301 hakkında görüşleriniz nedir ?

Yukarıdaki yorum ve açıklamaları yapanlara teşekkür ediyorum.
Bu açıklamalar sonucunda, Kanunlar içerisinde yasak ve suç unsurları yazılsa dahi, ab ve dışarıdan desteklenen veya onların borazanını öttüren yazar, akademisten, politikacı, işadamı vb. kim olursa olsun istediği gibi yasalara karşı gelebilmektedir. Bunlara TÜRK yargı sistemi işlememektedir.
Bizler, başkalarına benzemeye çalıştıkça, başkalarıda bize benzemeye çalışmaktadırlar. Bizi biz sayan unsurlardan uzaklaştıkça " sarı öküz ve arslanlar" misali çil yavrusu gibi dağıtıyorlar. Kanun koyucu ve uygulayıcıları dahi kanun hakkında farklı düşünebiliyor ve baskı altında uyguluyorsa, Anayasanın "kanun önünde herkes eşittir" ve "mahkemeler bağımsızdır" ilkelerine aykırı hareket etmiş oluyor ve suç işlemiş oluyorlar.
Bu madde ve benzeri maddeler avrupa devletlerinde olmasına rağmen bize karışan sözde ab parlementerleri kendi ülkeleri hakkında söz söyletmiyorlar. çünkü onlar kendi kanunlarına sadıktırlar.

Bu olaylar DÜŞÜNCE ÖZGÜRLÜĞÜ İLE İFADE EDİLEMEZ.
Benim daha önceki yorumlarda savunduğum gibi "ab ve diğer ülkeler dahi tekrar getirmek için çalışıyor" İDAM kanunu tekrar gelmeli ve gerektiği şekilde uygulanmasıdır.
Hiç bir düşünce KİŞİ, MİLLETİ, ZÜMREYİ, AŞAĞILAMA yetkisi içerisinde değildir.
Kanunlarımızda ki yumuşak ve muğlak ifadeler neticesinde herkes istediği gibi yorumlayabilmektedir.

Kanunlar uydulanmıyacaksa neden kanun denmektedir.

Sayın afyon03

Alıntı:

---

<b id="quote">quote:</b id="quote"><table border="0" id="quote"><tr id="quote"><td class="quote" id="quote">İDAM kanunu tekrar gelmeli ve gerektiği şekilde uygulanmasıdır. </td id="quote"></tr id="quote"></table id="quote">

---

Bu artık olanaksız bir dilektir. Çağdaş düzende ceza,toplum adına intikam almayı değil, suçu önlemeyi amaçlar. Düşünce suçu nedeniyle idam cezasını savunmak ise fazlasıyla aşırı bir taleptir. Bu ülkede 17 yaşındaki çocuklar bile düşüncesi nedeniyle idam edilmişken en azından bizler için idamı savunmak kendimizi inkar etmek olur. Eğer ülkeye, millete, değerlerimize küfredilmemesini, haksız suçlamalarla karşılaşılmasını istemiyorsanız, bu ülkeyi her yönüyle güçlü kılmak için çalışmalıyız.

Peki, siz olsaydınız, bu 301'i nasıl yazardınız?

