Printable View
öksüz kalmış kırmızı gül,
çiğnenmiş ayak altında...
iki damla kanı gördüm,
akgüverçin kanadında...
kahrettim kendi kendime,
nasıl güvenmişim kime?
sığındım birden gölgeme,
sonu gelmiş umudunda...
zamanla akıyor insan,
kendini yakıyor insan,
hayattan bıkıyor insan,
hiç bir şey değil umrunda...
akdevrim.istanbul.
uykularımı kacırdın,
geceler hiç benim değil...
hayallerimi uçurdun,
belleğimden artık çekil...
akdevrim.istanbul.
avuçlarımı acmışım,
dünya ekseninde döner,
sanki kendimden kaçmışım...
kim demişki acım diner?...
anlayan anlamaz beni,
kalemim kağıdım gibi,
isterim.anlamaz beni...
başka yok ağıdım gibi...
yol görünür çokmaz sakak,
ne tarafa bakarsan bak,
akdevrim.istanbul...
ekmeğim aşım gibi,
çileli başım gibi
yanımda durmalıydın...
mekanik saat gibi,
kalbimi kurmalıydın...
ne baharlar yazlar gördüm,
hep sulanmış gözler gördüm,
demir kafesin içinde,
sağ solu gözler gördüm...
ben miyim dedim kendime?
akdevrim.istanbul.
nereye gidiyor hayat?
hayallerim öksüz kalmış...
kalbim atar gece gündüz,
ruhum öylece bunalmış...
demir kafes içindeyim!...
değişir de falcı bacı...
gelen giden verir acı,
nedir yaşamın amacı?
demir kafes içindeyim...
bahar gelmiş sanıyorum,
yapraklar sarmış dalları,
ağlayan olmaz ardımdan
şayet dikersem nalları...
akdevrim.istanbul.
eridi adam,
yoğruldu hayalinle...
gökte uçan kuştan bile,
davacıydı...
yağmur yağmadı,
boş geldi gitti bulutlar...
dört duvar tutar beni,
bilmediğim bir yere,
her gece atar beni...
akdevrim.istanbul.
kalemimi uzattım,
yıldızları salladım...
mektubumu pulladım...
güneşe giden mektup,
sevgiye neden mektup,
kayboldu gök yüzünde...
hayalini kurduğum,
gece gündüz sorduğum,
karşısında durduğum,
bir haini aradım...
hayalimde kaç kere,
saçlarını taradım...
dünden geceye kalan,
hissettiklerim yalan...
varlığımı unuttum...
akdevrim.istanbul.
denizi gördüm kurumuş,
ayak altında yapraklar...
yüreğim neleri saklar,
anlatamam hiç kimseye...
güneş doğmuş,gün ışımış...
hedefine koşar insan,
sabır olsa taşar insan,
boşa yazıyorum niye?...
akdevrim.istanbul.
yıkık dökük pencere,
hayalimi solladım
dün akşam birden bire...
döner durur yer küre...
yasdadır gönül evim,
mağlup olmuş bir devim...
durdum olduğum yerde...
şakağıma kurşunu,
vurdum olduğum yerde...
akdevrim.istanbul.
iki elim iki gözüm sanki
benim değildir...
rüzgar sandım oysa,
fırtına vurmuş...
umudumu yerden yere
savurmuş...
geceyi gündüzü,
koydum kantara...
dahada kanadı içimde yara...
akdevrime dedim kendini ara...
bu yıldız,
bu gök
senin değildir...
damardan verilen kanın değildir,
madem ki hayatın canın değildir,
bırak yelkeni rüzgar götürsün!...
akdevrim.istanbul.