Printable View
mademki değilim,
susadığım yerde,
mademki umut asılmaz göz bebeklerimden,
geceyi dargın görürüm...
gündüzü vurgun...
yaşamıyor deyin bana....
hayalimi artıyorum,
darasını alıyorlar...
sarıldığım yastığımdan,
mutluluğu calıyorlar...
ben yalnız kalıyorum.
gök kubbe üstüme gelir!...
akdevrim.istanbul.
düşümü attım kantara,
baktım neymiş nedir dara,
hala gelmez bana sıra,
mutluluk uzakta kaldı,
bir yerde tuzakta kaldı...
elim yetmez gözüm görmez,
kücücük kalbime girmez,
kimse acıları dermez,
mutluluk uzakta kaldı,
bir yerde tuzakta kaldı...
akdevrim.istanbul.
özümü yakan değilsin,
yıldıza çıkan değilsin,
koltukda bakan değilsin,
ne beklersin ne umarsın,
kaybettiğim bir kumarsın...
akdevrim.istanbul.
benim değilmiş ellerim,
arada gelir giderim...
sessizleşmiş kaldırımlar,
azgın gecenin birinde,
beni deşmiş kaldırımlar...
yağmur yağmış boran olmuş...
göz bebeğini görmüşsün,
içinde bir yaran olmuş...
kanar durur günden güne...
akdevrim.istanbul.
karayı beyaza boyar gibiyim
bir yerlerde seni duyar gibiyim,
beynimin içini soyar gibiyim,
hala kurtulamam senin etkinden...
gözlerim gözüne bakmadan yandı,
gönlüm hayaline sanki uyandı,
seni kurtaracak bir umut sandı,
hala kurtulamam senin etkinden...
akdevrim.istanbul.
ölmeden kurtuluş yokmudur dedim...
bir tutam sevgiye çokmudur dedim...
yayını terkeden okmudur dedim...
içimde yangını anlatamadım...
hain bir insana çıkacak adım!...
akdevrim.istanbul.
olur dedim olmaz dedim,
geldi gitti ömrüm benim...,
bir kararda kalmaz dedim,
baktım bitti ömrüm benim!...
yüreğimin dehlizinde,
sanki yaşar daha zinde,
umutsuzluk denizinde,
birden battı ömrüm benim!...
nasıl sana yar diyeyyim,
bir beni duyar diyeyim,
altınla ayar diyeyim,
hemen sattı ömrüm benim!...
olgun vefalı bir yarsan,
beni uzaktan duyarsan,
karayı beyaz boyarsan,
gün uzattı ömrüm benim!...
akdevrim.istanbul.
gülü baktım sarartmışlar
dünyasını karartmışlar,
fırlatıp çöpe atmışlar,
dünya yalan sevgi yalan.
kahır çektim acı duydum,
kendi hayalimi oydum,
ruhumu ateşe koydum,
dünya yalan sevgi yalan...
akdevrim.istanbul
parmağın tetikdedir ha çekti ha çekecek,
hainlerin üstüne bu gök kubbe çökecek,
satırlara kalemler göz yaşını dökecek,
susmayacak şiirler,dünü varsa yarını,
şeytanlar işgal etmiş ozanın diyarını...
inadına sarıldım elimde ki kaleme,
bulamadım halimi anlatacak kelime...
dünya hiç katlanamaz senin gibi zalime,
şiirsiz ölen adam diyemez bana kimse,
yarama merhem olmaz her ne kimse hekimse....
akdevrim.istanbul.
demeyin sakin olun,
dikenli çetin yolun,
ortasında çakılan,
benzin döküp yakılan
bir aşkın küllerinden,
yeniden mi doğayım...
okunu fırlatacak,
sanki gerili yayım...
kimsenin bilmediği,
gidipde gelmediği,
toz pembe bir dünyayın
içinde yiten umut,
kundakta bir bebeğin,
gözünde biten umut,
hayalimi doldurmuş...
farkında değil kimse...
eğik baş buruk yürek
her ne zaman gördümse,
kahrolurum ölürüm!...
akdevrim.istanbul