Bence kanun koyucu bu madde yi hazırlarken kanun da bulunsun mantığı ile hareket etmiş.
Açık yorum bırakan kanun uygulamaları çok ama çok baş ağrıtır. Eleştiri sınırının ne olduğu belirsizliğide beraberinde getiriyor. Bu kanununne olup olmadığını aslında ' aydın' geçinen bir avuç entel dantel yazardan çok sıradan bir vatandaş işlediğinde yapılan yorumdan anlayabileceğimizi sanıyorum
Eğer bu saçmalıkları yazan içi boş romanların yazarı Orhan ve veya Elif olmasaydı sıradan bir vatandaş söyleseydi mahkemelerin ne yapacağını merak ediyorum...
Çelidiği yere, kişiye duruma göre kanun maddesi olmamalıdır diye düşünüyorum. Birisine göre hakaret küçükdüşürücü öbürüne göre iltifat öbürüne göre eleştiri sınırı kabul edilen bir uygulama kanunun sakat olduğunu gösterdiği gibi insanların kanun uygulayıcısına olan güvenide sarsar.
Hukuk siyasete yön verir ama siyaset hukuka yön vermeye kalkarsa böyle garabetler doğar.
Dikkat ederseniz kara hukuk sistemine tabi ülkelerin hemen hemen tamamında buna benzer kanun bulunmaktadır.şart olarak teki eyleme dönüşmesini benimsemiş öteki devleti esas almıştır. Bizim kanunumuzun 2. maddesi çok sakat bir madde gibi durmaktadır. ' Türkiye Cumhuriyeti Hükümetini' dediğiniz an her söyleminiz bu kanun kapsamına girebilecektir. Başbakan aleyhine söylenecek her söylem bu bent uyarınca değerlendirilebilir. TSK Ve Adalet uygulayıcılarına karşı davranışları düzenleyen kanunlarımızda olduğuna göre bu ikinci madde çok anlamsız sadece hükümeti koruyan bir madde konumundadır ki bu demokrasi ile terstir.
kanunun bence
'' Herhangi bir hakaret unsuru taşımayan eleştriler hariç olmak üzere ; Türkiye Cumhuriyeti Devletine, onun manevi şahsiyetine ; Yüce Türk ulusunu vede Türklüğü aşağılayan kişi ....... ''
'' Bu aşağılama ve hakaret basın yayın organları ile olmuşsa cezası .... oranında arttırılır....''
gibi bir şey yapardım biraz düşüneyim tam bir kanun maddesi yazarım size :))

Sırf böyle bir tanım bile son entel dantel boşboğaz elif hanımefendi fuzulilerinin ''Bütün akrabalarını 1915'te kasap Türklerin ellerinde kaybetmiş soykırımzede bir sülalenin torunuyum'' sözcüğü tartışmasız aşağılayıcı olurdu...
Zira kasap kelimesine bakarsak ;
Yaşamını et kesip satan veya kesilmiş etleri satarak sağlayan kişi olarak algılayabiliriz ki Tüm Türklerin kasap olması pek mantıklı gözükmemektedir.
öyleyse burada ki kasap başka bir şeydir nedir mecaz anlamında kullanılmıştır nedir mecaz anlamı ?
Azılı katil iflah olmaz kişilik insanları acımasızca sakatlayan öldüren kişi...
peki bu bir ulusu aşağılar mı? Aşağılar bu eleştiri midir ? değildir . Öyleyse konu açıktır. Mahkeme ciddi hata yapmıştır. Bunun demokrasi ile ilgisi filanda yoktur.
Kimse bana Ahlaksızlığı terbiyesizliği hayasızlığı çıktığı yeri beyenmemeyi Türk olmakla Gurur duymayı Demokratik değil diye yutturmaya kalkmasın...
Üç otuz para ve şöhret içinde aslını inkar edenlerin başta kendisi olmak üzere bizide rezil edenlerin Allah cezasını versin. Unutmayınki kendini inkar edenleri kullananlar işleri bitince ilk onlardan kurtulurlar yani kendi varlığına saygısı olmayandan kimseye yarar gelmez...

Ben 301'in esasından çok, uygulama şekline bir eleştiri getirmek istiyorum. Hanım yazarın eleştiri sınırlarını aştığı çok açık, iş aşağılamayı da geçmiş hakarete dayanmış.İnsanların bir roman, tiyatro, sinema eseri yazıp, hayal mahsulü olduğunu söyleyip (kaldı ki konumuza esas olan roman açıkça Türkiye'de geçmekte, Türk ve Ermeni ırkları açıkça telaffuz edilmektedir.), gerçekte söylemek istediklerini, bu eserlerdeki kahramanların ağzından söylemeleri en kibar şekliyle korkaklıktır, alçaklıktır.

