Bir neden daha buldum, yağız Anadolu delikanlısı sevgisine karşılık almazsa onusz hayat ölümdür diyip intihar edebilir.
Şu durumda yağız Anadolu delikanlısının ruh hastası olduğu sonucu çıkıyor gibi görünseeedeeeeee..........:):):)
Printable View
Bir neden daha buldum, yağız Anadolu delikanlısı sevgisine karşılık almazsa onusz hayat ölümdür diyip intihar edebilir.
Şu durumda yağız Anadolu delikanlısının ruh hastası olduğu sonucu çıkıyor gibi görünseeedeeeeee..........:):):)
Gözlerimden yaş gelene kadar baktım...:mahcup:
Ne yaptıysam, bu güzellik hiç bozulmadı....
Ya içimiz çok temiz.. YA DA..
Enayilik testine tabi tutulduk..:eek:
bence olay basit o resimdeki hatuna ulaşamamak ona dokunamamak adamı direk intihar moduna sokar:)
Arkadaşlar sadece bu resim değil. Daha intihara neden olan pek çok resim var. Ancak intihar eden kişiler genellikle bunalımdaki insanlar şizofren yada ağır depresyon intihara sürükleyen öncelikli etken, ancak renklerin ve resimlerin etkisi de tartışılıyor. Murat Kekilli Bu akşam ölürümü söyledikten sonra o şarkıyla intihar edenleri de unutmadık tüm bu dış ve bağımsız etmenlerin ruhta nasıl karmaşa yarattığı ise tartışılıyor.
Örneğin o kızın duruşu, resmin tonlaması, arkada kullanılan koyu yeşil renk gibi etkiler asosyal biri ile birleştiğinde intihar olağan sonuçlardan oluyor. O kıza uzun süre bakmak bilinçaltına yerleşiyor ve kızın donukluğu donuk renklerle birleştiğinde aklımızdan çıkmamaya başlıyor. Bunun pek çok örneği var mesela
anselm kiefer'den ressurexit edvard munch'dan scream picasso'dan guernica intihara neden olan resimlerden. Aşağıdaki resmi çeken fotoğrafçı da aklından bu görüntüyü silemediği için intihar etmiştir.
http://www.resimmax.com/data/media/2...imleri_002.jpg
Sevgili alisinkay
bu resmi çeken fotoğtafçı, resim için değil; BU resimde yer alan sosyal olguya çaresiz kaldığı için intihar etmiştir. Açlık ve safaletle yüzleşmek kolay değil. Bunu anlamak gerekir. Biz bilgisyar başında karnımız tok iken, açları anlamamız zor elbette.
Bunun için açlık grevindeki insanları anlamıyoruz.
Bunun için çevre koruma için hücümbotlar tarafından denize atılan insanları anlamıyoruz
Bunun için Yoksullluğa hayı ve eşit paylaşım diye asılan insanları anlamıyoruz
Bunun için Demokrasi ve insanca muamele için işkence gören insanları anlamıyoruz
Bunun için savaşa hayır diyen insanları anlamıyoruz
Bunun için laik düzen diye çırpınan işnsanları anlamıyoruz. Üstelik dinsizlikle suçluyoruz.
Aklımda kadığı kadarıyla bir öykü anlatayım.
Evde televizyon bozulmuş. Adam tamirci çağırmış. Bi de bakmışlar ki, televizyonun arkası ekmek kırıntıları ile dolu.
Evin küçülk kızı atmış ekmekleri. Niçin attığını soduklarında:
Televizyonda aç insanları görüyordum. karınlarını doyursunlar diye ekmek koydum " demiş.
