Printable View
Sayın commodore1tr, yukarıda yazdıklarım BDDK’nın hazırladığı Banka ve Kredi Kartları Kanun taslağına göredir. Yanlış olduğunu zannetmiyorum:)
Sayın JUDAS, dikkatli konuşun, saçmalamayın. Bu nasıl bir yazı, nasıl bir konuşma? Kimseye hakaret etme hakkınız yok, özellikle hukuki.net üyelerine.
en iyiyi bulmak için çalışırken, iyiyi kaybetmeyin...
BDDK’nın hazırladığı Banka ve Kredi Kartları Kanun taslağına göredir
hali hazırda taslak halinde olup yasalaşmamıştır.
Kartınızı kaybettiğinizi ya da çalındığını öğrenir öğrenmez bankanızı arayıp iptalişlemlerini başlatmanız gerekir. İptal bildirimini yaptığnız ana kadar yapılan harcamalaradan sorumlu olursunuz.
Genellikle kısa sürede bu kartlar iptal edildiği için çalan kiiler ayrıca sahte bir kimlik üretmekle uğraşmıyorlar
Üye iş yerleri açısından ise durum her ne kadar kimlik gösterme mecburiyeti olmasa dahi sadece imzayı karşılaştırmak yeterli olmamaktadır. Unutmamak gerekir ki yasal zorunluluk olmasa dahi "basiretli bir tacir gibi davranma zorunluluğu üye iş yerlerine bu araştırmayı yapma zorunluluğu da getirmektedir kanımca. Çünkü kredi kartı hırsızlığının benzeri olayların yoğun olarak yaşandığı zamanlarda iş yerinin ben sadece imzaya bakarım gerisi beni ilgilendirmez diyemez.
Hayatın olağan akışına aykırı alış verişlerden sorumludur. Örneğin kartta bir bayan ismi var iken alış veriş yapan erkek ise buna rağmen kimlik sormuyorsa bu iş yerini iyi niyetli davrandığını kim söyleyebilir.
gerçi sorulan soru hukuki boyutları açısınıdan bunu yada şunu yapmaya hakkım varmı sorusuna net bir cevap verildi ancak yaşananları hatırlatmak anlamında bunları yazmak gereğini hissettim.
zaman insanları değil armutları olgunlaştırır.
Yasaları bir kenara bırakıp kendi adıma konuşursam, ufak tefek alışverişlerdeki kimlik sorma hadisesi hiç hoşuma gitmiyor, özellikle İslami market zinciri xxx in iki kutu süt için bile kimlik sormasından dolayı alışverişimi, rahatsızlık duymayacağım yerlerden yapıyorum...
Olaya esnaf yönünden de bakabildiğim için, müşterilerin genelinin kimlik sorulmasından dolayı darıldığını da görüyorum. Esnaf içinde de genel olarak bir kimlik sorma limiti var zaten (yasal olmasa da) örneğin 100 milyondan fazla bir alışveriş için soruluyor... Kim çalıntı bir kartla 2 kutu süt almaya gider ki...?
Ayrıca kimlikte "din, medeni durum" gibi özel bilgiler de var, bazıları bunların ulu orta yerde gözükmesini istemeyebilir...
Sevgili dostlarım..
Bir anlık öfkeyle yazılan yukarıdaki metin için gerek muhatabımdan ve gerekse diğer arkadaşlarımdan özür dilerim. Haklısınız.. Burada bilgi paylaşımı için bulunuyoruz..
Bu konu ile ilgili Yargıtay kararını aşağıda özet olarak ve numara/tarih bilgisiyle yazdım. Sanırım konuya açıklık getirecektir.
Saygıyla...