301'e istinaden davacı olabileceklere Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu ile mi olur, başka bir yolla mı olur, bir sınırlama getirilmelidir. Örneğimiz için olmasa bile, sokaktan geçen vatandaşın hoşuna gitmeyen her eleştiri ve yorumu 301'e istinaden dava edebilmesinin yolu kapatılmalı, örneğin aşağılanan veya hakarete uğradığı düşünülen Kurumun 1. derece amirinin oluru ile bu davalar açılabilmelidir. Türklükle ilgili hakaretlerde Cumhurbaşkanlığı veya Başbakanlık (Hep RTE olmaz merak etmeyin) bu davaları açabilmelidir.

Mahkemeler açık veya kapalı yapılır. Son örnekte, mahkeme açık ise AB Temsilcilerinin mahkemede bulunmasını bir nebze anlayabilirim, ancak bir grubun mahkemeye özellikle alınmamasını, hatta sokağına bile sokulmamasını anlamakta zorluk çekiyorum. Mahkeme kapalı ise başta AB Temsilcileri olmak üzere diğerlerinin orada ne işi vardı, bunu da anlayamıyorum.

Sadece 301 için değil, hukuk sistemimizde yer alan tüm yasalar ve uygulamaları için ne yazık ki bir dış baskı yaşıyoruz. AB istedi oldu yargısı toplumda yerleşiyor. Buna da başta hükümet olmak üzere çeşitli Kurum ve Kuruluşların uygulamaları çanak tutuyor. Bu çok tehlikeli bir gelişmedir. Kaldı ki uyum yasaları adı altında çıkarılan bir çok yasa , hukukun amacı olan toplumun sosyal ihtiyaçlarına hukuken cevap vermek ve bu yolla adaleti sağlamak düşüncesinden uzak, aslının aynı çevirilerle , toplumumuza uygunluğu ve gerekliliği, yarar ve zararları yeterince irdelenmeden kanunlaşmıştır. Orta ve uzun vadede bunun zararlarını hepimiz ne yazık ki göreceğiz.

Selamlar,

Yorumlarda gene benim savunduğum fikirlerin hepsine olmasada bir kısmına karşı olunabileceğini biliyorum. Bu insanın tabiatında olan içgüdüdür. Herkes ayrı düşünebilir, fakat bazı müştereklerde fikirbirliği olduğu bir gerçektir.

Ceza yasaları insanları işledikleri suçlardan dolayı yargılamadır. Bu yargılama biçimleri sonucunda kişileri, suç unsurlarını birdaha işlemekten veya işlemeye meyilli olanları men etmektir.

Fakat, bakıyoruz tam tersine insanları bazı suç unsurlarının işlenmesine tahrik edilmektedir.

Örneğin;
Hırsızlık, kapkaççılık, kişi-kurum- vatana- millete alenen tahrik ve aşağılama unsurlarında cezalar yetersiz veya yorum farklılığı, muğlak ifadeler olması, kayırmacılığın olması ve dış baskılar sonucunda kanun uygulayıcıları anayasa da belirtilen temel ilkelerin dışına çıkabilmektedirler.

Yoksa, kanunlarımız mı yetersiz.
Kanun koyucular dahi kanunları kişilere göre farklı yorumlayabiliyorsa sonucu düşünmek dahi istemiyorum.

Bir televizyon konuşmasında alman gazeteciye soruyorlar.
"sizde almanlar hakkında aşağılayıcı yazı yazan varmıdır? diye
Gazeteci, alman yasalarına göre bunun ağır suç olduğunu ve kimsenin cesaret edemiyeceğini söylüyor."

Ancak, bizde suç olmaktan çıkarılması ve herkes kendisine "düşünce" adı altında her türlü aşağılama ve küfür dahi edlebileceğini söyleme cesareti gösteren çıkabiliyor.

