Hukuk bu mu

Alıntı:

---

inconel rumuzlu üyeden alıntı

Tabiki sizler öfkeli olabilirsiniz ancak öncelikle sorunlarınızı eşlerinizle konuşarak halletmeye çalışsanız sanıyorum ki şikayetleriniz konusunda önemli adımlar atabilirsiniz. Boşanmada her 2 tarafta duygusal yönden büyük bir çöküntü yaşıyor. Ama şüphesizki insanlar konuşa konuşa lütfen biraz daha alttan alın unutmayınki karşınızdakiler çocuklarınızın anneleri Ve herşeyden önce bu düşünce ile hareket edin.

---

Ne güzel.Peki bayanlar karşılarındaki insanının çocuklarının babası olduğu düşüncesiylemi hareket ediyorlar.Yoksa bir sorun karşısında ben nasıl olsa çocukların annesiyim ve 1-0 öndeyim mantığıylamı hareket ediyorlar?

Çocuklar hiç kimsenin evinden gelmedi.O çocuğa annesini yada babasını seçme şansıda verilmedi.Hatta şuna da eminim o çocuğa sorsanız annesi ile babası arasındaki mücadeleye yada tartışmaya taraf olmak bile istemez.
Ama ne yazıkki bizim ülkemizde hala bu duvarlar aşılamadı...

Harika bir cevap sizi tebrik etmemek mümkün değil sayın Jupiter_30.

Alıntı:

---

Jupiter_30 rumuzlu üyeden alıntı

Ne güzel.Peki bayanlar karşılarındaki insanının çocuklarının babası olduğu düşüncesiylemi hareket ediyorlar.Yoksa bir sorun karşısında ben nasıl olsa çocukların annesiyim ve 1-0 öndeyim mantığıylamı hareket ediyorlar?

Çocuklar hiç kimsenin evinden gelmedi.O çocuğa annesini yada babasını seçme şansıda verilmedi.Hatta şuna da eminim o çocuğa sorsanız annesi ile babası arasındaki mücadeleye yada tartışmaya taraf olmak bile istemez.
Ama ne yazıkki bizim ülkemizde hala bu duvarlar aşılamadı...

---

Peki arkadaşlar daha Aile Hukuku ile ilgili forum sayfasının başlangıcında E.Y.S neden var.. Bunun için var.Yirmi küsür maddelik metni okumanın ötesinde boşanmaların çocuklar üzerindeki etkilerinide okumak lazım. Gencecik çocuklarımızın yıllarca farkında olmadan kendilerine empoze edilmiş olan "ben bu iki insan arasındaki bağlayıcı etkenim, bu iki kişiyi bağlı kılan organik bağ benim." düşüncesinden sonra ayrılma aşamasında nasılda "lanet olsun görevimi yapamadım ben bu iki insanı ve bu aileyi bir arada tutamadım, dağılmaktan kurtaramadım" çelişkisi yaşadıklarını da incelemek lazım.
Anne yada baba her kimsek bu çocukların hayatındaki statümüz değişmiyor, değişmeyecek. Karı - koca olmaktan boşanılıyor ancak anne - babalıktan asla.. sevgiler..

Sayın dardayım,

İşte E.Y.S. bu aşılamayan duvarlar yüzünden var.Ebeveyne Yabancılaştırma Sendromu...Cümlenin yapısına dikkatinizi çekerim.Edilgen çatı..Yani birilerinin telkini,istemiyle bu sendrom gerçekleşiyor.

ben sanırım mesajımı anlatamadım....

ben içinde bulunduğum olayı anlatayım da mantık çerçevesinde sizler cevap verin....

2002 yılında evlendik.. öyle yada böyle evlendik... ailem eşimi ablamdan daha üstün tuttu. evlendiğimiz günün ertesi gün babam " kızım sne bu eve gelin değil bu ailenin bir ferdi olarak geldin " dedi. ha bizim kızımız ha da sen hiç bir farkınız yok dendi..

gel zaman git zaman bu sözler bizim tarafımızdan sürekli eşime aşılandı. ama o kıymet bilemedi.

1. olay eşim benimle evli iken bir gece ben şehir dışı toplantısındayken benden , benim ailemden habersiz bir şekilde şehri terk edip ailesinin yanına gitmiş ve ben bu olayı 36 saat sonra öğrenebildim. aradım taradım ailesine sordum ama hiç birinden cevap alamadım. taaa ki 36 saat sonra cevap aldım. bizim buralarda böyle bir olay direk cinayet sebebidir. ( şimdi bana diyeceksiniz acaba neden kaçtı ) sebebini inanın ben de öğrenemedim.

