1961 Anayasası

Sayın Hakkarili Arzuhalci;

Bence siz devrim ve darbe kavramlarının ne anlama geldiği konusunda biraz araştırma yapın. Seçilmiş iktidarın asker gücü ile iktidardan düşürülmesinin neresi devrim? Ya da siz devrimden ne anlıyorsunuz? 12 Eylül öncesinde toplum daha fazla bölünmüştü ve her gün bir kaç kişi ölüyordu. Mahalleler sağ ve sol gruplarca "kurtarılmış bölge" ilan edilmişti. Sizin mantığınıza göre 12 eylül de devrim olmalı, hem de şerefli bir devrim... Ama bana göre ikisi de demokrasi cinayetidir.

Ben bu alçak darbeler arasında ayrım yapmıyorum, hepsinin de demokrasiye büyük bir darbe olduğunu düşünüyorum. Bunlardan işime gelene "devrim", işime gelmeyene de "darbe" demek gibi özelliğim olamaz.

27 mayıs bir yeniçeri ayaklanmasından çok farklı değildir. Askerin içinden bir grubun kendini milletin yerine koyarak yönetime el koymasıdır. Bu hakkı onlara kimse vermemiştir. Bu alçakça bir darbedir. Şayet 27 mayıs devrim ise, o zaman alçakça bir devrimdir.

Elbette Demokrat Parti'nin özellikle son zamanlardaki çok yanlış tutumları ve uygulamaları olmuştur. Bunun yaptırımı alçakça bir darbe ile yönetimi ele geçirmek değildir. Seçim günü geldiğinde adam gibi sandığa gidersin, adam gibi oyunu verirsin, millet istemez ise gönderirsin.

Her beğenmediğimiz hükümeti yola getirecek yöntem olarak askeri darbeyi görürseniz, o zaman demokrasinin ne anlamı ne de gereği kalır.

Bence siz kendinize güveniyorsanız, "Hakkarili Arzuhalci"nin arkasına sığınmayın, düşünceniz varsa, meydana çıkın da boyunuzu görelim.

Biz, sizin gibi gizli köşelerden, karanlık mağaralardan desteksiz atış yapmıyoruz. Meydandayız. Sizi de bekleriz.

Alıntı:

---

Av.Abbas Bilgili rumuzlu üyeden alıntı

Sayın Hakkarili Arzuhalci;

Bence siz devrim ve darbe kavramlarının ne anlama geldiği konusunda biraz araştırma yapın. Seçilmiş iktidarın asker gücü ile iktidardan düşürülmesinin neresi devrim? Ya da siz devrimden ne anlıyorsunuz? 12 Eylül öncesinde toplum daha fazla bölünmüştü ve her gün bir kaç kişi ölüyordu. Mahalleler sağ ve sol gruplarca "kurtarılmış bölge" ilan edilmişti. Sizin mantığınıza göre 12 eylül de devrim olmalı, hem de şerefli bir devrim... Ama bana göre ikisi de demokrasi cinayetidir.

Ben bu alçak darbeler arasında ayrım yapmıyorum, hepsinin de demokrasiye büyük bir darbe olduğunu düşünüyorum. Bunlardan işime gelene "devrim", işime gelmeyene de "darbe" demek gibi özelliğim olamaz.

27 mayıs bir yeniçeri ayaklanmasından çok farklı değildir. Askerin içinden bir grubun kendini milletin yerine koyarak yönetime el koymasıdır. Bu hakkı onlara kimse vermemiştir. Bu alçakça bir darbedir. Şayet 27 mayıs devrim ise, o zaman alçakça bir devrimdir.

Elbette Demokrat Parti'nin özellikle son zamanlardaki çok yanlış tutumları ve uygulamaları olmuştur. Bunun yaptırımı alçakça bir darbe ile yönetimi ele geçirmek değildir. Seçim günü geldiğinde adam gibi sandığa gidersin, adam gibi oyunu verirsin, millet istemez ise gönderirsin.

Her beğenmediğimiz hükümeti yola getirecek yöntem olarak askeri darbeyi görürseniz, o zaman demokrasinin ne anlamı ne de gereği kalır.

