Bu günkü Radikal gazetesinden
Keşke unutsalar
Beslan'da teröre şahit olan çocuklar yaşadıkları ağır psikolojik travmayı atlatmaya çalışıyor. Kimi hiç konuşmuyor, kimi sürekli kâbus görüyor
AFP - VLADİKAFKAS - Kuzey Osetya'nın Beslan kentinde geçen hafta teröristlerin estirdiği dehşetten kurtulan çocuklar, yaşadıkları için şanslı olsa da peşlerini belki de hayat boyu bırakmayacak bir sorunun pençesindeler: Derin psiklolojik travma.
Papazı 'terörist' sandı
Hastanelerde tedavi altına alınan yüzlerce çocuğun uykuları karabasanlarla bozulurken, bazıları dua etmek için yanlarına gelen papazların sakallarını görür görmez 'Terörist' diye bağırıyor. Üç günlük eylem boyunca susuz kalan çocukların çoğu yanlarında sürekli bir şişe su taşırken, durumu en vahim olanlar okulda annesini ya da bir yakınını yitirenler. 7 yaşındaki Aliona, annesinin öldüğünü henüz bilmiyor. Ona refakat eden teyzesi, "Ne zaman annesini sorsa başka hastanede" diyor. Aliona,'nın ara sıra oyuncak bebeğini metal bir kabloyla bağlayıp, "Sen terörist bir bebeksin" diye çığlıklar attığı gözleniyor.
Vladikafkas'taki çocuk hastanesinde görevli psikologlar, en sık rastladıkları ruhsal bozuklukları, uyuma güçlüğü, gözleri açık uyuma ve durduk yere ağlamak olarak sıralıyor. 10 yaşındaki kız kardeşi Rosita ile birlikte okuldan kurtulan 14 yaşındaki Tsarina, ne zaman sakallı birini görse korkuyor. Kurtulduğu ilk gece rüyasında tekrar rehin alındığını gören Tsarina, her an her yerde patlama olacakmış hissine kapıldığını söylüyor.
Albert boş boş bakıyor
11 yaş altı çocuklar ise daha ağır bir travma yaşıyor. Bu durumdaki çocukların en büyük isteğinin 'birinin elini tutması' olduğunu anlatan doktorlar, "Anneleri tuvalete gidince bile ağlamaya başlıyorlar" diyor. Uzmanlar, bazı çocuklarınsa kendilerini dış dünyaya tamamen kapattığını belirtiyor. 10 yaşındaki Albert gibi. Hastaneye geldiğinden beri hiç konuşmayana Albert, boş gözlerle duvara bakıyor.
Bu çocukları bir nebze rahatlatmak isteyen Türkiye dahil pek çok ülke dinlenme tesislerine davet eden çağrılar yaptı.