2. si eşim eve geri geldi ailesinin de bizim ailemizin de ısrarı ile. ben yine kabul ettim. ve bir gün eşim internetten biri ile tanışmış. ve daha 2 yaşındaki oğlumun resmini o tanıştığı kişiye göndermiş. muhabbetleri baya olmuş. o kişi antalyadanmış felan ben bunları okudum. ama eşim hemen silmiş bu bilgileri bilgisayardan. saflık bizde.....

3. sü bu olay bir kaç defa yaşandı yani eşimin sürekli ailesi tarafından çağırılması. her özlediğim dediğinde alıp alıp götürdüm. her hafta sonu neredeyse ...... hiç gitmediğimiz bir ay bile yoktu 6 yıllık evlilik yaşantımızda. her ay minimum 1 defa 600 + 600 = 1200 km gittim götürdüm getirdim. sırf ailesini özlüyor diye....

4. sü sürekli şiddetli geçimsizliğimizden dolayı boşanma kararı aldık. ve ben aileme durumu anlattım. babam benim ölümü çiğnersin de gidemezsin adliyeye. bu kız burdan gider ailesinin yanına ordan boşanma davası açar ve boşanırsınız dedi. büyüklerin sözüne uymamak gibi bir ihtimalimiz yok bizim. uyduk babamın sözüne. ve ailesini çağırıp gönderdim. ikimizin de ortak kararı " BOŞANMAK " tı.. ve giderken büyük oğlum ben gitmeyeceğim dedi , yine ailem olmaz çocuğu annesinden ayırmak olmaz dedi. ve benimde mantığımla evet olmaz diyerek annesi ile gönderdim. sözlerine inanıp güvenip gönderdim.

veeeeeee....... ben bu yaptığım olay yüzünden yani onu boşanmadan yollamam suç kabahat oldu. bunu ailesi de onaylıyor. """""keşke orda boşansaydınız""""""" diyorlar. görüyorsunuz değil mi ... ne kadar komik bir durum........biz neler düşünüyoruz onlar neler düşünüyor.... ve ben 11 aydır sürünüyorum. ne eşimin telefonunu biliyor , ne ailesinden birini aradığımda biri telefona çıkıyor. çocuklarımla görüşmek istiyorum bu gayet doğal değil mi ? ama bana işkence ettiriyorlar. sırf amaçları tazminat alabilmek. eşimin ve ailesinin maddi durumu iyi değil. amaçları sadece tazminat almak.....Boşan diyorum senden nefret ediyorum diyorum , yeter artık düş yakamdan diyorum halen boşanmıyor. başka ne şekilde bir ifade kullanabilirim bilmiyorum.

şimdi özet olarak ;

çocuğumu giderken göndermek suçmuydu ?
gitmeden önce boşanmamak suçmuydu ?


herşey kadından yana... tüm haklar ........adalet bu mu ?

11 aydır ne yaptığını ne ettiğini bilmediğim çocuklarım var. ve bu çocuklara nasıl bakıldığını bile bilmiyorum. en son aldığım bilgi büyük oğlumun yere düştüğü ve dudağına dikiş atıldığı. ön dişinin iki tanesinin de bu düşmenin etkisi ile kırılıp zarar gördüğü. bu mu yani annelik bumu yani ilgilenmek ? bu yüzden mi veriyor hukuk anneye çocukları ?

karımdan nefret ediyorum , bunu da sürekli söylüyorum heryerde . aileme arattırıyorum ailesini boşansın benden diye ama tık yok.. bu ne biçim bir gurur bu ne biçim bir onur ? ? ? ? ? ?

kadınlık buysa haklılar.... hak onlardan yana olsun.....



benim yazdıklarımı eğer okuyorsan bayan H ...... " YETER ARTIK DÜŞ YAKAMDAN "

Alıntı:

---

Erdoğan Kırcalı rumuzlu üyeden alıntı

Çok güzel.
Bir de kadının evden neden kaçtığı, erkeğin evde bekleyen eşiyle hayatını devam ettirmek istememesi durumunda boşanmadan dışarıya açılmasının insanlığın neresine sığdığı sorularının cevabını da verebilirseniz sorun çözülecek.

