Boşanma süreci, ipotekli mal paylaşımı ve velayet

Merhabalar,

2004 yılında evlilik ile devam ettirdiğimiz ilişkimiz bitme sürecinde.
Sebebi genel olarak anlaşmazlık. İlişkimiz süresince kavgalarımız olmakla birlikte, karşındakinin onurunu kıracak veya şiddet içeren herhangi bir eylemimiz olmadı. Yılların getirdiği yorgunluk ve farklarımız ile yıpranarak ilişkiyi devam ettirmeme kararı aldık.
Tabi bu süreçte iç içe girmiş yaşantımızı koparmanın zorluğunu yaşıyoruz bu nedenle forumda cevabını bulamadığım bazı konularda görüşlerinizi iletebilirseniz çok sevinirim.

Birlikte ev aldık bana kredi çıkmadığı için eşim (karım) üzerine kredi çektik. Ev 95 bin TL'ye alındı. Bu esnada, 15 bin TL ailem banka yolu ile para gönderdi. Bu parayı borç olarak vermelerine rağmen ailem olduğu için herhangi bir sözleşme vb. hazırlamadık.

Ev kredisinin ödemeleri benim maaş hesabım üzerinden eşimin hesabına havale edilmek suretiyle gerçekleşti.

Evin ödenmesi gereken 23 taksidi kaldı.
1. sorum: Biz anlaşarak boşanmaya kalkarsak evi resmi olarak nasıl paylaşacağız ? Yani eşim bana 50% hisseyi nasıl verecek ? Zira ev banka tarafından ipotekli. Ayrıca evin satılmasını ikimizde istemiyoruz zira toplamda ikimizde maddi kayıp yaşarız fakat kredi ödemesini nasıl paylaşabiliriz ?

14 bin TL değerinde bir arabamız var ve benim üzerime.
Bende toplamda 14 bin TL'lik kredi ve kredi kartı borcu var.
Eşimin üzerinde de ev kredisi haricinde 5 TL kredi borcu var.

Ailemin verdiği tutar ve üzerimizdeki borç yükünün paylaşımı esasına dayanarak, araba ve evdeki beyaz eşya ve mobilyaları bana bırakmayı kabul ediyor. Tabi istediği bazı eşyaları almasını da ben kabul ediyorum.

Benim aylık kazancım 3500 TL, eşim ise öğretmen ve maaş + ekders + kurs ile birlikte aylık kazancı 2300 TL civarında.

2. Soru: 5,5 yaşında dünyalar şekeri kızımız var, şuan devlet ana okuluna gidiyor ve okul masrafı 200 TL civarında.
Ben eşime ayda 300 TL iştirak nafakası öneriyorum. İlerki dönemlerde de gelirim deki artışla doğru orantılı biçimde artış öneriyorum. Mesela gelirim 2 katına çıkarsa ödeyeceğim tutar da 2 katına çıkacak yalnız işsiz kalırsam minimum 300 TL ödeme yapmaya devam edeceğim.
Ayrıca kızımın öğrenim hayatı boyunca eşimin göndermek isteyeceği kurs, gezi vb. kişisel gelişimine katkı sağlayacak tüm aktiviteler de yarı yarıya maliyeti üstleneceğimi. Hiç bir kursa katılımına itiraz etmeyeceğimi aramızda hazırlayacağımız protokolde belirtmeye razıyım.

Fakat eşim aylık 500 TL nafaka istiyor.

Kaba bir hesap ile yeni kuracağım hayatta ;
900 TL yeni tutacağım evin kirası
700 TL ev kredisinin üzerime düşen kısmı
360 TL üzerimdeki 5 yıllık kredinin ödemesi
300 TL kredi kartlarındaki borçlar (kredim ve kredi kartları borçlarım toplamda 14000 TL)
300 TL fatura
600 TL yiyecek ve harçlık
toplam 3160 TL giderim olacak. Gelirim ise dediğim gibi 3500 TL (giderlerim de olağan ekstra harcamaları yazmadım bile)
Eşim ise annesi ile annesinin evinde oturacak.

Tarafsız olarak bakış açınızı öğrenmek istiyorum 300 TL iştirak nafakası az mı ? (Toplamda çocuğun aylık 600 TL masrafı olmadığını göz önüne alınız)
Mahkemeye gidersek hakimin inisiyatifindeki bir konu olduğunu farkındayım ama kanaatinizce benim ve eşimin durumunu göz önüne alarak mahkemeden çıkacak sonuç ne olur ?

3. sorum eşim şuan evi terk etti, annesi ile yaşıyor. Bu durumu anlaşmazlık durumunda koz olarak kullanabilir miyim ?
Zira eşim boşanma sürecinde anlaşamazsak maddi olarak bana büyük yükümlülükler getirmek ile tehdit ediyor.
500 TL iştirak nafakasına razı olursam diğer konularda anlaşabiliyoruz. Sizce ne yapmalıyım ?

