Vicdan yanılgısı,

Yani!
Yaşamak herkes kadar benimde hakkım diyemem çocuğum,
Utanırım,
Şafaklarda öldüğünü bilmeden ölenlerden utanırım,
Neden bu dünyada varım diye de artık sormuyorum ,
Sormuyorum;
Çünki,
İlahi yalakalığı göstere,göstere yapanlardan sayılırım diye korkarım,
Korkarım çocuğum,
Kefedeki ağırlığı darası sayanlardan korkarım,

Miskin kediler gibi damlarda dolaşmak değil meramım,
Bulunmaz hint kumaşı olmayı istemem.
Billahi istemem,
Bütün kalabalığın kendi yalnızlığından olduğunu bilirim,
Gardrobum olsada,
Elbise seçmeden giyinirim,
Bu kıravat bu gömleğe uymasada,
Takmam Demem takarım,

Selama duracağını bilsemde gecelerin,
Genede ben Ben buyum işte,
Gerçeğin katı hoyratlığında,
Yalın, sade, sıradan olmanın büyüklüğünü sindirmişim içime,
Bu can bu bedene uymuyor demem,
Doyasıya yaşarım,

İçimin vadilerinde duyarım çığlıkları çocuğum,
Göğsümün sol yanı açılır usul, usul,
İçinden sade acıların karmaşık mutluluğu çıkar ortaya,
Bu zalimliği kim koydu ki buraya demem,
Sızıların en gamlısı yağarken bile sicim gibi üstüme,
Ben, sen, o fark etmez çocuğum,
Hadi itiraf et ben başkayım işte!
Hayret! benden başka farkında değil kimse,

ayazoglum