---

OLAYLARI ANLATTIM.... OKURSANIZ SAYIN EDİTÖR ANLARSINIZ... EVLİLİK NE KADAR DOĞALSA , BOŞANMAK TA O KADAR DOĞLADIR DEĞİL Mİ ? YANLIŞ MI BİLİYORUM ? VE HİÇ ERKEK HİÇ AMA HİÇ BİR ERKEK KOLAY KOLAY EVİNDEN YUVASINDAN DIŞARI ÇIKMAZ..... EĞER EVDE HUZURU MUTLULUĞU VARSA. VE BU DURUMDA DA BOŞANILIR DEĞİL Mİ ? BEN DE BOŞANMAK İSTİYORUM.. O DA... AMA NEDEN SE BEN GİTTİĞİ TARİHTEN HEMEN SONRA AÇTIĞIM BOŞANMA DAVASINA 3 ADET DAVA GÖRÜLDÜĞÜ HALDE ÇIKMAMASINA , AMACININ SIRF TAZMİNAT OLMASINA HAYRET EDİYORUM....

Alıntı:

---

reprezant rumuzlu üyeden alıntı

mantık çerçevesinde sizler cevap verin....

..sürekli şiddetli geçimsizliğimizden dolayı boşanma kararı aldık. ve ben aileme durumu anlattım. babam benim ölümü çiğnersin de gidemezsin adliyeye. bu kız burdan gider ailesinin yanına ordan boşanma davası açar ve boşanırsınız dedi. büyüklerin sözüne uymamak gibi bir ihtimalimiz yok bizim. uyduk babamın sözüne. (babanızın sözü ile mi hareket edersizin hep.. babanız hangi hukuki bilgi ve tecrübe ile size yol gösterdi .. buyrun sonucu ortada) ve ailesini çağırıp gönderdim. ikimizin de ortak kararı " BOŞANMAK " tı.. ve giderken büyük oğlum ben gitmeyeceğim dedi , yine ailem olmaz çocuğu annesinden ayırmak olmaz dedi. ve benimde mantığımla evet olmaz diyerek annesi ile gönderdim. sözlerine inanıp güvenip gönderdim.

veeeeeee....... ben bu yaptığım olay yüzünden yani onu boşanmadan yollamam suç kabahat oldu. bunu ailesi de onaylıyor. """""keşke orda boşansaydınız""""""" diyorlar. görüyorsunuz değil mi ... ne kadar komik bir durum........ (nesi komik) biz neler düşünüyoruz onlar neler düşünüyor.... ve ben 11 aydır sürünüyorum. ne eşimin telefonunu biliyor , ne ailesinden birini aradığımda biri telefona çıkıyor. çocuklarımla görüşmek istiyorum bu gayet doğal değil mi ? ama bana işkence ettiriyorlar. sırf amaçları tazminat alabilmek. eşimin ve ailesinin maddi durumu iyi değil. amaçları sadece tazminat almak.....Boşan diyorum senden nefret ediyorum diyorum , yeter artık düş yakamdan diyorum halen boşanmıyor. (E siz boşanın o halde) başka ne şekilde bir ifade kullanabilirim bilmiyorum.
şimdi özet olarak ;
çocuğumu giderken göndermek suçmuydu ?
gitmeden önce boşanmamak suçmuydu ?
herşey kadından yana... tüm haklar ........adalet bu mu ?

11 aydır ne yaptığını ne ettiğini bilmediğim çocuklarım var. ve bu çocuklara nasıl bakıldığını bile bilmiyorum. en son aldığım bilgi büyük oğlumun yere düştüğü ve dudağına dikiş atıldığı. ön dişinin iki tanesinin de bu düşmenin etkisi ile kırılıp zarar gördüğü. (çocuk bu düşe kalka büyüyecek hep anne - yada babamı olacak yanında) bu mu yani annelik bumu yani ilgilenmek ? bu yüzden mi veriyor hukuk anneye çocukları ?
karımdan nefret ediyorum , bunu da sürekli söylüyorum heryerde . aileme arattırıyorum ailesini boşansın benden diye ama tık yok.. (siz boşanın) bu ne biçim bir gurur bu ne biçim bir onur (sizin yaptığınızın adı nedir) ? ? ? ? ? ?
kadınlık buysa haklılar.... hak onlardan yana olsun.....
"

---

İyide siz neden inat ediyorsunuz "BOŞANMA DAVASINI SİZ AÇIN" Madem bu kadar kötü durum. Açın boşanma davasını olsun bitsin. Anlatımlarınızdan anlaşılan.. çocuklarınızın durumundan daha çok kendi öz benliğinizi tatmin edecek bir yanıt istiyorsunuz. Boşanma davasını sizin açmanızın nesi kötü.. Sizin oralarda boşanma davasını açmak yakışık almayan bir durum mu ? Eğer öyle ise karısını 2 çocuğuyla beraber baba evine yollamakta öyle.. Gidin davanızı açın. Davanızın da arkasında durun. En azından dava sürecinde çocuklarınızı talep edersiniz mahkemeden. Yukarıda bazı yazılarınıza atıfta bulundum onları birkez daha okumanızı tavsiye ederim.
geçmiş olsun tekrar...

