18 Mart

Çanakkale Zaferi'nin yıldönümünde tarihi skandal: İGDAŞ sponsor oldu. Sahte şehide anıt mezar yapıldı.

İgdaş'ın yaptırdığı ve geçen hafta büyük bir törenle açılan İstanbul Kasımpaşa'daki "Yüzbaşı İsmail Hakkı Bey" anıt mezarı sahte çıktı. İşte Çanakkale Zaferi'nin 92'nci yıldönümünde ortaya çıkan skandalın öyküsü:

KAHRAMAN YARATTILAR!
Bir aile 1935'te ölen dedeleri "Armatör İsmail Hakkı"nın, Nusrat mayın gemisinin süvarisi olduğunu iddia etti. Yetkililer inandı, İGDAŞ milyarları bastırdı ve anıt mezar kameralar önünde Çanakkale destanlarıyla açıldı!

TAŞLARA SAHTE TARİH KOYDULAR
Oysa, Nusrat'ın komutanının gerçek adı İsmail değil İbrahim Hakkı'ydı. 1915'te ölmüştü ve mezarı da kayıptı. Düzmece anıt mezar yapılırken eski mezar taşlarının üzerindeki tarihler bile değiştirildi!

İŞTE TAŞTAKİ TAHRİFATIN KANITI
Eski mezar taşında "Armatör İsmail Hakkı Bey"in 1875'te doğup 1933'te öldüğü görülüyor. Anıt mezarda İsmail Hakkı Bey, Nusrat'ın komutanı oluveriyor ve 1876- 1915 arası yaşadığına dikkat çekiliyor.

http://img.sabah.com.tr/i/yildizlar2.gif

Çanakkale şehidlerine bundan daha büyük saygısızlık yapılamazdı

Bugün 92. yıldönümünü kutladığımız Çanakkale Zaferi'nin efsane isimlerinden olan Nusrat mayın gemisinin süvarisi Yüzbaşı Tophaneli İbrahim Hakkı Bey'in hatırası üzerinde, tarihte eşine rastlanmamış çok çirkin bir oyun oynandı. Kasımpaşa Mezarlığı'nda yatan ama Nusrat gemisi ile alâkası bulunmayan "Armatör İsmail Hakkı" isimli bir kişinin torunları, dedelerinin Yüzbaşı İbrahim Hakkı Bey olduğunu iddia ettiler ve İGDAŞ, bu kişinin mezarını milyarlar harcayarak anıt-mezar haline getirdi. Düzmece mezarın inşası sırasında birçok tarihî sahtekârlık da yapıldı ve eski mezartaşlarındaki tarihler bile değiştirildi.

Bunca senelik gazeteciyim, meslek hayatım boyunca sahte belgenin, yalan beyanın ve intihal denen bilimsel hırsızlığın envai çeşidini gördüm ama mezarın sahtesini hiç görmemiştim. Sahte mezarla, hafta başında karşılaştım. Bir aile, bundan 74 sene önce ölen ve sıradan bir vatandaş olan dedelerinin askerlik tarihimizin en önemli isimlerinden biri olduğunu iddia etmiş, bu iddiaya bazı resmi kurumları da inandırmış ve İstanbul'un göbeğinde hayalbir şehitlik yaratılmıştı. Dünya kadar para harcanıp törenlerle açılan mezarın, Çanakkale Savaşları'nın unutulmaz isimlerinden olan Nusrat mayın gemisinin süvarisi Yüzbaşı Tophaneli İbrahim Hakkı Bey'e ait olduğu iddia ediliyordu. Nusrat, Çanakkale'de en kanlı mücadelelerin yaşandığı 1915 yılının 7 Mart'ı 8 Mart'a bağlayan gecesinde mayınlarını Boğaz'ın Akyarlar mevkiine bırakmıştı. Müttefiklerin, on gün sonra başlattıkları büyük saldırının bozgunla bitmesinde Nusrat'ın döşediği mayınların büyük rolü vardı. İngiliz ve Fransız zırhlıların mayınlara çarpıp peşpeşe batınca, müttefikler harekâta son verdiler.

