Okuyun ve Orhan Pamuk' u iyi tanıyın!!!

Benim hayatımda tanıdığım, üç Aydını size de söylemek istiyorum. Biri, okuldan arkadaşımdı, bir diğeri işten, üçüncüsü ise, KUŞUM AYDIN.

buradan başka ne anlam çıkar. Sizinle bir alıp veremediğim yok. Ama burası bir hukuk sitesi. hem aydın avukat arayıp, hem de ben kuşum aydından başka aydın tanımıyorum diyemezsiniz. Diğer aydın dediklerinizin isminin aydın olduğu anlaşılıyor.
Sitede siyasi görüş olarak, anlaşamadığım insanlardan biri de, Sevgili Alisinkay dır. Aydın kimdir isimli forumda kendisiyle tartıştık. Orayı açıp okursanız, birbirimize kırıcı tek cümle kullanmadığımızı görürüsünüz.
her ne kadar siyasi görüşlerimiz farklı olsa da, dürüst ve samimi bir dost olduğundan emin olduğum için, kendisine sevgili ali diye hitap ediyorum. Bu nedenle alınmanız gereksiz. Bu arada, izinsiz olarak ismini kullandığım için de ali kardeşimden özür diliyorum

Alıntı:

---

Benim hayatımda tanıdığım, üç Aydını size de söylemek istiyorum. Biri, okuldan arkadaşımdı, bir diğeri işten, üçüncüsü ise, KUŞUM AYDIN.

buradan başka ne anlam çıkar. Sizinle bir alıp veremediğim yok. Ama burası bir hukuk sitesi. hem aydın avukat arayıp, hem de ben kuşum aydından başka aydın tanımıyorum diyemezsiniz. Diğer aydın dediklerinizin isminin aydın olduğu anlaşılıyor.
Sitede siyasi görüş olarak, anlaşamadığım insanlardan biri de, Sevgili Alisinkay dır. Aydın kimdir isimli forumda kendisiyle tartıştık. Orayı açıp okursanız, birbirimize kırıcı tek cümle kullanmadığımızı görürüsünüz.
her ne kadar siyasi görüşlerimiz farklı olsa da, dürüst ve samimi bir dost olduğundan emin olduğum için, kendisine sevgili ali diye hitap ediyorum. Bu nedenle alınmanız gereksiz. Bu arada, izinsiz olarak ismini kullandığım için de ali kardeşimden özür diliyorum



Ekleyen: Av.Ragıp Atay - 28/03/2005 : 22:42:05

---

SÖZ MECLİSTEN DIŞARI DENİLMİŞTİR. Oradan, sizin dediğiniz, anlamın çıkması mümkün değildir.
Oradan şu anlam çıkar, çıkmalıdır: ironi yapılmıştır, ve geniş bir şekilde yazıda anlattığım üzere, yazının geneli, dış güdümlü sahte aydınlar içindir. Ayrıca, bilenler bilir, ben de emekli bir avukat çocuğuyum, böyle bir benzetmeyi, öyle olmasam da bir mesleğin ya da gurubun tümüne yapacak kadar kültürsüz bir insan da değilim. Bunu böyle anlayabilmek için, sözlerimin bir tarafa çekilmesinin istenmesi gerekir, ve bunu ancak önyargı ile yapabilirsiniz. Sizin mantığınızla hareket edersek, benim adım da Aydın değil, o zaman kendime de mi söylemiş oluyorum? Komik!!!
İKİ YIL KADAR ÖNCE YAZDIĞIM YAZIDIR,..diye belirtilmiştir.. Dolayısı ile bu ağeli ile ilişkilendirilebilmesi mümkün değildir. Zaten ağelimizin kurulmasında ki NİHAİ hedef, adları Aydın olmasa da, fikirleri Aydın olan, kişilerin bir araya gelerek, ülke sorunlarının tartışılacağı, düşün alışverişlerinin yapılabileceği bir Fikir Meydanı oluşturmaktır.
Siyasi görüşümü imzamda belirtirken, benim görüşümün ne olduğunu nereden çıkarttınız? Nasıl kendinizinkinden ayırt ettiniz? Memleket sorunları ile ilgilenerek, Ne Sağ, NE Sol, önce Tam Bağımsızlık diyorum. Eğer bu bir siyasi görüş ise, siz Tam Bağımsızlık istemeyen bir görüşe sahipseniz, diyeceğim yok.
Baştan aşağı yazılarınızı gözden geçirirseniz, söylediklerimi daha iyi anlayacaksınız.
Saygılarımla,...

