12 Yıllık eşim evi terketti...

Merhabalar,

12 Yıllık eşim evi terketti. Eşim ile 17 yaşındayken kendi rızası ile kaçarak evlenmiştik. Reşit yaştan küçük olduğu için amme davası ile tutuklanmışken 5-6 gün sora resmi nikah muamelesi ile biirlikte serbest bırakıldım. 2 ay sonraki mahkemede de resmi nikah ile evlendiğim için beraat ettim.

daha sonra güzel bir düğün töreni ile de evlendik. Biri 11 erkek, diğeri 3 yaşında kız olmak üzere 2 çocuğumuz var. Her ailede yaşanacak maddi sıkıntılar ve sıkışıklıklarımız oldu ancak kira elektirik su ve mutfağımız ile ilgili bir sıkıntımız olmadı. Kısacası ocağımız bir şekilde tüttü.

Son 3 yıldır eşimde gerek ev içerisindeki bana ve çocuklarımıza karşı sorumluluklarında, gerek ekonomik yöndeki tutumsuzluğunda, gereksede bana karşı kadınlık vazifesi konusunda eksiklikler ve tutarsız davranışlar boy göstermeye başladı. son 6 ay lık dönemimizde de eşim bu sorumluluklarını tamami ile yerine getirmeyi reddetti. kendisi ile konuşma ve iletişim kurma çabalarımı tamamen yanıtsız bıraktı. Konuşmaya çalıştığım zamanlarda beni dinlemiyor yüzüme bakmıyor ve üslub ve tavırlarıyla beni rencide ediyordu. kendisini özellikle ikaz ettiğim halde yinede oyumsuz davranışlar segilemeye devam etti. bana karşı kadınlık vazifesini yapmadığı ve gerek üslubu gereksede hareketleriyle beni rencide ettiği için yalnızca 2 kez kendisine uyarı mahiyetinde hasar iz ve kızarıklık bırakmayacak şekilde tokat attım.

Çocuklarımızı en ufak konularda bile sürekli azarlamakta...Ben bir baba olarak çocuklarıma her babanın evde yaptığı gibi sesimi yükselterek ikaz ettiğimde veya terbiye etmek amacı ile ceza verdiğimde beni sürekli çocuklara bağırmakla itham etmekteydi. Küçük kızıma yaramazlık yaptığımda hafifçe 2 parmağımla hani şaka mahiyetinde kızarım sana bir daha bizi üzme bakim şeklindeki aslında bunları söylerken bizim bile kızımızın o anki dudak büzmesine güldüğümüz zamanları çocukları sürekli dövüyorsun şeklinde bir yargı ile beni töhmet altında bırakmakta..

Ablası 4 yıl benim evimde eşinden boşandığı için kaldı. Eşimin zorlama ve baskıları neticesinde ailem ve çocuklarım için, kendisini himayeme almaya mecbur bırakıldım. diğer kardeşleri sürekli agresif ve eşleriyle ilgili özel konuları bile misafirliklerinde bizde kavga ederek çözmeye çalışıyorlar. Kendilerini evde istememe taleplerim geri çevriliyor ve çocuklarım yüzünden arada ve zor durumda kalıyorum. Kensine bu durumlar ile ilgili sıkıntılarımı paylaşmak üzere konuşmaya çalıştığımda beni tersliyor ve geri çeviriyor. Kesinlikle kabul etmediğim konularda ise hakarete uğradığını düşünerek bunu ailesi ve akrabalarına yanlış aksettiriyor.

Tüm bu alattğım olaylardan sonra kendisi 1 haftadan beri evi terketti. Ailesi kendisini eve kabul etmiyor. sürekli akrabalarında kalıyor ve sık sık yer değiştirmek mecburiyetinde kalıyor. Parası olmadığını düşünerek kendisine maddi yardımda bulundum ve eve dönmesini istedim. Tüm bunları asla kabul etmiyor. Herkesi kendisine düşman olduğunu zannediyor. Aile danışmanı veya psikolojik yardım taleplerini geri çeviriyor... Boşanacağını söylüyor.

Evin gelir ve giderleriyle ilgili paylaşımda bulunmadığımı iddia ediyor ancak ben serbest çalışıyorum ve tüm para transferlerim eşimin vadesi mevduatı hesabından işlem görüyor zaten.

Bu durumda manevi olarak ne yapmalıyım sizlerden akıl almak istedim.. Bu insan benimm 12 yıllık eşim ve 2 çocuğumun annesi. kendisinin ne şart altında olursa olsun zor durumda kalmasını istemem. Çocuklarımı seviyorum. Bu tarz boş sebeplerden ötürü boşanmak istemiyorum ve bunu mantıksız buluyorum. Ancak eşim boşanmakta ısrarlı. Ben ise söylediğim gibi boşanmak istemiyorum ancak daha fazla diretirse zorla kendisini eve getiremem. Kararına saygı gösterdiğim takdirde yasal prosedür nedir. anlaşmalı boşanmak istemiyorum. karşıma neler çıkabilir bu durumlar neticesinde yardımcı olursanız sevinirim...

1-) Eşinize sakın ola bir daha vurmayın. Şartlar ne olursa olsun savunmasız bir kadına şaka yoluyla dahi vurmak abes, hukuka ve ahlaka aykırı erkek adama yakışmayan bir davranış.