http://www.sabah.com.tr/2007/03/18/i...DB7D08EDAb.jpg

Ama, Nusrat'ın süvarisi Yüzbaşı Tophaneli İbrahim Hakkı Bey'in mezarı maalesef kayıptı. Mezar seneler boyunca kahramanın mezarını aranmış ama bulunamamıştı. Derken, "Karamürsel" soyadlı bir aile, geçen yıl Deniz Kuvvetleri'nin ilgili makamlarına başvurup Yüzbaşı Hakkı Bey'in torunları olduklarını ve dedelerinin mezarının Kasımpaşa'da bulunduğunu söyledi ve buranın bir anıt-mezar haline getirilmesini istedi. Ama, ailenin verdiği bilgilerle Yüzbaşı Hakkı Bey'in kayıtları birbirini tutmuyordu. Meselâ, dedeleri olduğunu söyledikleri kişinin adı İsmail Hakkı idi ve 1933 yılında ölmüştü ama Nusrat mayın gemisinin süvarisinin adı "Hakkı bin İbrahim", yani diğer söyleyiş biçimiyle "İbrahim Hakkı" idi ve 1 Eylül 1915'te eceliyle vefat etmişti.

Alıntı : Sabah Gazetesi

Kepazeliğin alası bu kadar olur... Allah islah etsin diyeceğim ama, ölüler üzerinden rant elde etmeye çalışanları Allah da islah etmez...

Ruhlari sad olsun...

KUBBELER

Dün başlar seferber, eller seferber;
Kurşun eritildi, mermer çekildi.
Bunlar, bu kubbeler, bu minareler
Akçayla olacak işler değildi.

Böyle bir gemide yendi suyu NUH.
Ve bu yelkenlerde kanatlandı RUH.

Taşıtıp kalyonla pırlanta, inci
Abide haline koydu sevinci
Gergefle işleyip bir inci sultan
Ki çiçek verirdi saksıya koysan,

Bulabildinse ey yolcu yerini
Hepsinin alnında altından bir ay.
Seyret İstanbulun camilerini
Minare minare, kubbe kubbe say!

Açılır masmavi burda gökyüzü,
Gümüşten sütunlar üstünde durur...
Kimin gölgesi dinlenir yerde,
Kiminin beyazı sulara vurur.

Allaha giden yol buralardadır,
Kapılar açılır şerefelerden,
Burdan uğurlanır mübarek aylar,
Bayram burda başlar arifelerden.

Mihraplar, kemerler, kubbeler yapmış,
Sultanı, çerisi, piri, veziri,
Nesilden nesile götürsün diye
Kanatlar üstünde şanlı TEKBİRİ.

Nice başbuğların açtığı yerde:
Biri yardan geçmiş,öteki serden,
Yolcular gidiyor yarına doğru,
Kafile kafile bu köprülerden.

Kuşun uçuş, gülün açış saati,
Tanrının fermanı yüce kubbede
Duyulur uyanık Fatihin "Uyan!"
Dediği uzaktan Sultan Ahmede.

Diken dikmiş, yakan yakmış mumunu,
Şamdanlar şamdanlar, ulu şamdanlar.
Ki aydınlığıyla, asırlar boyu
Yolunu bulurdu yolda kalanlar.

Burda kubbe, kemer ve mihrap olmuş,
O kıvrak şekli ki serhadde yaydı;
Atlas bayrakların dalgalarında
Rüzgarla öpüşen ince bir aydı.

Kimi yıkanırdı şadırvanlarda
Tekbire HU HU katıyor kimi;
Beyazıt önünden güvercinlerin
İncidir yemi...

Söyleyin ey nazlı haber kuşları:
Tuna boylarından müjde geldi mi?

Uzaklarda kırık minarelerden
Gökte bir kapıyı vurur leylekler;
Bir gün açılacak o büyük kapı
Ve kanatlar yere inmeyecekler.

Taraf taraf, kol kol şu yamaçlardan
Açtıkça fetihler tarihi Türkün
Kubbeler erecek bir gün murada
Ve minareler dal verecek bir gün.

Geçerken altından bu loş kemerin
Menekşe menekşe gül güldür içi..
Kapanmaz kapısı Allah evinin
Ki beş vakit gürül gürüldür içi.

Çinliler çinliler taze çinliler:
Boyası göz nuru, fırçası kirpik...
Ey sanat " Kuruyan dallarımıza
Bir yeşil yaprak ver " demeye geldik.