insan olmak uzlaşmak gerekiyor.. bunun kadını erkeği yok malesef.. insanlıkla alakası var.. bakın siz erkek olarak madursunuz.. sizi eşiniz çektiriyor .. bende protokolle anşararak boşandığım halde. aradan 2 yıl geçtikten sonra sorun yaşıyorum.. sebeb yokk tek sebeb benim işimde başarılı olmam.. onunla muhattap olmamam kendime yeni bir hayat kurmam.. acısını oğluma ve bana çıkarttırıyor.. tüm çevreme ulaşıp iftiralara maruz kalıyorum.. bitmiş bişeyi zorlamanın anlamı yok.. zorla ve tek taraflı olmaz hiçbirşey.. ne kadar az muhattap olursanız o kadar çok hazmedilemezsiniz:):) yine de her ne olursa olsun bence çocuğun yeri annesidir.. 2 kişi savaşırken çocuğu kullanmak çokk yanlışş size iyi şanslar

Alıntı:

---

inconel rumuzlu üyeden alıntı

Tabiki sizler öfkeli olabilirsiniz ancak öncelikle sorunlarınızı eşlerinizle konuşarak halletmeye çalışsanız sanıyorum ki şikayetleriniz konusunda önemli adımlar atabilirsiniz. Boşanmada her 2 tarafta duygusal yönden büyük bir çöküntü yaşıyor. Ama şüphesizki insanlar konuşa konuşa lütfen biraz daha alttan alın unutmayınki karşınızdakiler çocuklarınızın anneleri Ve herşeyden önce bu düşünce ile hareket edin.

---

boşanacağım diyor ama seni 11 aydır süründürüyor.. açtığın davalara çıkmıyor .... çocukları göstermiyor..... nasıl öfkeli olmayayım.açıklarmısın bana? yardımcı olurmusun nasıl öfkeli olmayayım ? küçücük bir şehirde yaşıyorsun ve sürekli girdiğin apartmana komşularının salakça tavırlarını , çocuklarının sesini bile duyurmayan bir kadına , sürekli iftiralar atan bir kadına , neden iftira attın dediğinde de """ ben bilmem onu avukat yazmış """"" diyen bir kadına ( ki onun altına imzasını atmış bir kadına ) nasıl öfke duymazsın... ? mantıklı bir açıklaman yardımın varsa dinleyeyim. ? ? ? ?

okuyorsan bu yazdıklarımı bayan H . . . . !!!! " DÜŞ Yakamdan "

Alıntı:

---

erendoga rumuzlu üyeden alıntı

insan olmak uzlaşmak gerekiyor.. bunun kadını erkeği yok malesef.. insanlıkla alakası var.. bakın siz erkek olarak madursunuz.. sizi eşiniz çektiriyor .. bende protokolle anşararak boşandığım halde. aradan 2 yıl geçtikten sonra sorun yaşıyorum.. sebeb yokk tek sebeb benim işimde başarılı olmam.. onunla muhattap olmamam kendime yeni bir hayat kurmam.. acısını oğluma ve bana çıkarttırıyor.. tüm çevreme ulaşıp iftiralara maruz kalıyorum.. bitmiş bişeyi zorlamanın anlamı yok.. zorla ve tek taraflı olmaz hiçbirşey.. ne kadar az muhattap olursanız o kadar çok hazmedilemezsiniz:):) yine de her ne olursa olsun bence çocuğun yeri annesidir.. 2 kişi savaşırken çocuğu kullanmak çokk yanlışş size iyi şanslar

---

haklısın.. ben çocuklarımı düşünmeseydim eğer annesinin yanı olmadığını savunsaydım annesi ile yollamazdım... ki keşke yollamasaydım.. en azından çocuklarım madur olmayıp gözümün önünde olur ve ben 11 aydır çile çekmezdim.. kolayca boşanırdım. şimdi elindeki koz olarak çocukları görüyor. 11 aydır bu böyle.. ama bakalım ne kadar koz olarak gösterecek.. allahın sopası yok.. ilahi adelet elbet gün gelecek yerini bulacak ....


bayan H . . . . " düş yakamdan "