Çıkış yolu var mı?

Alıntı:

---

gecem1970 rumuzlu üyeden alıntı

Sizbeni dinleyin Sayın Nehir. Bakmayın Sayın Yüksel'e. O evli ve mutlu (nazar değmesin) bir kadın. Hem evlilik hem de boşanma konusunda deneyimli olan beni dinleyin. Ümidi kesip beklemeyin. Kurtarmak için bir kez daha deneyin.

---

Sayın gecem,
Ümidimi henüz yitirmedim,sonuna kadar gayret edeceğim ancak bu gayret kurtarmak için değil !!!!
KURTULMAK için olacaktır...Sevginin yerini nefret almışsa,saygını yerini tartışmalar ve kuru kavgalar almışsa üstelikte her ay maaş kartıma el koyup bana harçlık veriliyorsa bu evliliğin nesini kurtaracağım?

Neden erkekler kadınları sömürüyor ?

Yıllarca mükemmel bir eş olmaya çalıştım,yüklediği her misyonu kabul gördüm yetmedi,taktir etmesi gereken yerlerde küçük düşürüp aşağıladı,suçluluk duymama sebep oldu !!!

Artık sırtımda kambur gibi duran bu evlilikten kurtulmam gerekiyor.

Kurtarmam değil !!!

Saygılarımla...

Sayın Nehir-sen
Daha öncede belirttiğim gibi bu sizin kararınız bizde ona saygı duyarız.

E peki kurtaralım sizi. :)

Kaldı ki önerilerimizi sunduk zaten size.


Siz bir kurtulun bizi de haberdar edin.:)

Hanımlar sanırım yanlış anlaşıldım ya da yanlış anlattım,

Sayın Nehir-sen'in sorusu, artık boşanmak konusunda kararlı olduğu ama ailesinin yaklaşımına dair birtakım sıkıntıları olduğuna dairdi. Ben de buna istinaden, yapılacak bir şey kalmadığını son noktaya gelindiğini düşünerek, kararınıza kimsenin müdahale etmesine izin vermeyin dedim. Evet toplum yapımız belki buna müsait olmayabilir ama bir şeylere bir yerlerden başlamak gerektiğini düşünürüm hep. "Toplumumuz böyle, ne yapalım aileleri evlendirdik, şimdi onlar boşanmak isterse boşanırız" gibi kabullenici, teslimiyetçi zihniyetlerden arınmalıyız diye düşünüyorum. Hep bu tip olaylardan, kadının toplumdaki yerinden şikayet ederiz ama bu sıkıntıyı aşmak adına hiçbir şey yapmayız, bize verilenle yetinir kabulleniriz. (Bu yazdıklarım geneldir, toplum yapımızla ilgili gözlemlerimdir, Sayın Nehir-sen'le alakası bulunmamaktadır.)

Oysa bence, evliliklere ailelerin karar vermesi ne kadar yanlış ise, boşanma kararına da müdahale etmesi o derece yanlış. Bunu ailelere, topluma benimsetmek de çok zor biliyorum ama durmakla bir şey elde edemeyiz, bir şeyler yapmalı, bir yerlerden başlamalıyız diye düşünüyorum.

Psikolog konusuna gelince (Sayın gecem1970 bu konuyu sizinle özel olarak konuşmak isterim.), evet bu konuda yeterince bilgim yok, aile danışmanı demem daha doğru olurdu belki ama ben evliliği için değil, ailesini (Anne ve babasını) boşanma kararına hazırlayabilmesi için belki faydası olur diye düşünmüştüm demek ki yanılmışım.

Son olarak, evet Sayın Nehir-sen siz bana bakmayın, hani derler ya bekara hanım boşamak kolaydır diye (Bakın bu atasözü bile, sadece erkeklerin boşayabileceği manasına gelebilir, ataerkil bir toplumuz işte. :) ), ben çok da iyi bilmediğim (Daha doğrusu sadece hukuki boyutunu bildiğim) bir konuda tamamen iyi niyetle, yardım çağrınıza kulak verdim, bir bayan olarak içinde bulunduğunuz durumdan etkilendim çünkü. Bence siz burada yazılanlarla yetinmeyin, bir aile danışmanına gidin, ikna edin ve eşinizle birlikte gidin. Kararınız değişmeyecekse dahi, bu süreci sakin ve sıkıntısız atlatmanıza mutlaka yardımı olacaktır.