Sevgili Ragip Bey,
İsmimi dilediğiniz yerde dilediğiniz şekilde kullanabilirsiniz.Kötü kullanmayacağınıza zaten eminim.:)

Selamlar,

Orhan Pamuk'u okuyan var mı aranızda? Ben bir iki kere okumaya yeltendim herhalde IQ düzeyim düşük kaldı ilk bir kaç sayfasında bıraktım kitabı. Türkçeyi bu kadar anlaşılmaz kılmaktaki ustalığına bir diyeceğim yok tabii ki.

Çevremde Orhan Pamuk okumuş ve anlamış kimseyi bulamadım.

Peki neden bu kadar ünlü? Kitapları hiç okunmayan bir insan nasıl ünlü olur?

Abdi İpekçi'yi herkes bilir. Normal sıradan bir gazeteciydi. Çetin Emeç'te öyle. Uğur Mumcu ise tam bir aydın dı. Diğer ikisine binlerce tur bindirirdi hem ülke sorunlarına duyarlılıkta, hem gazetecilikte hem de araştırmacılıkta. Bunların ortak yanları her üçünün de öldürülmüş olması.

Ama İpekçi ve Emeç biraz farklıydılar çünkü dönmeydiler. Dolayısıyla bugün İpekçi'nin veya Emeç'in herhangi bir yazılı eserini kitapçıda bulamamanıza rağmen oldukça ünlüdürler. Adlarına caddeler parklar spor salonları vardır.

Peki ya Uğur Mumcu'nun? Kitapçıya gittiğinizde ülke sorunları üzerine yaptığı ciltler dolusu araştırmalarla karşılaşırsınız ama ya bir-iki caddeye ismi verilmiştir belki de kıyıda köşede kalan kıytırık bir parka. Çünkü O dönme değildi. O'nu unutulmayan yapan geride bıraktıkları.

Orhan Pamuk'ta dönmedir (Yalçın Küçük'ün iddiası) dolayısıyla hiç birşey yapmasa da, dönme medyası tarafından ünlü gösterilecektir.

Aslında söylenecek söz çok ama...

Sağlıcakla...

Sayin Yondem, Benim adim Kirmizi'yi okudum. Ilk sayfada kisa izlenimlerimi yazmistim. Kitap cok kuvvetli basliyor ama orta kisminda nakkaslik sanatina fazla girdi, okurun ilgisini kaybetti gibi geldi bana. Cumleleri bazen fazla ust, uste koyuyor ve okumayi zorlastiriyor. Lafi uzatiyor. Ingilizce cevirisini okuyanlarda ayni seyden sikayet ediyorlardi, yani sirf Turkce'ye mahsus degil. Uslubu akici degil demek yerinde olur herhalde. Ama karakterler guclu, tarihi iyi arastiriyor, ve ilginc temalarla karsiniza cikiyor.

09.04.2005 Hürriyet
Ertuğrul ÖZKÖK
Özel bir ilişki alenileşince

İKİ kişi arasındaki bir meseledir, özel ilişkilere girer diye düşünüp geçebilirdim.

Ama Enis Batur alenen söylediği için yazabilirim.

Çünkü bu mektup, "aydın olma hakkını kullandığını" iddia eden Orhan Pamuk'un düşünce yapısı hakkında önemli bazı ipuçları veriyor.

"Türkiye 1 milyon Ermeni'yi, 30 bin Türk'ü öldürdü" diyerek, bir toplumun tümünü eleştirme hakkını kendinde gören bir insanın, kendine yönelik en basit eleştiriye nasıl baktığını gösteriyor.

* * *

Yazar Enis Batur'la Orhan Pamuk arasında ilginç bir gerginlik yaşanmış.

Enis Batur, "Vatan"gazetesinin geçen perşembe günü yayınlanan kitap ekinde Orhan Pamuk'la aralarında geçen bir olayı anlatıyor.

Geçmişte Ahmet Taner Kışlalı, Emin Çölaşan ve Haluk Şahin; Orhan Pamuk'u eleştiren ağır yazılar yazdıklarında, Enis Batur onu savunan yazılar kaleme almış.

Yani o da yazılarından dolayı Çölaşan, Kışlalı ve Şahin'e karşı Orhan Pamuk'u korumuş.

Ama daha sonraki günlerde Orhan Pamuk'un kitapları hakkında eleştirel bir iki yazı kaleme almış.

Peki Orhan Pamuk'un bu yazılara tepkisi ne olmuş?