Bu yolun sonu iyiye gitmiyor. Bu topraklarda yaşayan herkes topparlanmalı ve bu tehlikeli gidişe dur demenin yollarını aramalıdır.

sayın afyono3
sizce bir ulusun aşağılanması nedir?
mesela bir katili davul zurnayla karşılayıp türkiye seninle gurur duyuyor demek, türk ulusunu aşağılamak sayılır mı?
Ya da örnek verdiğiniz Almanya'da nazilertin soykırım yapmadığını söylemek suç. Almanların soykırım yaptığını söylemek mi yoksa söylememk mi almanları aşağılıyor?
Ya da uluslararsı kuruluşlardan okul yapımı için alınan yardımların zimmete geçirilmesi mi aşağılıyor yoksa?
daha örnekleyebiliriz tabi ama sanırım esas sorun başka

Bu konuya değişik boyutları ile bakmakta yarar var. Kanaatimce konunun;
1.TCK'nin 301. maddesinin yazılış ve uygulaması açısından,
2.Ermeni sorunu açısında,
3.Özgürlükler sorunu açısından,
İrdelenmesi gerekir.

KONUYA TCK MD. 301 AÇISINDAN BAKALIM;

TCK'nın 301. maddesinin benzerlerinin Batı ülkelerinde de bulunduğu, ancak oradaki hükümlerin bizdeki kadar belirsizlik taşımadığını bazı hukukçuların yazılarından öğreniyoruz. Bizdeki hüküm eski 159. maddeye karşılık gelen maddedir. 301. maddede hangi eylemin aşağılama sayılacağı, hangi anlatımların eleştiri sınırları içinde kalacağı belirlenmiş değildir. Bu nedenle de yoruma oldukça açık kalmakta ve rastgele davaların açılmasına neden olmaktadır.

Oysa ceza hukukunda kanunilik ilkesi gereğince suç sayılan eylemin tam olarak tanımlanması ve yoruma açık bırakılmaması gerekir.

Bazı hukukçular, bu belirsizliğin giderilmesi, daha somut ifadelerin kullanılmasını önermekte ve dava açılabilmesinin de onaya bağlanmasını önermektedirler. Örneğin, Eski Yargıtay Başkanı Sami Selçuk, bu davanın açılabilmesi için cumhurbaşkanının onayına bağlanmasının uygun olacağını belirmektedir.

Bence bizdeki önemli sorun, maddenin mevcudiyetinden çok özgürlük düşüncesine alışmamış olan bürokrasimizin yasakçı zihniyetinden kaynaklanmaktadır. Maddeyi dar yorumlayan yasakçı bürokrasi hemen dava açma yolunu seçmektedir. Çağdaş hukukun evrimi liberal yoruma doğrudur. Ama bizde liberal olmak liboş olmak anlamına geldiğinden Kemal Kerinçsiz gibi adamların yorumu ön plana çıkmaktadır.

Benzer bir davada Fransız mahkemesi davayı reddetmiştir. "Monsieur R" adlı Fransız Hip Hop şarkıcısının geçen yıl çıkan bir müzik klibinde Fransa'yı fahişe olarak gösterip, "Napolyon ve De Gaulle'ün üzerine işerim" ifadesini kullanması muhafazakar Fransızları ayağa kaldırmıştı.

Fakat iktidar partisine mensup bir milletvekilinin kendisini yargılatma sonuç vermemişti. Tutucu Fransızlar arasında nefret uyandırmasına rağmen mahkeme davayı reddetmişti. (Fransa'daki bu örnek 11.09.2006 günlü Milliyet'te Semih İdiz'in köşe yazısından alınmıştır).