Saygılarımla...

Sayın Yüksel,
Kesinlikle Sayın nehir-senle ilgili olmadan şunu söylemek istiyorum.
Eğitimli ve geliri olan bir kadını evlenme kararında ailesi nasıl etkileyebilir? Aynı şekilde boşanma kararında nasıl etkileyebilir? Söz konusu olan güneydoğuda töre b askısı altında ezilen bir kadın olsaydı benim söyleyeceklerimde çok farklı olurdu. Ancak kendi yaşamını yönetecek her iki donanıma sahip bir insan ailesi tarafından nasıl etkilenebilir ki?
Boşanmasına nasıl engel olunur? Şimdi Sayın nehirsen üzerinden tartışamyı yürütüp onu inciltmek istediğim için bir örnek yaratalım. Örneğiniz Ben olayım (Allah korusun bir tanesi yetti.)
Düşünelim. Eğitimli ve kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadınım. Ama saygım sevgim bitti diyorum. Herkes bu boşanmaya karşı. Yinede bir avukat bulunur mutlaka değil mi beni savunacak. Varsayalım beni destekleyecek hiçbir şey yok. Kendi annem bile karşı tarafın şahidi!!! Ne olacak? Mahkeme talebimi red eder. Üç yıl sonra tekrar dava açarım. Tazminat mı öderim? Ödeyeyim. Yinede boşanırım. Kaldı ki olaylar bu kadar uçta yaşanmaz değil mi? Anneler karşı tarafın şahidi olmaz. Bir kaç arkadaş bulunur en azından mutsuz olduğumu söyleyecek.

Öyleyse ailem benim kararımı nasıl etkiler ve ya hangi koşulda? Tamamen duygusal olarak. Eğer ben bu kararı onlardan bağımsız alamayacak bir yapıda isem beni engelleyebilirler. Yanılıyormuyum? Kararınızı başkalarının etkilemesine izin vermeyin demek gerçek bir çözüm yolumu şimdi onca eğitime rahmen anasının sözünden çıkamayan ben için? :rolleyes:

Ne yapmalıyız o zaman? Bir aile danışmanına gitmeliyiz. Kesin kararlıyız boşanacağız. Yinede aile danışmanına gideriz. Eşimiz gelmiyorsa annemizi götürürüz. Evliliğini kurtarmak için oraya kadar zahmet etmeyen eşimize otomatik olrak gıcık olan aile danışmanıda annemizi ikna eder.

Evet, şimdi görüşlerimiz aynı noktada kesişti Sayın gecem1970. :)

Biz aslında baştan beri aynı doğrultuda düşünüyoruz Sayın Yüksel. Sadece iyice netleşsin istedim durum. Daha öncede belirttiğim gibi sadece Sayın Nehir-sen'i değil boşanma konusunda düşünen bu forumu okuyabilecek diğer kişileri düşünerek girdim araya.

Satın Neyir Sen,
Bitmiş bir ilişkiyi sürdürmek iki taraf içinde yıpratıcıdır ama boşanma sonunda ayakta kalmak için çok güçlü olmalısınız.
Geçenyıl kaldığımız otelde çok mutsuz bir bayanla tanışmıştık. Görüntüde çok mutlu görünen çifttiler. Bir gün sabah kahvaltısından sonra otelin lobisinde kahve içtik. Kadın inanılmaz şeyler anlattı. Arkadaşımla birlikte kadının yaşadıklarına isyan ettik. Aile baskısından hiç bir şey yapamıyor. Bu arada eşi mevsimlik işlerde çalışıyor gününü gün ediyor. Zavvallı kadın maddi ve manevi zorluklar altında ezilmiş ve yaşından daha yaşlı görünüyordu. Bizimle konuşmak belki bir çıkış yolu aramasından belkide caresizliktendi. Bir kaç ay sonra duydum ki boşanmış. Ve durumuda gayet iyi.. Hayata olumlu yönde bakmak lazım. Her olumsuz gelişme bir olumsuzluğa gebe değildir. Ama ne istiyorsan onu hayata geçir.
Hoşçakal

Alıntı:

---

gecem1970 rumuzlu üyeden alıntı

Boşanmasına nasıl engel olunur?