Bence siz kendinize güveniyorsanız, "Hakkarili Arzuhalci"nin arkasına sığınmayın, düşünceniz varsa, meydana çıkın da boyunuzu görelim.

Biz, sizin gibi gizli köşelerden, karanlık mağaralardan desteksiz atış yapmıyoruz. Meydandayız. Sizi de bekleriz.

---

Yazıdaki uslubun saygı sınırını aşması ve konuyu tartışmanın bir sonuç getirmeyeceği gerekçeleriyle cevap verilmesine gerek görülmemiştir.

Bir örtülü ödenek hırsızının tüm suçları:

Örtülü Ödenek Davası: Örtülü ödenek paralarını zimmetine geçirmekten yargılandı. 13 oturum sürdü ve 2 şubat 1961 de suçlu olduğu yönünde karar bağlandı. Mahkeme 10 yıllık Örtülü Ödenek kayıtlarını istedi. Menderes bu dava sonucunda 4 877 780 lirayı zimmetine geçirmekten suçlu bulundu ve paranın tahsili için Aydın'daki arazilerine el kondu. Örtülü ödenek davası konuşulurken savunma tarafı, Amerikan gizli servisinin Türk istihbarat servisine para vererek Menderes'in telefonlarını dinletirecek kadar teşkilata hakim olduğunu iddia etti.[11]. Menderes ve Başbakanlık Müsteşarı Ahmet Salih Korur, suçlunun o dönemin istibarat müsteşarı Behçet Türkmen olduğunu iddia etti.[26]
6-7 Eylül Olayları: 6-7 Eylül Olayları'na önceden haberi olduğu halde olarak müdahele etmemek,[27]
Vatan Cephesi: Kurulan bir örgütü başka bir sınıf üzerinde baskı aracı olarak kullanmak,
Vinileks firmasına Bankadan kredi verdirmek,
İstanbul'da pek çok vatandaşın evini, parasını geciktirerek ya da hiç ödemeden istimlak etmek,
Kanuna aykırı olarak üniversite basmak ve halka ateş açtırtmak,
Bazı muhalefet milletvekillerinin ve muhalefet liderinin seyahat özgürlüğünü kısıtlamak,
Döviz Yasası'nı ihmal etmek,
Devlet radyosunu siyasi çıkarları için kullanmak,
Halkı Demokrat İzmir gazetesinin matbaasını tahrip etmeye teşvik etmek
Kırşehir'in haksız olarak ilçe yapılması,
Yargı bağımsızlığının ihlali,
1954-1957 seçimlerinin kanuna aykırı olarak değiştirilmesi,
Tahkikat Komisyonu'nun kurulup olağanüstü yetkilerle donatılması,
CHP'nin mallarına haksız yere el koyulması
Anayasa'nın ihlali.
tr.wikipedia.org sitesinden alıntıdır

Alıntı:

---

Hakkarili Arzuhalci rumuzlu üyeden alıntı

Bir örtülü ödenek hırsızının tüm suçları:

Örtülü Ödenek Davası: Örtülü ödenek paralarını zimmetine geçirmekten yargılandı. 13 oturum sürdü ve 2 şubat 1961 de suçlu olduğu yönünde karar bağlandı. Mahkeme 10 yıllık Örtülü Ödenek kayıtlarını istedi. Menderes bu dava sonucunda 4 877 780 lirayı zimmetine geçirmekten suçlu bulundu ve paranın tahsili için Aydın'daki arazilerine el kondu. Örtülü ödenek davası konuşulurken savunma tarafı, Amerikan gizli servisinin Türk istihbarat servisine para vererek Menderes'in telefonlarını dinletirecek kadar teşkilata hakim olduğunu iddia etti.[11]. Menderes ve Başbakanlık Müsteşarı Ahmet Salih Korur, suçlunun o dönemin istibarat müsteşarı Behçet Türkmen olduğunu iddia etti.[26]
6-7 Eylül Olayları: 6-7 Eylül Olayları'na önceden haberi olduğu halde olarak müdahele etmemek,[27]
Vatan Cephesi: Kurulan bir örgütü başka bir sınıf üzerinde baskı aracı olarak kullanmak,
Vinileks firmasına Bankadan kredi verdirmek,
İstanbul'da pek çok vatandaşın evini, parasını geciktirerek ya da hiç ödemeden istimlak etmek,
Kanuna aykırı olarak üniversite basmak ve halka ateş açtırtmak,
Bazı muhalefet milletvekillerinin ve muhalefet liderinin seyahat özgürlüğünü kısıtlamak,
Döviz Yasası'nı ihmal etmek,
Devlet radyosunu siyasi çıkarları için kullanmak,
Halkı Demokrat İzmir gazetesinin matbaasını tahrip etmeye teşvik etmek
Kırşehir'in haksız olarak ilçe yapılması,
Yargı bağımsızlığının ihlali,
1954-1957 seçimlerinin kanuna aykırı olarak değiştirilmesi,
Tahkikat Komisyonu'nun kurulup olağanüstü yetkilerle donatılması,
CHP'nin mallarına haksız yere el koyulması
Anayasa'nın ihlali.