Sayın Ragıp Atay,
Haklısınız tüm söylediklerinize katılıyorum. Ancak unutulmaması gereken küçük nokta bu fotoğrafı çekenin aklında bu görüntü dondu ve aklından çıkaramadı.Ve bu görüntü sizin belirttiğiniz olumsuzlukları sürekli beyne taşıdı ve dayanma gücü kalmadı. Anlatmak istediğim sanatsal ürünlerin insan psikolojilerini etkilediği,
Ki bu duruma en güzel örnek iç mekanların boyamalarının insanın fiziksel ve zihinsel yapılarına etkisidir ve bu kanıtlanmış bir gerçektir.
Bu nedenle bir fotoğrafın araç olarak kullanılıp insanların intihar etmesine neden olabileceğini düşünüyorum. Verdiğiniz örneklerin tamamını hatırlamak ve unutamamak insan psikolojisini nasıl etkiler bunun yorumunu size bırakıyorum ancak insan beyni kötü olayları korunma içgüdüsü ile silmeye çalışmaktadır. Bu silinemediği ve bir dış uyaranla sürekli hatırlandığı zaman da bahsettiğimiz sonuç doğabilir. Hatırlamamak görmezden gelmek olarak da algılanmamalı, ancak tüm olumsuzluklara müdahale edemeyeceğimiz gerçeğini aklımızda tutarsak belki kendimizi bu resim gibi binlerce uyarandan koruyabiliriz.
Sayın alisinkay farklı bir noktaya değinmek istiyor, ancak o ikinci resim için bende Sayın Av. Ragıp Atay gibi düşünüyorum. Hatta belki de kendisine yapılan sosyal baskıdan da değil, sonuçta o da bir insandı, zamanında düşünemedi ama daha sonra vicadanıyla başbaşa kalınca yapmış olduğu insanlık dışı hareketiin farkına vardı. Uzun süre vicdanı ile hesaplaşma durumunda kalınca da intiharı kurtuluş veya kendini cezalandırma olarak düşünmüştür. Çünkü o fotoğrafçı için o görüntü sadece bir resim değildi.Alıntı:
Av.Ragıp Atay rumuzlu üyeden alıntı
bence bu kız cok sırın ıntıhar etmeye sebep olcağını sanmıyorum
Bu resmi çeken adam dünyaya rezil olduğu için intihar etti. İmsanlık ayıbından dolayı görmek istemediğim bir resimdi çekeni ölmesine rağmen gene lanetliyorum.
Bu fotoraf ödüllü fotorafçı Kevin Carter tarafından Sudan'da çekilmiştir. Fotoğraf, zayıflıktan ölmek üzere olan siyah küçük kız çocuğu ile yakınında tüneyen akbabayı yansıtmaktadır. Kızın, birkaç kilometre ilerdeki Birleşmiş Milletler Roman yardım kampına gitmek istediği sanılmaktadır.
Bu anıı fotoğrafladıktan sonra akbaba kaçmış, ancak Carter küçük kıza kampa ulaşması için yardım etmemiş, oradan uzaklaşmıştır. Bu yüzden yoğun eleştirilere maruz kalan Carter profesyonel fotoğrafçı olduğunu, yardım görevlisi olmadığını söylerek kendisini savunmuştur O dönemde, gazeteciler ve fotoğrafçılar, bulaşıcı hastalıklar nedeniyle hasta insanlara dokunmamaları konusunda sıkı biçimde uyarılıyorlardı.
Fotoğraf ona Pulitzer ödülünü kazandırmış, ayrıca açlıkla mücadeleye önemli derstek sağlamış pek çok kişinin açlıktan ölmesini engellemiştir.
Bir süre sonra Carter intihar etmiş, bıraktığı nottan tam olarak ne dediği anlaşılamamış ancak ölmek üzere olan çocukların peşini bırakmadığı anlamı çıkarılmıştır.
Carter 33 yaşında ölmüştür. O kız çocuğunun akibeti bilinmemektedir.
Kendi adıma o anda yardım kampına çok yakın bir yerde bulunulması bilgisi nedeniyle yaşadığını düşünmeyi seçiyorum. O çocuğun öldüğü düşüncesiyle yaşamayı red ediyorum.