2-) Eşiniz sizi aldatıyor olabilir veya bazı psikolojik yahut tıbbi sorunları oluyor olabilir. Aldatma konusu dedim, çünkü cinsel açıdan bir birlikteliğin olmadığını söylediniz, kaldı ki sadece siz cinsel birlikteliğe ihtiyaç duymuyorsunuz, kadınlar da buna ihtiyaç duyuyor. Bu da bende iki ihtimali güçlendirdi, ya aldatma, ya tıbbi veya psikolojik sorun.

3-) Olası bir boşanmada çocuklarınızın velayetini alabilmek için, onları yanınızda muhafaza ediniz.

4-) Eşiniz eve gelmek isterse, zannımca çocukları almaya ve evin içindeki eşyaları boşaltmaya gelecektir. Şu saatten sonra ben pişmanım dese de %100 inanmayın ama kayıtsız da kalmayın, gözünüz açık olsun. Bunlar uygulamada sıkça karşılaşılan şeyler.

5-) Eşiniz evi terk ettiyse bırakın ne hali varsa görsün. Onun da aklı var evden giderken tüm sonuçları düşünüyordur. Yardım etmeyin, çaresiz kalırsa illa ki döner, öbür türlü maddi destek sağlayarak ancak size olan ihtiyacını daha geç fark etmesine sebep olabilirsiniz.

6-) Her türlü karara, her türlü ayrılık, çirkinlik ve ayrıma açık olun artık hepsi olasılık dahilinde. Yani bunun olmazsa olmazı yok. 13 yıllık eşiniz bunları bile bile terk edip evden ayrılıyorsa ve boşanmak istiyorsa yeterli nedeni vardır. Sizin olmasa da karşı tarafın sizinle aynı kanaatte olmadığına emin olunuz.

7-) Baldızınız konusunda 4 yıl yanınızda taşımızsınız, iyi sabretmişsiniz, eşinizde zaten utanma olsa, değerinizi bu olaydan anlardı. Baldızınıza bakma yükümlülüğünüz zaten yok. Yazık değerininizi bilememiş.

8-) Eşiniz evi terk etmiş. 4 ay beklerseniz, terke dayalı boşanma davası açabilirsiniz ki sizin lehinize olur. Şimdilik beklemenizde fayda var.

9-) Gelişmelerden bu konu üzerinden haberdar ederseniz size de bize de kolaylık olur. Geçmiş olsun.

Eşime vurduğum için binlerce kere pişmanım sonucun bu kadar vahim olacağını tahmin etmemiştim...


Eşimin beni aldattığına inanmıyorum lakin kendiside bu tarz bir hareket yapabilecek birisi değil...Akrabalarım ve ailemden hiç kimsede kendisi ile ilgili bu tarz bir yakıştırmayı aklına bile getirmez... Bir psikoloğa danıştığımda görüşmeden tanı koymanın mümkün olmadığını ancak anlatığım aramızda geçen problemler ve genel izlenimden ciddi bir sorun olabileceğini söyledi...Ne kadar doğrudur bilemem.

Çocuklar eşim ile birlikte ve onlar olmadan ve onları görmeden yaşamasının mümkün olmadığını 12 sene içerisinde emin olun çok çok iyi anladım çocuklarımıza çok düşkün...

Evdeki eşyalar maddi talep veya başka bir isteği olmadı...çocukları görmem konusundada asla yıkıcı değil hatta teşvik edici...Kendisine yardım etmenin doğru olmadığını bende düşünüyorum ancak kardeşleri anlık sinirler ile kendisini dolduruyor ve ne kadar vahim sonuçlar doğurabileceklerinin farkında değiller... Eşimde kardeşlerini kırmak endişesi ve korkusu ile ikilemde kalıyor bunu açık bir şekilde görmek mümkün...zaten kafası karışık iken yıkıcı yönde verilen akıllar kendisinin karar vermesinde önemli bunalımlara yol açıyor. Bu şartlarda bana kırgınlığını kendisini ikna etmeye çalışan dostlarımıza bir çok kez anlatıyor.


Yalnız kaldığımızda sakinleştiği bir zamanda kendisini tekrar deneyebilmemiz yönünde ikna ettim ancak bir bir hafta kadar kafasını dinleyip o şekilde gelmek istediğini söyledi.

Bu durumda aramamanın doğru olup olmadığı konusunda ikilemdeyim...Aramadığım için iyice umutsuzluğa kapılmasından korkuyorum yada ararsam töleranslarımın sınırlarının daha fazla zorlanmasından. dediğim gibi eşimi çok seviyorum. ancak ne yapacağımı bilemiyorum...

Çocuklarım ile ilgili ailesi sürekli kötü telkinlerde bulunuyor ve çocukları dolduruyorlar. babam ölün şeklinde dualar ezberletiliyormuş. eve gelmek istememeleri için sürekli evimiz kötüleniyormuş... her halükarda küçük kızım beni görünce boynuma atlıyor. oğlum babam diye sarılıyor...Nasıl bir sınavdan geçiyorum yada bu yaşadıklarım benim kişilik haklarıma tecavüz değilmidir?

Fikirlerinizle bana ışık tutarsanız memnun olurum