---

Bu yazı da bir hırsızlık ürünüymüş gibi geldi bana? :o

Alıntı:

---

çoban rumuzlu üyeden alıntı

Bu yazı da bir hırsızlık ürünüymüş gibi geldi bana? :o

---

Uyarınız üzerine alıntı olduğuna dair ekleme yapılmıştır.

Ve Anayasa'yı ihlal etmenin kaçınılmaz sonu!

Sayın Hakkarili Arzuhalci;

Bakıyorum da bizim sizi meydana davet eden yazımıza "saygı sınırını aştığı için cevap vermeye gerek yok" mantığı ile hareket ediyorsunuz. Ama rahmetli Menderes'in yargılandığı bir davadan bahsederek, dolaylı da olsa bizim eleştirimize cevap vermeye çalışıyorsunuz.

Öncelikle şunu belirteyim ki, bu sitede Menderes'i sanırım çok ağır şekilde eleştirdiğimi bilenler biliyor. Siz de merak ediyorsanız bu eleştirimi bulursunuz. Ama sizin o uyduruk davadan bahsetmeniz beni ikna etmeye yetmez. Ben Menderes'in yanlışlarını çok açık şekilde eleştiririm ve eleştiriyorum. Kayıtsız koşulsuz Mnederes savuncusu değilim. Ben, demokraside oyunun kuralını hatırlatıyorum

Siz ise hala karanlık mağaranızdan sallamaya (desteksiz atışa) devam ediyorsunuz. Bu sitede bazı haklı mülahazalarla takma isimlerle yazanlara elbette bir itirazım yok. Ama bana iddialı cevap veren varsa, ben onun kim olduğunu bilmek isterim. Kimliğini gizleyerek sallayanların karanlık mağaralardaki yarasalardan bir farkı yoktur. Bunun saygı sınırını aşmak ile bir ilgisi yok. Ben açık kimliğimle Adana Barosu'nda serbest avukatlık yapan biri olarak, resmimle ve ismimle ortadayım. Gerçek kimliğiyle yazan bir kişinin büyük bir sorumluluk taşıdığı da ortadadır. Ama kimliğini gizleyen bir kişinin sorumluluğunun bizim sorumluluğumuzla kıyaslanması mümkün değildir. Bizim gibi gerçek kimliği ile yazanların sizin gibi sallama şansı yoktur. Yazdıklarımızın sonuna kadar arkasındayız. Siz nerdesiniz ve kimsiniz?

Sizi tekrara meydana davet ediyorum. Kendinize güveniyorsanız meydana çıkın ve bana gerçek kimliğinizle cevap verin. Sonuna kadar tartışmaya hazırım. Bunları söylemek, saygısızlık değildir. Sizi bekliyorum, lütfen kaçmayın.

Sayın Abbas Bilgili,

Bu sitede ne size ne de bir başkasına karşı saygı sınırını aşan ifadelerde bulunmadım, bulunmayacağım da. Sitede gerçek kimlik kullanan üye sayısı oldukça az olup kullananlar genellikle hukukçu ve hukukçu olmayan diğer yetkililerdir.

Ben de diğer birçok kullanıcı gibi bir "kullanıcı adı" ile yorum yazıyor, bildiklerimi paylaşmaya çalışıyorum. Bu nedenle bu durum kendi öz ifadenizle mağaramdan sallama, desteksiz atma vb gibi saygı sınırını aşan ifadelerle yorumlanmamalıdır.