ÖZET : Kredi kartı île yapılan harcamalarda, gerek üye iş yerinin, kredi kartı ile harcamalarına izin veren ticari müessesenin ve gerekse kredi kartı hamilinin, kartın kullanılmasında gerekli özeni göstermeleri ve kredi kartının kötü kullanımım olanak vermeyecek önlemleri almaları gerekir. (818 s. BK.m.1, 19)
Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalılardan H. vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Kredi kartı ile yapılan harcamalarda gerek üye iş verinin yani, kredi kartı ile harcamalarına izin veren ticari müessesenin ve gerekse kredi kartı hamilinin, kredi kartının kullanılmasında gerekli özeni göstermeleri ve kredi karlının kötü kullanımına olanak vermeyecek önlemleri almaları gerekmektedir. Bu bağlamda kredi kartı hamilinin kredi kartının bir başkasının eline geçip kötü kullanımını önleyecek tedbirleri almaşı, kredi kartı ile harcamaya izin veren müessesesinin harcama yapan kişinin kredi kartı hamili olup olmadığı bir başka deyişle kredili müşterisi tarafından kullanılıp kullanılmadığım, gerekli hüviyet kontrolü yapmak suretiyle denetlenmesi gerekmektedir. Kuşkusuz kredi kartının kaybedilmiş olduğu, üye işyerine bildirilmiş olmasına karşın, kartla yapılan harcama" ya izin verilmesi, ticari müessesenin bu harcamalardan doğacak riski üstlenmesin; gerektirir. Açıklanan bu hususlar gereği gibi araştırılmadan, yetersiz inceleme ile yazılı şekilde karar tesisi doğru görülmemiştir.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle yerinde görülen temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), peşin harcın istek halinde iadesine, 19.6.2001 gününde oybirliğiyle karar verildi.
( Y. Ondokuzuncu Hukuk Dairesi, 19.06.2001 T., 2001/986 E., 2001/4798 K.)
Puxa Vida
Öfkeli mesajım tarafımca silinmiştir..
Bilginize..
Saygıyla..
Puxa Vida
Kişisel olarak zıtlaşma amacıyla değil tabii ki. Ama Öncelikle kişisel düşüncelerimi yazayım.
Ben kimlik sorulmasının bizim iyiliğimiz için olduğu savunmasını yapacak görevliyi çok da samimi bulamam. Bu olsa olsa haklı çıkabilmek amacıyla söylenmiş bir bahanedir. İyiliksever biri, sokaklara çıkıp, yardıma muhtaç bir dolu insan bulabilir.
Örnek vermek gerekirse, bir sinemanın indirimli gününde 5 milyonluk bilet tutarı için kimliğim soruldu. Kredi kartı çalınması yoluyla harcama yapılması, çok da yaygın bir suç değildir sanırım. Kaldı ki çalıntı olması halinde bile, bir sinema 5 milyon için batmaz. Olsa olsa kimlik sorduğu müşterilerini küstürür. Ve böyle bir çalıntı kredi kartı olayı sanırım sinemanın başına hiç gelmemiştir. Bir hırsız çalıntı kredi kartı kullanarak girdiği sinemada iki saat boyunca film izleyerek, yakalanma riskini göze alır mı? Hem de 5 milyon için.
Kredi kartlarının bazılarında, satın alınan ürünlerin çalınmasına ya da hasara uğramasına karşı sigortalanması gibi bir uygulama var. Aynı bu şekilde, kredi kartının yabancı kişiler tarafından kullanılmasına karşı da sigorta güvencesi uygulaması yapılabilir.
Sayın commodore1tr ise, ürünlerle mağazadan çıkacağımı söylemem konusunda, hırsız konumuna düşeceğimi söylemiş. Ama ortada bir çalma eylemi yok ki. Bir gasp da yok. İşyeri alacağını almaktan kaçınıyor bir nevi. Etiket koyduğu bir malı, o fiyattan satmak zorunda değil mi yasal olarak? Parasal olarak ödeme yaptığımızda da almaktan kaçınmasıyla aynı durum söz konusu değil mi? Ben ödeme için kredi kartımı veriyorum. Ama almaktan kaçınıyor. Bu durumda ürünlerle çıkıp gitsem, bu fiilin adı hırsızlık olmaz ki. Çalma tanımına uyacak bir eylem söz konusu değil diye düşünüyorum. Madem yasal olarak satmak zorunda, alacağından kaçınırsa, ben de ürünlerle birlikte çıkıp gideceğimi açıkça ifade ettikten sonra, hala aynı tutumunu devam ettirirse, ben de alır ürünleri çıkar giderim.
(Bu arada gerçekten soruya yanıt olabilecek ifadeleri için sayın commodore1tr 'e teşekkür ederim.)