KONUYA BİR DE ERMENİ MESELESİ AÇISINDAN BAKALIM

Birinci Dünya Savaşı'nda ölüm kalım mücadelesi veren Türkler Rus Ordusu ile işbirliği yapan Ermenilerin; hem düşmanla işbirliği yapması ve hem de savunmasız Türk köylerinde katliam yapması nedeniyle Osmanlı Devleti sınırları içindeki başka bölgelere (Irak ve Suriye'ye) zorla göç ettirilmeleri (tehcir) kararı alınmış, ancak bu kararın uygulamasında günün koşullarının da olumsuzluğu ile başarılı olamamışlardır. Binlerce insan ölmüştür. Ölümlerde resmi görüşün ileri sürdüğü açlık ve hastalığın tabi ki rolü büyüktür. Ancak işin organizesi ve güvenliği ile sorumlu olanların bir kısmı bu insanların canlarına kasetmiş ve mallarına el koymuştur. Tehcirin yoğun yaşandığı bölge Doğu ve Güneydoğu Bölgelerimiz olduğundan, Ermenilerin canlarına kastedenler ve mallarını yağmalayıp kadınlarına tecavüz edenlerin önemli bir kısmı kürt soygunculardır. Tabi ki bu işte Türklerin de günahı vardır ama bir numaralı suç ortağı da Kürtlerdir. Ancak dünyada Türk düşmanlığı prim yaptığından hep Türklere yüklenilmektedir.

Aslında Ermeni meselesinde Kürtlerin payı (veya katkısı) konusunda müstakil bir araştırma yapılmamış olması da dikkat çekicidir. Bu konu gerek Ermeni tezini işleyen yayınlarda ve gerekse Türk resmi tezini işleyen yayınlarda kısa bölümler halinde geçmektedir. Elif Şafak'la uğraşan ulusal solcularımız ve de milliyetçi ülkücülerimiz bu tür konularla uğraşıp bilimsel araştırmalar ortaya koysalar sanırım daha hayırlı bir iş yapmış olurlar. Adliye kapısında ucuz kahramanlık ve de çığırtkanlık yapmak yerine bu türden ciddi işlerle uğraşmalarını tavsiye ederim onlara.

Ermenilerin tehcirde telef olmaları konusu uydurma değil, bizzat devletin kendi kabul ettiği bir gerçektir. Çünkü buradaki organizasyon ve güvenlikten sorumlu kişilerin görevini kötüye kullanması veya ihmal etmesi nedeniyle bir çok yetkili yargılanmış, bir kısım bürokratlarımız idam edilmiş, bir kısmı da hapis cezasına çarptırılmıştır. Bu yargılamalar, soykırımın olmadığının kanıtı olarak ileri sürülmektedir.

Çok acı olaylar yaşanmıştır. Ancak bu olay bir soykırım değildir. Devlet, bir ırkın mensuplarını (Ermenileri) yok etmek amaçlı bir politika gütmemiş, imkanları ölçüsünde güvenlik önlemleri almış, bazı bölgeleri ve bazı mezhep mensuplarını bu göçün dışında tutmuş, yanlış yapanları da yargılayarak cezalandırmıştır.

Ermeni Diasparosu bu konuyu 1960'lı yılardan sonra abartarak Batı'yı kandırmıştır. Türklere karşı ön yargılı olan ve tarihten gelen kuyruk acısının da etkisinden kurtulamayan Batı bu konuda Ermenilerin dümen suyuna girmiş ve okadar aşırıya gitmiş ki bazı Batı ülkelerinde "Ermeni soykırımı yoktur" demek suç sayılmıştır.

Şu bir gerçektir ki, ne kadar haklı temele dayanırsa dayansın, zorunlu göç; çok meşakkatli, acıklı ve hüzünlü bir hikayedir. Bizim tarihimizde bunların örnekleri çoktur. Özellikle Balkanlardan yerini yurdunu bırakıp Anadolu'ya gelmek zorunda kalan soydaşlarımızın hazin hikayeleri tam anlamıyla yazılabilmiş değildir. Stalin, Kırım Türklerini bir gecede vagonlara doldurarak, aç susuz Sibirya'ya sürmüştür. Bunlar da çok acıklı hikayeler gizlidir.

Göçe tabi tutulan bir ailenin çocuğu olduğunuzu düşünün. Bu çocuk; ya hastalıktan ölecek, ya açlıktan ölecek, ya günlerce aç susuz yolarda yokluk içinde yürüyecek, ya da bir Türkün veya Kürtün yanında kimliğini kaybederek yaşayacaktır.