Enis Batur'dan aktarıyorum:

"Orhan Pamuk birinciler için teşekkür edip, ikinciler için küsüyordu. Bu durumda, insan bir noktadan sonra canı cehenneme diyebiliyor. Devamlı çıkıp da onu savunmak durumunda değilim, bundan sonra hakkında hiçbir şey yazmam olur biter noktasına Orhan Pamuk getiriyor insanı."

Evet ülkesi hakkında her şeyi söyleme özgürlüğü, istediği her eleştiriyi yapma hakkını isteyen bir aydının psikolojisi böyle.

Hakkındaki destek yazılarına "Teşekkür".

Ama en küçük eleştiri geldiği zaman "Sana küstüm" tavrı.

* * *

Bir aydın düşünün ki, ülkesinin 1 milyon Ermeni'yi 30 bin Kürt'ü öldürdüğünü söyleyebilecek kadar geniş bir özgürlük ve toplumsal hoşgörü alanı istiyor.

Ama kendisine yönelik eleştiriye bir santimetre karelik hoşgörüsü yok.

Hem de kendisini Emin Çölaşan gibi bir yazara karşı savunan arkadaşına küsüyor.

Sizce bu bir aydın tavrı mıdır?

Hadi aydınlara istediğini söyleme egoizmini tanıyalım.

Bu egoizm en küçük eleştiriye küsmeyi de kapsama alanına alacak mı?

* * *

Ama bakın küstüğü Enis Batur, onun kitaplarının imha edilmesi konusunda ne diyor:

"Orhan Pamuk'a yapılan muamele hiçbir biçimde kabul edilemez. Tam bir linç girişimi bu. Çirkin ve yanlış... Asıl sorunum şu anda, bu adamın Türkiye sokaklarında, düşündükleri nedeniyle dolaşamaz hale getirilmesi. Yarın öbür gün meczubun biri Orhan'ı vurmaya kalkarsa..."

Evet hepimizin endişesi bu.

Ya biri densizlik, hatta daha ağır bir şey yaparsa?

Nitekim Sütlüce'de yapan da çıktı.

Bu endişe aynı zamanda hepimizin sansürcüsü. Orhan Pamuk hakkında gerçek düşüncelerimizi yazmamızı engelleyen en ağır korku.

Ama korkunun yarattığı sessizlik de, Pamuk'un bu toplum hakkındaki yargısız infazını onayladığımız anlamına gelmemeli.

* * *

Bakın aynı soykırım iddiaları konusunda Enis Batur ne diyor:

"Ben bir edebiyat adamıyım, tarihçi değil. Ama tarihçilerin metinlerini izleyerek, onlardan kendime göre bir yorum yontabilirim... Bütün okuduklarımdan şunu anlıyorum. Burada soykırım söz konusu değil."

Buyrun size iki aydın insan profili.

İkisi de iyi, hem de çok iyi yazar.

Biri eleştirilince küsüp gidiyor. Öteki ise küsmüyor, aynı fikirde olmasa da en kritik anlarda ona açık ve net desteğini vermeye devam ediyor.

Ben daha fazla bir şey söylemek istemiyorum.

Karakter tahlilini sizlere bırakıyorum.

Ertuğrul Özkök'ün bu günkü yazısı yine Orhan Pamuk üstüne.

Orhan Pamuk'un büyük yazar olduğu söylemi dışındaki görüşlerine kayılmamak mümkün değil.

Bir yazar ki kendi ulusuna KÜFREDEREK büyük yazar olabiliyor. Büyüklük kavramı da tabiidir ki çok-satan olmak demektir(!) Çok satabilmek için de Ülkene küfretmen böylece yurt dışına çok okunan yazar olmak zorundadır.

Bu yazıyı da dikkatle okuyun ve
ORHAN PAMUK'U İYİ TANIYIN

26.04.2005
Ertuğrul ÖZKÖK
Üçüncü kitap niye bestseller oldu


BEN unutmuşum, bir arkadaşım hatırlattı. Geçtiğimiz yıllarda Milliyet Gazetesi'nde Orhan Pamuk'la yapılan bir mülakat yayınlanmış.

Ahmet Tulgar'ın yaptığı bu mülakatta çok ilginç bir bölüm var.

Artık Orhan Pamuk üzerine yazı yazmak istemiyordum.

Ama bu mülakatı okuyunca, son bir kez bu konuya dönme ihtiyacı duydum.

* * *

Orhan Pamuk, mülakatta ABD'de yayınlanan ilk iki kitabı "Kara Kitap" ve "Yeni Hayat'ın bestseller (en çok satan) listesine girememesini eleştirmenlerin olumsuz tavrına bağlıyor.