Bunun dışında bir diğer konu da, kimlik görmeye yetkili olan kişi yasalarca belirlenmemiş. Hangi merciden aldığı yetkiye dayanarak 18 yaşındaki genç bana (hem de küstahça) kimlik sorabiliyor? Var mı böyle bir izin ya da yetki belgesi? Yok. Bu yetkiyi, Valilikten mi almış? Emniyet Müdürlüğü'nden mi almış? İçişleri Bakanlığı'ndan mı almış? Kimden almış? Hangi hukuki düzenleme o kişiye bu tür bir kişisel yetki kazandırmış? Böyle bir durumun yasal ayrıntısı ve net bir dayanağı yok.
Not bunlar benim düşüncelerim tabii ki. Herkes kendi düşüncesini söyliyecek ki, makul olan durum ve asıl önemlisi de, yasalara uygun olan durum, ayrı ayrı netlik kazanıcak.
Görevlinin başka ne amacı olabilir sizce ? Sizin kimliğinizi görerek ne kazanmaktadır.? doğrusu anlamadım. ? Neyi haklı çıkarmaya çalışmaktadır görevli biraz açıklasanız daha iyi olur.Alıntı:
Alıntı:Alıntı yapılan üye ; Qaan:
Ben kimlik sorulmasının bizim iyiliğimiz için olduğu savunmasını yapacak görevliyi çok da samimi bulamam. Bu olsa olsa haklı çıkabilmek amacıyla söylenmiş bir bahanedir. İyiliksever biri, sokaklara çıkıp, yardıma muhtaç bir dolu insan bulabilir.
Yanlış sanıyorsunuz. Bankacı kimliğim ile söylüyorum aksine çok yaygındır. .Alıntı:
Alıntı: ... Kredi kartı çalınması yoluyla harcama yapılması, çok da yaygın bir suç değildir sanırım.
Kendisi iki saat beklemez zaten satar . Benim karşılaştığım olaylarda çaldığı kart ile mc donalds”dan hamburger bile alanlar vardıAlıntı:
Alıntı: Kaldı ki çalıntı olması halinde bile, bir sinema 5 milyon için batmaz. Olsa olsa kimlik sorduğu müşterilerini küstürür. Ve böyle bir çalıntı kredi kartı olayı sanırım sinemanın başına hiç gelmemiştir. Bir hırsız çalıntı kredi kartı kullanarak girdiği sinemada iki saat boyunca film izleyerek, yakalanma riskini göze alır mı? Hem de 5 milyon için.
zaman insanları değil armutları olgunlaştırır.
Sigorta konusu başka bir konudur. Yinede sorumlu davranma yükümlülüğünden kurtarmaz kimseyi.Alıntı:
Alıntı:
Kredi kartlarının bazılarında, satın alınan ürünlerin çalınmasına ya da hasara uğramasına karşı sigortalanması gibi bir uygulama var. Aynı bu şekilde, kredi kartının yabancı kişiler tarafından kullanılmasına karşı da sigorta güvencesi uygulaması yapılabilir.
zaman insanları değil armutları olgunlaştırır.
Baştan sona kadar yanlış biraz hatırlamakta herkes için fayda var : I- Sözleşmenin tanımıAlıntı:
Alıntı:
Sayın commodore1tr ise, ürünlerle mağazadan çıkacağımı söylemem konusunda, hırsız konumuna düşeceğimi söylemiş. Ama ortada bir çalma eylemi yok ki. Bir gasp da yok. İşyeri alacağını almaktan kaçınıyor bir nevi. Etiket koyduğu bir malı, o fiyattan satmak zorunda değil mi yasal olarak? Parasal olarak ödeme yaptığımızda da almaktan kaçınmasıyla aynı durum söz konusu değil mi? Ben ödeme için kredi kartımı veriyorum. Ama almaktan kaçınıyor. Bu durumda ürünlerle çıkıp gitsem, bu fiilin adı hırsızlık olmaz ki. Çalma tanımına uyacak bir eylem söz konusu değil diye düşünüyorum. Madem yasal olarak satmak zorunda, alacağından kaçınırsa, ben de ürünlerle birlikte çıkıp gideceğimi açıkça ifade ettikten sonra, hala aynı tutumunu devam ettirirse, ben de alır ürünleri çıkar giderim.