Biri hattın; biri mermerin, tuncun,
Kurşunun sırrını aramış bulmuş;
Yesari elinde "Lafza-i Celal"
Sinan'da kubbeyle minare olmuş.

İşte bir kubbe ki söyler saati...
Yolcu ilk, dalgalar son cemaati,
Mavidir çinisi, yenidir adı;
Mermerini sisler karartamadı.

Şahzade, Laleli, Haseki Sultan...
Hepsinin üstünde Süleymaniye...
Süleymaniyeden, Ayasofyadan
Yollar iner dal dal Yenicamiye.

Yelken yelken, seren seren geiler;
Yamaçta, kıyıda, yolda Camiler,
Bu Horasan, mermer kurşun dağları
Omuzunda taşıdığı çağları.

Taşıyacak daha çağlar boyunca
Ve yer çekmeyecek, yere koyunca.
Yolları arkada bırakan hızla;
Kanatlarımızla, atlarımızla
Aşarken toprağı, taşı, denizi
Bu kurşun memeler emzirdi bizi.

Böyle bir gemide, yendi suyu NUH...
Ve bu yelkenlerde, kanatlandı RUH...

Arif Nihat Asya

92 yıl önce yazılan destanda Çanakkale’de karşı cepheden savaşanların tarihe düştükleri notlar; yokluk, açlık ve hastalık pençesindeki Türk askerinin savaşta nasıl devleştiğini gözler önüne seriyor. Çanakkale Destanı’nı kanıyla yazan şehitlermizin cepheden gönderdiği mektuplar ve tuttukları günlükler ise savaşın korkunçluğunu anlatıyor.. İşte kanlı savaşın iki cephesinden yürek burkan mektuplar...

Anneciğim yamaca saplandık çıkamıyoruz
Saat onbirde hareket ettik. Tek sıra halinde, açık bir arazideydik. Birden önümüze çıkan bataklığı geçmemiz emredildi. Türklerin müthiş ve öldürücü ateşiyle çok kayıp verdik. Görünürlerde hiçbir siper yoktu. Türkler makineli tüfekleri çok iyi bir şekilde gizlemişlerdi. Korkunçtu. Her hamleden sonra daha az sayıda asker doğrulabiliyordu. Biz ise körlemesine ilerlemeye çalışıyorduk. Ancak hiçbir şey değişmedi. Her yönden ateş ediliyor ve biz ise ne bir siper, ne de bir Türk görebiliyorduk. Eğer bir Türk görebilseydik, hiç değilse gidebileceğimiz yönü belirleyecektik.

* İngiliz asker Ernest Hotpoint, Gelibolu, 26 Nisan 1915 Askerlerimiz kaçıyor sağda solda saklanıyor

Askerler, birlikler artık savaşma ruhuna sahip değil. Ağır bombardıman ya da tüfek ateşi karşısında ilerlemiyorlar. Hücum için atılganlık göstermedikleri gibi, en basit bir düşman saldırısında geri dönüp, uzun süre kaçıyorlar. Askerlerin çoğu da sağda, solda saklanmaktalar.

* General Stophord’dan Hamilton’a mesaj, Anafartalar, 11 Ağustos 1915 Ölülere basmadan kıyıya çıkılamıyordu
Gözlerimin önündeki manzarayı anlatmak olanaksızdı. Filikalar şimdi hemen hemen birbirlerine yanaşmış olarak kıyıya kadar uzanıyordu. İçleri parçalanmış cesetlerle doluydu. Sonuncu filika ile kıyı arasında cesetlerden oluşmuş bir iskele vardı. Ölülere basmadan kıyıya çıkmak mümkün değildi ve koyun suları kandan kıpkırmızı kesilmişti.

* Anzak Teğmen R.B., Anzak koyu, 25 Nisan 1915

Kazanmak bu mu?
4/5 METRE ötemde bizim çocuklardan 14 tanesinin taşlaşmış cesetlerini görüyordum. Soğumuş vücutlar, cam gibi gözler. Kim bilir kimin yavrusu. Tanrıya şükürler olsun ki sevenleri onları bu halleri ile görmüyorlar. Yanımda duran Binbaşı bana ’işte kazandık’diyor. Ulu Tanrım... Kazanmak; elimi uzatsam dokunabileceğim kadar yakınımda yatan cesetlerin yanında ne anlamı var kazanılan bu zaferin.