---

Sayın Gecem,
Evet eğitimli kendi ayaklarının üzerinde durabilen kendine güvenen biriyim.Bu evliliğe henüz kişiliğim oluşmadan,karakterim şekillenmeden onlar (Ailem)karar verip uyguladılar.Artık sıra bende farkındayım ! ancak ekonomik olarak toparlanmam gerektiğini düşünüyorum.Zira yıllarca maaşımı kendim çekemedim,onun tekelindeydi.Aile danışmanından bahsediyorsunuz,ailemi buna ikna etmem söz konusu bile olamaz,böyle bir şeyi asla kabul etmezler.Anladığım kadarıyla dış dünyanın dula bakış açısından kaynaklanan tehlikelerden korkuyorlar.Size bir şey diyeyim mi!şöyle bir öneri bile getirdiler,eğer yeniden evleneceksen boşan,evlenmeyeceksen kötü de olsa başında bir erkek bulunmalı önerisi…:kızgın: Şimdiye kadar yaşadıklarımı unutmam için yaşadığım süre kadar zaman geçmesi gerektiğini bir türlü onlara anlatamadım veya anlamak istemediler.

Konumum gereği bu şartların altında hala bocalıyorsam,ekonomik geliri olmayan eğitimi yetersiz veya engellenmiş ev hanımlarımıza ne demeli? Ne çıkarsa bahtına mı yakıştırması yoksa kaderin mecbursun yakıştırması mı demeli ? :(

Sevgili Nehir

Sana iki nacizane tavsiyem olacak eger kabul edersen. Birincisi sakin bir ortama çekil boş bir kagıda, eşinin şu an göremediğin, seni mutlu eden anları, çocuklarının doğumlarını, özel zamanlarınızı, beraber gittiginiz yerleri, kurdugunuz hayalleri yani seni mutlu eden tüm özelliklerini yaz. Bunları yazdıktan sonra defalarca oku. Belki okurken o kızgınlıgın gececek ve güleceksin. Sonrasında neden biz böyle olduk deyip kendini yada onu suclama. Siz herkesin yaptıgını yaptınız. Biz insanlar tüketmeyi çok severiz. Evliliklerimizi bile...Ve kendine bir süreç ver, yanlız kal kendinle. Kişisel gelişim kitapları oku bu dönemde. Sana birçok kitap önerebilirim.Yani ruhuna terapi yap. Eminimki yıprandın ve destek bekliyorsun. Önce ayaklarının üstünde durmalısın tek başına. Önce kendini, ruh halini toparlamaya ve hayatı her gün merhaba diyerek başlamayı ögren. Eminim ilk zamanlar zorlanacaksın. Kendin için yapmalısın. Bu sürec sana baglı. Kendini mutlu hissetmeye başladıgın anda eşinle bu durumu konuş. Ona kendinde yaptıgın güzel degişikleri ve gelişimleri anlat. Ve ondanda bunları bekledigini söyle. Sen sakin ve olumlu konuşursan, oda olumlu ve sakin olacaktır.

Bunları yaptın olmadımı. Br aile terapistine gitmeye ikna et eşini. Gelmezse tek başına git. Bu sana çok iyi gelecektir. Olaylara kendi pencerenden bakıyorsun. Her zaman madalyonun iki tarafı vardır. Öbür tarafını görmeye çalış.Yani aşık oldugun adam neden bu hale geldi. Hayat şartları her an degişebilir. Eşini tekrar yeniden sevmeye çalış.
İnan başarabilirsin yeterki bunu iste(Belkide evlatlarınız için..............)

Ben aile kavramına çok deger veririm. Her evlilikte senin durumuna düşen bircok insan tanıyorum. Olumlu düşünerek birçogu kurtarmıştır evliliğini ve şu an cokda mutludurlar. O isyankar, boşanacagım çekemem artık diyen, aglayan zırlayan insanlar şu an el ele liseli aşıklar gibi gezmektedirler.Bunu el ele vererek başarabilirsiniz. Her gecenin bir sabahı vardır unutma:)))))

Yani sonuç itibariyle sen elinden gelen herşeyi yap. Birgün herşeyi yaptım ama olmuyor dedigin yerde boşanırsan eger, vicdanen rahat olmalısın. Cünkü boşanan birçok kadın , hala bu vicdan muhasebesini yapmaktadır.Yeni bir hayat kuracaksan da ben elimden geleni yaptım diyerek mutlu olmalısın...

Keşkelerin olmasın hayatında..........

Bu aile senin aslında bize söz düşmez ama ailene tüm gücünle sahip çık.....
Çünkü aklın yol birdir...