Bu ilginç bölümü aynen aktarıyorum:

"Taste maker, Türkçe söyleyelim, zevkleri, beğenileri yapan insanlar bunlar.

Bu demokratik bir durum değil. O eleştirileri yapan insanlar da Ermeni katliamı konusunda kitap yazmış insanlardı. Bu benim talihsizliğimdi. "O insanlar bana karşı çok önyargılı insanlardı" demiyorum. Ama benim kitaplarımı iyi eleştirmediler. Ve ağzımda kötü bir tat kaldı. Bunu da kimseye söylemedim. Çünkü Türkiye�nin geçmişinde böyle karanlık bir şey olduğuna inanıyorum."

Ahmet Tulgar soruyor:

"Büyük bir pazarın kapısı açıldı size. Peki, bundan sonra yazarken bu pazarın taleplerini, beğenilerini gözetecek misiniz?"

Pamuk'un cevabı şöyle:

"Mağrur yazarlar olur. "Ben, okur kim aldırmam" diyen. Bende de böyle bir yan bulunur; ama şöyle bir yanım da bulunuyor. Bir kitap yazıyorum ve otomatik olarak biliyorum ki 20 dile çevrilecek, kaç yüz bin satacak. Belki 5 bin tane de Kore�de okunacak. Bu da olmuyormuş gibi davranamam."

* * *

Mülakatın sözlü yapılmasının getirdiği bir ifade karışıklığı var.

Pamuk'un söylediklerini daha basit bir anlatıma indirirsek şunu söylüyor:

"Amerika'da çıkan ilk iki kitabım, Türklerin Ermenileri katlettiğine inanan eleştirmenlerden kötü eleştiriler aldığı için ticari bestseller olamadı. Oysa Ermeni katliamı konusunda ben de onlar gibi düşünüyordum."

O günlerde hepimiz atlamışız. Oysa bu sözlerde çok naif bir itiraf var.

Bu sözler, şimdi çok daha fazla anlam kazanmış durumda.

Okurken inanamadım. O nedenle dün açıp Ahmet Tulgar'a Pamuk'un bu sözleri gerçekten söyleyip söylemediğini sordum.

Çok ilginç bir cevap verdi:

"Bu mülakat yayınlandıktan sonra Orhan Pamuk beni aradı. Çok kızmıştı. Çünkü bu sözleri bana yazılmamak kaydıyla söylediğini iddia ediyordu. Ama bunların hepsi teybimde kayıtlı. Aynen böyle söyledi."

* * *

Bu durumda benim aklıma şu soru geliyor:

"Orhan Pamuk'un ilk iki kitabı, Ermeni yanlısı yazarlar yüzünden bestseller olamamışken, sonraki kitabı hangi etkenle bestseller oldu?"

"Pazarın taleplerine ilgisiz kalamayacağını" söyleyen Orhan Pamuk ne yaptı da New York Times'ın en başarılı 10 kitabı arasına girebildi?

İşte benim itirazım buna.

Orhan Pamuk'un uluslararası başarısı, bir Türk olarak bana müthiş gurur veriyor.

New York Times haberini işte bu duygularla Hürriyet'in manşetinden duyurduk.

Ama şimdi görüyorum ki, bizlerin ona gösterdiği hassasiyeti, Orhan Pamuk ne yazık kendi toplumuna göstermiyor.

* * *

Yukarıdaki sözleri okuduğum zaman, ister istemez şunu düşünüyorum.

Acaba "Türkler 1 milyon Ermeni'yi, 30 bin Kürt'ü öldürdü" sözleri, uluslararası pazara yönelik bir tüketim malzemesi mi?

Evet ne yazık ki, bu şüphe içime yerleşti ve bir türlü atamıyorum.

ABD'de Ermeni yanlısı eleştirmenlerin hoşuna gidecek 1 milyonluk katliam paketini anladık.

Peki 30 bin Kürt'ün öldürüldüğü iddiası?

O da, güçlü bir Kürt lobisine sahip İsveç'in bazı kurumlarına servis mi?

Mesela Nobel'e?

* * *

Bütün samimiyetimle söylüyorum ki, bunları yazmaktan utanıyorum.

Çünkü Orhan Pamuk gözümde hálá Türkiye'nin yetiştirdiği büyük bir yazar.

Bu görüşümü hiçbir şey de değiştiremez.

Ama onun Türklere yönelik ucuz sözlerinin bende yarattığı düş kırıklığı da kolay kolay değişmeyecek.