(Bu arada gerçekten soruya yanıt olabilecek ifadeleri için sayın commodore1tr 'e teşekkür ederim.)
Bir alım-satım sözleşmesi, sözleşmeye taraf olanlar arasında bağlayıcı bir anlaşmadır. Yetkili taraflar, belirli bir konu (mal), karşılıklı mutabakat ve karşılıklı yükümlülükler, bir sözleşmenin asli unsurlarıdır. Sözleşme, taraflar arasında varılan anlaşmanın sonucudur. Tipik bir iş ilişkisinde, taraflardan birinin yaptığı bir teklife (icap), karşı tarafın bu teklifi koşulsuz olarak kabul ettiğini bildirmesiyle sözleşme oluşur. Tüm hukuki sistemlerde bir sözleşmenin şekillenmesi için temel prensip; teklif sahibinin bir teklifte bulunması, kendisine teklif yapılan tarafın bu teklifi kabul etmesi koşuludur.
Borçlar Kanunu'nun 182'nci maddesinde satım (satış) sözleşmesi şöyle tanımlanmaktadır. "Satım öyle bir akittir (sözleşmedir) ki onunla satıcı, satılan malı alıcının iltizam ettiği (üstlendiği) semen (satış bedeli) mukabilinde alıcıya teslim ve mülkiyeti ona nakleylemek borcuna tahammül eder (yüklenir)".
Bu tanımdan da anlaşılacağı üzere satım (satış) sözleşmesi "iki tarafa borç yükleyen sözleşme"lerdendir. Diğer bir ifadeyle, satıcı ve alıcı hem borçlu, hem de alacaklıdırlar. Gerçekten satıcı, satılan şeyin mülkiyet ve zilyetliğini alıcıya devretmek bakımından borçlu, semeni (satış bedelini) ondan istemek (talep etmek) bakımından alacaklıdır. Aynı şekilde alıcı da, semeni satıcıya ödemek bakımından borçlu, fakat satılan şeyin mülkiyet ve zilyetliğinin kendisine devredilmesini istemek (talep etmek) bakımından alacaklıdır. Diğer taraftan, alıcı ve satıcının edimleri karşılıklı olarak mübadele edilmekte (değiştirilmekte) olduğundan dolayıdır ki, satım (satış) "tam iki taraflı borç yükleyen sözleşme"lerdendir.
Kişiler arasındaki ilişkilerden doğan borç ve alacakları düzenleyen Borçlar Hukuku, Medeni Hukuk'un bir dalıdır. Borç, bir kişinin diğerlerine karşı yerine getirmekle yükümlü olduğu mükellefiyetten oluşan bir hukuki bağı anlatır. Borç, iki (veya daha çok) kişi arasındaki borç ilişkisi denen hukuki bir bağdır. Bu ilişki, bir şeyin yapılması (bir paranın ödenmesi, bir malın mülkiyetinin devredilmesi, vb.) veya bir şeyin yapılmaması (haksız rekabet yapılmaması, vb.) biçiminde ortaya çıkar.
Borç ilişkisinde üç unsur bulunur:
· Mevcut bir borç ilişkisine dayanarak, bir şeyin yapılmasını veya yapılmamasını isteme hakkına sahip olan "alacaklı",
· Alacaklının istediği bu şeyi yapmak veya yapmamak zorunda olan "borçlu",
· Borç ilişkisi nedeniyle (kanuna, ahlaka ve adaba aykırı olmaması kaydıyla) bir şeyin teslimi, yapılması veya yapılmaması biçiminde ortaya çıkan "edim".
Görüldüğü gibi bir borç ilişkisinde muklaka iki taraf (alacaklı ve borçlu) ve bir de edim bulunur.
II- Bir sözleşmenin esaslı unsurları
Bir sözleşmenin esaslı unsurları, o sözleşmenin mevcut olabilmesi için mutlak surette bulunması gerek olan unsurlardır. Bu unsurlar; "satılan şey", "semen" ve "tarafların satılan şey ile semenin mübadele edilmesi (değiştirilmesi) hususundaki anlaşmaları"dır.
