Akıl hastalığı nedeniyle boşanma - II

merhaba,
Karım akıl hastası; manik-depresif. Depresif olduğunda kendi içine kapanıyor, ağlıyor. Manik olduğunda saldırganlaşıyor, çevresine zarar dahi veriyor.

İlk atağı evliliğimizden önce olmuş. Bana bunu anlattığı zaman son derece sağlıklıydı ve ben de onu ciddiye almadım, hatta şaka yaptığını düşündüm. Onun hasta olmadığını düşündüğüm için sürekli ilaç kullanmasını gereksiz bir ilaç bağımlılığı olarak görmüştüm.

11 yıldır evliyiz. 8 ve 9 yaşlarında iki çocuk sahibiyiz. Karımın ilk atağı küçük çocuğum 3 yaşındayken oldu. O günden bu güne yani 6 yılı aşkın bir zamandır kendini toparlayamadı. Evliliğimiz çekilmez bir hal aldı. Aynı evdeyiz ama onu görmemek için sürekli kendi odamda duruyorum.

Genel yaşam döngüsüne baktığımızda, gün boyunca hiç bir şey yapmıyor ve sadece kendi kendine konuşuyor, geceleri de ilaç alıp uyuyor. İlaç almazsa uyuyamıyor. Saldırgan tavrı nedeniyle uzak durmaya çalışıyoruz. Çocukları da uzak tutmaya gayret ediyorum.

Çok detaya giremeyeceğim ama bütün bu kısa bilgileri çekilmez bir hayat yaşadığımı anlamanız için yazdım. Boşanmak için tek engel çocuklar. Boşanma davası açmak için ondan uzaklaşmam; en azından evden ayrılmam gerektiğini düşünüyorum ama çocuklara zarar vermesi endişesi yüzünden evden ayrılamıyorum.

Öğrenmek istediğim, yasalarda akıl hastalığı durumunda boşanmayı ve çocukların vasiyetini almayı kolaylaştırıcı bir husus var mı? Bu süreci kısa bir zaman diliminde tamamlamak zorunda olduğumu hissediyorum. Yani "uzaklaş, dava aç, kazan ve çocukları al" şeklinde dört adım gerçekleştirmek zorundayım.

Neden böyle davranmam gerektiğini burada anlatamayacağım ama bana neler yapılabileceği hakkında bilgi verebilirseniz çok sevinirim.

teşekkürler..