* Anzak askeri Thomas Ernest, Gelibolu, 28 Nisan 1915

Türkler bana su verdi
Kendime geldiğimde semada yıldızlar parlıyordu. Türk siperinin içinde ve etrafımda şefik ve rahim yüzlü Türk evlatlarını gördüm. Bana su verdiler ve omuzlarında taşıyarak müdavat-ı evveliye mevkiine getirdiler.

* William George Stewart Fawkes

Yaşım 21, saçım ağardı
“Yaşım 21. Fakat saçım sakalım ağardı. Bıyıklarıma ak düştü. Suratım buruştu ve vücudum çürüdü. Artık eskisi gibi felaketlere ve sıkıntılara tahammül edemiyor, müteessir oluyorum.” Mehmet Fasih

Ölürsem üzerimden geçin
“Kimse yaralı ve şehitlerle uğraşmayacak. Ben ölürsem üzerime basıp geçin. Yaralanırsam yine önem vermeyin. Ben de size öyle yapacağım. Şehit ve yaralıların yerine geçecekler tayin edilmiştir. Savaşta hiçbir ödül beklemeyin. Bunu vaat etmem ve edemem.”

* Yüzbaşı Mehmet Hilmi (Sanlıtop)

Çanakkale’yi geçmek zor
İstemeyerek te olsa, Çanakkale Boğazı’nın savaş gemileriyle zorlanamayacağı sonucuna varıyorum. Belki bir zamanlar bu mümkün olabilirdi. Eğer benim birliklerim buna katılacaklarsa, bu beklendiği gibi destek verme şeklinde olmamalıdır. Ordunun rolü, yalnızca tabyaları yıkacak bir çıkartma birliğinden fazla olmalı. Kararlı, hazırlıklı, donanmaya yolu açacak ve tüm gücüyle savaşacak bir operasyon olmalı.

* Hamilton’dan Harbiye Nazırı Kitchener’e telgraf, Çanakkale, 18 Mart 1915

Sahil ceset dolu
“Ertuğrul Koyu sahili bir anda balık istifi gibi düşman cesetleriyle doldu. Tekrar kayıkları doldurarak sahile sevk ettilerse de, teşebbüs bu sefer de başarısızlığa uğradı.” Mahmut Sabri

Sebepsiz kurşun atmam
“Ne ben şu İngilizler’i tanırım, ne onlar beni. Ah bizi böyle karşı karşıya getirmeye sebep olanlara ne diyeyim bilmem ki! Ahdettim sebepsiz bir kurşun atmam.” İsmail Hakkı

3 bin 274
Kocaeli Üniversitesi’nden Yrd. Doç. Dr. İbrahim Güran Yumuşak’ın derlediği bilgilere göre Çanakkale Savaşı’nda en fazla şehit veren il 3 bin 274 kişi ile Bursa. Bursa’yı sırasıyla Balıkesir, Konya, Kastamonu ve Denizli izliyor.

Güzlük köyü
En fazla şehit veren köy ise 25 kişi ile Kastamonu’nun Güzlük köyü.

279 Mehmet
Denizlili şehidinin 279’unun adı Mehmet, 203’ünün Ali, 132’sinin Hüseyin.

16-25 yaş
Denizlili 315 şehidin yaş dağılımları incelendiğinde yüzde 35’inin 26-30, yüzde 27’sinin 31-35, yüzde 26’sının 16-25, yüzde 12’sinin 36 yaşın üzerinde olduğu görülüyor. Bu sonuç, her 4 kişiden birinin 25 yaşın altında olduğunu gösteriyor.

97 bin
Değişik kaynaklara göre 150 bin ile 300 bin Türk askerinin şehit olduğu belirtilirken Osmanlı kaynaklarında şehit sayısı 56 bin 643 olarak geçiyor. Sakat kalanların sayısı 97 bin 7, kaybolanların 11 bin 178 olarak açıklanıyor.

589
Çanakkale Boğaz Komutanlığı tarafından yayınlanan resmi bilgi ve belgelere göre ise cephede şehit olanların sayısı 589’u subay olmak üzere 57 bin olarak geçiyor.