A- Satılan şey
Satış sözleşmesinin konusu, sadece maddi şeylerden ibaret değildir. Nitekim, maddi şeylerin yanısıra maddi olmayan şeyler de satılabilir. Diğer bir deyimle, "mameleki bir değer arzeden her şey (bir miras hissesi, alacak hakları, vb.) satım sözleşmesine konu olabilir.
Diğer taraftan, satım konusu şeyin sözleşmenin yapıldığı anda mevcut olması da gerekmez (örneğin; ileride elde edilecek ürünler de satılabilir). Ayrıca, satılan şeyin sözleşmenin yapıldığı anda satıcının mülkiyetinde olması da şart değildir. Diğer bir deyimle, sadece satıcıya ait olan şeyler değil, başkalarına ait olan şeyler de satılabilir. Böyle bir satış sözleşmesi hukuken geçerlidir, ancak, satıcı ifa zamanında başkasına ait olan bu şeyi tedarik ederek alıcıya teslime muvaffak olamazsa, borcunu ifa edememiş olmaktan dolayı tazminat ödemek zorunda kalır.-
zaman insanları değil armutları olgunlaştırır.
B- Semen Semen, alıcının satın aldığı şeye karşılık olarak satıcıya ödemeyi taahhüt ettiği paradır. Bu para, kural olarak ulusal paradır (BK,83).
Semeni taraflar serbestçe tayin edebilirler. (BK, 182-III).
C- Anlaşma Satış sözleşmesinin esaslı unsurlarından biri de, alıcı ile satıcının semen karşılığında satılan şeyin mülkiyet ve zilyetliğinin devri hususunda anlaşmış olmalarıdır.
Satılan şeyin mülkiyeti, tarafların bu hususta anlaşmış olmalarıyla, yani satış sözleşmesinin yapılmış olmasıyla hemen alıcıya geçmez. Mülkiyetin alıcıya intikal edebilmesi (geçebilmesi) için menkullerde "zilyetliğin devri" işleminin yapılması gerekir. Menkul satımlarında, anlaşma, herhangi bir şekle tabi değildir. Diğer bir deyimle, menkul satımı şekilsizce yapılabilir.
III- Sözleşmenin meydana gelmesi
Hukuki bir sonuç doğurmak üzere irade açıklamasında bulunmak suretiyle yapılan ve bu nedenle de bir alacak – borç ilişkisi doğuran hukuki işlemler (sözleşme,akit, mukavele) en uygun borç kaynağıdır. Başka bir ifade ile sözleşme tarafların (alacak borç ilişkisinden oluşan bir hukuki sonucu elde etmek amacıyla) birbirleriyle karşılıklı iradelerini açıklamalarıdır..
Sözleşme iki taraflı bir hukuki muameledir ve bu işlem kendiliğinden değil ancak iki tarafın karşılıklı ve birbirine uygun surette “irade açıklamasında bulunmasıyla meydana gelir. Nitekim, Borçlar Kanunu’nun 1inci maddesinde” iki taraf karşılıklı ve birbirine uygun surette rızalarını beyan ettikleri takdirde akit (sözleşme) tamam olur” denilmektedir. O halde bir sözleşmenin meydana gelebilmesi için karşılıklı ve birbirine uygun surette yapılmış olan iki irade açıklamasına ihtiyaç vardır. Böylece sözleşme bir tarafın bir şeyi teklif etmesi halinde (icap) karşı tarafın onu kabul etmesi ile (kabul) kurulur
Görüleceği üzere alıcı ile satıcının iradeleri uyuşmadığına göre bir sözleşme kurulmamış olur. Elinizdeki malları elinizde bulundurmanın başkaca yasal bir gerekçesi olmadığına göre MADDE 141. - (1) Zilyedinin rızası olmadan başkasına ait taşınır bir malı, kendisine veya başkasına bir yarar sağlamak maksadıyla bulunduğu yerden alan kimseye bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası verilir.
Hırsızlık suçu işlemiş olursunuz. Bir hakkınız olduğunu düşünüyor olsanız bile en azından hakkınızı zorla almaya kalkışma suçu işlemiş olursunuz.
zaman insanları değil armutları olgunlaştırır.