Son olarak; eşim avukatlara falan danışmış ama ben bu forum hariç kimseye danışmadım zira borçlarım nedeniyle dikkatli davranmalıyım.
Avukatlara danışmak için bir tarife var mıdır ? Eşim ile anlaşmazlık durumunda açılacak dava, temyiz davası vb. toplamda ne kadara mal olur ?
Tabi ki net rakamlar vermeyebilirsiniz sadece fikir vermesi açısından soruyorum.

İnanın maddi kayıplar o kadar da önem taşımıyor zira dünyalar tatlısı, canımdan çok sevdiğim kızımdan kısmen de ayrı olmak beni son derece üzüyor ama karşılıklı iyi niyet ve birbirinin hakkını yememe konusunda sizlerden fikir almanın doğru olacağı kanısındayım.

İlginizden ötürü teşekkür ederim.

saygılarımla,

EÖ

1)Buradaki paylaşımı aranızda anlaşarak bir protokelle yaparsınız.Bu tamamen aranızda anlaşmanıza bağlı.
2)Bahsettiğiniz giderler kimseyi bağlamaz.İştirak nafakasının ödenmesi önceliklidir.Kanunlara göre önce onu ödersiniz sonra borcunuzu ve masraflarınızı karşılarsınız.Saydığınız masraflar hukuken bir anlam ifade etmez ve bahane olamaz.
3)Eşinizin evi terk etmesi onun lehine bir durum değil.Bilakis evi terk ettiğini iddia ederek siz haklılığınızı savunabilirsiniz.

Avukatlara danışmak için baroların belirlediği tarifeler vardır.Fiyat vermek uygun olmamakla beraber bir doktor muayenesinde ödediğiniz miktara benzer miktarların hatta daha makul miktarların avukat danışma ücretlerinde ödendiğini söyleyebiliriz.Anladığım kadarıyla aranızda tam bir kopukluk yok ve iletişim halindesiniz.Öncelikle tavsiyem o yaşta dünya güzeli bir kız çocuğuna bunu yaşatmamak adına tekrar denemenizdir.Yok eğer kararınız kesinse çok sakin ve olumlu davranmanızı tavsiye ederim.Sonuçta erkeklerin boşanma davalarına 3-0 geride başladığını düşünürsek eşinizle anlaşarak ortamı germeden bir boşanma yaşamak hem sizin hem çocuğunuz için olumlu olur kanısındayım.Gerekirse istediği 500TL yide çocuğunuz için verin.Karınızla çocuğunuz için hiç bir gerilme yaşamadan medenice ve dostça ayrılmak istediğinizi ve ona çocuğunzun annesi olarak saygı beslediğinizi belirtin.İş çekişmeye dönerse emin olun herkez için daha zor ve uzun olacaktır.Kolay gelsin.

Öncelikle zaman ayırıp, cevapladığınız için teşekkür ederim.

Bir yıldan uzun zamandır kademeli olarak yıpranarak ayrılık kararı almış olmamız nedeniyle ne yazık ki ikimizde devam etmeme konusunda kararlıyız. Yani ani bir olay sonucu verilmiş bir karar değil.
Her ne kadar birlikte karar vermiş olsak da; gerek çocuğumuz, gerekse geçmiş paylaşımlarımız nedeniyle olaya son derece duygusal yaklaşıyoruz. Sonuçta 4 yıllık flört sonucunda severek evlenmiştik.
Çocuğumuz nedeniyle neredeyse ömür boyu görüşmek zorunda kalacağımızdan, mümkün olduğunca saygı çerçevesinde ilerletmeye çalışıyoruz tabi arada stresli anlarımız olmuyor değil fakat ne olursa olsun kalıcı hasarlar vermemeye özen gösteriyorum. Eşim bu konuda bu kadar da hassas değil ama ben süreç tamamlandığında birbirimizin suratına bakabiliyor olmamız gerektiğinin farkındayım.

Tabi ki çocuk benim çocuğum ve hiçbir şekilde bağlarımızın zayıflamaması için elimden geleni yapacağım, zor duruma düşmesi benim için kabul edilemez; masraflarını elimden geldiğince karşılayacağım fakat kurmak zorunda olduğum yeni yaşantım çerçevesinde yasal yükümlülükleri mümkün olduğunca düşük tutma taraftarıyım.
Yine de görünen o ki dediğiniz gibi istediği meblayı, her ne kadar vicdanım kabul etmese de vereceğim.
Umarım kimsenin başına benzer olaylar gelmez.

Saygılarımla,

EO