Kaldı ki, yazmış olduklarım bu ülkenin tarihi gerçekleridir. Bunları yakın tarihimiz de yazmaktadır. Durum buyken yazdıklarımı sallama, mağaradan atma şeklinde yorumlamanızı neye dayandırdığınızı anlamak güçtür. Sanki bu ülkede bahse konu olaylar hiç olmamış da bunlar tarafımdan uydurulmuş gibi bir hava seziyorum yazdıklarınızda.

Öte yandan özellikle din ve siyaset konularında yapılan tartışmalar hiç bir zaman bir sonuç vermemektedir. Yapılan tartışmalar sonucu kim kime görüşünün doğruluğunu kabul ettirebilmiştir bu güne kadar? Her insanın görüşleri farklıdır. Bana göre doğru olan size göre yanlış, ya da tam tersi olabilir. Bu da doğaldır zaten. Saygılarımla,
Hakkarili Arzuhalci

Bir devletin kuruluşunda her daim savaş vardır.Savaşmadan kurulan devletler ya kısa ömürlü olur ya da devlet değil devletçik sıfatıyla kalır.Nitekim savaşı yapan da o devletin silahlı kuvvetleridir.

Fikrimce bir ülkede iki büyük güç vardır.Birisi silahlı kuvvetler diğeri ise silahsız kuvvetlerdir (bilim adamları, siyasetçiler, öğretmenler, hukukçular vs )

Bu bağlamda ne silahlı kuvvetlerin ne de silahsız kuvvetlerin ülke yönetiminden uzak kalması düşünülemez.Hele ki Türkiye gibi Dünya'nın merkezindeki bir ülkede.

Bence eleştirilmesi gereken; bir şeyler yanlış giderken acaba ilk müdahele hakkının kimde olduğudur.Silahlı kuvvetlerde mi yoksa silahsız kuvvetlerde mi ?Acaba darbeler yapılırken tüketilmesi gereken tüm yollar tükendi de mi darbe son çare olarak görüldü?

Çok partili siyasi yaşama 1946'da geçtik.Yani 30-40 yıl öncesine kadar demokrasiden söz edilebilmesi oldukça güçtür.Bu kadar çabuk geçişin de elbette ki bazı olumsuz etkileri olacaktır.En büyük olumsuz etkisi de 1961 darbesi olduğu kesindir.Silahlı kuvvetlerimiz elbette bu ülkenin birliğini, milletinin bölünmez bütünlüğünü iç ve dış tehditlere karşı daima korumuştur ve koruyacaktır.

Ancak döneme baktığımızda darbe yapılmasaydı büyük ihtimal başa tekrar CHP'nin geleceği yönünde siyaset bilimcilerin ciddi yorumları var.Bu ülkede darbeyi TSK'nın vatansever askerleri tek başına yapmıyor, onlara yaptırılıyor.1961 darbesinden sonra ciddi bir dışa açılma eğilimi görülmüştür önceki döneme nazaran.Keza 1982 Anayasasından sonrada aynı durum mevcuttur.Halbuki darbeci çevreler tarafından en çok eleştirilen şey budur.

Bir ülkede eğer ters giden bir şeyler varsa askerden önce hukukçular o ülkeyi yeterince sever ve menfaatlerini düşünür.Olmadı kamuoyu, bilim adamları, öğretmenler bu görevi üstlenir.Asker ise işte tüm bunlardan sonra hala bir çare yoksa gelir ve 1 haftada gerekeni yapar.TSK çok güçlü bir ordudur.Böyle bir gücün orantısız kullanılması ise facia demektir.

Rıza Türmen 5 Haziran Cuma 2009/MİLLİYET


Neden yeni bir anayasa?