Elif Şafak'ın kitabı bir romandır ve Türklük aleyhindeki sözler de roman kahramanlarının konuşmalarıdır. Bu acıları yaşamış bir Ermeninin roman kahramanı olarak nasıl konuşmasını beklerdiniz? Lütfen biraz kendinizi bu insanların yerine koyarak objektif ve insaflı bakalım konuya..

KONUYA BİR DE ÖZGÜRLÜKLER AÇISINDAN BAKALIM

Aslında bu sorun Elif Şafak sorunu değildir. Sistem ya da özgürlük sorunudur. Bizim yazar-çizer takımı içinde ilk yargılanan kişi de Elif Şafak değildir. Edebiyat tarihimize bir bakalım. Kaç ünlü yazarımızın yolu cezaevinden geçmiştir? Kaç tanesi yurt dışına kaçmak zorunda kalmıştır? Yargılanmayan kaç yazarımız vardır?

Nazım Hikmet'ten başlayalım. Nazım kaç yılını cezaevinde geçirdi? Neden yurt dışına kaçmak zorunda kaldı?

Sabahattin Ali, Sinop zindanında hüzünlerini,

Dışarıda mevsim baharmış,
Gezip dolaşanlar varmış,
Günler su gibi akarmış
Geçmiyor günler geçmiyor

diye dile getirmedi mi?

Denizde deli dalgalar,
Gelir duvarları yalar
Seni bu sesler oyalar,
Aldırma gönül aldırma

derken; denizin deli dalgalarının çarptığı duvarlar Sinop zindanının duvarları değil miydi? Yine de "Başın öne eğilmesin" diyerek başını dik tutmaya çalışıyordu. Ama yurt dışına kaçmak zorunda kaldığında Bulgaristan sınırında Devletimiz tarafından (ya da Devletin içindeki karanlık güçler tarafından) kafası ezilerek öldürülmedi mi?

Daha hangisini sayayım? Kemal Tahir'i mi, Cevat Şakir (Halikarnas Balıkçısı)i mi? Çetin Altan'ı mı?

Hadi bu saydıklarım komünist veya solcu idi ve sistemle uyuşamıyorlardı.. Peki Türkçü şair/yazar Nihal Atsız'a ne demeli? O da sisteme uyamamıştı ve yaşlı ve hasta olduğu için ancak cumhurbaşkanı affı ile kurtulabilmişti zindandan.

İslamcı şair/yazar Necip Fazıl'ın zaten sistemle barışık olması mümkün değildi. O da oğluna yazdığı "Zindandan Mehmet'e Mektup" isimli şiiri ile zindan edebiyatımıza katkıda bulunmuştu.

Zannetmeyin ki liste burada bitiyor. Daha çok yazar/şair/düşünür var yolu zindandan geçen. Aslında edebiyat tarihçilerimiz için oldukça ilginç bir araştırma ve tez konusu dahi olabilecek bir konudur bu. Ne de olsa zindan edebiyatımız zengindir bizim. Malzeme bol...

Burada şöyle bir soru somamız gerekmiyor mu? Bu kadar yazar/çizer/şair takımı hep yamuk insanlar mıydı? Yoksa sistemde mi bir yamukluk var? Sistem, kendini korumak uğruna düşünen insanları sıkıyor. Oysa sistem zaten güçlü olduğundan korunması gerekenler zayıf olan bireylerdir.

Ama sistem hala yıllardır yaptığı gibi yazar/çizer takımını ezmeye devam ediyor. Eski hastalığını bir türlü bırakamıyor. Yani ülkemizin bu konuda sicili pek de temiz değil. Sicil bozuk olunca listeye Elif Şafak, Orhan Pamuk, İpek Çalışlar, Perihan Mağden'i de ilave edelim de biraz daha listemiz zengin olsun.

Zannedilmesin ki bu yazarların görüşlerini aynen onaylıyorum. Düşünce özgürlüğünün olduğu yerde insanlar hoşumuza gitmeyen şeyleri de yazabilirler, yazabilmeliler. Bunları benimsemek zorunda değiliz.