Hele hele yukarıdaki mülakatta o naif itirafı okuduktan sonra.

Pamuk Çocuk Nobel' den sonra Asturias ödülünü de alamadı.

Asturias Edebiyat Ödülü Paul Auster'a

İspanya'nın saygın ödüllerinden olan Asturias Ödülü'nü edebiyat dalında Amerikalı yazar Paul Auster kazandı. Bu yıl 26'ncısı düzenlenen "Asturias Prensi" ödüllerinde, aralarında Orhan Pamuk'un da yer aldığı 18 ülkeden 26 yazar edebiyat dalında aday gösterilmişti.

50 bin avroluk ödülün sahibi olan roman yazarı, şair ve senarist Paul Auster, 1947 yılında ABD'nin New Jersey kentinde doğdu. Columbia Üniversitesi'nde İngiliz, Fransız ve İtalyan edebiyatı üzerine eğitim alan ve 1971-74 yılları arasında Fransa'da yaşayan Auster'in başlıca yapıtları arasında New York Üçlemesi, Yalnızlığın Keşfi, Yanılsamalar Kitabı, Kırmızı Defter, Leviathan, Kehanet Gecesi, Duman, Yükseklik Korkusu bulunuyor.

aşağılık kompleksi olanların derin sendromudur bu davranış.

ekmeğini yediği,suyunu içtiği ülkesini hiç olmadık yerde ,yerden yere vurmak,ülke ve insanına olmadık yakıştırmalar da bulunmak.

ne demek istiyor.benim bu ülkede geleceğim yok.çünkü yazdığım kitapları oku muyorlar,okusalar da anlamıyorlar.bu nedenle uzun vadeli düşünmeliyim.bu emperyalist alemde kim ülkesine söğer se ödüller alıyor ,paralar su gibi akıyor.ozaman bende bu yoldan gidim.

yoksa çılgın türkler kitabı gibi bir kitap yazabilecek te bir kabiliyet taşımıyorum.bu nedenle emperyalist dostlarımın kuçağında ninniler dinlemem lazım.

eleştiriye evet ama ülke insanını soykırımcı ilan eden bu vatandaş,kendisi zamanda yolculuk yapıp 1914 lere mi gitti de gerçekleri gördü yoksa birilerinin piyonu olmaya mı karar verdi.

rus arşivlerinde ermenistan ın ilk başbakanı ve generallarinin yazmış oldukları kitaplarda evet isyan ettik ve türkleri öldürdük.emperyal güçler bizi kullandı itirafı varken.bizim pamuk ,şaçmalamaya devam etmekte.

Medya bu olayı kasden mi atladı bilmem ama bugünkü Hürriyet'te Mehmet Yılmaz şunları yazmış.

" TANER Akçam, 1999'da Türkçe olarak yayınlanan "İnsan Hakları ve Ermeni Sorunu" isimli kitabının geliştirilmiş baskısını "The Shameful Act" ismiyle Amerika'da yayınladı.

Kitabı yayınlayan Zoryan Enstitüsü isimli bir Ermeni kuruluşu.

Bu kuruluşun varlık nedeni Türklerin, 1915'te Ermenilere karşı soykırım uyguladıklarını kanıtlamak.

Bir bilim adamının, amacı çok açık bir kuruluşla kurduğu böyle "parasal" bir ilişkinin en azından o bilim adamının ve yazdığı kitabın "güvenilirliğini" sarsacağına hiç kuşku yok.

Zaten bu konuya değinmemin nedeni de bu değil. Bunu tartışmak bile yersiz.

Üzerinde durmak istediğim konu Orhan Pamuk'un bu kitabın arka kapağında yer alan yazısı.

Pamuk bu yazıda "Bu kitap, hayatını olayları tarihsel kayda geçirmeye adamış cesur bir Türk akademisyen tarafından yazılmış ve Osmanlı Ermenilerine yönelik organize yok edişin kusursuz bir muhasebesidir" diyor.

Pamuk "Bu ifadeler bana ait değildir" demediğine göre sözleri kabul ediyor.

Dikkatimi çeken şey, Orhan Pamuk'un kendisinde Akçam için "cesur akademisyen" tanımlamasını yapma yetkisini görmüş olması.

İlginç bir ruh durumuna işaret ediyor.

Bir atasözümüz de var bunu anlatan: "Hıyarım var diyene, tuz bende diye koşmak."

İçimden "Her şeye atlamak zorunda mısın kardeşim" demek geliyor."