DİSK, 1 Haziran’da, yeni bir anayasayla ilgili görüşlerini içeren “Özgürlükçü, Eşitlikçi, Demokratik ve Sosyal Yeni Bir Anayasa için Temel İlkeler” başlıklı raporunu açıkladı. DİSK’in böyle bir yeni anayasa hareketi başlatmış olması çok olumlu bir gelişme. Genel çizgileriyle, DİSK’in raporu toplumdaki yeni anayasa tartışmaları için uygun bir zemin yaratıyor.
DTP’nin de bir anayasa tasarısı üzerinde çalıştığını öğreniyoruz. Yaz tatiline girmeden başka anayasa raporları ortaya çıkabilir.
Bütün bunlar toplumda yeni bir anayasaya gereksinme duyulduğunun işaretleri. Bu gereksinme iki nedenden kaynaklanıyor: Birincisi, Türkiye’nin bugünkü koşulları yeni bir toplumsal uzlaşı arayışına yol açıyor. Dinsel, etnik, seküler cemaatlere bölünmüş, insanları bir arada tutan ortak noktaların giderek daha çok eridiği bir toplumda, bir arada yaşamayı olanaklı kılacak yeni bir toplumsal sözleşmeye gereksinme var. Böyle bir toplumsal sözleşme ancak yeni bir anayasayla yapılabilir.

Uzlaşı anayasası arayışı
İkinci neden, 1982 Anayasası’ndan kaynaklanıyor. Her anayasa yapıldığı zamanın koşullarını, o döneme egemen olan düşünceyi yansıtır. 1982 Anayasası, 12 Eylül askeri darbesinin anayasası. Demokrasiyi, hak ve özgürlükleri demir bir cendereye sokan, devleti bireylere karşı korumayı amaçlayan bir anayasa. Ne denli değiştirirseniz değiştirin, 1982 Anayasası’nın bu temel yapısını değiştiremezsiniz.
Bu temel yapıya ters düşen liberal hükümleri anayasaya koymak, anayasayı tutarsızlaştırabileceği gibi, ona yamalı bir bohça niteliği kazandırmaktan öteye geçemez. Sivil toplumdan gelen yeni anayasa taleplerine siyasetçilerin direnmeleri yanlış olur. Demokratik bir siyasal çizgide yürümeyi seçen bir siyasetçi daha demokratik, daha uzlaşıcı bir toplum yaratmak için toplumdan gelen taleplere kulağını tıkamamalı. “Yeni bir anayasa gerekip gerekmediğine ben karar veririm” dememeli.
Yeni anayasa bir uzlaşı anayasası, bu toplumda yaşayan herkesin “Bu benim anayasam” diyebileceği, bir kavga değil, bir barış anayasası olacaksa, her şeyden önce hiçbir siyasal partinin anayasası olmamalı.
O nedenle, yeni anayasanın bir kurucu meclis tarafından yapılması önemli. Meclis üyelerinin, görevleri sona erdikten sonra ödüllendirilmeyecekleri ya da hiçbir ayrıcalığa sahip olmayacakları önceden belirlenmeli. Kurucu meclis, bütün önerilere açık, halkın görüşlerini dikkate alan, saydam bir yöntemle çalışmalı. Katılımcı bir anayasa yapmalı. Süre bakımından aceleci davranmamalı.

Hak ve özgürlüklere öncelik
Kurucu meclisten çıkacak metnin doğal olarak önce TBMM’nin onayına, sonra halkın onayına sunulması gerekir.
Yeni anayasanın bireysel hak ve özgürlüklere öncelik vermesi, bu hak ve özgürlüklerin ekonomik ve sosyal haklarla tamamlanması önem taşıyor. Yeni bir anayasa yapılmasının en önemli nedenlerinden biri bu.
Bunun yanında, “halk egemenliği” ilkesinin özünü zedelemeden, ama aynı zamanda demokrasiyi çoğunluğun istediğini yaptığı bir rejim olarak görmeden, hukuk devleti ile demokrasi arasında doğru bir denge kurmak, yeni anayasanın kalıcılığını kararlaştıracak unsurlardan biri olacak. Bu bağlamda, yeni anayasada günümüzde hukuk devletinin işlemesini güçleştiren engellerin ayıklanması gerekecek.
Daha demokratik bir Türkiye yaratacak böyle bir uzlaşı anayasası, birbirimizle kavga ederek tükettiğimiz enerjiyi, Türkiye’nin gelişmesine, ilerlemesine yöneltmek olanağı sağlayacak. O nedenle, Türkiye’nin geleceği bakımından yeni bir anayasanın önem taşıdığına inanıyorum.