Ermeni meselesinde genel görüşlere aykırı görüşleri ilk yazan Elif Şafak değil ki. Bu konuda Taner Akçam'ın kitapları unutuldu mu? Franz Wefel'in "Musa Dağ'da Kırk Gün" isimli romanı unutuldu mu? Prof. Dr. Vahakn N. Dadrian'ın soykırımla ilgili kitapları unutuldu mu? Bütün bu kitaplar Türkçe olarak vitrinlerde duruyor. Bunlar varken Elif Şafak'a bu saldırı niye? Yanlış anlaşılmasın, "Bunlara da saldırılsın" demiyorum. İnsanlar düşüncelerini yazmada, ifade etmede özgür olsunlar. Karşı görüşte olanlar da bu tezleri çürütecek şeyleri yazsınlar.

Bugünkü iletişim çağında bu tür yasakların fiili bir önemi de yoktur. İstediğiniz kadar yasaklayın, bilgiye ulaşmak artık çok kolaydır. Bu nedenle anlamsız yasaklar yerine anlamlı cevaplar daha geçerli ve daha medeni bir davranıştır.

Elif Şafak eleştirilebilir. Ama eleştirinin bir adabı olur. Ulusalcı bir siteden mail kutuma düşen bir mesajda Elif Şafak için; "orospu, yosma, kaltak, fahişe" sıfatları kullanılıyor. Hoşumuza gitmeyen şeyler yazdı diye bir bayan yazara bu sıfatları yakıştırmak ne kadar düzeyli bir davranıştır acaba?

Benin savunduğum şey, benim gibi düşünmeyenlerin de düşüncelerini özgürce ifade edebilmeleridir.

Ne demiş Voltaire usta? "Fikirlerinize sonuna kadar karşıyım, fakat bunları özgürce ifade edebilmeniz için ölmeye hazırım."

Sayın Av. Abbas Bilgili'nin söyledikleri üzerine, söyleyebileceğim çok fazla birşey kalmadı; elinize, dilinize, klavyenize sağlık demekten başka...

Kendimi tutamadan, birkaç ekleme yapmak istiyorum:

1. "Çirkin Kral" Yılmaz Güney, bir hikayesinde, klasik zengin oğlan-fakir kızı işler ve kız; hikayede, """davul bile dengi dengine, ..., ama birgün bu değişecek, ...""" gibi şeyler söyler ve "Çirkin Kral", 8 yıl ağır hapis ve sürgün cezası alır.

2. "Türklüğü aşağılamak" gibi bir Yasa adı; hem "vatanın bölünmez bütünlüğüne" ve hem de "Türklük" tanımına aykırı olduğu gibi; "Türk Ulusu" olarak kabul edilen, Kürde, Laza, Çerkeze, Ruma ve Ermeni'ye karşı bir "ayrımcılık", dolayısıyla, Anayasamıza aykırılık teşkil etmez mi?

3. Bu Yasa uygulamasıyla, haklarında dava açılabilecek herkes; maalesef, bizim gibi "demokrasi"nin ucundan tutunan Ülke vatandaşlarınca, her çeşit lince açık olmaz mı (ya da olmadı mı)? Beraat etseniz, neye yarar?

4. Neden, """Türkiye Cumhuriyeti'ne ve halkına karşı, soykırım iddiası ileri sürenler""" aleyhine, ceza kanununa bir hüküm konulmaz, diye düşünmeyiz? (İsviçre'de verilen tutuklama kararını hatırlayınız)

5. Devleti, kim, nasıl korur? Nasıl aşağılar? Uluslararası saygınlığımızı yitirtenler, """Çarkıfelek hostesi Elif'in beli kaç santim, 757 .... arayın, Lord olun""" diye televizyon programı yapanlar, Türk Halkı'nı aşağılamaz lar mı? (Örnekler, saymakla bitmez).