787
Suriye ve Filistin’den 787, Lübnan ve Irak’tan 117, Kosova’dan 65, Yunanistan’dan 45, Makedonya’dan 31, Arnavutluk’tan 27, Bulgaristan’dan 21 kişinin şehit olduğu da belirtiliyor.

13 yaşındaki bombacı
Savaşın isimsiz kahramanlarından biri de 13 yaşındaki bu çocuk. Cephede “Gönüllü Bombacı” olarak görev yapan bu çocuk gibi yüzlercesi vardı. Onun hatırası bu fotoğrafta kaldı, ama adı ise bilinmiyor.

GELDİKLERİ GİBİ GİTTİLER...
Anzak birlikleri 25 Nisan’da Seddülbahir, Arıburnu ve Kumkapı’ya çıktı. Anzak günü olarak anılan bu tarih yeni bir hezimetin başlangıcı oldu. İşgalciler hem sayıca hem ekipman olarak Türk birliklerinden üstündü. Ancak bu üstünlükleri sulara gömüldü.

CENAZE MERASİMİ TÜRKLER’DEN
Deniz zaferinde batırdığımız Safir denizaltısının mühendislerinden biri, Bone... Türk askeri denize atlayarak onu kurtarmaya çalışır. Ancak Mühendis Bone kanlı sularda hayatını kaybeder. Türk askerleri Mühendis Bone’ye bir cenaze töreni düzenler, hatta papaz bile çağırır. Bone’nin esir arkadaşları da bu küçük törene katılır.

Sevgili commodore1tr'ın açtığı bu çok değerli forumu bugün yeniden okumalı...

Tüm Şehitlerimize Allah'tan Rahmet diliyorum...

Alıntı:

---

commodore1tr rumuzlu üyeden alıntı

Atatürk Derki ;

ASKERLERİM!
Ben,size taarruzu emretmiyorum.Ölmeyi emrediyorum.
Biz,ölünceye kadar geçecek zaman zarfında yerimize başka
kuvvetler ve başka komutanlar kaim olabilir.
Kemal ATATÜRK


"Bu memlekette kanlarını döken kahramanlar!
Burada bir dost vatanın toprağındasınız,huzur içinde uyuyunuz.
Sizler Mehmetçiklerle yan yana,koyun koyunasınız.
Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar,göz yaşlarınızı siliniz.
Evlatlarınız bizim bağrımızdadır.Huzur içindedirler.
Onlar bu topraklarda canlarını verdikten sonra,
Artık bizim evlatlarımız olmuşlardır."
ATATÜRK

---

Bugünkü köşesinde Hasan PULUR şöyle bahsetmiş bu son paragrafınızdan;

"...İKİ yıl sonra 1934’te, İçişleri Bakanı Şükrü Kaya Çanakkale'ye gitmektedir; Atatürk kendisine bir görev verir, daha doğrusu Şükrü Kaya’nın yapacağı konuşmayı kendisi yazar, "Bunu okuyacaksın!" der.

Bu memleketin toprakları üstünde kanlarını döken kahramanlar!
Burada bir dost vatanın toprağındasınız.
Huzur ve sükûn içinde uyuyunuz.
Sizler, Mehmetçiklerle koyun koyunasınız.

Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar!
Gözyaşlarınızı dindiriniz.
Evlatlarınız bizim bağrımızdadır.
Huzur içindedirler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır.
Onlar, bu toprakta canlarını verdikten sonra, artık bizim evlatlarımız olmuşlardır...."

Atatürk'ün en güzel sözlerinden biridir bence bunlar... Her okuduğumda tüylerim diken diken olur... Bir zamanlar savaştığı insanlar için "Onlar, bu topraklarda canlarını verdikten sonra, artık bizim evlatlarımız olmuşlardır" diyebilmek...

Yorgunluktan dolayı biraz erken yatmıştım; Bu nedenle erken kalktım.Çanakkale şehitleri ile ilgili haberi ve yorumları okuyunca gözyaşlarımı tutamadım..50.00'e yakın evladımız; askerimiz şehit oldu bu savaşta....
Vatan uğrunda ölen tüm şehitlerimizi saygıyla anıyorum..Ruhları şad olsun...

Güneşin doğduğu, zamanın durduğu yer.
Saygıyla anıyoruz.

Saygı, şükran ve rahmetle anıyoruz.

Çanakkale savaşı ile ilgili resimler;

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/ga...id=21214&rid=2