar/57...devletlestirin

umur talu yine harika yazmis, saolsun hakkimizi aramamizda en cok yardimci olanlardan biri kendisi.

Medyaya mektup



Bu sefer sadece “ulak” olayım. “Uşak” yerine konanların isyanını epey dile getirmiştim, az susayım; 15 yıl mecburi hizmete koşulanlar; subay, astsubay, sisteme sitemleri kendileri söylesin (Bu mektup medyada çok ünlü veya ünsüz onca gazeteciye gitti):

“Merhaba ülkemin cevval gazetecisi;

Bir süredir size yazıyoruz. Bu yazıyı da, gönderdiklerimizi okuduğunuzu kabul ederek yazıyoruz. Bir insanın bu devirde karşılaşabileceği en ciddi sorunlardan biriyle ilgiliydi:

Ülke ordusunda askerler, istemedikleri halde, kanun marifetiyle adeta birer kürek mahkûmu gibi zorla çalıştırılıyor.

Bir anlamda; bu ülkede hâlâ kölelik var. Bu kadar açık.

Ancak, bu kölelik düzeni devam ederken, siz cevval gazetecilerimiz; kafanızı, gözünüzü, kaleminizi:

Kalçalardan, top peşinde koşanlardan, iktidar yalakalığından, içi boş muhalefetten, bomboş muhabbetten; nerede ne yenirden, incir çekirdeği sorunlardan alamadığınız için buna değinmeyi umursamadınız.

Farkında olup da gündeme getirmekten korkanları bir derece anlıyoruz. Can

tatlı, kalem pahalı. Asıl sözümüz, meselenin buz gibi farkında olup da umursamayanlara.

Bugün elindeki suyla başkasının ateşini söndürmeyen, yarın kendi yanarken kimseden su beklemesin.”