6. Örnek; bir kamu görevlisine, mesela Adalet Bakanlığı Uluslararası Hukuk ve Dış İlişkiler Genel Müdürü'ne, yazıyla; """ben sizi bir hukuk insanı addetmiştim; üzülerek görmekteyim ki, oradaki hukuksuzluk çarkının dişlilier, sizi de etkisi altına almış. Siz, kendi Ülkeniz vatandaşlarına bunu yaparsanız, başkaları bize ne yapmaz""" dersem; bu, suç olmalı mıdır? Mer'i olarak bu, suç teşkil eden bir eylem midir?

Ya da, bir Hakime, reddi Hakim dilekçesinde; """siz, taltif beklentisi içinde hareket ederek, davanın tarafı Adalet Bakanlığı'nın taleplerini, emir telakki ettiniz ve hukuka aykırı işlemler yaptınız""" dersem, bu, suç mudur? Hangi suçtur? Bunlar da, 301'e aykırılık var mıdır?

Her iki örnekle de, hakaretten yargılanıyorum (ikincisinden ceza aldım, temyizde).

Anlatmak istediğim; "hakaret", nedir, ne değildir, içtihadi olarak, ağır da olsa eleştiri, hele kamu görevlilerine karşı, suç değildir ve bunun eleştiri olup olmadığı, akla uygun biçimde, yargısal olarak takdir edilir. Ama, bizde; bir kamu görevlisine karşı, kızgın bir ifadeyle birşey söyleseniz, son derece yüksek bir alınganlıkla, """Devlet düşmanı""" ilan edilirsiniz. Bu kişi; hakim, kaymakam, başbakan, polis, asker, belediye başkanı, her kim olursa olsun, durum maalesef böyle. Yani sorun, demokrasi düzey ve kültürünüzle alakalı.

Konunun, AB ayağıyla ilgili olaraksa; hep Türk Hukuk Tarihi dersini hatırlarım. Değişmez sınav sorusu; "Avrupa nedir"? Cevap; "Avrupa, bir tarih ve kültür birliğidir". Avrupalı olmakla, avrupai olmak arasında, çok ciddi farklar vardır ve maalesef, "dahili ve harici bedhahlar""", hep olacaktır.

SON SÖZ YERİNE:

Geçmişte, Antep'te yaşandığı söylenen bir hikaye:

Biraz da meczup bir kişilik olan A., geceleyin, sarhoş olarak ortada dolaşır ve naralar eşliğinde; "ben böyle Kanunu da, yapanı da, ..." diye söver, yakalanır ve ertesinde Hakim karşısına çıkartılır. Hakim sorar, ne diyorsun diye? "Efendim, tam olarak ne dediğimi hatırlamıyorum, sarhoştum, görevliler tam olarak söylesinler" der. Görevliler söyler. Bunun üzerine A.; "Sayın Hakimim, malum sarhoştum, bir pavyonda içmiştim, orada birisi Kanun çalıyordu, onu siz de dinleseydiniz, siz de söverdiniz" der.

T.C. sınırları dışında, bizi aşağılamaya cür'et eden, yüzlerce kişi mevcut (örnek için bkz. Talabani'nin son sözleri). AB, bunu neredeyse hergün yapıyor. "Aşağılanıyoruz" diye hayıflanacağımıza, bizi kimsenin aşağılamaya cür'et edemeyeceği kadar yüksek seviyelere erişirsek; ekonomik bağımsızlığımızı sağlarsak; ortada böyle bir sorun da kalmaz. Ceza Hukuku'nun temel amacı, caydırıcılık ve eylemin yeniden yapılmamasını sağlamamaktır (tekerrür). Cezaevleri, istiap haddini kat be kat aşmış bir Ülke'de, bunu temel alarak, engelleyici ciddi tedbirler alınmazsa ve Türklüğü aşağılamanın karşılığı 6 ay hapis olursa; o kadar çok kişi ortaya çıkıp, "ben iki kere aşağılıyorum" der ki; ben buna şaşmam...

Saygılarımla,